Ανεβαίνουμε στον Όλυμπο, κoρυφή Αγιος Αντώνιος και Σκολειό με τους Ορειβάτες Βέροιας

Γράφει ο Νικόλαος Τσιαμούρας
Τυλιγμένος για χιλιάδες χρόνια στην γοητεία του μύθου ο Όλυμπος, σε κάνει να νιώθεις όλο και πιο έντονα το βάρος της ιστορίας, της μεγαλοπρέπειας και της φυσικής ομορφιάς αυτού του τόπου. Έχει 36 κορυφές πάνω από τα 2000 μέτρα, Σκολειό 2911μ., Στεφάνι 2909μ., Σκάλα 2866μ., Άγιος Αντώνιος 2817μ., με ψηλότερη κορυφή τον Μύτικα 2918μ.

Φύγαμε το πρωί στις 6 μια παρέα μια συντροφιά 8 ορειβατών για πορεία και ανάβαση στο μυθικό βουνό.

Κατερίνη - Άγιος Δημήτριος - Λιβάδι- Ολυμπιάς - Σπαρμός - Βρυσοπούλες μια διαδρομή που μας συναρπάζει. Τοπίο άγνωστο, πανέμορφο, βουνά και καταπράσινες βουνοπλαγιές, χωριά λαξεμένα στις πλαγιές ξεχασμένα στην πρωινή καταχνιά.

Στο βάθος μακριά στην νότια πλευρά του Ολύμπου, χτισμένη αμφιθεατρικά στους πρόποδες σειράς λόφων η πόλη της Ελασσόνας. Η περιοχή κατοικείται από την νεολιθική εποχή. Το ιερό χώμα των Ολύμπιων, των Ατλάντων, των Λαπιθών, των Πελασγών και των Περραιβών. Την διασχίζει ο ποταμός Ελασσονίτης και χωρίζει την πόλη σε δυο μέρη τα οποία συνδέονται με 3 γέφυρες και ένα παλιό τοξωτό γεφύρι που αποτελεί αξιοθέατο της πόλης, στην συνέχεια χύνεται στον Πηνειό.

Φθάσαμε στις Βρυσοπούλες.

Βρισκόμαστε στο βουνό των 12 θεών. Μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO. Ο βασιλιάς του Ολύμπου ο Δίας / Ζευς και αρχηγός του δωδεκάθεου, άρχοντας των κεραυνών, τιμωρός και προστάτης, εραστής και πολέμαρχος νίκησε τον πατέρα του Κρόνο και έριξε τους Τιτάνες και τους γίγαντες στα τάρταρα.

Φθάσαμε στο στρατόπεδο, αγοράσθηκε το 1973 από τον οργανισμό της εκκλησιαστικής περιουσίας. Ανήκει στις ένοπλες δυνάμεις και τα αρχικά του ΚΕΟΑΧ σημαίνουν «κέντρο εκπαίδευσης ορεινού αγώνος χιονοδρομίας».

Αρχικά το ΚΕΟΑΧ λειτούργησε από τον χειμώνα του 1950- 51 στο Σέλι του Βερμίου και μέχρι το 1960. Από το 1960 εγκαταστάθηκε στη σημερινή τοποθεσία στη θέση «Νίκη» που ονομάσθηκε στρατόπεδο Τχ (Πβ) Παπαρόδου Ιωάννη. Ιδρυτής του τάγματος χιονοδρόμων που έπεσε ηρωικά μαχόμενος στα υψώματα του Δισπηλιού και νότια της λίμνης της Καστοριάς την Άνοιξη του 1941. Κατά τον επιβραδυντικό αγώνα στη Γερμανική προέλαση και χωρίς να υποχωρήσει παρά τη σχετική διαταγή.

Δώσαμε τα στοιχεία μας στον φρουρό και με τον σάκο στον ώμο ανηφορίζουμε προς το χιονοδρομικό. Σε λιγότερο από 20 λεπτά της ώρας βρισκόμαστε στο χιονοδρομικό κέντρο και οδοιπορούμε τώρα κάτω από τους πυλώνες που μεταφέρουν τους σκιέρ, τον χειμώνα όταν έχει χιόνι και υπάρχουν επισκέπτες που ασχολούνται με το άθλημα.

