Στη ζωή σου ποια ήταν η πιο δύσκολη απώλεια, που σε πόνεσε πιο πολύ;
«Ήταν τρεις δυνατές απώλειες. Η πρώτη ήταν η μάνα μου. Θυμάμαι τότε έπαιζα στο Δελφινάριο και μου τηλεφώνησε ο αδελφός μου ότι η μάνα δεν είναι καλά. Την πρόλαβα τη μανούλα μου. Θυμάμαι είχε δύσπνοια και της λέω “έχω φίλους στη Βέροια, να σου φέρουμε φιάλη οξυγόνου”.
Με κοίταξε με εκείνο το απλανές βλέμμα του σύμπαντος, που προετοίμαζε το ταξίδι το μεγάλο, και μου απάντησε "αγόρι μου, τι να το κάνω το οξυγόνο; Εγώ τώρα συνομιλώ με τον Αρχάγγελο".
Η δεύτερη απώλεια ήταν όταν επισκέφτηκα τον μεγάλο Άκη Πάνου, που τον είχαν φρουρούμενο στο νοσοκομείο και παρακάλεσα τους αστυνομικούς να με αφήσουν να τον δω, γιατί μου ζήτησε να τον επισκεφθώ.
Αισθάνθηκα πολύ συγκινημένος από την κουβέντα μας, έπειτα από λίγο πέθανε. Η τρίτη μεγάλη απώλεια ήταν της κουμπάρας μου, της Τζέσυς Παπουτσή.
Τους δύο αιφνίδιους θανάτους, του αδελφού μου πέρυσι τον Αύγουστο και της αδελφής μου ένα μήνα μετά, τους αντιμετώπισα πιο ρεαλιστικά.
Ίσως γιατί ήταν και η πρώτη φορά που είδα νεκρό, για να εξοικειωθώ με το θάνατο, κι αυτό ήταν με τον αδελφό μου και την αδελφή μου. Τη μητέρα μου δεν μπόρεσα να τη δω νεκρή, δεν ήθελα, δεν το άντεχα».
Πω ρε κλάψας
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τη σύνταξη σου τίποτα;
ΑπάντησηΔιαγραφήελα ρε κοντογιαννη πες μας και για την προσφυγια λίγα
ΑπάντησηΔιαγραφή