Πρώτη Ιερατική Σύναξη για το νέο εκκλησιαστικό έτος στη Βέροια

Το πρωί της Πέμπτης, 12ης Σεπτεμβρίου, στο Παύλειο Πολιτιστικό Κέντρο στη Βέροια (πλησίον του Βήματος του Αποστόλου Παύλου) πραγματοποιήθηκε η πρώτη Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας για το νέο εκκλησιαστικό έτος.

Στην σύναξη οι Ιερείς ενημερώθηκαν για την νέα κατηχητική χρονιά, η οποία θα αρχίσει στην Ιερά μας Μητρόπολη με τον καθιερωμένο Αρχιερατικό Εσπερινό και την επίδοση των διοριστηρίων που θα λάβει χώρα το εσπέρας της Παρασκευής, 27ης Σεπτεμβρίου, στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων ευχήθηκε πατρικά στους Ιερείς για το νέο εκκλησιαστικό έτος, λέγοντας μεταξύ πολλών άλλων: Ἡ εἴσοδός μας στό νέο ἐκκλη­σια­στικό ἔτος μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἀποτελεῖ, ὅπως κάθε χρόνο, καί τήν ἀφε­τηρία μιᾶς νέας περιόδου ἐκκλη­σια­στικῆς διακονίας γιά τόν καθέ­να μας. Ἀποτελεῖ ὅμως καί ἀφορμή προβληματισμοῦ καί ἀναδιοργα­νώ­σεως, ὥστε νά συνειδητοποιή­σουμε καί νά συγκεκριμενοποιή­σουμε τήν εὐθύνη μας γιά τήν ποι­μαντική διακονία στήν ὁποία μᾶς ἔθεσε ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία.

Διότι δέν εἴμαστε κληρικοί ἁπλῶς γιά νά φέρουμε τόν τίτλο ἤ νά τε­λοῦ­με κάθε Κυριακή τή θεία Λει­τουργία, χωρίς κάποιες φορές καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νά μήν κατανοοῦμε τί κάνουμε. Εἶναι χρήσιμο καί ὠφέ­λιμο καί ἀναγκαῖο νά θέτουμε στόν ἑαυτό μας ἐρωτήματα σχετικά μέ τήν Ἐκκλησία, μέ τή διακονία μας, μέ τούς ἀνθρώπους τούς ὁποίους μᾶς ἐμπιστεύθηκε ἡ Ἐκκλησία νά ποιμαίνουμε, ὥστε νά συνειδητο­ποι­οῦμε τήν ἀποστολή μας καί νά εἴμαστε προετοιμασμένοι γιά νά δίνου­με καί τίς κατάλληλες ἀπα­ντήσεις στούς ἀδελφούς μας πού προβληματίζονται.

Εἶναι ἀνάγκη νά ἔχουμε ξεκαθα­ρίσει μέσα κάποια βασικά θέματα, πού μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου καί τή συνήθεια, τά ξεχνοῦμε ἤ τά ὑποτιμοῦμε, μέ ἀποτέλεσμα νά μήν ἀνταποκρινόμαστε ὅπως πρέπει στή διακονία μας.

Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι μία ἀφη­ρη­μένη ἔννοια, δέν εἶναι κάτι τό ἀό­ρι­στο. Δέν εἶναι μιά ἰδέα ἡ Ἐκκλη­σία, δέν εἶναι μιά διδασκαλία ἡ Ἐκκλησία, πολύ περισσότερο δέν εἶναι μιά ὀργάνωση ἡ Ἐκκλησία, οὔτε ἕνα σωματεῖο, οὔτε μιά ἰδεο­λογία, οὔτε ἕνα κόμμα, οὔτε κάτι ἐγκόσμιο. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο ἀπο­τελεῖται ἀπό ὅλους ἐμᾶς, ἀπό ὅλους ἐμᾶς ἀνεξαιρέτως, κλῆρο καί λαό, πού ὅλοι μαζί συγκρο­τοῦμε τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Καί δέν εἴμαστε μόνοι, ἀλλά εἴμα­στε ἑνωμένοι μέ τήν κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ὁ Χριστός.

Αὐτό τό σῶμα τό ἵδρυσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μέ τήν παρουσία του στή γῆ, μέ τήν παρουσία τῶν Ἀποστό­λων καί τό ἐσφράγισε καί τό ἐζωο­ποίηε κυρίως τήν ἡμέρα τῆς Πεντη­κοστῆς, ὅταν τό Πνεῦμα τό ἅγιο κατῆλθε ἐν εἴδει πυρός καί ἔδωσε ζωή στήν Ἐκκλησία. Καί αὐτό τό σῶμα ἀπό τότε καί μέχρι σήμερα ζεῖ, κινεῖται, ἀνανεώνεται μέ τούς νέους πιστούς καί διαφυ­λάττει ἀπαραχάρακτη τήν πίστη.

Ἄρα καί ἐμεῖς ὅλοι, ἰδιαιτέρως ἐμεῖς οἱ κληρικοί πού ζοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία ἀλλά καί διακο­νοῦμε τούς ἀνθρώπους, ἔχουμε χρέος καί πρός τόν ἑαυτό μας καί πρός ὅλους αὐτούς πού κάθε ἡμέρα εἶναι γύρω μας, νά τούς θερα­πεύ­σουμε ἀκολουθώντας τή θεραπευ­τική ἀγωγή τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀποδεδειγμένα ἔχει συγκε­κρι­μένα θεραπευτικά ἀποτελέ­σμα­στα. Κάθε πείραμα εἶναι ἐπικίνδυνο καί κάθε ἰδιορρυθμία μας ἔχει ἀντίκτυπο στούς ἀνθρώπους, καί δέν εἶναι δυνατόν νά παίζουμε καί νά πειραματιζόμαστε μέ τίς ψυχές τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, γιά τίς ὁποῖες ἔχουμε εὐθύνη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

Ἄν τά ἔχουμε ὅλα αὐτά κατά νοῦν, τότε θά ἀνταποκρινόμεθα μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ὀρθότερα καί ἀποτελεσματικότερα στή διακονία μας, καί θά μπορέσουμε καί τούς ἀνθρώπους νά βοηθήσουμε ἀλλά καί ἐμεῖς νά βροῦμε χάρη καί ἔλεος κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως.