Με συγκίνηση η αναχώρηση της αφθάρτου Χειρός της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής από την Παναγία Δοβρά

Την Τετάρτη 12 Ιουνίου ολοκληρώθηκαν οι λατρευτικές εκδηλώσεις για την εορτή της οσιακής κοιμήσεως του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον πανηγυρίζοντα υπό κατασκευή Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Η φετινή πανήγυρη λαμπρύνθηκε ιδιαιτέρως από την έλευση της αφθάρτου Τιμίας Χειρός της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής και του Τιμίου Ξύλου που μεταφέρθηκαν από την Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους και παρέμειναν στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό για τέσσερις ημέρες.

Νωρίς το πρωί τελέστηκε ο Όρθρος της εορτής της Αποδόσεως του Πάσχα και Θεία Λειτουργία, στην οποία παρέστη συμπροσευχόμενος ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων και κήρυξε τον θείο λόγο. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε Αγιασμός ενώπιον του Ιερού Λειψάνου της Αγίας Μαρίας.

Στις 12 το μεσημέρι εψάλη με συγκίνηση η Ιερά Παράκληση της Αγίας Μαρίας και τα Ιερά Σεβάσματα αποχώρησαν για το περιβόλι της Παναγίας, το Άγιον Όρος.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο εξέφρασε την ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες του προς τον Γέροντα Ελισσαίο και την αδελφότητα της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους και προς όσους κοπίασαν για την άρτια οργάνωση της πανηγύρεως, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερου­σαλήμ, ἡ γάρ δόξα Κυρίου ἐπί σέ ἀνέτειλε», ψάλαμε καί σήμερα πα­νη­γυρικά καί θριαμβευτικά, ὅπως καί κατά τήν ἡμέρα τῆς λαμπρο­φόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, κατά τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα, τήν ὁποία ἀποδίδουμε ἐκκλησια­στικά σήμερα, καθώς τήν ἑπομένη ὁ ἀναστάς Κύριός μας ἀναλαμβά­νεται στούς οὐρανούς καί ἐπιστρέ­φει στόν οὐράνιο Πατέρα του, ἔχοντας ὁλοκληρώσει τό ἔργο πού εἶχε ἀναλάβει.

Ὅμως τό φῶς πού ἐξέλαμψε ἀπό τόν κενό τάφο τοῦ ἀναστάντος Χρι­στοῦ, τό φῶς πού ἔλαμψε στόν κόσμο μέ τήν παρουσία του στή γῆ καί τό κήρυγμά του στούς ἀνθρώ­πους, δέν ἐξαφανίζεται μετά τίς σα­ράντα ἡμέρες, κατά τίς ὁποῖες ἐμφανίζεται ἀναστημένος στίς μυ­ρο­φόρες γυναῖκες καί στούς μαθη­τές του. Δέν ἐξαφανίζεται, ὅταν ὁ Χριστός ἀναλαμβάνεται θριαμβευ­τικά στόν οὐρανό ἐνώπιον τῶν μαθητῶν του, γιά νά τούς δείξει τή θεία δόξα του, «δόξα μονογενοῦς παρά Πατρός», ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ θεολόγος καί εὐ­αγ­γελιστής, γιά νά τούς ἐνθαρ­ρύ­νει καί γιά νά τούς ἐπιβεβαιώσει ὅτι ὄντως αὐτός εἶναι «τό φῶς τοῦ κόσμου», ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας εἶχε διακηρύξει.

Καί τό φῶς αὐτό τοῦ ἀναστάντος Κυρίου ὄχι μόνο δέν ἐξαφανίζεται, ἀλλά καί διαχέεται σέ ὅλον τόν κό­σμο, ὥστε νά φωτίζει, ὅπως ψά­λαμε, «τήν νέα Ἱερουσαλήμ», τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καί δι᾽ αὐ­τῆς ὅλους ὅσους θέλουν νά ἀκού­σουν καί νά πιστεύσουν τό κήρυγ­μα τοῦ Εὐαγγελίου.

Διαχέεται σέ ὅλο τόν κόσμο μέ τό κήρυγμα τῶν ἁγίων ἀποστόλων πού διαδίδουν τό μήνυμα τῆς Ἀνα­στάσεως. Διαχέεται ὅμως καί μέ τά ἔργα καί τή ζωή τους καί τή ζωή ὅλων τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἀκολούθησαν καί ἐπιβεβαίωσαν μέ τή ζωή τους τήν προτροπή τοῦ Κυρίου «οὕτω λαμ­ψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν Πατέ­ρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς».

Αὐτό τό φῶς μεταδίδουν καί σκορ­­πίζουν καί οἱ ἅγιοι μας, ὁ θαυματουργός ἅγιος Λουκᾶς καί ἡ μυροφόρος ἁγία Μαρία ἡ Μαγδα­ληνή, τῆς ὁποίας τό χαριτόβρυτο καί θαυματουργό ἱερό λείψανο τῆς ἀφθάρτου χειρός της εἴχαμε τή μεγά­λη εὐλογία νά ὑποδεχθοῦμε πρίν ἀπό τρεῖς ἡμέρες στή Ἱερά μας Μονή καί νά τό προσκυνοῦμε καί νά τό ἀσπαζόμεθα αὐτές τίς ἡμέρες τῆς πανηγύρεως, μαζί μέ τό σεπτό καί θαυματουργό λείψανο τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, τοῦ ἰατροῦ.

