Aγρυπνία στην Παναγία Δοβρά για τον Όσιο Γεράσιμο τον Υμνογράφο

Το βράδυ της Παρασκευής 6 προς ξημέρωμα του Σαββάτου 7 Δεκεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε αγρυπνία στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά στη Βέροια με την ευκαιρία της εορτής του Οσίου Γερασίμου του Μικραγιαννανίτου του Υμνογράφου.

Στην αγρυπνία μετείχαν αντιπροσωπίες από τις Ιερές Μονές της Μητροπόλεως καθώς και πλήθος πιστών.

Κατά τη διάρκεια της αγρυπνἰας τέθηκαν σε προσκύνηση αποτμήματα των ιερών λειψάνων του Οσίου Γερασίμου.

Το ιερό αναλόγιο διακόνησαν οι ιεροψάλτες κ. Θεμιστοκλής Στεργίου, κ. Δημήτριος Χειλάς και κ. Θωμάς Μούτσιος.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Ομιλία Σεβασμιωτάτου

«Γεράσιμε σοφέ … κατάπεμψον τήν χάριν σου τοῖς ὑμνοῦσι σε σήμερον καί παράστηθι ἡμῖν θερμός ἀντιλήπτωρ».

Τήν ἱερή ἁλυσίδα τῶν προφητῶν, τῶν ἁγίων ἱεραρχῶν, μαρτύρων καί ὁσίων, τῶν ὁποίων τίς μνῆμες ἐπιτελεῖ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία αὐτές τίς ἡμέρες, συνεχίζει ὁ νέος μας ὅσιος, ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ὑμνογράφος, ὁ Μικραγιαννανίτης.

Καί δέν εἶναι ὁ ὅσιος Γεράσιμος, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου ἀγρυπνήσαμε ἀπόψε στό Καθολικό τῆς Ἱερᾶς μας Μονῆς, ἐφάμιλλος μόνον τῶν ὁμωνύμων του ὁσίων, τοῦ ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου καί τοῦ ὁσίου Γερασίμου τοῦ νέου, τοῦ ἐν Κεφαλληνίᾳ. Εἶναι ἐφάμιλλος καί ἰσοστάσιος καί τῶν προφητῶν, τῶν ἱεραρχῶν, τῶν μαρτύρων καί τῶν ὁσίων, οἱ ὁποῖοι ἁγιάζουν μέ τίς μνῆμες τους τήν προεισόδιο νηστεία τῶν Χριστουγέννων καί προετοιμάζουν τίς ψυχές μας γιά τή μεγάλη Δεσποτική ἑορτή.

Εἶναι ἐφάμιλλος καί ἰσοστάσιος τῶν προφητῶν, γιατί προφητικό εἶναι τό χάρισμα τοῦ ὑμνογράφου, τό ὁποῖο τόσο πλούσιο ἔλαβε ἀπό τόν Θεό ὁ ὅσιος Γεράσιμος. Εἶναι προφητικό, γιατί ὁ ὑμνογράφος ἀναγγέλει, ὅπως καί ὁ προφήτης, τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καί καλεῖ τούς ἀνθρώπους νά ἀκολουθήσουν ἐν μετανοίᾳ τήν ὁδό τοῦ Κυρίου.

Εἶναι ἐφάμιλλος τῶν προφητῶν, γιατί οἱ χιλιάδες ὕμνοι τούς ὁποίους συνέθεσε ὁ ὅσιος Γεράσιμος δέν ἦταν ἔργο καλάμου ἀνθρωπίνου καί γνώσεων κοσμικῶν, ἀλλά καρπός τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἦταν θεοκίνητος ὁ κάλαμός του, πνευματέμφορη ἡ καρδία του, σκήνωμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἡ ψυχή του, δοχεῖον καθαρόν τῆς θείας Χάριτος καί τό ἀσκητικό σῶμα του, πού ἀνερχόταν μαζί μέ τήν ψυχή του στό νοητό Θαβώρ, στό ταπεινό γραφεῖο τῆς Καλύβης του, ὅπου συνέθετε τούς ὕμνους του καί ἀπό ὅπου, ὅταν κατερχόταν, ἀντανακλοῦσε στό πρόσωπό του τό φῶς τῆς θείας Χάριτος, κάνοντας αἰσθητή καί στούς ἀδαεῖς ἀκόμη καί ἀρχαρίους στήν πνευματική ζωή τήν καλήν ἀλλοίωση τοῦ ὁσίου.

