Αλεξάνδρεια: Εσπερινός των Τριών Ιεραρχών και βραβεύσεις μαθητών Γυμνασίου

Την Τετάρτη 29 Ιανουαρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό της εορτής των Αγίων Τριών Ιεραρχών Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας.

Μετά το πέρας του Πανηγυρικού Εσπερινού πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη βράβευση των αριστούχων μαθητών Γυμνασίου της πόλεως, την οποία διοργάνωσε και παρουσίασε ο Αρχιερατικός Επίτροπος Αλεξανδρείας και προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αρχιμ. Διονύσιος Ανθόπουλος.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων απευθυνόμενος προς τους μαθητές, τους γονείς και τους ευσεβείς πιστούς ανέφερε μεταξύ άλλων: Σεμνύνεται σήμερα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τιμώντας τή μνήμη τῶν τριῶν μεγάλων πατέ­ρων καί φωστή­ρων της, γιατί στά πρόσωπά τους βρῆκε τούς σοφούς ἱε­ράρ­χες, τούς ἐμπνευ­σμέ­νους διδασκάλους, τούς διαπρυσίους κή­ρυ­κες τῆς ἀληθείας της, τού ἀκλόνητους στύ­λους τῆς πίστεώς της, τούς ἀκαταί­σχυντους προ­στάτες τῶν δογμά­των της, ἀλλά καί τούς στοργικούς ποιμένες τοῦ λαοῦ της καί τούς ἀσφαλεῖς πλοηγούς τοῦ σκάφους της πρός τόν λιμένα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Μαζί μέ τήν Ἐκκλησία ὅμως σεμνύνεται καί καυχᾶται καί ἡ παιδεία μας, πού ἀνακήρυξε τούς τρεῖς Ἱεράρχες προστάτες της καί τιμᾶ τήν καθο­ρι­στι­κή προσφορά τους στά ἑλληνικά γράμ­μα­τα. Γιατί οἱ ἑορταζόμενοι τρεῖς Ἱε­ράρχες δέν ἦταν μόνο κατά κόσμον σοφοί, δέν ἦταν μόνο κορυφαῖοι ἐπιστήμονες, εὐφραδεῖς ρήτορες, γο­η­τευτικοί συνομι­λη­τές, βαθυ­στό­χαστοι φι­λό­σο­φοι, ἄριστοι χει­ρι­στές τῆς ἀττικῆς γλώσ­σης, γλα­φυροί ἀφηγη­τές, λυ­ρικότατοι ποιη­­τές, ὑψιπέτες τοῦ πνεύ­μα­τος καί τῆς σο­φίας ἀε­τοί. Ἦταν ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά, ὄχι μό­νο γιατί εἶχαν λάβει ἀπό τόν Θεό τό χάρι­σμα, εἶ­χαν λάβει τό τά­λαντο τῆς σοφίας καί τῆς εὐ­φυΐας. Ἀσφαλῶς ἦταν καί αὐτό. Ἀλλά δέν ἀρ­κέστηκαν σ᾽ αὐτό πού τούς δό­θη­κε, δέν τό ἔκρυ­­ψαν καί δέν τό ἐγ­κα­­τέ­λει­ψαν. Ἐργά­σθη­καν πάνω σ᾽ αὐτό, τό καλ­λιέργησαν, μελέ­τη­σαν, κοπίασαν, σπού­δα­σαν, πῆγαν ἀπό τόπο σέ τόπο, ἀπό σχολή σέ σχο­λή, ἀπό τήν Ἀλε­ξάν­­δρεια στήν Ἀθήνα καί ἀπό ἐκεῖ στήν Κων­στα­ντινούπολη, γιά νά βροῦν διακε­κριμένους δι­δασκάλους καί νά σπου­­δάσουν κοντά τους.

