Πλήθος προσκυνητών για τον Τίμιο Σταυρό στον Άγιο Λουκά της Μονής Δοβρά

Το απόγευμα της Τρίτης, 9ης Απριλίου, στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας πραγματοποιήθηκε η υποδοχή του Τιμίου Σταυρού από το Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά Βερμίου.

Τον Τίμιο Σταυρό που δωρήθηκε από τον Αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Μανουήλ τον Γ’ τον Μεγαλοκομνηνό στην παλαίφατη Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά του Πόντου και περιέχει μεγάλο τμήμα του Τιμίου Ξύλου, μετέφερε ο εφημέριος του Ιερού Προσκυνήματος της Παναγίας Σουμελά Αρχιμ. Χριστόδουλος Μετεντζίδης και τον υποδέχθηκε ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, επικεφαλής της μοναστικής αδελφότητος και των ευσεβών προσκυνητών.

Ακολούθως τελέστηκε η Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου μετά του Παρακλητικού Κανόνος του Αγίου Λουκά του Ιατρού χοροστατούντος και ομιλούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Παντελεήμονος.

Πλήθος πιστών από την ευρύτερη περιοχή της Ημαθίας κατέκλυσαν τον υπό κατασκευή Ιερό Ναό για να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό και το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Θαυματουργού Αγίου Λουκά που θησαυρίζεται στην Ιερά Μονή και τίθεται σε προσκύνηση κάθε Τρίτη απόγευμα. Μετά το πέρας της Ακολουθίας ο Τίμιος Σταυρός επέστρεψε στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο όρος Βέρμιο, όπου φυλάσσεται μαζί με την Θαυματουργό Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ευχαρίστησε τον πρόεδρο του Σωματείου «Παναγία Σουμελά» κ. Γεώργιο Τανιμανίδη, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και τον π. Χριστόδουλο που μετέφερε τον Τίμιο Σταυρό, αναφέροντας μεταξύ άλλων: Τήν περασμένη Κυριακή, Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, λιτα­νεύ­­σαμε στούς ἱερούς μας ναούς σύμφωνα μέ τό Τυπικό τῆς Ἐκ­κλησίας μας τόν Σταυρό τοῦ Κυ­ρίου μας, γιά νά τόν προσκυνή­σουμε καί νά ἀντλήσουμε δύναμη καί ἐλπίδα γιά τόν πνευματικό μας ἀγώνα.

Καί σήμερα, πρίν ἀπό λίγο ὑπο­δε­χθήκαμε ἐδῶ, στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ καί στόν ἱερό ναό τοῦ ἁγίου Λουκᾶ τόν Τίμιο Σταυρό ἀπό τό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Πα­να­γίας Σουμελᾶ. Ὑποδεχθήκαμε τόν Σταυρό, ὁ ὁποῖος δωρήθηκε ἀπό τόν αὐτοκράτορα Μανουήλ τόν Γ´ τῆς Τραπεζοῦντος στήν πα­λαίφατη Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Σουμελᾶ στόν Πόντο καί περιέχει μεγάλο τμῆμα Τιμίου Ξύλου, γιά νά τόν προσκυνήσουμε καί νά λάβουμε καί τή δική του χάρη μαζί μέ τήν εὐλογία τοῦ ἱεροῦ καί χα­ρι­τοβρύτου λειψάνου τοῦ ἁγίου Λου­κᾶ, τοῦ ἰατροῦ καί θαυματουργοῦ.

Καί εἶναι πράγματι μεγάλη εὐλο­γία νά προσκυνοῦμε τό ἱερό αὐτό θησαύρισμα τῆς Ἐκκλησίας μας, ὄχι ἁπλῶς γιατί ἀποτελεῖ ἕνα ἀνε­κτίμητο ἱστορικό κειμήλιο, ἀλλά γιατί, ὅπως εἶπα, περιέχει μεγάλο τμῆμα ἀπό τό Τίμιο Ξύλο τοῦ Σταυροῦ «ἐν ᾧ ἐτάθη Χριστός», γιά τή δική μας σωτηρία .

Εἶναι πολύ σπουδαῖο πράγμα, γρά­φει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ἡ προ­σκύνηση τοῦ τιμίου Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας, διότι μαρτυρεῖ τήν πί­στη καί τήν ἀγάπη μας στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔσωσε ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου.

Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνας ἄλλος σκοπός, συνεχίζει ὁ ἅγιος, γιά τόν ὁποῖο τόν προσκυνοῦμε στό μέσο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Καί ὁ σκοπός αὐτός γίνεται κατανοη­τός, ὅταν ἀκούσουμε τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας πού λέγει: «ἐν τῇ ὑπο­μονῇ κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν».

Ἄν ἔχει τόσο μεγάλη σημασία γιά τή σωτηρία μας ἡ ὑπομονή, σύμ­φω­να μέ τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ, τότε δέν ὑπάρχει καλύτερος διδά­σκαλος πού θά μποροῦσε νά μᾶς διδάξει τήν ὑπομονή ἀπό τόν Σταυ­ρό τοῦ Κυρίου μας.

