Κατανυκτική Θεία Λειτουργία στο βυζαντινό παρεκκλήσιο του Οσίου Παταπίου

Την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου εορτή του Οσίου Παταπίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο λόγο στο βυζαντινό Παρεκκλήσιο του Οσίου Παταπίου (15ου αιώνος), της ενορίας των Αγίων Αναργύρων, στη Βέροια.

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας, κατά την παράδοση της ενορίας, ο Σεβασμιώτατος τέλεσε αγιασμό.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Ομιλία Σεβασμιωτάτου

«Καί ἐπέθηκεν αὐτῇ τάς χεῖρας καί παραχρῆμα ἀνωρθώθη καί ἐδόξαζεν τόν Θεόν».

Ἕνα ἀπό τά πολλά θαύματα τοῦ Κυρίου μας μᾶς παρουσίασε ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, τή θεραπεία μιᾶς συγκύπτουσας γυναίκας, ἡ ὁποία ἐπί δεκαοκτώ χρόνια δέν μποροῦσε ἐξαιτίας μιᾶς ἀσθενείας νά σταθεῖ ὄρθια καί νά περπατήσει.

Καί ὅμως παρά τή δυσκολία πού εἶχε, παρά τή ντροπή πού πιθανόν αἰσθανόταν, δέν παρέλειπε νά πηγαίνει στόν ναό τοῦ Θεοῦ, νά πηγαίνει στή συναγωγή γιά νά ἀκούει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ συνάντησε ἕνα Σάββατο τόν Χριστό. Εἴτε ἐπειδή δέν γνώριζε ποιός ἦταν εἴτε ἐπειδή δέν ἤθελε νά τόν ἀπασχολήσει μέ τό προσωπικό της πρόβλημα, ἡ συγκύπτουσα γυναίκα δέν πλησίασε Χριστό οὔτε τοῦ ζήτησε νά τήν θεραπεύσει. Ἴσως καί δέν πρόλαβε νά τό κάνει, γιατί ὁ Χριστός, μόλις τήν εἶδε, τήν πλησίασε γιά νά τῆς προσφέρει αὐτό πού ἐπιθυμοῦσε, γιά νά τῆς προσφέρει τήν ὑγεία της. «Ἐπέθηκεν αὐτῇ τάς χεῖρας καί παραχρῆμα ἀνωρθώθη», σημειώνει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Λουκᾶς.

Η θεραπεία τῆς γυναίκας εἶναι ἐξίσου διακριτική μέ τήν παρουσία της. Ὅπως ἐκείνη δέν μιλᾶ, δέν ἐκφράζεται, ἀλλά μυστικά καί ἐνδόμυχα ἱκετεύει γιά τή θεραπεία της, ἔτσι καί ὁ Χριστός τήν θεραπεύει ἀκουμπώντας την μέ τά χέρια του καί μέ μία φράση τήν διαβεβαιώνει γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν ἀσθένειά της. Ἡ γυναίκα σηκώνεται καί τό θαῦμα εἶναι φανερό σέ ὅλους, οἱ ἀντιδράσεις ὅμως τῶν ἀνθρώπων ποικίλουν.

Ἡ γυναίκα δοξάζει τόν Θεό πού τῆς χάρισε τήν ὑγεία, ἐνῶ ὁ ἀρχισυνάγωγος διαμαρτύρεται, γιατί ἡ θεραπεία ἔγινε κατά τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου.

Δέν εἶναι ὅμως ἡ μόνη φορά κατά τήν ὁποία ἀρχισυνάγωγος ἀντιδρᾶ μέ αὐτόν τόν τρόπο σέ κάποιο θαῦμα τοῦ Κυρίου μας. Δέν εἶναι ἡ μόνη φορά πού ἡ πίστη συγκρούεται μέ τήν ὑποκρισία. Ἡ συγκύπτουσα πιστεύει στόν Θεό καί ἀποδεικνύει τήν πίστη της μέ τήν παρουσία της στή συναγωγή. Ἡ συγκύπτουσα πιστεύει, καί τήν πίστη της τήν ἐπισφραγίζει καί ὁ Χριστός μέ τή θεραπεία πού τῆς χαρίζει, γιατί δέν ὑπάρχει θαῦμα χωρίς πίστη, γιατί δέν ὑπάρχει θεραπεία γιά ὅποιον δέν πιστεύει. Καί τήν ἀλήθεια αὐτή ἐπιβεβαιώνει ἡ στάση τοῦ ἀρχισυναγώγου. Ἄν ὁ ἀρχισυνάγωγος πίστευε πραγματικά στόν Θεό, δέν θά διαμαρτυρόταν γιά τή θεραπεία μιᾶς ταλαίπωρης γυναίκας. Δέν θά διαμαρτυρόταν, γιατί ἄν εἶχε πίστη, ὁ Χριστός θά θεράπευε τήν ἀμφιβολία πού εἶχε γεννηθεῖ στήν ψυχή του. Ὅμως ὁ ἀρχισυνάγωγος πιστεύει μόνο κατ᾽ ἐπίφαση καί ἔτσι χάνει τήν εὐκαιρία νά κατανοήσει τό θαῦμα. Χάνει τήν εὐκαιρία νά τό ζήσει καί ὁ ἴδιος καί νά δοξάσει τόν Θεό.

