Την Τρίτη 12 Νοεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στο Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Στεφάνου Βεροίας με την ευκαιρία της εορτής του προστάτου της ενορίας, Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου του εορταζομένου Αγίου, ενώ στο τέλος τελέστηκε το καθιερωμένο μνημόσυνο των δωρητών και μελών της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Κυριών Βεροίας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο αναφέρθηκε με θλίψη στην καθυστέρηση της ανεγέρσεως του Ιερού Ναού του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος, ο οποίος κατεδαφίστηκε πριν από είκοσι και πλέον χρόνια και η ανέγερση του καθυστερεί εξαιτίας γραφειοκρατίας.
Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
«Τόν μιμητήν φανέντα τοῦ φιλοικτίρμονος Θεοῦ ὑμνήσωμεν Ἰωάννην».
Τήν περασμένη Κυριακή, ἡ Ἐκκλησία μας προέβαλε μέ τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τό παράδειγμα τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου ὡς παράδειγμα καί πρότυπο ζωῆς γιά ὅλους μας. Στήν ἀδιαφορία τοῦ ἱερέως καί τοῦ λευΐτου, πού ἄφησαν τόν ἐμπεσόντα εἰς τούς ληστάς ἄνθρωπο ἡμιθανῆ καί συνέχισαν τόν δρόμο τους, ὁ Χριστός ἀντιπαρέθεσε τήν εὐσπλαγχνία τοῦ Σαμαρείτου, ὁ ὁποῖος, ἄν καί ἀλλοεθνής, ὄχι μόνο διέκοψε τό ταξίδι του γιά νά φροντίσει τόν πάσχοντα καί ἐγκαταλελειμένο συνάνθρωπό του, ἀλλά μερίμνησε καί γιά τήν ἐξέλιξη τῆς ὑγείας του καλύπτοντας μάλιστα μέ δικά του χρήματα τή δαπάνη τῆς περαιτέρω νοσηλείας του.
Στή συνέχεια αὐτῆς τῆς παραβολῆς καί τῶν μηνυμάτων πού μᾶς μετέφερε, προβάλλει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καί ἕνα συγκεκριμένο παράδειγμα, τό παράδειγμα ἑνός ἁγίου της, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριάρχου Ἀλεξανδρείας, ἑνός ἁγίου ὁ ὁποῖος διῆλθε τή ζωή του εὐεργετώντας τούς ἀνθρώπους, ἐλεώντας τούς ἐνδεεῖς καί πτωχούς ἀδελφούς του καί στηρίζοντας ὅσους εἶχαν ἀνάγκη τῆς βοηθείας καί τῆς συμπαραστάσεως.
«Κύριοι καί δεσπόται» του ἔλεγε ὅτι ἦταν ὅσοι εἶχαν ἀνάγκη καί αὐτούς ἤθελε νά διακονεῖ ὡς ταπεινός καί ἔσχατος δοῦλος, αὐτός ὁ ὁποῖος ἦταν πατριάρχης τῆς μεγάλης πόλεως Ἀλεξανδρείας.
Τό παράδειγμά του ἔκανε τίς καρδιές πολλῶν ἀνθρώπων νά ἀνοίξουν καί νά θελήσουν νά τό ἀκολουθήσουν προσφέροντας στούς ἀπόρους, στούς ἀδύναμους καί ἀνυπεράσπιστους ἀνθρώπους τή θαλπωρή τῆς ἀγάπης.
Γιατί αὐτή τή θαλπωρή τῆς ἀγάπης προσέφερε καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων. Δέν προσέφερε ἁπλῶς χρήματα, δέν διέθετε μόνο τά ἱδρύματα τοῦ Πατριαρχείου γιά νά διευκολύνει καί ἀναπαύσει τούς ἐνδεῖς. Ἦταν δίπλα τους καί τούς διακονοῦσε προσωπικά, ἀκολουθώντας τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου, πού δέν ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς τήν ἐλεημοσύνη ὡς μία τυπική καί συμβατική ὑποχρέωση, ὡς μία ἐφαρμογή τοῦ νόμου καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ὡς ἔκφραση τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον πού ἔχει ὡς μέτρο τήν ἀγάπη πρός τόν ἑαυτό μας. Μέ κριτήριο αὐτήν τήν ἀγάπη θά μᾶς κρίνει ὁ Θεός κατά τή μέλλουσα κρίση, ὅπως ὁ ἴδιος ἀποκαλύπτει, λέγοντας ὅτι στά δεξιά τοῦ Πατρός του θά βρεθοῦν ὅσοι τόν ἐνέδυσαν, ὅταν ἦταν γυμνός, ὅσοι τόν ἐπισκέφθηκαν, ὅταν ἦταν στή φυλακή, ὅσοι τοῦ ἔδωσαν τροφή καί νερό, ὅταν πεινοῦσε καί διψοῦσε. Καί ὅλα αὐτά, ἐπειδή ἡ ἐφαρμογή τῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης δέν ἔχει γιά τόν Θεό, ὅπως γιά πολλούς ἀπό ἐμᾶς, τήν ἔννοια τῆς χορηγίας, δέν σημαίνει ὅτι δίδω κάποια χρήματα καί ἐκπληρώνω τό χρέος μου καί ἀναμένω στή συνέχεια τήν ἐπιβράβευση τοῦ Θεοῦ.
Χρήσιμα καί ὠφέλιμα εἶναι καί τά χρήματα, καί χωρίς αὐτά τά ἔργα τῆς εὐποιΐας καί τῆς φιλανθρωπίας πολύ δύσκολα ὑλοποιοῦνται, ἀλλά ὁ Θεός δέν ζητᾶ μόνο χρήματα οὔτε ἐμεῖς μποροῦμε νά ἐξαγοράσουμε τό ἔλεός του προσφέροντάς τα.
Αὐτό πού χρειάζεται καί ζητᾶ ὁ Θεός εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία θά πρέπει νά συνοδεύει καί ὅποια ἄλλη ὑλική προσφορά πρός τόν συνάνθρωπό μας.
Αὐτό ἔκανε ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἐλεήμων, ἐργαζόμενος ὁ ἴδιος γιά τήν ἀνακούφιση καί τή βοήθεια ὅσων εἶχαν ἀνάγκη.
Αὐτό ἔκανε καί ὁ καλός Σαμαρείτης τῆς εὐαγγελικῆς παραβολῆς. Καί ἐάν ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει σήμερα τό παράδειγμα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ἐλεήμονος, τό προβάλλει γιά νά μᾶς δείξει ὅτι τό πρότυπο τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου δέν εἶναι πρότυπο οὐτοπικό καί παράδειγμα ἀνεφάρμοστο· δέν εἶναι τρόπος ζωῆς πού δέν βιοῦται, πού δέν μπορεῖ νά γίνει πραγματικότητα στήν ἐποχή μας καί τήν κοινωνία μας, ἀλλά εἶναι ὁ μοναδικός δρόμος γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους, γιά ὅλους ἐμᾶς πού θέλουμε νά εἴμαστε μαθητές τοῦ Χριστοῦ, πού θέλουμε νά ἀνήκουμε στό σῶμα του, στήν Ἐκκλησία. Καί ὁ δρόμος αὐτός εἶναι ἡ ἀγάπη καί εὐσπλαγχνία πρός τόν πάσχοντα καί ἐνδεῆ ἀδελφό μας, πρός τόν κάθε ἕνα πού ἔχει ἀνάγκη, γιατί στό πρόσωπό του πρέπει νά βλέπουμε τόν ἴδιο τόν ἑαυτό μας, πρέπει νά βλέπουμε τόν ἴδιο τόν Χριστό, πού μᾶς καλεῖ καί σήμερα καί πάντοτε νά ἀκολουθήσουμε τόν δρόμο πού μᾶς ὑπέδειξε μέ τή ζωή του, τόν δρόμο πού βάδισαν οἱ ἅγιοί μας καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἐλεήμων.