Ἄν ἔχουμε τόν Σταυρό τοῦ Κυ­ρίου χαραγμένο στήν καρδιά μας· ἄν συγκινούμεθα ἐπαναλαμβάνο­ντας τά λόγια τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως «Σταυρωθέντα τε ὑπέρ ἡμῶν ἐπί Ποντίου Πιλάτου»· ἄν σέ κάθε δυσκολία καί θλίψη πού ἐπι­τρέπει ὁ Θεός βλέπουμε νοερά τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, τότε θά μά­θουμε πῶς μποροῦμε νά ἀποκτή­σουμε τήν ὑπομονή.

Ἄν ἔχεις, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λου­κᾶς, φοβερό πόνο πού σέ βασανίζει καί δέν μπορεῖς νά ὑπομένεις ἄλ­λο, δές τόν Σταυρό, δές τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ μέ τό κεφάλι σκυμμένο νά φορᾶ τό ἀκάνθινο στεφάνι. Σκέ­ψου πόσο πόνο προκαλοῦσαν στόν Σωτήρα μας τά ἀγκάθια καί θά μάθεις νά ὑπομένεις τόν πόνο σου.

Ἀδυνάτισαν τά χέρια σου, δέν μποροῦν πιά νά κάνουν δουλειά καί γι᾽ αὐτό ἔχασες τό κουράγιο σου; Δές τά ἄχραντα χέρια τοῦ Χρι­στοῦ μέ τά ὁποῖα ἔκανε ἀμέτρητα θαύματα, καί τώρα εἶναι καρφω­μένα στόν Σταυρό. Φαντάσου πόσο πονοῦσαν, πληγωμένα ἀπό τά καρ­φιά καί σηκώνοντας τό βάρος τοῦ σώματος. Θυμήσου ταυτόχρονα καί τίς δικές σου ἀσχήμιες, αὐτές πού ἔκανες μέ τά χέρια σου. Σκέ­ψου τα ὅλα αὐτά καί θά σοῦ εἶναι πιό εὔκολο νά ὑπομένεις τόν πόνο.

Βλέπεις, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λου­κᾶς, πῶς μέ τόν Σταυρό αὐξάνει ἡ ὑπο­μονή σου; Βλέπεις πῶς διδά­σκεσαι ἀπό τόν Σταυρό τή μεγάλη αὐτή ἀρετή, χωρίς τήν ὁποία δέν θά μπορέσεις νά εἰσέλθεις ἀπό τή στενή πύλη καί νά ἀκολουθήσεις τή μακριά καί τεθλιμμένη ὁδό τῶν θλίψεων πού ὁδηγεῖ στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Καί τά γράφει αὐτά ὁ ἅγιος Λου­κᾶς, ἔχοντας δοκιμάσει ὁ ἴδιος καί ἀσθένειες καί πόνους καί πολλές δοκιμασίες, καί ἔτσι εἶχε γνωρίσει τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ στή ζωή του. Γι᾽ αὐτό καί καταλήγει:

Νά δοξάσουμε καί νά εὐχαριστή­σουμε τόν Κύριό μας, ὁ ὁποῖος μέ τόν Σταυρό του μᾶς δίδει τή δύνα­μη νά ὑπομένουμε τίς θλίψεις σ᾽ αὐ­τή τήν πρόσκαιρη ζωή καί νά σώζουμε μέ τήν ὑπομονή τίς ψυχές μας. Νά τόν εὐχαριστήσουμε καί γιά τήν εὐλογία πού μᾶς χάρισε ἀπόψε νά προσκυνήσουμε αὐτόν τόν Σταυρό, πού ὑποδεχθήκαμε ἀπό τό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Πα­ναγίας Σουμελᾶ, ἀλλά παράλληλα νά εὐχαριστήσουμε καί τόν Πρόε­δρο καί τό Διοικητικό Συμβούλιο πού ἀνταποκρίθηκαν στό αἴτημά μας καί προσέφεραν ἔτσι σέ περισ­σό­τε­ρους ἀδελφούς μας τήν εὐκαι­ρία νά τόν προσκυνήσουν.

Ἄς τήν ἀξιοποιήσουμε λοιπόν, καί ἀντλώντας δύναμη ἀπό τή δύ­ναμη τοῦ Χρι­στοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπί τοῦ Σταυροῦ συνέ­τριψε τόν διάβολο καί τήν ἁμαρτία καί μᾶς χάρισε τήν ἄφεση, νά συντρίψουμε καί ἐμεῖς μέ τή νη­στεία, μέ τή μετάνοια, μέ τήν ἐξο­μολόγηση, μέ τόν προσω­πι­κό μας ἀγώνα τίς ἀδυναμίες, τίς κακίες καί τά πάθη πού ὑπάρχουν μέσα στήν ψυχή μας.

Καί διδασκόμενοι τό μεγάλο μά­θη­μα τῆς ὑπομονῆς ἀπό τόν Σταυ­ρό τοῦ Χριστοῦ, ἄς συνε­χίσουμε τόν ἀγώνα καί κατά τό ὑπόλοιπο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρα­κο­στῆς, γιά νά ἀξιωθοῦμε ὄχι μόνο νά δοξάσουμε τήν ἀνά­σταση τοῦ Κυρίου μας, ἀλλά καί νά ἀναστη­θοῦμε καί ἐμεῖς μαζί του.