Λαμπρή πανήγυρις στο Ναό Αγίου Μηνά Ναούσης

Την Δευτέρα 11 Νοεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Μηνά Ναούσης. Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε σε Αναγνώστη τον ιερόπαιδα της ενορίας Δημήτρη Κουκοφίκη.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

«Δεῦτε φίλαθλοι τήν τρισαυγῆ τῶν μαρτύρων τιμήσωμεν χορείαν … ὅτι αἵματα ἔδωκαν καί ὠνήσαντο τήν αἰώνιον ζωήν».

Πανηγυρίζει καί τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καί ἰδιαιτέρως ἡ πόλη μας τή μνήμη τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Μηνᾶ. Καί μαζί μέ αὐτήν πανηγυρίζει καί τή μνήμη δύο ἄλλων μαρτύρων της, τῶν ἁγίων Βίκτωρος καί Βικεντίου, καί μᾶς προτρέπει διά τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου, ὅπως ἀκούσαμε στήν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, νά τιμήσουμε τούς τρεῖς αὐτούς μάρτυρες πού καταυγάζουν σήμερα τό νοητό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας μας ἀλλά καί τίς ψυχές τῶν τιμώντων τή μνήμη τους.

Ἄν ἀνατρέξουμε στόν βίο τους, θά διαπιστώσουμε πώς οἱ τρεῖς ἅγιοι μάρτυρες δέν συναντήθηκαν ποτέ στή ζωή τους, δέν ἔζησαν τήν ἴδια ἐποχή οὔτε μαρτύρησαν μέ τόν ἴδιο τρόπο. Ἔχουν ὅμως κάτι κοινό, κάτι πού τούς ἑνώνει καί δίνει καί σέ μᾶς τή δυνατότητα νά τούς τιμήσουμε καί τούς τρεῖς μαζί, ἑνωμένους σάν ἕνα ἄνθρωπο, σάν μία ψυχή.

Ποιό εἶναι αὐτό τό στοιχεῖο πού ἑνώνει τούς τρεῖς ἑορταζομένους ἁγίους μάρτυρες; Μᾶς τό ἀποκαλύπτει ὁ ἱερός ὑμνογράφος στό ἰδιόμελο πού προανέφερα: «ὅτι αἵματα ἔδωκαν καί ὠνήσαντο τήν αἰώνιον ζωήν». Τό κοινό τους στοιχεῖο, ὁ συνδετικός τους κρίκος εἶναι ὅτι ἔδωσαν τό αἷμα καί «ἀγόρασαν» μέ αὐτό τήν αἰώνια ζωή. Θυσιάστηκαν, μαρτύρησαν γιά τόν Χριστό καί τήν πίστη του καί ἔλαβαν τό μεγαλύτερο ἀγαθό πού μπορεῖ νά ἐπιθυμήσει ὁ ἄνθρωπος, ἔλαβαν τήν αἰώνια ζωή.

Ὅλοι συμφωνοῦμε ὅτι τό μεγαλύτερο δῶρο τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ζωή. Καί ἐάν αὐτό τό ὑποστηρίζουμε καί τό πιστεύουμε γιά τήν ἐπίγειο ζωή πού διαρκεῖ ἑβδομήντα, ὀγδόντα, ἑκατό χρόνια καί συνοδεύεται συχνά ἀπό προβλήματα, ἀσθένειες, πόνους καί ὀδύνη, κατά μείζονα λόγο ἰσχύει γιά τήν αἰώνιο ζωή, πού ὄχι μόνο διαρκεῖ γιά πάντα, ἀλλά εἶναι ἀπαλλαγμένη ἀπό ὅλα τά λυπηρά καί δυσάρεστα τῆς ἐπιγείου ζωῆς.

Αὐτό εἶχε συνειδητοποιήσει καί ὁ ἅγιος Μηνᾶς καί οἱ ἄλλοι ἅγιοι μάρτυρες πού τιμοῦμε σήμερα. Πίστευε στήν αἰώνια ζωή καί δέν ἤθελε νά τή στερηθεῖ γιά τά λίγα χρόνια τῆς ἐπίγειας ζωῆς πού θά ἀπολάμβανε, ἐάν ἀρνεῖτο τόν Χριστό καί ἀπέφευγε τό μαρτύριο.