Ὅταν οἱ συμ­μα­θη­τές τους δια­σκέδαζαν σπα­τα­λώντας τόν χρό­νο τους καί φθείροντας πολλές φορές τόν ἑαυτό τους, αὐτοί μελε­τοῦ­σαν. Δέν ἦταν ἀπό­κο­σμοι, δέν ἦταν ἀντι­­κοι­νωνικοί, ἀλλά ἤξε­ραν ποιός ἦταν ὁ στό­χος τῆς ζωῆς τους καί ποιό ἦταν τό καθῆκον τους ἀπέναντι καί στόν ἑαυτό τους ἀλλά καί στήν οἰκογένειά τους καί στόν κόσμο. Καί αὐτό τούς τό ἀναγνώ­ρισαν οἱ συμμαθητές τους, ἐπι­λέ­γοντας τόν ἅγιο Γρη­γόριο τόν Θεο­λόγο ὡς καθηγητή τους. Τούς τό ἀναγνώ­ρισαν οἱ δά­σκα­λοί τους, ὅπως ὁ περίφημος ρήτορας Λιβά­νιος πού ἐξέ­φρασε τόν θαυμα­σμό του γιά τόν μαθητή του, ἅγιο Ἰωάν­νη τόν Χρυσόστομο, ἀλλά καί τήν ἐκτίμησή του πρός τόν Μέγα Βασίλειο, ἄν καί ὁ ἴδιος ἦταν εἰδωλολάτρης καί ἐκεῖνοι χριστια­νοί. Τούς τό ἀναγνώρισε ὁλό­κληρη ἡ οἰκουμένη πού θαύ­μασε στά ἱδρύ­­ματα τῆς Βασιλειάδος τό μεγα­λεῖο τῆς ἀγάπης καί τῆς κοινω­νικῆς εὐ­αισθη­σί­ας τοῦ Μεγάλου Βασι­λείου. Τούς τό ἀναγνωρίζει ὅλος ὁ κόσμος πού θαυμάζει μέχρι σήμερα τό ἔργο καί τήν προσφορά τους στήν Ἐκκλησία καί στήν ἀνθρωπότητα.

Γιά ὅλα αὐτά ἀναδεί­χθηκαν μέγι­στοι. Γιά ὅλα αὐτά τιμῶνται ὡς φω­στῆρες πού φωτίζουν ὄχι μόνο τήν Ἐκκλησία ἀλλά καί τόν κόσμο. Γιά ὅλα αὐτά ἐγκωμιάζονται ὡς προστάτες τῶν γραμμάτων καί τῆς παι­δείας μας, ὡς πρότυπα μαθη­τῶν καί διδασκά­λων. Γιατί ἡ δική τους παι­δεία, ἡ δική τους μα­θη­τεία, ἡ δική τους δι­δα­σκαλία, δέν ἦταν μία στε­γνή γνώση, ἀλ­λά ἦταν μία καλ­λιέρ­γεια τοῦ νοῦ καί τῆς ψυ­χῆς, ὅπως πρέπει νά εἶναι ὁ στόχος καί ὁ σκοπός τῆς παιδείας, ὁ στόχος καί ὁ σκοπός κάθε ἐκ­παιδευτικοῦ ἀλλά καί κάθε μαθη­τῆ.

Δυστυχῶς στίς ἡμέρες πολλοί προσφέ­ρονται νά καθο­δη­­γή­σουν τήν παιδεία. Πολ­λοί προσφέρονται νά κα­θο­δηγήσουν τούς μα­θητές καί τούς ἐκπαι­δευ­τικούς. Πολλοί ἀπό αὐτούς ὅμως ἐπιδιώ­κουν νά παρα­σύ­ρουν τά παιδιά καί τούς νέους σέ δρόμους μέ ἄγνωστο προ­ορισμό, σέ μονοπάτια ἐπικίνδυνα, σέ περιοχές σκοτεινές, στίς ὁποῖες ἐλλοχεύουν ποικίλοι κίνδυνοι πού δύσκολα μπορεῖ κανείς καί νά ὑποψιασθεῖ ἀκόμη.

Τό βλέπουμε δυστυχῶς στά ἀπο­τελέσματα αὐτῆς τῆς προσπα­θείας. Στίς συνέπειες πού ἔχουν γιά τά νέα παιδιά οἱ δῆθεν προκλήσεις πού διαφημίζονται ἀπό τά κοινω­νι­κά δίκτυα, καί τελευταῖα κυρίως ἀπό τό τίκ-τόκ, καί οἱ ὁποῖες ὁδηγοῦν ὄχι ἁπλῶς μακριά ἀπό τήν ἐπιτυχία καί τή χαρά πού ὑπό­σχονται, ἀλλά ἔχουν συχνά καί τραγική κατάληξη.