Αὐτόν τόν δρόμο εὔχομαι, νά ἀξιωθοῦμε, διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, νά βαδίσουμε καί ἐμεῖς, γιά νά συναντήσουμε τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν ἐλεήμονα στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἐκεῖ ὅπου μᾶς περιμένει προγευόμενος τά ἀγαθά πού ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά τούς ἐκλεκτούς του.
Τήν περασμένη Κυριακή, ἡ Ἐκκλησία μας προέβαλε μέ τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τό παράδειγμα τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου ὡς παράδειγμα καί πρότυπο ζωῆς γιά ὅλους μας. Στήν ἀδιαφορία τοῦ ἱερέως καί τοῦ λευΐτου, πού ἄφησαν τόν ἐμπεσόντα εἰς τούς ληστάς ἄνθρωπο ἡμιθανῆ καί συνέχισαν τόν δρόμο τους, ὁ Χριστός ἀντιπαρέθεσε τήν εὐσπλαγχνία τοῦ Σαμαρείτου, ὁ ὁποῖος, ἄν καί ἀλλοεθνής, ὄχι μόνο διέκοψε τό ταξίδι του γιά νά φροντίσει τόν πάσχοντα καί ἐγκαταλελειμένο συνάνθρωπό του, ἀλλά μερίμνησε καί γιά τήν ἐξέλιξη τῆς ὑγείας του καλύπτοντας μάλιστα μέ δικά του χρήματα τή δαπάνη τῆς περαιτέρω νοσηλείας του.
Στή συνέχεια αὐτῆς τῆς παραβολῆς καί τῶν μηνυμάτων πού μᾶς μετέφερε, προβάλλει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καί ἕνα συγκεκριμένο παράδειγμα, τό παράδειγμα ἑνός ἁγίου της, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριάρχου Ἀλεξανδρείας, ἑνός ἁγίου ὁ ὁποῖος διῆλθε τή ζωή του εὐεργετώντας τούς ἀνθρώπους, ἐλεώντας τούς ἐνδεεῖς καί πτωχούς ἀδελφούς του καί στηρίζοντας ὅσους εἶχαν ἀνάγκη τῆς βοηθείας καί τῆς συμπαραστάσεως.
«Κύριοι καί δεσπόται» του ἔλεγε ὅτι ἦταν ὅσοι εἶχαν ἀνάγκη καί αὐτούς ἤθελε νά διακονεῖ ὡς ταπεινός καί ἔσχατος δοῦλος, αὐτός ὁ ὁποῖος ἦταν πατριάρχης τῆς μεγάλης πόλεως Ἀλεξανδρείας.
Τό παράδειγμά του ἔκανε τίς καρδιές πολλῶν ἀνθρώπων νά ἀνοίξουν καί νά θελήσουν νά τό ἀκολουθήσουν προσφέροντας στούς ἀπόρους, στούς ἀδύναμους καί ἀνυπεράσπιστους ἀνθρώπους τή θαλπωρή τῆς ἀγάπης.
Γιατί αὐτή τή θαλπωρή τῆς ἀγάπης προσέφερε καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων. Δέν προσέφερε ἁπλῶς χρήματα, δέν διέθετε μόνο τά ἱδρύματα τοῦ Πατριαρχείου γιά νά διευκολύνει καί ἀναπαύσει τούς ἐνδεῖς. Ἦταν δίπλα τους καί τούς διακονοῦσε προσωπικά, ἀκολουθώντας τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου, πού δέν ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς τήν ἐλεημοσύνη ὡς μία τυπική καί συμβατική ὑποχρέωση, ὡς μία ἐφαρμογή τοῦ νόμου καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ὡς ἔκφραση τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον πού ἔχει ὡς μέτρο τήν ἀγάπη πρός τόν ἑαυτό μας. Μέ κριτήριο αὐτήν τήν ἀγάπη θά μᾶς κρίνει ὁ Θεός κατά τή μέλλουσα κρίση, ὅπως ὁ ἴδιος ἀποκαλύπτει, λέγοντας ὅτι στά δεξιά τοῦ Πατρός του θά βρεθοῦν ὅσοι τόν ἐνέδυσαν, ὅταν ἦταν γυμνός, ὅσοι τόν ἐπισκέφθηκαν, ὅταν ἦταν στή φυλακή, ὅσοι τοῦ ἔδωσαν τροφή καί νερό, ὅταν πεινοῦσε καί διψοῦσε. Καί ὅλα αὐτά, ἐπειδή ἡ ἐφαρμογή τῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης δέν ἔχει γιά τόν Θεό, ὅπως γιά πολλούς ἀπό ἐμᾶς, τήν ἔννοια τῆς χορηγίας, δέν σημαίνει ὅτι δίδω κάποια χρήματα καί ἐκπληρώνω τό χρέος μου καί ἀναμένω στή συνέχεια τήν ἐπιβράβευση τοῦ Θεοῦ.
