Στην Πορταριά
Γιατί να πάτε
Όντας το πιο κοντινό χωριό του Πηλίου στον Βόλο, αφενός έχει γίνει ιδιαίτερα τουριστική και συγκεντρώνει πολύ κόσμο τα Σαββατοκύριακα και στις περιόδους των διακοπών. Από την άλλη πλευρά, αυτό είναι και το ατού της, γιατί οι υποδομές έχουν εξελιχθεί πολύ κι έτσι διαθέτει πολύ καλά ξενοδοχεία, βίλες και διαμερίσματα, μαγαζιά με προϊόντα, εστιατόρια και καφέ-μπαρ αξιώσεων.
Η θέα από διάφορα σημεία του οικισμού είναι εξαίσια, η αρχιτεκτονική της Πορταριάς παραμένει αυθεντική πηλιορείτικη, καλντερίμια και αξιοθέατα υπάρχουν. Η μοναδική φύση και η αρχιτεκτονική του Πηλίου, που αποκαλύπτεται όταν βγείτε από τον κεντρικό δρόμο και περπατήσετε στα καλντερίμια, ή καθίσετε στην πλατανοσκέπαστη πλατεία όταν δεν έχει κόσμο, θα σας κάνει να χαλαρώσετε από την πρώτη ώρα.
Ποια είναι η καλύτερη εποχή για επίσκεψη
Όπως συμβαίνει σε όλο το Πήλιο, είναι όταν τα φύλλα των μεγάλων πλατανιών, των καρυδιών και των οξιών αλλάζουν χρώμα πριν πέσουν, δημιουργώντας ένα υπερθέαμα από πορτοκαλί και κίτρινα χρώματα. Αυτό συνήθως γινόταν στα τέλη Οκτωβρίου, ωστόσο με την αλλαγή του κλίματος μπορεί να συμβεί νωρίτερα, οπότε συμβουλευτείτε τους ντόπιους αν θέλετε να τραβήξετε φωτογραφίες και να απολαύσετε τα τοπία στα καλύτερά τους. Φυσικά, όλες οι εποχές είναι ιδανικές για Σαββατοκύριακο στην Πορταριά, χωρίς την ταλαιπωρία των φιδογυριστών δρόμων του βουνού, αφού ο Βόλος απέχει μόνο 11 χλμ., η Μακρινίτσα 2,8 χλμ. και τα Χάνια με το Χιονοδρομικό Κέντρο στις Αγριόλευκες 13 χλμ.
Τι θα δείτε
-Την Παναγία Πορταρέα, ένα από τα σημαντικότερα εκκλησιαστικά μνημεία της περιοχής. Γύρω από το μοναστήρι του οποίου ήταν τμήμα, κατά την επικρατέστερη άποψη κτίστηκε ο οικισμός. Θεωρείται ότι αναστηλώθηκε και αγιογραφήθηκε στα μέσα του 16ου αι. Από τον αρχικό ναό διασώζονται τα χαμηλά μέρη της τοιχοποιίας, ενώ οι τοιχογραφίες είναι του μοναχού της Σουρβιάς Δανιήλ. Το προαύλιο που μοιράζεται με τον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου (1856), με την κρήνη, το μεγάλο κυπαρίσσι και την ιπποκαστανιά, είναι ένα από τα πιο όμορφα σημεία του χωριού. Στο εσωτερικό του Αγίου Νικολάου ξεχωρίζει το επιχρυσωμένο νεοκλασικό τέμπλο.
-Το μονοπάτι των Κενταύρων που ενώνει την Πορταριά με τη βρύση Μάνα και είναι παράλληλο με το ρέμα, σκιασμένο από πανύψηλα πλατάνια με κισσούς. Υπάρχουν ξύλινα γεφυράκια και παγκάκια για ξεκούραση.
-Το καλντερίμι που λέγεται του Δράκου με πολύ ωραία σπίτια και το αιγυπτιώτικο αρχοντικό όπου στεγάζεται το ξενοδοχείο Δεσποτικό. Εκεί, υπάρχει μια ωραία μεγάλη βρύση, την οποία η ντόπιοι ονομάζουν του Παπαδιαμάντη.
-Την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων με εξαιρετική θέα του Βόλου και του Παγασητικού.