Βρισκόμαστε στον μυθικό Όλυμπο, είναι το δεύτερο σε ύψος βουνό των Βαλκανίων (2918μ), μετά την Ρίλα της Βουλγαρίας, κορυφή Μουσάλα (2925μ.). Βρίσκεται ανάμεσα στα 50 ψηλότερα βουνά του κόσμου.

Το 1938 ανακηρύχθηκε Εθνικός Δρυμός.

Ανεβαίνοντας ψηλότερα οι ακτίνες του ήλιου μας τύλιξαν και ένα δροσερό αεράκι κατεβαίνει από τις γύρω βουνοπλαγιές. Τώρα φυσά ασταμάτητα, εμείς απτόητοι συνεχίζουμε… Η πορεία μας δύσκολη, η ανάβαση για γερά πόδια και για δυνατές αντοχές. Η κλίση του βουνού μια συνεχή ανάβαση.

Ο καιρός ανοιξιάτικος, η ατμόσφαιρα καθαρή, όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου μαγνητίζεται από την εκπληκτική άγρια - γυμνή - ομορφιά του τοπίου. Τούτη την ώρα το βουνό έχει το δικό του ξεχωριστό πρόσωπο. Ανάβαση και πάλι ανάβαση.

Πλησιάζουμε την κορυφή, με ένα αεράκι που τρυπάει κόκκαλα, νιώθεις ότι είσαι στο έλεος της φύσης.

Φοράμε κάτι ζεστό πάνω μας και συνεχίζουμε. Μετά από μια δυνατή πορεία 3 ωρών πήραμε το μονοπάτι που οδηγεί στον Άγιο Αντώνιο. Μόλις βρεθήκαμε στην κορυφή σε υψόμετρο 2.815 μέτρων πάνω από την θάλασσα, είναι δύσκολο να περιγράψεις τα αισθήματα που νιώθεις βλέποντας το τοπίο τριγύρω. Παντού όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου αντικρίζεις τοπίο γυμνό χωρίς βλάστηση -λόγω της έλλειψης οξυγόνου- έρημο, παρθένο, το Φθινόπωρο είναι εδώ με χίλια χρώματα στον ουρανό. Στην ομάδα επικρατεί μια ηρεμία, ανόθευτη, γαλήνια. Επιστροφή…!

Ανάλαφροι και αέρινοι πότε πάνω από τα σύννεφα και πότε χαμένοι σε αυτά συνεχίζουμε την κατάβαση.

Ο γυρισμός από άλλη διαδρομή. Λείβηθρα - Καρυά - Λεπτοκαρυά - Κατερίνη.

H Λείβηθρα υπήρξε πόλη της Μακεδονίας, ήταν μια αρχαία πόλη, όπως το Δίον και η Πίμπλεια κοντά στον Όλυμπο. Σύμφωνα με τον Παυσανία η πόλη καταστράφηκε όταν πλημμύρισε ο χείμαρρος Συς. Οι κάτοικοι μετά την καταστροφή μετανάστευσαν στη Βοιωτία στην περιοχή του Ελικώνα, στον Ελικώνα μετέφεραν και τη λατρεία των Μουσών.

Ανακαλύφθηκαν τείχη τα οποία κτίσθηκαν από τον βασιλιά Αρχέλαο της Μακεδονίας, τέλη του 5ου π. Χ. αιώνα. Σύμφωνα με την παράδοση εδώ τάφηκε ο Ορφέας. Ο «αιώνιος έφηβος» γεννήθηκε και πέθανε στην περιοχή των Λειβήθρων πριν ακόμη φύγουν οι Θράκες από την Πιερία.

Σήμερα ορειβατήσαμε στις πλαγιές του θεϊκού βουνού, ακούσαμε τα μυστικά του, για μια άλλη φορά ταξιδέψαμε.

Συγχαρητήρια σε όλους Εμάς που για μια ακόμη φορά ζήσαμε αυτή τη μοναδική και ανεπανάληπτη εμπειρία στο μοναδικό βουνό!