Στην Αλεξανδρεια η πρώτη Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση κατηχητικών της Μητρόπολης

Το απόγευμα της Κυριακής, 15ης Δεκεμβρίου, στο κατάμεστο Πνευματικό - Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αλεξάνδρειας πραγματοποιήθηκε η πρώτη Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση για τα παιδιά των κατηχητικών συνάξεων των ενοριών της Καμπανίας, της Μελίκης, της πόλεως της Αλεξανδρείας και των περιχώρων.

Στη Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση που διοργάνωσε το Γραφείο Ποιμαντικής Διακονίας της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, παρουσιάστηκε το θεατρικό δρώμενο: «Αγιογραφώντας την εικόνα της Γέννησης». Οι κατηχήτριες κ. Ευθυμία Χατζηκυριακίδου και κ. Σωτηρία Χαλδαιοπούλου εξήγησαν με απλό τρόπο στα παιδιά τα θεολογικά μηνύματα που κρύβονται στη βυζαντική εικόνα των Χριστουγέννων.

Στο τέλος της εκδήλωσης τα παιδιά από τις διάφορες ενορίες έψαλλαν τα κάλαντα των Χριστουγέννων διαφόρων περιοχών της Ελλάδος και έλαβαν από τον Ποιμενάρχη μας κ. Παντελεήμονα, ως δώρο μία εικόνα της Γέννησης του Χριστού σε μορφή παζλ, προκειμένου συνθέτοντάς την να θυμηθούν τα θεολογικά μηνύματα της βυζαντινής τέχνης.

Την εκδήλωση προλόγισε και παρουσίασε ο Γραμματέας της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Αρσένιος Χαλδαιόπουλος, ενώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, ευχαρίστησε τους κατηχητές, τις κατηχήτριες και το πλήθος των παιδιών που προσήλθαν.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

«Μάγοι καί ποιμένες ἦλθον προ­σκυνῆσαι Χριστόν τόν γεννη­θέν­τα», θά ψάλουμε σέ λίγες ἡμέρες γιά τή μεγάλη ἑορτή τῆς Γεννή­σεως τοῦ Χριστοῦ. Καί μαζί μέ τούς μάγους καί τούς ποιμένες θά προ­σκυνήσουμε καί ἐμεῖς τόν γεννη­θέντα Χριστό, τόν Χριστό πού ἦλθε γιά χάρη μας στή γῆ καί γεννήθηκε ὡς ἄνθρωπος, προκειμένου νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἁμαρτία. Θά προσκυνήσουμε τήν εἰκόνα τῆς Γεννήσεώς του, γιά τήν ὁποία εἴχαμε τήν εὐκαιρία νά ἀκούσουμε τόσα πολλά καί σημαντικά στή ση­με­ρινή ἑόρτια ἐκδήλωση, τήν ὁποία διοργάνωσε τό Γραφεῖο Ποι­μαντικῆς Διακονίας τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως γιά σᾶς τά παιδιά καί τούς νέους τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων τῶν Ἀρχιερατικῶν περι­φε­ρειῶν Ἀλεξανδρείας καί Καμπα­νίας.

Ἔτσι ἡ ἑορταστική αὐτή ἐκδήλω­ση μᾶς προετοίμασε γιά τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων ἀλλά καί γιά τό μεγάλο αὐτό γεγονός καί θαῦμα πού ἑορτάζουμε τά Χριστούγεννα, τή γέννηση δηλαδή τοῦ Χριστοῦ.

Καί εἶναι ὄντως ἕνα μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο γεγονός τό ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος γιά χάρη μας. Εἶναι ἕνα μέγιστο θαῦμα, γιατί ὁ ἀχώρητος Θεός, ὅπως θά ψάλουμε, χώρεσε μέσα στή γαστέρα τῆς Ὑπε­ρα­γίας Θεοτόκου, στήν κοιλιά τῆς Παναγίας μας. Εἶναι ἕνα μέγιστο θαῦμα, γιατί ὁ Χριστός δέν ἦλθε στή γῆ μέ τή δόξα ἑνός Θεοῦ, ἀλλά ἦλθε ταπει­νός ὡς βρέφος, γιά νά μᾶς δείξει τή μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο καί νά μᾶς διδάξει τήν ταπείνωση πού μπορεῖ νά ὁδηγήσει καί ἐμᾶς κοντά του, νά μᾶς ὁδη­γήσει στή σωτηρία. Αὐτό εἶναι τό νόημα καί τό περιεχόμενο τῆς με­γά­λης ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων πού θά ἑορτάσουμε σέ λίγες ἡμέ­ρες.