Ἡ περίπτωση τῆς συγκυπτούσης καί τοῦ ἀρχισυναγώγου δέν εἶναι μοναδική. Ὁ Χριστός συχνά παρουσιάζει ζεύγη ἀντιθέτων χαρακτήρων γιά νά μᾶς ἀποκαλύψει τήν ἀλήθεια του γιά τόν ἄνθρωπο καί τή σχέση του μέ τόν Θεό.

Αὐτή τή σχέση, τήν προσωπική μας σχέση μέ τόν Θεό, καλούμεθα καί ἐμεῖς νά ἐξετάσουμε. Καί καλούμεθα νά τήν ἐξετάσουμε ὄχι σέ σύγκριση μέ τόν ἀρχισυνάγωγο τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἀλλά σέ σχέση μέ τή συγκύπτουσα γυναίκα. Καλούμεθα νά τή συγκρίνουμε μέ τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας καί μέ τόν ἑορταζόμενο σήμερα ἅγιο Πατάπιο. Γιατί οἱ ἅγιοι, γιατί ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος κάθε ἡμέρα εἶναι τό πρόσωπο μέ τό ὁποῖο θά μποροῦσε νά συγκρίνει ὁ Χριστός τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς, ἐάν βρισκόταν σήμερα ἀνάμεσά μας. Καί αὐτό γιατί μέ τούς ἁγίους ἔχουμε κοινή πίστη, κοινή χάρη, κοινή Ἐκκλησία, κοινή κοινωνία καί μετοχή στό μυστήριο τῆς σωτηρίας. Ἐκεῖνοι ἐπέτυχαν τόν στόχο τους· ἐπέτυχαν τόν προορισμό τῆς ζωῆς τους καί ἔγιναν κοινωνοί τοῦ θαύματος τῆς σωτηρίας. Καί τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι: ἐμεῖς τί κάνουμε σέ σύγκριση μέ τούς ἁγίους μας; Διαθέτουμε μία βαθειά καί εἰλικρινῆ πίστη καί ἀγάπη στόν Θεό, ὅπως εἶχε ὁ ὅσιος Πατάπιος, ὁ ὁποῖος ἐγκατέλειψε τά πάντα γιά νά ἀφοσιωθεῖ στόν Θεό, ἤ ἔχουμε μιά ἐπιφανειακή πίστη καί μία ἐξωτερική εὐσέβεια σάν τόν ἀρχισυνάγωγο τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου πού εὔκολα κλονίζεται καί ἐξανεμίζεται;

Ἔχουμε τή δύναμη νά ὑπομείνουμε τίς δυσκολίες καί τίς δοκιμασίες τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος, ὅπως ὑπέμενε ἡ συγκύπτουσα τήν ἀσθένειά της καί ὅπως ὑπέμεινε ὁ ἑορταζόμενος ὅσιος Πατάπιος τούς πειρασμούς; Προσπαθοῦμε νά κοσμήσουμε τή ζωή μας μέ τήν προσευχή, τή νηστεία, τήν ἐγκράτεια καί τίς ἄλλες ἀρετές, ὅπως τό ἔκανε ὁ τιμώμενος σήμερα ὅσιος, πού ἔλαβε ἄφθονη τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος γιά νά θεραπεύει τίς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων τόσο ἐν ζωῇ ὅσο καί μετά τήν κοίμησή του;

Ἄς ἐξετάσουμε τόν ἑαυτό μας καί ἄς προσπαθήσουμε νά δώσουμε μιά εἰλικρινῆ ἀπάντηση στά ἐρωτήματα αὐτά, ἀλλά καί ἄς συνηθίσουμε νά συγκρίνουμε τόν ἑαυτό μας μέ τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ὥστε ἔχοντας αὐτούς ὡς σημεῖο ἀναφορᾶς καί ὡς ὁδοδεῖκτες τῆς πορείας μας νά προαγόμεθα στήν πίστη καί στήν ἀρετή γιά νά ἐπιτύχουμε καί ἐμεῖς διά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί τήν πρεσβεία τῶν ἁγίων καί τοῦ ἑορταζομένου ὁσίου Παταπίου τό θαῦμα τῆς σωτηρίας μας.