-Τα αιγυπτιώτικα και τα πηλιορείτικα αρχοντόσπιτα, κάποια από τα οποία είναι αναπαλαιωμένα και στεγάζουν παραδοσιακούς ξενώνες.
-Το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο, σε αυθεντικό αιγυπτιώτικο οίκημα, ανήκε στον Δήμο Ζούλια και κτίστηκε το 1864 (Τηλ: 24280 99920).
Τι να ανακαλύψετε
-Την αίθουσα του Λαογραφικού Μουσείου που είναι αφιερωμένη στην ιστορία του ξενοδοχείου Μέγα Θεοξένια (που παραμένει ερειπωμένο, παρότι αγοράστηκε από τον όμιλο Grecotel), με φωτογραφίες και σπάνια σερβίτσια. Η ξενοδοχειακή μονάδα που όμοιά της δεν υπήρχε στα Βαλκάνια, έκανε την Πορταριά προορισμό ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα. Κτίστηκε από τους Αιγυπτιώτες αδελφούς Αλέξιο και Δημήτριο Αθανασάκη, λειτούργησε το 1908, γνώρισε δόξες και έγινε πόλος έλξης της καλής κοινωνίας.
Κοντινές διαδρομές
-Προς τα Χάνια, όπου υπάρχουν παραδοσιακές ταβέρνες και το χιονοδρομικό κέντρο σε υψόμετρο 1.471 με τις οξιές, τις αγριόλευκες, τις καστανιές και τη θέα στο Αιγαίο.
Παρότι οι πίστες του δεν θα έχουν χιόνι, μπορείτε να κάνετε άλλες δραστηριότητες -ορεινή πεζοπορία και ποδήλατο βουνού. Τη διαδρομή Πορταριά -Χάνια μπορείτε να την κάνετε και με τα πόδια (7 χλμ. με υψομετρική διαφορά 450 μ.).
-Προς τη Μακρινίτσα ή προς το Κατηχώρι (1 χλμ.), όπου υπάρχει μια όμορφη πλατεία με πλατάνια και τρεχούμενα νερά, κοντά στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής και παραδοσιακές ταβέρνες.
Η Μακρινίτσα
Γιατί να πάτε
Αρχικά, γιατί είναι ένα από τα ωραιότερα χωριά του Πηλίου που έχει κρατήσει ακέραιη την αρχιτεκτονική κληρονομιά του και διατηρεί δεκάδες βορειοελλαδίτικου τύπου οικήματα κάποια από τα οποία έχουν γίνει ξενώνες. Έχει, εκτός όλων των άλλων, πύργους κτισμένους κατά τον 17ο με 18ο αιώνα κι ένα λιθόστρωτο δίκτυο χαρακτηρισμένο ως «Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο». Όλο το χωριό, άλλωστε, είναι «Διατηρητέος Παραδοσιακός Οικισμός» και μάλιστα απολύτου προστασίας.
Τι θα δείτε
-Την πλατεία Μπράνη, στην είσοδο της Μακρινίτσας, που έχει χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.
-Τη μεγάλη κεντρική πλατεία με τις ταβέρνες, που επιβεβαιώνει τη φήμη της Μακρινίτσας ότι έχει την ωραιότερη θέα. Εκεί, βρίσκονται η μαρμάρινη κρήνη Λιοντάρια, ή Αθάνατο νερό, του 1809 και η εκκλησία του Αϊ-Γιάννη του Πρόδρομου του 1792 με λιθανάγλυφα του λαϊκού γλύπτη Θεοδόσιου.
-Το δημοτικό καφενείο με την τοιχογραφία που δημιούργησε ο λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος το 1910-11.
-Τη συνοικία της Παναγίας. Ο αρχικός πυρήνας της Μακρινίτσας προέκυψε από το εκκλησιαστικό συγκρότημα που θα δείτε εκεί, στα ψηλά του οικισμού. Στη μεγάλη λιθόστρωτη αυλή βρίσκεται ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγίας) κτισμένος αρχικά το 1767 και ανακαινισμένος το 1963, με αξιόλογα λιθανάγλυφα από την παλιά μονή. Θα δείτε επίσης το Δεσποτικό, τη μοναδική δίπατη εκκλησία στο Πήλιο, τις εκκλησίες των Αγίων Πάντων και του Αγίου Νικολάου.