Ὅμως τά Χριστούγεννα δέν εἶναι οὔτε μόνο μία ἡμέρα, δέν εἶναι οὔτε μόνο μία ἑορτή, δέν εἶναι οὔτε μόνο μία ἐκδήλωση. Γιατί ἐάν ἦταν μόνο αὐτό, δέν θά διέφεραν καθό­λου ἀπό τά συνηθισμένα γεγονότα πού ζοῦμε καθημερινά καί ὕστερα περνοῦν καί τά ξεχνοῦμε.

Τά Χρι­στούγεννα εἶναι ἕνα δια­φο­ρετικό γεγονός, ἕνα γεγονός πού πρέπει νά τό ζοῦμε διαρκῶς μέσα στήν ψυχή μας. Ἕνα γεγονός πού πρέπει νά τό ζοῦμε καί νά τό αἰσθανόμαστε μέ τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ διαρκῶς μέσα στήν ψυχή μας.

Γιατί, ἐάν ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἄλλαξε τήν ἱστορία τοῦ κόσμου, ὥστε νά μιλοῦμε γιά πρό Χριστοῦ καί μετά Χριστόν ἐποχή, δέν εἶναι δυνατόν νά περνᾶ χωρίς νά ἀλ­λά­ζει κάτι μέσα μας.

Γιατί ὁ Χριστός δέν ἦλθε στή γῆ γιά νά ἐπηρεάσει μέ τή γέννησή του μόνο τούς ἀν­θρώπους τῆς ἐποχῆς του· δέν γεννήθηκε στή γῆ γιά νά γίνει ἁπλῶς ἕνας ἄνθρωπος ὅπως ἐμεῖς. Ἦλθε στή γῆ καί γεννήθηκε ὡς ἄνθρωπος, γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο, ὅλους ἐμᾶς, «θεούς κατά χάριν». Ἦλθε στή γῆ καί γεννήθηκε σέ ἕνα φτωχικό σπήλαιο, γιά νά δώσει σέ κάθε ἄνθρωπο τή δυνατότητα νά τόν δεχθεῖ στήν καρδιά του καί νά τοῦ προσφέρει «τόπον ἐν τῷ καταλύ­μα­τι». Ἦλθε στή γῆ, γιά νά μᾶς χαρίσει τόν οὐρανό. Χωρίσθηκε ἀπό τόν πατέρα του, γιά νά ἑνώσει ἐμᾶς μαζί του, μέ τόν Πατέρα του. Γεννήθηκε μόνος σχεδόν ἀπό ἀνθρώπους μέσα στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, γιά νά χαρί­σει σέ μᾶς τή χαρά τῆς παρουσίας του στήν ψυχή μας.

Καί αὐτή ἡ χαρά τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στήν ψυχή μας εἶναι ἡ πραγματική χαρά τῶν Χριστουγέν­νων. Εἶναι ἡ χαρά πού δέν σβύνει ὅταν κλείσουν τά φῶτα τῆς ἑορτῆς, ὅταν δέν ὑπάρχει πιά τό χριστου­γεν­νιάτικο δένδρο, ὅταν ἔχουν περάσει οἱ ἡμέρες, ὅταν ἔχει ἀλλά­ξει ὁ χρόνος. Εἶναι ἡ χαρά πού φέρ­νει ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ στήν ψυχή μας καί διαρκεῖ γιά ὅλο τόν χρόνο. Διαρκεῖ, ἐφόσον ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στόν Χριστό γιά νά γεννηθεῖ μέσα σ᾽ αὐτήν. Διαρκεῖ, ἐφόσον ἡ καρδιά μας προσφέρει μέ τήν ἀγάπη καί τήν πίστη της ἕνα φιλόξενο κατάλυμα στόν Χριστό.

Εἶναι ὅμως καί ἡ χαρά τήν ὁποία μᾶς χαρίζει ἡ ἑνότητα μέ τούς ἄλ­λους ἀνθρώπους γύρω μας. Γιατί ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων μᾶς φέρ­νει ὅλους πιό κοντά στόν νεο­γέννητο Χριστό, ἀλλά καί πιό κοντά καί μεταξύ μας, γιατί ὁ Χρι­στός ποτέ δέν χω­ρί­ζει, ἀλλά ἀντί­θετα μᾶς ἑνώνει· ἑνώνει τούς ἀν­θρώ­πους μέ τήν ἀγάπη του.

Αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι πού τόν ἔκα­νε νά ἔλθει στόν κόσμο, ἀφή­νον­τας γιά λίγο τόν οὐρανό. Αὐτή ἡ ἀγά­πη εἶναι πού τόν ἔκανε νά συγ­καλύψει γιά λίγο τή θεία του φύ­ση, προκει­μένου νά μήν μᾶς τρο­μά­ξει· πού τόν ἔκανε νά ἐν­δυ­θεῖ τήν ἀνθρώ­πινη μορφή γιά νά εἶ­ναι ὅμοιός μας, προκειμέ­νου νά τόν κα­τα­λάβουμε, προκει­μένου νά τόν αἰσθανθοῦμε δίπλα μας, προκειμέ­νου νά τολμήσουμε νά τόν ἀκο­λου­θήσουμε.

Αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι πού ἔκανε τόν Χριστό νά θελήσει νά μᾶς ἑνώ­­­σει καί πάλι μέ τόν Θεό-Πα­τέ­ρα του, ἀπό τόν ὁποῖο μᾶς εἶχε ἀπομακρύ­νει ἡ ἁμαρτία, καί νά μοιρασθεῖ μαζί μας ὁ Χριστός τήν ἰδιότητα τοῦ τέκνου τοῦ Θεοῦ.

Αὐτή τήν ἀγάπη διδάσκει καί σέ μᾶς μέ τή γέννησή του ὁ Χριστός καί αὐτή θέλει νά μᾶς μάθει μέ τόν τρόπο πού ἐπιλέγει γιά νά ἀπο­κα­τα­στήσει τή σχέση μας μέ τόν Θεό. Γιατί χωρίς ἀγάπη κανείς δέν μπο­ρεῖ νά βρεθεῖ κοντά μέ τόν ἄλ­λο καί πολύ περισσότερο νά βρε­θεῖ κο­ντά στόν Θεό. Γιατί, ὅταν δέν ὑπάρχει ἀγάπη, τότε παρεμ­βάλ­λο­νται ὁ ἐγωισμός, ὁ ἀτομι­σμός, τό συμφέρον, οἱ ἀδυναμίες καί τά ἐλατ­τώματά μας, καί δια­σποῦν τήν ἑνότητα, καί γίνονται ἀφορμή γιά προβλήματα καί ἀπο­τελοῦν αἰ­τία διαιρέσεως καί δια­μάχης.

Ὅταν ὅμως ὑπάρχει ἀγάπη, τότε δέν χρειάζεται νά διακρίνουμε καί νά διαχωρίζουμε τά δικά μας ἀπό τά δικά τους, γιατί ὁ καθένας προσ­φέρει στόν ἄλλο ἀπό τά δικά του, γιατί θέλει ὁ ἄλλος νά ἔχει περισ­σό­­τερα καί ἀπό τόν ἴδιο.

Ὅταν ὑπάρχει ἀγάπη, τότε ὁ κα­θέ­νας θέλει νά ἀγκαλιάσει τόν ἄλλο, θέλει νά τοῦ προσφέρει ὅ,τι ἔχει, θέλει νά τοῦ χαρίσει τή χαρά πού ἔχει, τήν ἐπιτυχία πού ἔχει, θέλει νά τοῦ χαρίσει τόν ἴδιό του τόν ἑαυτό.

Ὅταν ὑπάρχει ἀγάπη, δέν ὑπάρ­χει χῶρος γιά παρεξηγήσεις, γιατί ὁ καθένας εἶναι πρόθυμος νά ἀνε­χθεῖ καί νά κατανοήσει τίς ἀδυ­­να­μίες τοῦ ἄλλου, εἶναι πρό­θυμος νά συγχωρήσει καί τά σφάλματά του, εἶναι ἕτοιμος νά κάνει τό πᾶν γιά νά μήν χωρισθεῖ ἀπό αὐτόν.

Ὅταν ὑπάρχει ἀγάπη τότε ὁ ἄλ­λος, ὅποιος καί ἄν εἶναι, δέν εἶ­ναι ἕνας ἄγνωστος, δέν εἶναι ἕνα ξέ­νος, ἀλλά εἶναι ἀδελφός μας.

