Ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα της Ελλάδας είναι η ποικιλία του τοπίου της, η οποία μάλιστα ξεδιπλώνεται σε όχι αχανείς τόπους. Σε αποστάσεις αρκετά μικρότερες από μία ώρα οδήγησης δεν είναι σπάνιο να μπορεί να βρεθεί κανείς από μία παραλία σε έναν παραδοσιακό οικισμό στις πλαγιές ενός βουνό ή σε ένα θαλερό δάσος. Οπότε το φθινόπωρο -το οποίο φέτος προμηνύεται να είναι αρκετά ήπιο- μία εξαιρετική εκδρομική ιδέα είναι να επιλέξει κανείς έναν ημιορεινό οικισμό.
Με παραδοσιακή αρχιτεκτονική, επαφή με τη φύση του βουνού και άφθονο καθαρό αέρα αλλά και τη δυνατότητα να βρεθείτε πολύ σύντομα δίπλα στη θάλασσα για να απολαύσετε εκεί μία ηλιόλουστη μέρα ή οι πιο τολμηροί ακόμα και να βουτήξετε. Ακολουθούν 4 οικισμoί που ξεχωρίζουν για τη γραφικότητά τους, τις καλές υπηρεσίες φιλοξενίας, ενώ την ίδια στιγμή βρίσκονται σε περιοχές που η εκδρομή σας μπορεί να συνδυάσει βουνό και θάλασσα.
Παλαιός Παντελεήμονας
Στις ανατολικές πλαγιές του Ολύμπου και σε υψόμετρο περίπου 450 μέτρων είναι χτισμένος ο Παλαιός Παντελεήμονας. «Παλαιός», γιατί ο οικισμός εγκαταλείφθηκε τη δεκαετία του 1950, όταν οι κάτοικοι αναζήτησαν καλύτερες καιρικές συνθήκες και ευκολότερη πρόσβαση και έτσι δημιούργησαν τον Νέο Παντελεήμονα, πολύ κοντά στη θάλασσα και τον Πλαταμώνα.
Όλο το σκηνικό στον Παλαιό Παντελεήμoνα θυμίζει ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου και πράγματι το χωριό χρησιμοποιήθηκε το 1980 ως τόπος γυρισμάτων για την ταινία «Μεγαλέξανδρος». Aυτό, σε συνδυασμό με άλλους λόγους βοήθησαν στη σταδιακά «ανακάλυψη» και αναγέννηση του χωριού. Όσοι διαθέτουν περιουσία εδώ αρχίζουν να φροντίζουν τα σπίτια τους. Το 1986 ο οικισμός χαρακτηρίζεται ως παραδοσιακός και τα πέτρινα κτίρια αναπαλαιώνονται με συγκεκριμένους κανόνες και σεβασμό στην αρχιτεκτονική του τόπου. Η πρόσβαση στο εσωτερικό του χωριού με όχημα δεν επιτρέπεται, αλλά στην είσοδο του οικισμού υπάρχει πάρκινγκ.
Το κεντρικό πέτρινο καλντερίμι οδηγεί στην πλατεία του χωριού. Κατά μήκος του θα βρείτε καταστήματα που πουλούν παραδοσιακά προϊόντα και αναμνηστικά. Μερικά τοπικά προϊόντα που αξίζει να δοκιμάσετε είναι το μέλι όπως και το τσίπουρο από άγρια κούμαρα, το άρωμά του είναι έντονο αλλά είναι ιδιαιτέρως ευκολόπιοτο.
Η περιοχή προσφέρεται και για βόλτες στο πυκνό δάσος. Σηματοδοτημένα μονοπάτια από τον Παλαιό Παντελεήμονα οδηγούν στους Παλιούς Πόρους και στην Άνω Σκοτίνα, που είναι επίσης χαρακτηρισμένοι ως παραδοσιακοί οικισμοί. Επίσης, ένα μονοπάτι μέσα από το δάσος οδηγεί στην τεχνητή λίμνη Κατή, σε υψόμετρο 1340 μέτρων. Ενώ η μεγάλη ακτογραμμή της Πιερίας με τις όμορφες παραλίες και αξιοθέατα όπως το Κάστρο του Πλαταμώνα απέχουν ελάχιστα χιλιόμετρα οδήγησης.