Καί μεταδίδουν τό φῶς τοῦ Χρι­στοῦ οἱ ἅγιοί μας, γιατί ἡ ζωή τους εἶναι ζωή Χριστοῦ, εἶναι ζωή σύμ­φωνη μέ τό θέλημά του, ζωή ἀφιε­ρω­μένη στήν ἀγάπη του, ζωή κα­θα­ρή καί ἀπαστράπτουσα. Καί ὅ,τι εἶναι καθαρό, ὅ,τι δέν ἔχει ρύπους καί μολυσμούς ἁμαρτίας, αὐτό ἀντα­νακλᾶ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ πρός ὅλους.

Μεταδίδουν οἱ ἅγιοι τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, γιατί μᾶς μεταδίδουν τή χαρά καί τήν ἐλπίδα πού προσφέ­ρει ὁ Χριστός στόν ἄνθρωπο καί ἰδιαιτέρως στόν σύγχρονο ἄνθρω­πο, ὁ ὁποῖος ἄν καί ζεῖ μέσα στήν ἀφθονία τοῦ φυσικοῦ φωτός, δοκι­μάζεται ἀπό ποικίλα σκοτάδια πού τόν πολιορκοῦν καί τοῦ συσκο­τί­ζουν καί τήν ψυχή καί τόν νοῦ καί τά πάντα γύρω του, ὥστε νά μήν γνωρίζει ποῦ βαδίζει καί νά ζεῖ μέσα σέ μία δυστυχία καί κατάθλι­ψη.

Μεταδίδουν οἱ ἅγιοι τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, γιατί μεταδίδουν τήν χάρη καί τήν εὐλογία του. Καί ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, τότε φωτί­ζε­ται ἡ ψυχή του, τότε δέν φοβᾶται τίποτε καί ἔχει τό θάρρος νά ἀγω­νίζεται καί νά νικᾶ καί τούς πειρα­σμούς καί τίς δυσκολίες καί τά ἐμπόδια πού συναντᾶ στή ζωή του, γιατί πιστεύει στόν λόγο τοῦ Κυ­ρίου μας: «Θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμο».

Καί δέν νίκησε μόνο τόν κόσμο ὁ Χριστό. Νίκησε καί τά ὑποχθόνια καί τά καταχθόνια σχέδια τοῦ δια­βόλου γιά τούς ἀνθρώπους καί συνέ­τριψε μοχλούς αἰωνίους, ὅπως ψάλλουμε, πού κρατοῦσαν δεσμίους τούς ἀνθρώπους. Καί μέ τήν Ἀνάστασή του ἀπέδειξε αὐτή τή νίκη του, πού εἶναι καί δική μας νίκη, γιατί μέ τή δύναμη τῆς Ἀνα­στάσεώς του θά μπορέσουμε καί ἐμεῖς νά νικήσουμε καί νά συντρί­ψουμε τόν πονηρό.

Αὐτή τή νίκη ἐπέτυχε καί ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἡ ὁποία, νικώ­ντας τόν φόβο καί τούς ἐνδοι­α­σμούς τῆς λογικῆς, πῆγε στόν τάφο τοῦ Κυρίου μας καί ἀξιώθηκε πρώτη ἐκείνη νά τόν δεῖ νικητή καί θριαμβευτή τοῦ θανάτου καί τοῦ διαβόλου καί νά μεταφέρει τό χαρ­μόσυνο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως σέ ὅλο τόν κόσμο, νά μεταφέρει τό φῶς τῆς Ἀναστάσεώς του καί σέ ἐμᾶς αὐτές τίς ἡμέρες πού μᾶς ἐπι­σκέφθηκε, χάρη στήν πολλή ἀγάπη τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μο­νῆς Σίμωνος Πέτρας Γέροντος Ἐλι­σαίου, μέ τήν ἄδεια καί τήν εὐ­λογία τοῦ ὁποίου οἱ πατέρες μετέ­φεραν τό ἱερό της λείψανο.

Ἐκφράζουμε τίς ὁλοκάρδιες εὐχα­ριστίες καί τήν εὐγνωμοσύνη μας τόσο πρός τόν Ἅγιο Καθηγού­μενο ὅσο καί πρός τούς πατέρες γιά τόν κόπο καί τήν ἀγάπη τους, ἀλλά καί γιά τή μεγάλη χαρά καί εὐλο­γία τήν ὁποία μας χάρισαν αὐτές τίς ἡμέρες.

Σήμερα ὅμως, ἑορτή τῆς ἀποδό­σεως τοῦ Πάσχα καί παραμονή τῆς Ἀναλήψεως, ἀποχαιρετοῦμε τήν ἁγία μυροφόρο μαθήτρια τοῦ Κυ­ρίου μας, ὅπως ἀποχαιρέτισαν οἱ μαθητές τόν Χριστό κατά τήν Ἀνά­ληψή του, ἐκφράζοντας καί πρός τήν ἁγία μυροφόρο Μαρία τή Μαγ­δαληνή τήν ἄπειρη εὐγνωμοσύνη γιά τήν εὐλογία πού μᾶς ἔφερε ἀλλά καί γιά τό ἀναστάσιμο φῶς, τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, πού μετέδωσε στίς ψυχές μας.

Ἄς φροντίσουμε τώρα καί ἐμεῖς καί ἄς ἀγωνισθοῦμε ὄχι μόνο νά τό διατηρήσουμε στίς ψυχές μας ἀλλά καί νά τό μεταδώσουμε σέ ὅσο πε­ρισσότερους ἀνθρώπους μποροῦ­με, ὥστε νά ἔχουμε καί ἐμεῖς περισσότερη χάρη καί εὐλογία ἀπό τόν ἀναστάντα καί ἐν δόξῃ ἀναλη­φθέντα Κύριό μας.