Και τα τρία χωριά, συνορεύουν με υπέροχα δάση, όπου οι οξιές μπλέκονται με τα έλατα, τα πεύκα, τις καστανιές και τα πλατάνια, τα οποία σκιάζουν πεζοπορικές διαδρομές και κρύβουν μικρούς καταρράκτες, βρύσες και ρέματα. Αν, τώρα, θέλετε απλά να χαλαρώσετε, μπορείτε να περιοριστείτε στις βόλτες εντός των χωριών, να αναπνεύσετε καθαρό αέρα, να δοκιμάσετε ντόπιες λιχουδιές στις ταβέρνες και κοιμηθείτε στην απόλυτη ησυχία.
Ελατοχώρι
Στα 780 μέτρα υψόμετρο, στους ανατολικούς πρόποδες των Πιερίων Ορέων, το Ελατοχώρι είναι ένα από τα πιο γνωστά χωριά της περιοχής, το οποίο παίρνει ζωή κυρίως τους χειμερινούς μήνες λόγω του ομώνυμου χιονοδρομικού κέντρου το οποίο απέχει περίπου 8 χιλιόμετρα. Χωρίζεται στον παλιό και τον σύγχρονο οικισμό. Ο παλιός βρίσκεται λίγο πιο πάνω και καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά το 1944 από τους Γερμανούς, με αποτέλεσμα αργότερα, το χωριό να χτιστεί εκ νέου λίγο πιο χαμηλά εκεί που βρίσκεται σήμερα ο σύγχρονος οικισμός. Ωστόσο, ο παλιός που η αλήθεια είναι πιο γραφικός, έχει τα τελευταία χρόνια αναπτυχθεί τουριστικά. Παρόλο που μπορεί ο χειμώνας να θεωρείται η υψηλή σεζόν για το Ελατοχώρι και να συγκεντρώνει πολύ κόσμο, έχει όμως και τους φθινοπωρινούς μήνες τη γοητεία του καθώς αποτελεί μια πολύ καλή βάση για εξορμήσεις στα Πιέρια Όρη.
Οι πιο χαλαρές βόλτες είναι αυτές εντός του οικισμού (του παλιού κυρίως) στις οποίες μπορείτε να κάνετε μια στάση στον μεταβυζαντινό ναό του Αγίου Νικολάου του 18ου αιώνα και στην τρανή βρύση και να φθάσετε μέχρι τον παλιό νερόμυλο. Οι πιο μακρινές μπαίνουν σιγά σιγά στο πυκνό δάσος της περιοχής, το οποίο είναι ένα υπέροχο μείγμα από ιτιές, καστανιές, έλατα και πλατάνια. Πόσο μακριά θα πάτε εξαρτάται από το πόσο μυημένοι είστε στην πεζοπορία: μπορείτε να ξεκινήσετε από το χωριό και να φθάστε μέχρι την πηγή «Κεραμίδα» ή από τη θέση «Νικόλα Πηγάδι» προς τον καταρράκτη «Σωτήρη Ρέμα» ή και ακόμα πιο μακριά προς το χιονοδρομικό.
Επίσης, κοντά στον παλαιό οικισμό στη θέση «Αγιονέρι», θα βρείτε ένα μικρό ξωκλήσι σε μια σπηλιά όπου σύμφωνα με την τοπική παράδοση εκεί κήρυττε ο Άγιος Αντώνιος, στο σημείο υπάρχει μια πηγή της οποίας το νερό θεωρούνταν θαυματουργό. Η διαδρομή περνά μέσα από την υπέροχη φύση ενός μικρού φαραγγιού και η επιστροφή στο Ελατοχώρι μπορεί να συνδυαστεί με τσίπουρα και μεζέ σε μια από τις παραδοσιακές ταβέρνες του χωριού.
Άνω Μηλιά
Η Άνω Μηλιά είναι ένα μικρό χωριό νότια του Ελατοχωρίου στην ανατολική πλευρά των Πιερίων σε υψόμετρο περίπου 1.000 μέτρα που είναι κυριολεκτικά θαμμένο στη φύση. Από το κέντρο δε του χωριού περνά το Ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4, οπότε αν η πεζοπορία είναι το χόμπι σας, ανεβείτε και δεν θα χάσετε. Το χωριό είναι αραιοκατοικημένο, γραφικό και έχει μια υπέροχη θέα στην κορυφή του Ολύμπου, η οποία είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή όταν το βουνό είναι χιονισμένο και «ακτινοβολεί». Όπως και στο Ελατοχώρι, έτσι και εδώ, η φύση είναι πλούσια και ουσιαστικά η ίδια, με οξιές, μαύρη πεύκη, καστανιές, έλατα κ.ά. Η ευρύτερη περιοχή μάλιστα είναι ενταγμένη στο Δίκτυο «Natura 2000».