Χρισσό Φωκίδας
Όλα τα χωριά που παρουσιάζονται στο συγκεκριμένο αφιέρωμα προσφέρουν εξαιρετική ποικιλία επιλογών στον επισκέπτη ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες, χάρη στη γεωγραφική τους θέση. Ίσως το πιο προικισμένο από αυτή την άποψη να είναι το Χρισσό. Σε απόσταση περίπου δυόμισι ωρών από την Αθήνα, το Χρισσό είναι ένα χωριό αμφιθεατρικά χτισμένο στους πρόποδες του Παρνασσού. Σε υψόμετρο 200 μέτρων, από κάτω του απλώνεται ο μεγάλος και πανάρχαιος ελαιώνας της Άμφισσας, ενώ θα έχετε θέα και στη θαλάσσια περιοχή της Ιτέας. Την ίδια στιγμή, το Χρισσό είναι μια εξαιρετική λύση ως βάση για μία εκδρομή που θα περιλαμβάνει και ορεινές και πολιτιστικές επιλογές. Ο μεγαλειώδης αρχαιολογικός χώρος των Δελφών απέχει κάτι σαν 10 λεπτά με το αυτοκίνητο, η Αράχωβα λιγότερο από μισή ώρα και το χιονοδρομικό κέντρο του Παρνασσού περίπου μία ώρα.
Όσον αφορά το ίδιο το χωριό, το Χρισσό ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική εικόνα του, η οποία είναι ασυνήθιστη για έναν οικισμό στους πρόποδες του οικισμού. Πολλά σπίτια και κτήρια είναι χτισμένα στο νεοκλασικό στυλ και στέκουν στη θέση τους από τα τέλη του 19ου αιώνα ή τις αρχές του 20ού, καθώς το 1870 ένας μεγάλος σεισμός κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του Χρισσού.
Από αυτά τα οικοδομήματα ξεχωρίζει εκείνο που φιλοξενεί το Εθνολογικό και Λαογραφικό Μουσείο, το οποίο έως τα τέλη της δεκαετίας του 1970 φιλοξενούσε το σχολείο του χωριού. Τα θεμέλια του κτηρίου μπήκαν στα τέλη του 19ου αιώνα, κατά μία εκδοχή πρόκειται για έργο σε σχέδιο του Ερνέστου Τσίλλερ. Εξίσου εντυπωσιακή με την όψη του κτηρίου είναι και η συλλογή του μουσείου, η οποία -εκτός των άλλων- περιλαμβάνει περίπου 200 παραδοσιακές φορεσιές που καλύπτουν μια ιστορική περίοδο από τα προεπαναστατικά χρόνια έως τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.
Ένα άλλο αξιόλογο μνημείο που αξίζει να επισκεφθείτε είναι το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία σε απόσταση 10 λεπτών από το χωριό. Χτισμένο σε υψόμετρο 500 μέτρων, διαθέτει ένα υπέροχο ξυλόγλυπτο τέμπλο και μία σημαντική βιβλιοθήκη. Από εκεί θα απολαύσετε υπέροχη θέα στον ελαιώνα της Άμφισσας, το Γαλαξίδι, τον Κορινθιακό Κόλπο, ακόμα και τα βουνά της Πελοποννήσου.
Τσαγκαράδα Μαγνησίας
Σε ένα αφιέρωμα που προτείνει προορισμούς ανάμεσα «στο βουνό και το νερό», τα χωριά του Πηλίου είναι μάλλον μία προφανής επιλογή. Επιλέγουμε την Τσαγκαράδα, το κεφαλοχώρι που είναι εδώ και κάμποσα χρόνια το πιο δημοφιλέστερο στο κεντρικό Πήλιο. Εδώ, θα βρείτε υποδομές φιλοξενίας καθ’όλη τη διάρκεια του χρόνου. Η Τσαγκαράδα έχει το επιπλέον πλεονέκτημα ότι βρίσκεται κοντά σε μερικές από τις ωραιότερες παραλίες του Πηλίου, από αυτές που βλέπουν στο Αιγαίο, όπως η Νταμούχαρη, το Παπά Νερό, ο Άη-Γιάννης, ο Μυλοπόταμος και η Φακίστρα.