Γι᾽ αὐτό καί τό παράδειγμα τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν εἶναι καί στίς ἡμέ­ρες μας ἐπίκαιρο. Καί ἐκεῖνοι ζοῦ­σαν σέ μία ἐποχή γεμάτη προκλή­σεις κάθε εἴδους, πού μπορεῖ νά μήν διαδιδόταν τόσο γρήγορα ὅσο διαδίδονται στίς ἡμέρες μας μέσω τοῦ διαδικτύου, ἀλλά δέν ὑστεροῦ­σαν σέ ἐπικινδυνότητα γιά τούς νέους πού σπούδαζαν, ὅπως οἱ τρεῖς Ἱεράρχες, στίς μεγαλου­πό­λεις τῆς ἐποχῆς τους, στήν Ἀθήνα, τήν Ἀντιόχεια ἤ τήν Κωνσταντι­νού­πολη. Ζοῦσαν καί ἐκεῖνοι σέ μία ἐποχή στήν ὁποία ἦταν ἐμφα­νής ἡ σκληρότητα στίς σχέσεις μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί συνέ­βαιναν περιστατικά βίαια, σάν αὐτά περίπου πού παρακολου­θοῦ­με μέ θλίψη νά συμβαίνουν καί στίς ἡμέρες μας.

Καί ὅμως οἱ τρεῖς Ἱεράρχες, νέοι σπουδαστές τότε, κατόρθωσαν νά ἀποφύγουν αὐτές τίς προκλήσεις καί νά παραμείνουν ἀφοσιωμένοι στίς σπουδές τους καί στίς ἀρχές τους.

Δέν εἶναι καθόλου τυχαῖο τό γε­γονός ὅτι ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Γρηγό­ριος ὁ Θεολόγος μαρτυρεῖ γιά τό διάστημα τῶν σπουδῶν του μαζί μέ τόν Μέγα Βασίλειο στήν Ἀθή­να: «Δύο δρόμους γνωρίζαμε μό­νο, ἐκεῖνον πού ὁδηγοῦσε στίς σπου­δές μας καί ἐκεῖνον πού ὁδηγοῦσε στήν Ἐκκλησία».

Τί δείχνει ἡ διαβεβαίωση αὐτή; Ὅτι ἦταν ἀφοσιωμένοι στόν σκοπό πού εἶχαν θέσει στή ζωή τους. Καί αὐτός ἦταν ἡ μόρφωσή τους. Μόρφωση ὄχι μόνο τοῦ νοῦ ἀλλά καί τῆς προσωπικότητος καί τοῦ χαρακτήρα τους. Διότι γιά τούς τρεῖς μεγάλους Ἱεράρχες πού ἑορ­τάζουμε ἡ γνώση καί ἡ καλλιέρ­γεια τοῦ νοῦ δέν ἦταν μονο­μερής ἐπιδίωξη. Δέν ἐπιδίωκαν ἀποκλει­στικά καί μόνο τήν πρόο­δο καί τήν ἀριστεία. Παράλληλα μέ τή μελέ­τη τῶν μαθημάτων τους, ὁ ἅγιος Γρη­γόριος καί ὁ Μέ­γας Βασίλειος, ἀλλά καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυ­σόστομος, ἐνδιαφερόταν καί γιά τήν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς τους, γιά τήν καλλιέργεια τῆς ἀρε­τῆς. Καί αὐτή ἡ διπλῆ προσπάθεια ἔφερ­νε στήν ψυχή τους τήν ἰσορ­ρο­πία καί τούς προφύλασσε ἀπό τή μονομερῆ ἐπιδίωξη τῆς διανοη­τι­κῆς ἐξελίξεως, πού, ὅπως ὀρθά γράφει ὁ Πλάτωνας, μπορεῖ νά ἐξε­λιχθεῖ σέ πανουργία. «Πᾶσα ἐπι­στή­μη χωριζομένη δικαιοσύνης καί τῆς ἄλλης ἀρετῆς, πανουργία οὐ σοφία φαίνεται», γράφει ὁ ἀρχαῖος φιλόσοφος. Καί ἀκόμη ἡ συγκέντρωση τοῦ νοῦ καί τοῦ ἐν­διαφέροντός τους στή μόρφωση τοῦ νοῦ καί στήν καλλιέργεια τοῦ χαρακτήρα τους μέσα ἀπό τίς σπου­δές τους ἀλλά καί μέσω τῆς συμμε­τοχῆς τους στή θεία Λατρεία καί στίς εὐκαιρίες πού προσφέρει ἡ Ἐκ­κλησία καί ἡ πίστη στόν Χριστό, τούς βοηθοῦσε νά ἀποφεύγουν τίς προκλήσεις καί τούς πειρασμούς τοῦ κόσμου καί νά προάγονται στή γνώση καί νά ἐπιτυγχάνουν τήν ἀριστεία.

