«Όλοι νομίζουν ότι τα άτομα με αναπηρία δεν μπορούν να αθληθούν… Ψέματα! Ψέματα! Ψέματα! Αν υπάρχει θέληση, όλα μπορούν να γίνουν...»
Η Λουκία, μαθήτρια από τη Βέροια, στα 11 μόλις χρόνια της, μιλά αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, παίζει πιάνο, συνθέτει δικές της μουσικές και είναι η πρέσβειρα της παγκόσμιας καμπάνιας «Μια μπάλα για όλους».
«Να ονειρεύεστε και να επιθυμείτε να κάνετε πράγματα! Αν δεν ονειρεύεστε ή αν δε θέλετε να κάνετε τίποτα, θα παραμείνετε στο τίποτα. Όλοι νομίζουν ότι τα άτομα με αναπηρία δεν μπορούν να αθληθούν… Ψέματα! Ψέματα ! Ψέματα! Αν υπάρχει θέληση, όλα μπορούν να γίνουν! Υπάρχουν πάρα πολλές αναπηρίες στην κοινωνία. Υπάρχει όμως μία, που παρ’ όλο που δεν την έχουμε κατηγοριοποιήσει, είναι η χειρότερη: Αυτή είναι να μην έχεις θέληση», λέει η ίδια στην κάμερα της ΕΡΤ.
To σιωπηλό κύμα των θεατών του ποδοσφαίρου τυφλών υπό την σκέπη του Πύργου του Άιφελ στους Παραομπιακούς του Παρισιού, επαναλήφθηκε και στην αίθουσα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, με τους μαθητές περιχαρείς, που ανταποκρίθηκαν με επιτυχία στο κάλεσμα του πρωτοπόρου, Ηλία Μάστορα, που εφηύρε την μπάλα, που επιτρέπει σε αθλητές με οπτική αναπηρία να σκοράρουν σε τερματοφύλακα με πλήρη όραση.
«Να κάνουμε τις κοινωνίες μας πιο συμπεριληπτικές. Εμείς δημιουργούμε τα εμπόδια και θα πρέπει με ενσυναίσθηση να έχουμε ανοικτά τα μυαλά μας έτσι ώστε να κάνουμε την καθημερινότητα πιο εύκολη για μας και για τους υπόλοιπους», αναφέρει ο Ηλίας Μάστορας.
Παρούσα στην εκδήλωση και η απόγονός του πατέρα του Ολυμπισμού βαρόνου Πιερ ντε Κουμπερτέν, Ντιάνα.
«Θα ήθελα να γίνω ψυχίατρος για να βοηθάω, να παρηγορώ και να ηρεμώ τους ανθρώπους, που έχουν ανάγκη», λέει η Λουκία, η οποία ανέβηκε ξανά στη σκηνή κάθισε στο πιάνο κι αφιέρωσε στην επίσημη καλεσμένη ένα γαλλικό τραγούδι με τίτλο «Πετάω» καταχειροκροτούμενη, σκορπώντας ρίγη συγκίνησης.
«Να ονειρεύεστε και να επιθυμείτε να κάνετε πράγματα! Αν δεν ονειρεύεστε ή αν δε θέλετε να κάνετε τίποτα, θα παραμείνετε στο τίποτα. Όλοι νομίζουν ότι τα άτομα με αναπηρία δεν μπορούν να αθληθούν… Ψέματα! Ψέματα ! Ψέματα! Αν υπάρχει θέληση, όλα μπορούν να γίνουν! Υπάρχουν πάρα πολλές αναπηρίες στην κοινωνία. Υπάρχει όμως μία, που παρ’ όλο που δεν την έχουμε κατηγοριοποιήσει, είναι η χειρότερη: Αυτή είναι να μην έχεις θέληση», λέει η ίδια στην κάμερα της ΕΡΤ.
To σιωπηλό κύμα των θεατών του ποδοσφαίρου τυφλών υπό την σκέπη του Πύργου του Άιφελ στους Παραομπιακούς του Παρισιού, επαναλήφθηκε και στην αίθουσα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, με τους μαθητές περιχαρείς, που ανταποκρίθηκαν με επιτυχία στο κάλεσμα του πρωτοπόρου, Ηλία Μάστορα, που εφηύρε την μπάλα, που επιτρέπει σε αθλητές με οπτική αναπηρία να σκοράρουν σε τερματοφύλακα με πλήρη όραση.