Επίσης, κοντά στον παλαιό οικισμό στη θέση «Αγιονέρι», θα βρείτε ένα μικρό ξωκλήσι σε μια σπηλιά όπου σύμφωνα με την τοπική παράδοση εκεί κήρυττε ο Άγιος Αντώνιος, στο σημείο υπάρχει μια πηγή της οποίας το νερό θεωρούνταν θαυματουργό. Η διαδρομή περνά μέσα από την υπέροχη φύση ενός μικρού φαραγγιού και η επιστροφή στο Ελατοχώρι μπορεί να συνδυαστεί με τσίπουρα και μεζέ σε μια από τις παραδοσιακές ταβέρνες του χωριού.
Άνω Μηλιά
Η Άνω Μηλιά είναι ένα μικρό χωριό νότια του Ελατοχωρίου στην ανατολική πλευρά των Πιερίων σε υψόμετρο περίπου 1.000 μέτρα που είναι κυριολεκτικά θαμμένο στη φύση. Από το κέντρο δε του χωριού περνά το Ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4, οπότε αν η πεζοπορία είναι το χόμπι σας, ανεβείτε και δεν θα χάσετε. Το χωριό είναι αραιοκατοικημένο, γραφικό και έχει μια υπέροχη θέα στην κορυφή του Ολύμπου, η οποία είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή όταν το βουνό είναι χιονισμένο και «ακτινοβολεί». Όπως και στο Ελατοχώρι, έτσι και εδώ, η φύση είναι πλούσια και ουσιαστικά η ίδια, με οξιές, μαύρη πεύκη, καστανιές, έλατα κ.ά. Η ευρύτερη περιοχή μάλιστα είναι ενταγμένη στο Δίκτυο «Natura 2000».
Η Άνω Μηλιά έχει ιστορία που πάει αρκετά πίσω στον χρόνο με κάποια σημεία να αποτελούν ορόσημο στην πορεία του, όπως αυτό στα μέσα περίπου του 18ου αιώνα, όταν ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός επισκέφθηκε το χωριό για να κηρύξει τον λόγο του θεού. Σύμφωνα με τους ντόπιους, μάλιστα, κάρφωσε και έναν σιδερένιο σταυρό σε ένα δέντρο, ο οποίος σώζεται ακόμα και σήμερα, ενώ οι κάτοικοι έχουν χτίσει στο σημείο ένα μικρό εκκλησάκι στην μνήμη του Αγίου. Από εκεί, μπορείτε να δείτε σχεδόν όλη την Πιερία να απλώνεται μπροστά σας. Το 1822 τώρα, επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το χωριό κάηκε από τους Τούρκους ενώ αρκετά χρόνια αργότερα, ξανακάηκε αλλά αυτή τη φορά από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής. Ωστόσο, και τις δύο φορές, κατάφερε να αναγεννηθεί από τις στάχτες του.
Οι στάσεις που αξίζει να κάνετε στο χωριό, είναι η Αγία Παρασκευή που κάηκε από τους Τούρκους το 1821, πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς το 1943 και ξαναχτίστηκε αργότερα, ο ναός του Αγίου Αθανασίου του 18ου αιώνα, χτισμένος σε θέση παλαιοχριστιανικού ναού αλλά και τα ερείπια του Πύργου των Λαζαίων, γνωστής οικογένειας κλεφταρματολών του 19ου αιώνα στην περιοχή. Μην περιμένετε άλλη διασκέδαση πλην του χαλαρού περπατήματος και της πεζοπορίας εδώ. Στην Άνω Μηλιά θα έρθετε για τη φύση.