-Την Κουκουράβα, στη νοτιότερη συνοικία του χωριού με τον επιβλητικό αμυντικό πύργο του Σκοτεινιώτη. Ο άλλος πύργος, των Αξελών (Κωσταντινίδη), βρίσκεται στη συνοικία της Αγίας Τριάδας.
Τι να ανακαλύψετε
-Το διάσελο στη συνοικία Κουκουράβα όπου ενώνονται οι δύο ρεματιές Πατουσιά και Μέγα Ρέμα και είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία του χωριού. Το καλντερίμι εκτείνεται μέχρι τον κοινοτικό δρόμο κι απέναντι ξεκινάει μονοπάτι για μια όμορφη βόλτα στο Μέγα Ρέμα. Εκεί, λειτουργούσαν ντριστέλες (νεροτριβές) για το πλύσιμο των χαλιών και των μάλλινων και υπάρχουν ερείπια από τα παλιά βυρσοδεψεία (ταμπαχανάδες). Στο Μέγα Ρέμα υπήρχαν συνολικά 17 πέτρινα τοξωτά γεφύρια.
-Τις παλιές κρήνες. Βρίσκονται παντού και φθάνουν τις 60. Οι περισσότερες κατασκευάστηκαν μεταξύ 1757 -1940.
-Το δίκτυο των καλντεριμιών της Μακρινίτσας. Αποτελούν σημαντικό και καλοδιατηρημένο δείγμα παραδοσιακής κατασκευής από Ηπειρώτες μάστορες, που η τεχνική του τείνει να εξαφανισθεί στις μέρες μας. Το φάρδος τους είναι όσο ένα άλογο με τα φορτώματά του και το σκαλοπάτι τους όσο ένας μέσος ανδρικός διασκελισμός. Η φιδογυριστή διαδρομή της βασικής ραχοκοκαλιάς τους εξομαλύνει την υψομετρική διαφορά ανάμεσα στη νότια συνοικία Κουκουράβα και στη βορειότερη, του Κακουνά.
-Από την πλατεία Μπράνη της Μακρινίτσας ξεκινάει μονοπάτι που οδηγεί στο Πουρί. Οι έμπειροι στο trekking θα διανύσουν 18 χλμ. (8 ώρες, υψομετρικές διαφορές 610-1350-470 μ.), αλλά θα απολαύσουν τη μοναδική φύση του βουνού με την ψυχή τους.
Ποια είναι η καλύτερη εποχή για επίσκεψη
Όπως συμβαίνει σε όλο το Πήλιο, είναι όταν τα φύλλα των μεγάλων πλατανιών, των καρυδιών και των οξιών αλλάζουν χρώμα πριν πέσουν, δημιουργώντας ένα υπερθέαμα από πορτοκαλί και κίτρινα χρώματα. Αυτό συνήθως γινόταν στα τέλη Οκτωβρίου, ωστόσο με την αλλαγή του κλίματος μπορεί να συμβεί νωρίτερα, οπότε συμβουλευτείτε τους ντόπιους αν θέλετε να τραβήξετε φωτογραφίες και να απολαύσετε τα τοπία στα καλύτερά τους. Φυσικά, όλες οι εποχές είναι ιδανικές για Σαββατοκύριακο στην Πορταριά, χωρίς την ταλαιπωρία των φιδογυριστών δρόμων του βουνού, αφού ο Βόλος απέχει μόνο 11 χλμ., η Μακρινίτσα 2,8 χλμ. και τα Χάνια με το Χιονοδρομικό Κέντρο στις Αγριόλευκες 13 χλμ.
