Ταξίδεψε στην εποχή του ρεμπέτικου η Βέροια - Φοβερή η «Ρόζα Εσκενάζυ»

Απέσπασε πολύ καλές κριτικές - Μια γυναίκα που άλλαξε την κοινωνία και τον πολιτισμό

Το έργο «Ρόζα Εσκενάζυ – Η Βασίλισσα του Ρεμπέτικου», του Παναγιώτη Μέντη, σε σκηνοθεσία του Αντώνη Λουδάρου ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία το Σάββατο 13 Απριλίου στον κινηματοθέατρο του «ΣΤΑΡ». 

Η παράσταση κράτησε για 75 λεπτά και ακούστηκαν οι ηθοποιοί: Γιάννης Στάνκογλου, Φάνης Μουρατίδης, Παύλος Ορκόπουλος, Θανάσης Κουρλαμπάς και Θοδωρής Μπουζικάκος. Στη σκηνή έπαιξαν οι μουσικοί: Γιώργος Ματθαίου – λαούτο, κιθάρα και Γιώργος Ψάλτης – βιολί. Τα τραγούδια της παράστασης ερμήνευσε επί σκηνής η Αποστολία Γκούτη.

Η «Ρόζα η ναζιάρα με τα σγουρά μαλλιά», γεννημένη στην Κωνσταντινούπολη, εβραϊκής καταγωγής, μετακόμισε με την οικογένειά της στη Θεσσαλονίκη, όπου και άρχισε την καριέρα της.

Χαρισματική ερμηνεύτρια του ρεμπέτικου και του σμυρναίικου τραγουδιού, βίωσε τις πιο σημαντικές δεκαετίες της ιστορίας της Ελλάδας. Πέρασε δια πυρός και σιδήρου μέσα από πολέμους, κατοχή, δικτατορία, χωρίς να πάψει στιγμή να είναι μια γυναίκα «ανεμοστρόβιλος».

Η ζωή της παραβατική και απρόβλεπτη αλλά γεμάτη με φως. Ήξερε να ξεσηκώνει τα πλήθη με τα σκέρτσα και τα νάζια της. Το «Χαρικλάκι», η «Δημητρούλα», η «Λιλή η σκανδαλιάρα», το «Ράμπι – Ράμπι» και τόσες άλλες μεγάλες επιτυχίες της, μας ταξίδεψαν σε μερικές από τις πόλεις-σταθμούς της ζωής της. Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη, Νέα Υόρκη, Βουκουρέστι, Αθήνα.

Η Ρόζα κατάφερε το αδιανόητο. Να κάνει καριέρα σε μία εποχή, όπου ο ρόλος της γυναίκας ήταν μόνο εκείνος της μάνας και της νοικοκυράς. Τα σκέρτσα και τα νάζια της που φοβόταν η οικογένειά της, ήταν τα μόνα σπαθιά που είχε για να πολεμήσει τη ζωή!

Η φωνή της, φάρος για τις επόμενες γενιές, σαν γνήσια Βασίλισσα μας διατάζει ακόμα και σήμερα πώς να γλεντάμε, πώς να πίνουμε και πώς να αγαπάμε! 

Το κοινό της Βέροιας ταξίδεψε στη μαγική εποχή του ρεμπέτικου τραγουδιού

Πραγματικά η ερμηνεία της Παυλίνας Χαρέλα ήταν εντυπωσιακή! Μια από τις κορυφαίες ερμηνείες που έχουμε δει σε μονόλογο. Σκηνοθετικά επίσης ήταν μια πολύ προσεγμένη παράσταση, η οποία δημιούργησε την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να παρασύρει τους θεατές σε συναισθηματικά μονοπάτια. 

Η εξομολόγηση της Παυλίνας Χαρέλα ήταν γεμάτη με γέλιο, αλλά και με δάκρυα. Μοναδικές ιστορίες από την Κωνσταντινούπολη, την Θεσσαλονίκη και την Αθήνα όπου έζησε η ηρωΐδα. Μία καλοδουλεμένη παράσταση, με ωραία σκηνοθεσία και ευρηματική σκηνογραφία. Κατάφεραν να βάλουν τον θεατή, τόσο στο κλίμα της εποχής, όσο και στο ταμπεραμέντο της αείμνηστης ερμηνεύτριας.