Ενδεικτικές πεζοπορίες είναι αυτή που ξεκινά από το χωριό και συγκεκριμένα από το καταφύγιο «Γιάννης Χασιώτης» του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Κατερίνης που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο χωριό προς την κορυφή «Πέντε Πύργοι» στα 1.712 μέτρα υψόμετρο με τη διαδρομή να περνά μέσα από πυκνό δάσος οξιών. Από το καταφύγιο περνά και το Ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4 το οποίο φθάνει στη θέση «Μπάρα» των Πιερίων στα 1.945 μέτρα υψόμετρο και το καταφύγιο του Συλλόγου Ελλήνων Ορειβατών Κοζάνης. Μικρές διαδρομές ιδανικές για όλους είναι το μονοπάτι των Μουσών που ξεκινά από το καταφύγιο του ΕΟΣ Κατερίνης και τα μονοπάτια της «Αγάπης» και των «Ευχών» που ξεκινούν από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής τα οποία περνούν μέσα από πανέμορφη φύση με ατελείωτο πράσινο και τρεχούμενα νερά.
Ρητίνη
Μεταξύ Ελατοχωρίου και Άνω Μηλιάς τώρα, βρίσκεται το χωριό της Ρητίνης, σαφώς μεγαλύτερο και στα 550 μέτρα υψόμετρο. Μπορεί να μην το περιβάλλει άμεσα τόσο πλούσια φύση όσο τα προηγούμενα δύο, είναι όμως και αυτό ένα γραφικό χωριό που έχει θέα προς την πεδιάδα της Κατερίνης και φυσικά, στον Όλυμπο. Πήρε το όνομά του από την εκμετάλλευση του ρετσινιού των πεύκων που υπήρχαν στην περιοχή καθώς το ρετσίνι των πεύκων είναι μια φυσική ρητίνη. Η χρονολογία κτήσης -1600 μ.Χ. – της πρώτης εκκλησίας της Κοίμησης της Θεοτόκου, γιατί στη θέση της σήμερα υπάρχει πιο σύγχρονη, μαρτυρά ότι το χωριό υπήρχε σίγουρα κατά τον 17ο αιώνα και αν περπατήσετε μέχρι την ανατολική πλευρά του χωριού, στην παλιά συνοικία, θα δείτε ακόμα πέτρινα διώροφα σπίτια της εποχής αυτής.
Όπως και τα άλλα δύο χωριά, έχει και αυτό τα δικά του ενδιαφέροντα σημεία και διαδρομές. Για παράδειγμα, λίγο έξω από το χωριό βρίσκεται η μονή του Αγίου Γεωργίου, το καθολικό της οποίας αποτελεί μονόχωρη, ξυλόστεγη βασιλική του 15ου αιώνα με αξιόλογες τοιχογραφίες από τον Κύκλο των Παθών που αξίζει να επισκεφθείτε. Επίσης, σε υψόμετρο 1.000 μέτρα στα Πιέρια Όρη, κοντά στη Ρητίνη, στη θέση «Σεντούκια» υπάρχει αρχαίο λατομείο μαρμάρου, το οποίο μπορεί να μην έχει αξιοποιηθεί τουριστικά, ωστόσο η διαδρομή είναι όμορφη και εάν φθάσετε μέχρι εκεί θα δείτε ηµίεργα αρχιτεκτονικά μέλη και σημεία εξόρυξης μαρμάρου. Ωραία διαδρομή, αν και θα χρειαστείτε περίπου 4 ώρες για να την ολοκληρώσετε, είναι και αυτή προς τη θέση «Σαρακατσάνα» και το καταφύγιο του ΣΕΟ Κατερίνης στα 1.700 μέτρα υψόμετρο που ξεκινά λίγο έξω από το χωριό και εάν θέλετε συνεχίζετε και φθάνετε μέχρι την κορυφή «Λαπούσι». Αν σας αρέσουν οι καταρράκτες θα χαράξετε πορεία για τον Κρεμαστό.
.jpg)
Αντίστοιχες πεζοπορικές διαδρομές υπάρχουν καί από την μεριά των Πιερίων από Ριζώματα,Δασκιο,κτλ.Βουνα καταπράσινα και διαδρομές για όλους, εύκολες έως δύσκολες.. Μάλιστα τέτοια εποχή όλα τα φύλλα των δέντρων αρχίζουν να κοκκινίζουν, κιτρινίζουν τα Πιέρια Όρη είναι πανέμορφα.
ΑπάντησηΔιαγραφή