Εἶναι ὅμως ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ὑμνογράφος ἐφάμιλλος καί ἰσοστάσιος καί τῶν ἁγίων ἱεραρχῶν, τοῦ ἁγίου Νικολάου ἐπισκόπου Μύρων καί τοῦ ἁγίου Ἀμβροσίου ἐπισκόπου Μεδιολάνων, μέ τόν ὁποῖο συνεορτάζει, ὄχι μόνον διότι διδάσκει μέ τούς ὕμνους του καί τή ζωή του ὅ,τι ἐκεῖνοι ἐδίδαξαν μέ τούς λόγους τους, ἀλλά καί διότι καί ἐκεῖνος ὑπερεμάχησε τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, ὅπως καί οἱ μεγάλοι αὐτοί ἱεράρχες, ὅταν μέ τήν ἀπόφασή του νά μήν ἀκολουθήσει τόν Γέροντά του στόν κόσμο, ἀλλά νά παραμείνει ἀμετακίνητος στά ὅρια πού ἔθετε ἡ Ἐκκλησία καί νά μήν παρασυρθεῖ ἀπό τήν πλάνη καί τίς ἔριδες πού κάποιοι δημιούργησαν, ἀλλά καί ὅταν ἀργότερα ἔμεινε ἑδραῖος καί ἀφοσιωμένος στό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, ἔδωσε γνήσιο παράδειγμα ὑπακοῆς στήν Ἐκκλησία καί ὀρθοδόξου πίστεως καί πράξεως.

Μάρτυς ὄχι μόνο τῆς συνειδήσεως, ὅπως εἶναι κάθε μοναχός, ἀλλά καί μάρτυς κατά κυριολεξία εἶναι ὁ ὅσιος Γεράσιμος, καθώς ἀπό τά πρῶτα χρόνια τῆς ἀσκητικῆς του ζωῆς βίωσε τό μαρτύριο τῆς μονώσεως καί τή δοκιμασία τῆς ἀνθρωπίνης ἐγκαταλείψεως στήν ἔρημο τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης καί βρέθηκε νά παλεύει μέ σθένος ἀκόμη καί σωματικά κατά τῶν δαιμόνων, προκειμένου νά μήν ἀρνηθεῖ τήν ἀγάπη στόν Χριστό καί στήν Παναγία Μητέρα του πού ὁδήγησαν τά βήματά του στό Περιβόλι της. Καί ἐν τέλει ἀξιώθηκε νά δεῖ, ὅπως ἐκεῖνοι, τόν Χριστό νά τόν ἐνισχύει καί νά τόν παρηγορεῖ στόν ἀγώνα του, ὡς ἐφάμιλλος καί ἰσοστάσιός τους.

Ἀλλά καί ποιός μπορεῖ νά μήν θεωρήσει τόν ὅσιο Γεράσιμο τόν Ὑμνογράφο ἰσοστάσιο καί ἐφάμιλλο τῶν ὁσίων καί θεοφόρων πατέρων, τῶν ὁποίων τόν ζῆλο ἐζήλωσε καί τόν βίο μιμήθηκε, «τό κατ᾽ εἰκόνα τηρήσας ἀλώβητον» μέ τήν ὑπακοή, τήν ἐγκράτεια, τή νηστεία, τήν ταπείνωση, τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, καί μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, ὥστε νά καταστεῖ μέτοχος οὐρανίων δωρεῶν καί χαρίτων καί νά ἔχει παρρησία στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ, ὅπου συνευφραίνεται, «καθαρῶς ἐποπτεύων τήν Ἁγίαν Τριάδα» μετά πάντων τῶν ἁγίων, τῶν ὁποίων ὑπῆρξε συνόμιλος ἀπό αὐτή τή ζωή, ἀπό αὐτή τή γῆ.