Αν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε με μία λέξη την Τσαγκαράδα αυτή είναι «κατάφυτη». Μεγάλα πλατάνια, αγριοκαστανιές και οξιές δίνουν τον τόνο. Το φθινόπωρο είναι ιδανική εποχή για να επισκεφθείτε το χωριό όταν τα πεσμένα φύλλα δημιουργούν εκπληκτικά «χαλιά» στις αποχρώσεις του κίτρινου και του πορτοκαλί.
Η Τσαγκαράδα αποτελείται από τέσσερις μικρότερες συνοικίες, οι οποίες πήραν το όνομά τους από τις εκκλησίες που βρίσκονται στις κεντρικές πλατείες τους. Παλαιότερη είναι οι Άγιοι Ταξιάρχες, ενώ οι υπόλοιπες είναι η Αγία Παρασκευή και ο Άγιος Στέφανος, που βρίσκονται κατά μήκος του δημόσιου δρόμου, και η Αγία Κυριακή, η οποία απλώνεται χαμηλά στην πλαγιά του βουνού προς τη θάλασσα.
Παλαιότερα, πριν κατασκευαστεί ο ασφάλτινος δρόμος συνδέονταν μεταξύ τους μόνο με πέτρινα μονοπάτια. Το να τα περπατήσετε αποτελεί μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εμπειρία. Ξεκινήστε από την πλατεία Αγίων Ταξιαρχών και ακολουθήστε τις πινακίδες μέχρι την πλατεία της Αγίας Παρασκευής. Ύστερα, ανεβαίνοντας πιο ψηλά και μέσα από καστανόδασος, μπορείτε να επιστρέψετε στην αφετηρία. Η διάρκεια της διαδρομής είναι περίπου 3 ώρες.
Ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της περιοχής είναι το Παλιό Τοξωτό Γεφύρι. Πρόκειται για ένα πέτρινο γεφυράκι, το οποίο βρίσκεται στην αρχή του χωριού και χρονολογείται από τον 18ο αιώνα (1728). Έχει μήκος 18 μέτρα, ύψος 6 μέτρα και θεωρείται ότι είναι το παλαιότερο σε ολόκληρο το Πήλιο. Η πρόσβαση προς αυτό είναι ιδιαίτερα εύκολη αρκεί να ακολουθήσετε την πινακίδα «παλιό γεφύρι» πάνω στον κεντρικό δρόμο. Το κατηφορικό πέτρινο καλντερίμι θα σας οδηγήσει σε ένα πανέμορφο μέρος γεμάτο πλατάνια και καστανιές, όπου πίσω από την πυκνή βλάστηση αχνοφαίνεται το γεφύρι. Εκεί, θα έχετε τη δυνατότητα να χαλαρώσετε στα ξύλινα παγκάκια.
Αν θέλετε να κάνετε μπάνιο, η πλατεία της Αγίας Παρασκευής είναι η αφετηρία για ένα από τα ωραιότερα μονοπάτια του Πηλίου, το οποίο οδηγεί στην παραλία της Νταμούχαρης και τον Άη-Γιάννη. Το μονοπάτι περνά από τη συνοικία της Αγίας Κυριακής, συνεχίζει προς τη θέση Αγνάντι και κατηφορίζει απότομα προς την ακτή – αυτό είναι το πιο δύσκολο τμήμα της διαδρομής. Από τη Νταμούχαρη, στη συνέχεια, θα φτάσετε στην παραλία Παπά Νερό και έπειτα στον Άη-Γιάννη, διανύοντας συνολικά 5 χιλιόμετρα.
Η Τσαγκαράδα έχει εξαιρετικές επιλογές για φαγητό, από τις ωραιότερες σε όλη τη Θεσσαλία.