«Να κάνουμε τις κοινωνίες μας πιο συμπεριληπτικές. Εμείς δημιουργούμε τα εμπόδια και θα πρέπει με ενσυναίσθηση να έχουμε ανοικτά τα μυαλά μας έτσι ώστε να κάνουμε την καθημερινότητα πιο εύκολη για μας και για τους υπόλοιπους», αναφέρει ο Ηλίας Μάστορας.
Παρούσα στην εκδήλωση και η απόγονός του πατέρα του Ολυμπισμού βαρόνου Πιερ ντε Κουμπερτέν, Ντιάνα.
«Θα ήθελα να γίνω ψυχίατρος για να βοηθάω, να παρηγορώ και να ηρεμώ τους ανθρώπους, που έχουν ανάγκη», λέει η Λουκία, η οποία ανέβηκε ξανά στη σκηνή κάθισε στο πιάνο κι αφιέρωσε στην επίσημη καλεσμένη ένα γαλλικό τραγούδι με τίτλο «Πετάω» καταχειροκροτούμενη, σκορπώντας ρίγη συγκίνησης.
Συγχαρητήρια στη μικρή. Εκπληκτικός λόγος για μια μικρούλα του Δημοτικού. Μπράβο στη θέληση που έχει. Συνέχισε έτσι Λουκία
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο! Εκπληκτικό παιδί!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥποκλίνομαι στους γονείς. Η Λουκία, είναι φωτεινό αστεράκι που σε τυφλώνει το φώς του. Μιά αγκαλιά λοιπόν στο αστεράκι αυτό. Όπως στον μικρό εγγονό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια στην κοπέλα που διαπρέπει σε μια πόλη αφιλόξενη στα άτομα με ειδικές ανάγκες, δρόμοι και πεζοδρόμια στα οποία δεν μπορούν να κυκλοφορήσουμε, τα αμαξίδια δεν μπορούν αν ανέβουν και να κατέβουν πεζοδρόμια ούτε από τις ράμπες, το γνωρίζουν στο Δήμο αλλά τίποτα. Στον πεζόδρομο δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε από τα τραπεζοκαθίσματα και τα σταντ που έχουν βάλει οι καφετέριες, μέχρι και πόρτες έχουν βάλει σε πεζοδρόμια, αυθαίρετες πινακίδες παντού, τέντες κατεβασμένες σε σημείο να χτυπάμε τα κεφάλια μας, κάδοι που τους μετακινεί όποιος θέλει χωρίς συνέπειες. Δεν ακούει κανείς, δεν κάνει κανείς τίποτα, μόνο ηλεκτρικά ποδήλατα για τους υγιείς πολίτες, για εμάς τίποτα. Λυπάμαι πραγματικά που ζω σε τέτοια πόλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι πραγματικά και με την πρώτη ευκαιρία θα φύγω μακριά.
Εύχομαι η ιστοσελίδα να δημοσιεύσει την κραυγή αγωνίας μας.
έχεις πολύ δίκιο, δεν έχω συναντήσει ποιο αφιλόξενη πόλη, κανένα ενδιαφέρον για την καθημερινότητα των πολιτών, μόνο εργολαβίες και θέλουν να γίνουν και Πολιτιστική Πρωτεύουσα τρομάρα τους.
ΔιαγραφήΣυμφωνώ σε όλα, ως πότε θα έχω τους γονείς μου να σπρώχνουν το αμαξίδιό μου στους δρόμους με τις λακκούβες και στα επικίνδυνα πεζοδρόμια ;
ΔιαγραφήΚρίμα, λυπάμαι για όλους τους άρχοντες από τον πρώτο πολίτη της πόλης μέχρι τον τελευταίο αιρετό.
Ελπίζω να περάσω στο Πανεπιστήμιο και να φύγω από αυτή την πόλη. Να φύγω και να μην γυρίσω ποτέ.
Ο κάθε τόπος, είναι εικόνα των κατοίκων του. Αυτοί είμαστε, αυτά μας αξίζουν. Η Δημοκρατία δίνει αποτέλεσμα. Αποφασίσαμε η πλειοψηφία οτι, αυτά θέλουμε. Οπότε μην εναντιώνεστε στην Δημοκρατία. Και πολλά μας είναι.
ΔιαγραφήΚαιμενο το κοριτσακι ο Θεός και η Παναγία κοντά σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Θεός να έχει καλά όλα τα άτομα με δυσκολίες και να βάλουν μυαλό όσοι δεν έχουν δυσκολίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πόλη , όπως οι περισσότερες στην Ελλάδα, ενδιαφέρονται μόνο για το φραμπαλά!