Πίστευε στήν αἰώνια ζωή καί ἤθελε νά τήν κερδίσει μέ κάθε κόστος καί μέ κάθε θυσία, ἔστω καί μέ τή θυσία τοῦ αἵματος καί τῆς ζωῆς του. Ἔκανε, δηλαδή, αὐτό πού κάνει κάθε συνετός καί σώφρων ἄνθρωπος πρίν νά πάρει μιά ἀπόφαση. Συγκρίνει τό κόστος μέ τό ὄφελος καί ἀποφασίζει, ἄν ἀξίζει νά ἀναλάβει τό κόστος προκειμένου νά ἔχει τό ὄφελος. Αὐτό κάνουμε καί ἐμεῖς στή ζωή μας. Αὐτό κάνουμε γιά τίς καθημερινές μας ἀποφάσεις καί ἐπιλογές. Τό κάνουμε ὅμως καί γιά τή σοβαρότερη καί σημαντικότερη ἐπιλογή τῆς ζωῆς μας πού εἶναι τό αἰώνιο μέλλον μας;

Ὅλοι ἐπιθυμοῦμε νά ζήσουμε αἰώνια, ἀκόμη καί αὐτοί πού ἰσχυρίζονται ὅτι δέν πιστεύουν στόν Θεό, ἀλλά τί κάνουμε γι᾽ αὐτό; Τί κάνουμε γιά νά κερδίσουμε τήν αἰώνιο ζωή;


Ἄν ἀκόμη καί γιά τά μικρά καί ἀσήμαντα πράγματα τῆς καθημερινότητός μας χρειάζεται κόπος καί προσπάθεια, χρειάζεται χρόνος καί χρῆμα, πολύ περισσότερο χρειάζεται κόπος καί θυσίες γιά νά ἀποκτήσουμε τήν αἰώνιο ζωή. Ἡ αἰώνιος ζωή δέν μᾶς χαρίζεται δωρεάν. Χρειάζεται μέ τή δική μας προσπάθεια νά ἀποδείξουμε ὅτι τήν θέλουμε καί ὅτι μποροῦμε νά ζήσουμε μέσα σ᾽ αὐτήν. Ἐμεῖς δέν εἶναι ἀνάγκη, βεβαίως, νά μαρτυρήσουμε γιά νά τήν κερδίσουμε, ἀλλά θά πρέπει νά ἔχουμε τή διάθεση νά κάνουμε ὅποιες θυσίες ἀπαιτοῦνται γιά τήν ἐπίτευξή της. Θά πρέπει νά εἴμαστε πρόθυμοι καί ἕτοιμοι νά θυσιάσουμε ὅ,τι ὑπάρχει κίνδυνος νά μᾶς τήν στερήσει. Καί αὐτά μπορεῖ νά εἶναι τά πάθη καί οἱ μικρότητές μας, τά ἐλαττώματα καί οἱ ἀδυναμίες μας, ἡ ἀνυπακοή μας στό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀδιαφορία μας γι᾽ αὐτόν καί τόν νόμο του, οἱ προφάσεις καί οἱ δικαιολογίες πού μπορεῖ νά ἐφευρίσκουμε κάθε φορά γιά νά μήν εἴμαστε συνεπεῖς ἔναντι τοῦ Θεοῦ.

Ἄν ἐξετάσει ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς τόν ἑαυτό του, θά διαπιστώσει τί εἶναι αὐτό πού δέν ἐναρμονίζεται μέ τήν αἰώνια ζωή, τί εἶναι αὐτό πού δέν ταιριάζει μέ τόν Θεό πού εἶναι ἡ πηγή καί ὁ χορηγός τῆς αἰωνίου ζωῆς, τί εἶναι αὐτό πού τόν ἐμποδίζει νά ἀπολαύσει τήν αἰώνια ζωή. Καί ὅταν τό βρεῖ, θά πρέπει νά ἀρχίσει νά ἀγωνίζεται γιά νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό αὐτό ἤ ἀπό αὐτά πού μπορεῖ νά τοῦ τήν στερήσουν. Διότι τίποτε δέν ἀξίζει περισσότερο ἀπό αὐτήν καί καμία θυσία δέν εἶναι ὑπερβολική γιά νά τήν ἐπιτύχουμε.

Αὐτό μᾶς ὑπενθυμίζει καί τό παράδειγμα τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου Μηνᾶ, πού θυσίασε τήν ἴδια του τή ζωή προκειμένου νά κερδίσει τήν αἰώνια. Τό δικό του παράδειγμα ἄς παρακινεῖ καί ἄς μᾶς ἐμπνέει καθημερινά, ὥστε καί διά πρεσβειῶν του νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός τῆς αἰωνίου ζωῆς.