Αὐτοῦ τοῦ μεγάλου Ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας μας καί μεγάλου Ὑμνογράφου της τιμήσαμε τή μνήμη μέ τήν ἀποψινή Ἀγρυπνία. Ὄχι γιατί ὁ ὅσιος Γεράσιμος ἔχει ἀνάγκη τήν τιμή, ἀλλά γιατί ἐμεῖς πού ἀγωνιζόμαστε στόν στίβο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί βαδίζουμε τόν ἀνάντη δρόμο τῆς μοναχικῆς πολιτείας ἀλλά καί τῆς κοσμικῆς, ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό ὁδηγούς, ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό ἴχνη ἁγίων, τά ὁποῖα θά ἀκολουθήσουμε γιά νά προσεγγίσουμε τό ἐφετόν, τό ὁποῖο ἐπέτυχαν καί ἐκεῖνοι, ἐπέτυχε καί ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Μικραγιαννανίτης.

Καί ἀπόψε πιστεύω ὅτι ὁ ὅσιος καί θεοφόρος πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος ὁ Ὑμνογράφος ἄκουσε τήν ἱκεσία μας, ἄκουσε τήν παράκλησή μας καί ἦταν παρών ἀνάμεσά μας, ἐδῶ στό Καθολικό τῆς Ἱερᾶς μας Μονῆς, ἀνάμεσα στούς μοναχούς καί τίς μοναχές τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, ἀνάμεσα στούς ἀδελφούς μας πού ἀγρύπνησαν μαζί μας ἀπόψε γιά νά τιμήσουν τή μνήμη του, καί ἐπαναλαμβάνει καί σέ μᾶς ὁ Ὅσιος μυστικά, αὐτό πού ἐπαναλάμβανε πάντοτε στούς πατέρες τῆς Συνοδείας μας καί γιά τό ὁποῖο διαβεβαίωνε καί τίς μοναχές τῆς Μονῆς τῆς Παναγίας Γοργοεπηκόου Μάνδρας, λέγοντας: «ναί, ἀδελφοί μου, ναί, ἀδελφές μου, ἡ Παναγία, οἱ ἅγιοι εἶναι παρόντες, ὅταν ἐμεῖς ἀγρυπνοῦμε προσευχόμενοι πρός τιμήν τους, ὅπως ἀγρυπνοῦσαν καί οἱ ἴδιοι στή ζωή τους».

Ναί, ἀδελφοί μου, ἦταν καί ὁ ὅσιος Γεράσιμος παρών καί χαίρων ἀνάμεσά μας ἀπόψε, χαίρων ὄχι γιατί τόν τιμήσαμε, ἀλλά γιατί ἀγρυπνήσαμε προσευχόμενοι καί δοξάζοντας τόν Θεό, «τόν ἐνδοξαζόμενον ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ». Γιατί ἡ δική μας ἀγρυπνία καί προσευχή μᾶς ἔφερε πιό κοντά στόν Θεό, ἀλλά καί ἔφερε τή χάρη του στήν ψυχή μας.

Ἦταν ἐδῶ ὁ ὅσιος Γεράσιμος καταπέμποντας τή χάρη του, ὅπως τοῦ ζητήσαμε, γιά νά μᾶς ἐνισχύσει στόν πνευματικό μας ἀγώνα πρός τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ὥστε νά πορευόμεθα πρός τόν σκοπό τῆς ζωῆς μας μέ τόν δικό του ζῆλο, μέ τή δική του ἀγάπη καί ἀφοσίωση πρός τόν Θεό. Ἦταν δίπλα μας καί θά μένει δίπλα μας «ὡς θερμός ἀντιλήπτωρ», ὅπως τόν παρακαλέσαμε, γιά νά μᾶς στηρίζει καί νά μᾶς κατευθύνει, ὥστε νά ἀποφεύγουμε τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ, ἀρκεῖ καί ἐμεῖς νά ἀγωνιζόμεθα μέ ταπείνωση, μέ καθαρότητα καί μέ ὑπακοή νά μιμούμεθα τή ἁγία βιοτή του, νά ἐπικαλούμεθα τίς πρεσβεῖες του καί νά ἐπακολουθοῦμε τοῖς ἴχνεσι αὐτοῦ.