Γι᾽ αὐτό καί ἀποτελοῦν διαχρο­νι­κό παράδειγμα γιά ὅλους τούς νέους, γιά ὅλους ἐσᾶς τούς μαθη­τές καί τίς μαθήτριες τῶν σχολεί­ων μας πού ἀγωνίζεσθε γιά νά κα­τακτήσετε τή γνώση καί νά διακρι­θεῖτε στό σχολεῖο σας καί στή ζωή σας.

Μιμηθεῖτε, λοιπόν, καί σεῖς τό παράδειγμα τῶν τριῶν μεγάλων Πατέρων, τῶν προστατῶν τῆς παι­δείας μας, καί θά δεῖτε πόσο θά βοηθηθεῖτε ἀπό αὐτό, πόσο θά σᾶς ἐμπνεύσουν οἱ ἱερές μορφές τους στήν προσπάθειά σας καί θά σᾶς ἐνισχύει ἡ χάρη τους νά προο­δεύ­σετε καί σεῖς.

Ἡ δική σας πρόοδος στά μαθήμα­τα καί στή ζωή ἀποτελεῖ χαρά γιά ὅλους ἐμᾶς, τούς γονεῖς καί τούς οἰκείους σας, τούς καθηγητές σας, τόν Ἐπίσκοπο καί τούς ἱερεῖς μας, τούς πνευματικούς σας πατέρες, πού ἐνδιαφερόμαστε καί προσευ­χό­μαστε γιά τήν πρόοδό σας καί τήν ἐπιτυχία σας.

Καί χαιρόμαστε ἰδιαίτερα πού καί ἀπόψε, παραμονή τῆς μεγάλης ἑορ­τῆς τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν καί τῆς Ἑλληνορθοδόξου παιδείας μας, τιμοῦμε ὅπως κάθε χρόνο ἐδῶ στήν Ἀλεξάνδρεια τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες πού διακρί­θη­καν.

Καί σᾶς τιμᾶ ἡ τοπική μας Ἐκ­κλη­σία, γιά νά σᾶς ἐπιβραβεύσει γιά τούς κόπους καί τίς προσπάθειές σας πού καρπο­φόρησαν ἐξαιρετι­κά, καί συγχρόνως γιά νά συμμετά­σχει μέ αὐτό τόν τρόπο στή χαρά σας γιά τήν ἐπιτυχία σας.

Καί ἀκόμη σᾶς τιμᾶ γιά νά ἀπο­τελέσει ἡ δική σας ἐπιτυχία κίνη­τρο καί γιά τούς ἄλλους μαθητές καί μαθή­τριες νά προσπαθήσουν καί ἐκεῖ­νοι, ὥστε νά ἐπιτύχουν καί νά διακριθοῦν στίς σπουδές τους.

Σᾶς συγχαίρω, λοιπόν, πατρικά καί εὔχομαι μέ πολλή ἀγάπη καί σέ σᾶς πού ἀριστεύσατε καί βρα­βεύ­ε­σθε σήμερα ἀλλά καί σέ ὅλους τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες τῶν σχο­λείων μας καί τούς ἐκπαι­δευ­τικούς μας νά ἔχετε τή χάρη καί τήν εὐλογία τῶν ἁγίων τριῶν Ἱεραρχῶν, γιά νά προοδεύετε καί στίς σπουδές σας ἀλλά καί στή ζωή σας.