Κάστρο Ηλείας
H Hλεία είναι παγκοσμίως γνωστή για τις υπέροχες παραλίες της όπως και για τον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας αλλά τα όμορφα σημεία της δεν περιορίζονται εκεί. Μία λιγότερο γνωστή αλλά εξίσου γοητευτική γωνιά της Ηλείας είναι και το Κάστρο. Βρίσκεται στο δυτικότερο ακρωτήρι της Ηλείας και είναι χτισμένο σε έναν λόφο, σε υψόμετρο περίπου 200 μέτρων, σε απόσταση 42 χιλιόμετρα από τον Πύργο και 77 από την Πάτρα. Η θέση του είναι ημιορεινή αλλά η απόσταση έως την ακτή δεν ξεπερνά τα 3-4 χιλιόμετρα. Το μεγαλύτερο καύχημα του χωριού και αυτό που του έδωσε το όνομά του είναι το κάστρο, ένα από τα εντυπωσιακότερα οικοδομήματα της εποχής της Φραγκοκρατίας που υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα.
Το Χλεμούτσι, όπως λέγεται το κάστρο, είναι χτισμένο σε υψόμετρο 220 μέτρων, στην κορυφή του λόφου Χελωνάτα. Τη σημερινή του φήμη την οφείλει στο πολύ καλό επίπεδο διατήρησής του. Επιπλέον, καθώς δεν υπέστη ιδιαίτερες αλλαγές την εποχή της Οθωμανικής κυριαρχίας, αποτελεί θαυμάσιο παράδειγμα της φρουριακής αρχιτεκτονικής των Γάλλων Ιπποτών στον Μεσαίωνα.
Πρόκειται για εξαγωνικό, περίκλειστο κτίσμα με δύο οχυρούς περιβόλους που κατά διαστήματα έχει επενδυθεί με πύργους, διαθέτοντας και εσωτερική αυλή. Το μέγιστο ύψος των εξωτερικών τειχών ανέρχεται στα 10 μέτρα.
Το οικοδόμημα δεν είχε μόνο τον χαρακτήρα του οχυρού αλλά και της προσωρινής κατοικίας του ηγεμόνα του Πριγκιπάτου της Αχαΐας. Έτσι, διαθέτει αίθουσα θρόνο, μαγειρεία και εκτεταμένους χώρους φιλοξενίας όπως και παρεκκλήσι ενώ η τοποθεσία του είναι τέτοια που προσφέρει καταπληκτική θέα στο Ιόνιο Πέλαγος.
Εκτός από το ίδιο το οικοδόμημα αξίζει να αφιερώσετε χρόνο και στο μουσείο του, το οποίο βρίσκεται στον εσωτερικό περίβολο και είναι διαμορφωμένο στη λογική του «ανοιχτού μουσείου». Η μόνιμη έκθεση του ονομάζεται «Η Εποχή των Ιπποτών: Οι Σταυροφόροι στον Μοριά», αποτελεί έναν εξαιρετικό τρόπο να ενημερωθείτε για αυτή την όχι και τόσο γνωστή περίοδο της ελληνικής ιστορίας. Αποτελείται από περίπου 500 αντικείμενα που χρονολογούνται από τον 13ο έως τον 15ο αιώνα και πολλά είναι τοποθετημένα στον φυσικό τους χώρο.
Το Χλεμούτσι είναι φυσικά το γνωστότερο αξιοθέατο στο Κάστρο αλλά όχι η μόνη αξιόλογη εμπειρία. Κοντά στον οικισμό υπάρχουν εξαιρετικές επιλογές διαμονής και εστίασης, ενώ αν επιλέξετε το Κάστρο για μία εκδρομή την άνοιξη ή το καλοκαίρι να ξέρετε πως θα βρίσκεστε σε απόσταση αναπνοής από μερικές από τις ωραιότερες παραλίες στην Ελλάδα.
Φυτεια και αρκοχωρι για φαγητο κ πεζοπορια για οικογενειες πολυ κοντα γεματο χρωματα της φυσης
ΑπάντησηΔιαγραφή