Τι θα δείτε
-Την Παναγία Πορταρέα, ένα από τα σημαντικότερα εκκλησιαστικά μνημεία της περιοχής. Γύρω από το μοναστήρι του οποίου ήταν τμήμα, κατά την επικρατέστερη άποψη κτίστηκε ο οικισμός. Θεωρείται ότι αναστηλώθηκε και αγιογραφήθηκε στα μέσα του 16ου αι. Από τον αρχικό ναό διασώζονται τα χαμηλά μέρη της τοιχοποιίας, ενώ οι τοιχογραφίες είναι του μοναχού της Σουρβιάς Δανιήλ. Το προαύλιο που μοιράζεται με τον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου (1856), με την κρήνη, το μεγάλο κυπαρίσσι και την ιπποκαστανιά, είναι ένα από τα πιο όμορφα σημεία του χωριού. Στο εσωτερικό του Αγίου Νικολάου ξεχωρίζει το επιχρυσωμένο νεοκλασικό τέμπλο.
-Το μονοπάτι των Κενταύρων που ενώνει την Πορταριά με τη βρύση Μάνα και είναι παράλληλο με το ρέμα, σκιασμένο από πανύψηλα πλατάνια με κισσούς. Υπάρχουν ξύλινα γεφυράκια και παγκάκια για ξεκούραση.
-Το καλντερίμι που λέγεται του Δράκου με πολύ ωραία σπίτια και το αιγυπτιώτικο αρχοντικό όπου στεγάζεται το ξενοδοχείο Δεσποτικό. Εκεί, υπάρχει μια ωραία μεγάλη βρύση, την οποία η ντόπιοι ονομάζουν του Παπαδιαμάντη.
-Την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων με εξαιρετική θέα του Βόλου και του Παγασητικού.
-Τα αιγυπτιώτικα και τα πηλιορείτικα αρχοντόσπιτα, κάποια από τα οποία είναι αναπαλαιωμένα και στεγάζουν παραδοσιακούς ξενώνες.
-Το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο, σε αυθεντικό αιγυπτιώτικο οίκημα, ανήκε στον Δήμο Ζούλια και κτίστηκε το 1864 (Τηλ: 24280 99920).
Τι να ανακαλύψετε
-Την αίθουσα του Λαογραφικού Μουσείου που είναι αφιερωμένη στην ιστορία του ξενοδοχείου Μέγα Θεοξένια (που παραμένει ερειπωμένο, παρότι αγοράστηκε από τον όμιλο Grecotel), με φωτογραφίες και σπάνια σερβίτσια. Η ξενοδοχειακή μονάδα που όμοιά της δεν υπήρχε στα Βαλκάνια, έκανε την Πορταριά προορισμό ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα. Κτίστηκε από τους Αιγυπτιώτες αδελφούς Αλέξιο και Δημήτριο Αθανασάκη, λειτούργησε το 1908, γνώρισε δόξες και έγινε πόλος έλξης της καλής κοινωνίας.
Η διανυκτέρευση σε κάποιο από το 25 πολυτελή δωμάτια κόστιζε 30 χρυσές λίρες και οι καλεσμένοι απολάμβαναν μεταξύ άλλων γεύματα σε σκεύη από ασήμι. Είχε ασανσέρ με μανιβέλα, αλέες για περιπάτους, κήπους με σιντριβάνι και μεγάλη σάλα δεξιώσεων όπου γίνονταν βεγγέρες με τη συνοδεία κλειδοκύμβαλου.
Υπήρχαν επίσης γήπεδα για τένις και κρίκετ, κομμωτήριο ανδρών και γυναικών, αίθουσες χορού, βιβλιοθήκη. Τακτικός πελάτης του «Θεοξένια» ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Επιταγμένο από τους Ιταλούς το 1940, κάηκε στους βομβαρδισμούς το 1944, μαζί με πολλά άλλα οικήματα της περιοχής.
Κοντινές διαδρομές
-Προς τα Χάνια, όπου υπάρχουν παραδοσιακές ταβέρνες και το χιονοδρομικό κέντρο σε υψόμετρο 1.471 με τις οξιές, τις αγριόλευκες, τις καστανιές και τη θέα στο Αιγαίο.
Παρότι οι πίστες του δεν θα έχουν χιόνι, μπορείτε να κάνετε άλλες δραστηριότητες -ορεινή πεζοπορία και ποδήλατο βουνού. Τη διαδρομή Πορταριά -Χάνια μπορείτε να την κάνετε και με τα πόδια (7 χλμ. με υψομετρική διαφορά 450 μ.).
-Προς τη Μακρινίτσα ή προς το Κατηχώρι (1 χλμ.), όπου υπάρχει μια όμορφη πλατεία με πλατάνια και τρεχούμενα νερά, κοντά στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής και παραδοσιακές ταβέρνες.
Η Μακρινίτσα
Γιατί να πάτε
Αρχικά, γιατί είναι ένα από τα ωραιότερα χωριά του Πηλίου που έχει κρατήσει ακέραιη την αρχιτεκτονική κληρονομιά του και διατηρεί δεκάδες βορειοελλαδίτικου τύπου οικήματα κάποια από τα οποία έχουν γίνει ξενώνες. Έχει, εκτός όλων των άλλων, πύργους κτισμένους κατά τον 17ο με 18ο αιώνα κι ένα λιθόστρωτο δίκτυο χαρακτηρισμένο ως «Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο». Όλο το χωριό, άλλωστε, είναι «Διατηρητέος Παραδοσιακός Οικισμός» και μάλιστα απολύτου προστασίας.
Πρόσθετο πλεονέκτημα της Μακρινίτσας είναι η πανοραμική θέα που προσφέρει από διάφορα σημεία, καθώς είναι κτισμένη αμφιθεατρικά με μεγάλες υψομετρικές διαφορές ανάμεσα στις γειτονιές της που φθάνουν τα 500 μέτρα. Λόγω αυτής της θέας έχει αποκτήσει δια βίου τον χαρακτηρισμό «Μπαλκόνι του Πηλίου», η πατρότητα του οποίου ανήκει στον Ελευθέριο Βενιζέλο που επισκέφθηκε το χωριό το 1934.
Ποια είναι η καλύτερη εποχή για επίσκεψη
Όπως και στην Πορταριά, αλλά και σε όλο το Πήλιο, η εποχή που τα φυλλώματα των δέντρων αλλάζουν χρώματα είναι ιδανική. Προσωπικά, ωστόσο, δεν αλλάζω με τίποτα τη μαγεία του χειμώνα, όταν τα σύννεφα κατεβαίνουν χαμηλά, τα σοκάκια μυρίζουν καμένο ξύλο από τα τζάκια και οι σάλες γίνονται καταφύγιο για όσους επιστρέφουν από το περπάτημα στα καλντερίμια, ή στα μονοπάτια.
Όταν βρέχει το φθινόπωρο ή νωρίς τον χειμώνα, στα δάση επάνω από τη Μακρινίτσα βγαίνουν πολλά και σπάνια μανιτάρια. Έτσι, με τη βοήθεια κάποιου ντόπιου που ξέρει να ξεχωρίζει τα βρώσιμα, μπορείτε να επιδοθείτε σε «κυνήγι μανιταριών», όπως κάναμε κι εμείς, και ύστερα να τα φάτε μαγειρεμένα με διάφορους τρόπους.
Ποια είναι η καλύτερη εποχή για επίσκεψη
Όπως και στην Πορταριά, αλλά και σε όλο το Πήλιο, η εποχή που τα φυλλώματα των δέντρων αλλάζουν χρώματα είναι ιδανική. Προσωπικά, ωστόσο, δεν αλλάζω με τίποτα τη μαγεία του χειμώνα, όταν τα σύννεφα κατεβαίνουν χαμηλά, τα σοκάκια μυρίζουν καμένο ξύλο από τα τζάκια και οι σάλες γίνονται καταφύγιο για όσους επιστρέφουν από το περπάτημα στα καλντερίμια, ή στα μονοπάτια.
Όταν βρέχει το φθινόπωρο ή νωρίς τον χειμώνα, στα δάση επάνω από τη Μακρινίτσα βγαίνουν πολλά και σπάνια μανιτάρια. Έτσι, με τη βοήθεια κάποιου ντόπιου που ξέρει να ξεχωρίζει τα βρώσιμα, μπορείτε να επιδοθείτε σε «κυνήγι μανιταριών», όπως κάναμε κι εμείς, και ύστερα να τα φάτε μαγειρεμένα με διάφορους τρόπους.