Χρήσιμα καί ὠφέλιμα εἶναι καί τά χρήματα, καί χωρίς αὐτά τά ἔργα τῆς εὐποιΐας καί τῆς φιλανθρωπίας πολύ δύσκολα ὑλοποιοῦνται, ἀλλά ὁ Θεός δέν ζητᾶ μόνο χρήματα οὔτε ἐμεῖς μποροῦμε νά ἐξαγοράσουμε τό ἔλεός του προσφέροντάς τα.
Αὐτό πού χρειάζεται καί ζητᾶ ὁ Θεός εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία θά πρέπει νά συνοδεύει καί ὅποια ἄλλη ὑλική προσφορά πρός τόν συνάνθρωπό μας.
Αὐτό ἔκανε ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἐλεήμων, ἐργαζόμενος ὁ ἴδιος γιά τήν ἀνακούφιση καί τή βοήθεια ὅσων εἶχαν ἀνάγκη.
Αὐτό ἔκανε καί ὁ καλός Σαμαρείτης τῆς εὐαγγελικῆς παραβολῆς. Καί ἐάν ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει σήμερα τό παράδειγμα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ἐλεήμονος, τό προβάλλει γιά νά μᾶς δείξει ὅτι τό πρότυπο τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου δέν εἶναι πρότυπο οὐτοπικό καί παράδειγμα ἀνεφάρμοστο· δέν εἶναι τρόπος ζωῆς πού δέν βιοῦται, πού δέν μπορεῖ νά γίνει πραγματικότητα στήν ἐποχή μας καί τήν κοινωνία μας, ἀλλά εἶναι ὁ μοναδικός δρόμος γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους, γιά ὅλους ἐμᾶς πού θέλουμε νά εἴμαστε μαθητές τοῦ Χριστοῦ, πού θέλουμε νά ἀνήκουμε στό σῶμα του, στήν Ἐκκλησία. Καί ὁ δρόμος αὐτός εἶναι ἡ ἀγάπη καί εὐσπλαγχνία πρός τόν πάσχοντα καί ἐνδεῆ ἀδελφό μας, πρός τόν κάθε ἕνα πού ἔχει ἀνάγκη, γιατί στό πρόσωπό του πρέπει νά βλέπουμε τόν ἴδιο τόν ἑαυτό μας, πρέπει νά βλέπουμε τόν ἴδιο τόν Χριστό, πού μᾶς καλεῖ καί σήμερα καί πάντοτε νά ἀκολουθήσουμε τόν δρόμο πού μᾶς ὑπέδειξε μέ τή ζωή του, τόν δρόμο πού βάδισαν οἱ ἅγιοί μας καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἐλεήμων.
Αὐτόν τόν δρόμο εὔχομαι, νά ἀξιωθοῦμε, διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, νά βαδίσουμε καί ἐμεῖς, γιά νά συναντήσουμε τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν ἐλεήμονα στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἐκεῖ ὅπου μᾶς περιμένει προγευόμενος τά ἀγαθά πού ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά τούς ἐκλεκτούς του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.