Αὐτό εἶναι τό ἀληθινό νόημα καί τό ἀληθινό περιεχόμενο τῆς ἀγά­πης πού μᾶς διδάσκει ὁ Χριστός μέ τή γέννησή του. Καί αὐτή τήν ἀγά­πη ζητᾶ καί ἀπό ἐμᾶς. Ὄχι γιατί τήν χρειάζεται ὁ ἴδιος, ἀλλά γιατί ἐμεῖς τήν χρειαζόμαστε.

Γιατί ἡ ἀγάπη ἔχει ἀντικα­τα­στα­θεῖ, δυστυχῶς, στίς ἡμέρες μας ἀπό τό συμ­φέ­ρον καί τήν ἰδιοτέλεια, ἀπό τόν ἐγωι­σμό καί τόν ἀνταγω­νισμό.

Γιατί ἡ ἀγάπη στίς ἡμέρες μας ἔχει χάσει τό πραγματικό της νόη­μα καί ἔχει ἐξελιχθεῖ σέ πυροτέ­χνημα.

Γιατί αὐτό πού πολλοί ἄνθρωποι ὀνο­μά­ζουν ἀγά­πη μοιάζει μέ πυρο­τέχνημα, αὐτό τό συναί­σθη­μα πού ἐκ­δηλώνουν μέ ὑπερβο­λικό, ἴσως τρόπο, γιά λίγες ἡμέρες καί ὕστερα ἐξαφανίζεται, ὕστερα σβύνει καί τή θέση του παίρνουν ἄλλα συναι­σθή­ματα πού δέν ἔ­χουν καμιά σχέ­ση μέ τήν ἀγάπη.

Γιατί ἡ ἀγάπη διαρκεῖ γιά πάντα καί δέν ἐξαρτᾶ­ται ἀπό τή συμπε­ρι­φορά τοῦ ἄλ­λου. Γιατί ἡ ἀγάπη μᾶς γεμίζει μέ ἀγάπη, μᾶς γεμίζει μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, διότι «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί», ὁ Θεός εἶναι ὁ ἴδιος ἀγάπη.

Ἐμεῖς πού ἔχουμε τήν εὐλογία νά γνωρίσουμε τήν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία μας καί τήν πίστη μας· ἐσεῖς πού ἔχετε τήν εὐλογία νά ζεῖτε μέσα στήν ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Θεοῦ μέσα στά κατηχητικά σχολεῖα καί τίς νεανικές συν­τρο­φιές τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας· ἐσεῖς πού ἔχετε τήν εὐκαιρία νά μαθαίνετε ἀπό τήν παιδική καί τή νεανική σας ἡλικία τό μεγάλο μυ­στικό τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης, δῶστε αὐτή τήν ἀγάπη γύρω σας, στούς συνομιλή­κους σας, στά παιδιά πού ἔχουν ἀνά­γκη ἀλλά καί στούς με­γαλυ­τέ­ρους.

Δῶστε τήν ἀγάπη σας στόν Θεό, γιά νά τήν πολλαπλασιάσει μέσα ἀπό τή δική του ἀγάπη καί νά γε­μί­σει μέ τήν ἀγάπη τίς ψυχές σας καί ὅλο τόν κόσμο. Ἔτσι θά μπορέσετε καί θά μπορέσουμε ὅλοι νά ζήσου­με καί τή χαρά τῶν Χριστουγέν­νων, ὄχι μία μόνο ἡμέρα ἀλλά κα­θη­μερινά, γιατί θά αἰσθανόμαστε στήν ψυχή μας τή χαρά τῆς παρου­σίας του καί τήν ἀγάπη πού μᾶς προσφέρει. Θά αἰσθανόμαστε τή χαρά νά εἴμαστε μαζί μέ τούς ἀδελ­φούς μας καί νά τούς προσφέρουμε τήν ἀγάπη μας.

Αὐτή εἶναι ἡ ὁλόθερμη πατρική εὐχή μου γιά τά φετινά Χρι­στού­γεν­να καί γιά ὅλους ἐσᾶς, τά παι­διά καί τούς νέους τῶν κατη­χη­τικῶν μας Σχολείων. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά γεμίζει τίς ψυχές καί τόν κόσμο μας μέ τήν ἀγάπη τή δική του καί νά μᾶς χαρίζει τήν ἀληθινή χαρά καί τήν πραγματική ἀγάπη.

Εὔχομαι εὐλογημένα Χριστούγεννα!