Εκτός από μανιτάρια στην περιοχή φυτρώνουν πολλά βότανα -καλέντουλα, φλισκούνι, βαλεριάνα, σκορπίδι και άλλα 30 είδη. Οπότε συμβουλευτείτε τους αρμόδιους για το πότε μπορείτε να μαζέψετε, αλλιώς θα αγοράσετε από τα μαγαζιά στην είσοδο της Μακρινίτσας.
Τι θα δείτε
-Την πλατεία Μπράνη, στην είσοδο της Μακρινίτσας, που έχει χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.
-Τη μεγάλη κεντρική πλατεία με τις ταβέρνες, που επιβεβαιώνει τη φήμη της Μακρινίτσας ότι έχει την ωραιότερη θέα. Εκεί, βρίσκονται η μαρμάρινη κρήνη Λιοντάρια, ή Αθάνατο νερό, του 1809 και η εκκλησία του Αϊ-Γιάννη του Πρόδρομου του 1792 με λιθανάγλυφα του λαϊκού γλύπτη Θεοδόσιου.
-Το δημοτικό καφενείο με την τοιχογραφία που δημιούργησε ο λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος το 1910-11.
-Τη συνοικία της Παναγίας. Ο αρχικός πυρήνας της Μακρινίτσας προέκυψε από το εκκλησιαστικό συγκρότημα που θα δείτε εκεί, στα ψηλά του οικισμού. Στη μεγάλη λιθόστρωτη αυλή βρίσκεται ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγίας) κτισμένος αρχικά το 1767 και ανακαινισμένος το 1963, με αξιόλογα λιθανάγλυφα από την παλιά μονή. Θα δείτε επίσης το Δεσποτικό, τη μοναδική δίπατη εκκλησία στο Πήλιο, τις εκκλησίες των Αγίων Πάντων και του Αγίου Νικολάου.
-Την Κουκουράβα, στη νοτιότερη συνοικία του χωριού με τον επιβλητικό αμυντικό πύργο του Σκοτεινιώτη. Ο άλλος πύργος, των Αξελών (Κωσταντινίδη), βρίσκεται στη συνοικία της Αγίας Τριάδας.
Τι να ανακαλύψετε
-Το διάσελο στη συνοικία Κουκουράβα όπου ενώνονται οι δύο ρεματιές Πατουσιά και Μέγα Ρέμα και είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία του χωριού. Το καλντερίμι εκτείνεται μέχρι τον κοινοτικό δρόμο κι απέναντι ξεκινάει μονοπάτι για μια όμορφη βόλτα στο Μέγα Ρέμα. Εκεί, λειτουργούσαν ντριστέλες (νεροτριβές) για το πλύσιμο των χαλιών και των μάλλινων και υπάρχουν ερείπια από τα παλιά βυρσοδεψεία (ταμπαχανάδες). Στο Μέγα Ρέμα υπήρχαν συνολικά 17 πέτρινα τοξωτά γεφύρια.
-Τις παλιές κρήνες. Βρίσκονται παντού και φθάνουν τις 60. Οι περισσότερες κατασκευάστηκαν μεταξύ 1757 -1940.
-Το δίκτυο των καλντεριμιών της Μακρινίτσας. Αποτελούν σημαντικό και καλοδιατηρημένο δείγμα παραδοσιακής κατασκευής από Ηπειρώτες μάστορες, που η τεχνική του τείνει να εξαφανισθεί στις μέρες μας. Το φάρδος τους είναι όσο ένα άλογο με τα φορτώματά του και το σκαλοπάτι τους όσο ένας μέσος ανδρικός διασκελισμός. Η φιδογυριστή διαδρομή της βασικής ραχοκοκαλιάς τους εξομαλύνει την υψομετρική διαφορά ανάμεσα στη νότια συνοικία Κουκουράβα και στη βορειότερη, του Κακουνά.
-Από την πλατεία Μπράνη της Μακρινίτσας ξεκινάει μονοπάτι που οδηγεί στο Πουρί. Οι έμπειροι στο trekking θα διανύσουν 18 χλμ. (8 ώρες, υψομετρικές διαφορές 610-1350-470 μ.), αλλά θα απολαύσουν τη μοναδική φύση του βουνού με την ψυχή τους.
Τι να φτουρίσουν μπροστά στο Σέλι , σιγά τον τουρισμό που έχουν !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχα ας γελάσω!
Διαγραφή