Κυριακή Σταυροπροσκυνήσεως στην Αλεξάνδρεια

Την Κυριακή 7 Απριλίου (Σταυροπροσκυνήσεως) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αλεξανδρείας.

Στο τέλος της Δοξολογίας έλαβε χώρα η καθιερωμένη τελετή της λιτάνευσης και προσκύνησης του Τιμίου Σταυρού.

Τἐλος, ο Πανοσ. Αρχιμ Διονύσιος Ανθόπουλος, Αρχιερατικός Επίτροπος Αλεξανδρείας και Αν. Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως, ανέγνωσε την Εγκύκλιο της ΔΙΣ της Εκκλησίας της Ελλάδος περί Ιερατικών Κλήσεων.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου

«Εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μή γεύσωνται θανάτου ἕως ἄν ἴδωσι τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει».

Μέ αὐτή τή διαβεβαίωση πρός τούς ἀκροατές καί τούς μαθητές του ὁλοκλήρωσε ὁ Χριστός τήν ὁμιλία πού ἔκανε ἕξι ἡμέρες πρίν ἀπό τή Μεταμόρφωσή του καί τήν ὁποία ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.

Εἶναι κάποιοι ἀνάμεσά σας, τούς εἶπε, οἱ ὁποῖοι δέν θά γνωρίσουν τόν θάνατο, πρίν νά δοῦν τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέ ὅλη τή δύναμή της. Δέν προσδιόρισε ὁ Χριστός οὔτε ποιοί εἶναι αὐτοί πού θά δοῦν τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ πρίν νά πεθάνουν οὔτε ποιόν θάνατο ἐννοῦσε. Ὅμως οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ἱεροί ἑρμηνευτές θεωροῦν ὅτι ὁ Χριστός ἀναφέρεται κυρίως στούς τρεῖς μαθητές του, τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, τούς ὁποίους θά πάρει μαζί του σέ λίγες ἡμέρες στό ὄρος Θαβώρ καί ἐκεῖ θά ἔχουν τή δυνατότητα νά δοῦν κατά τή Μεταμόρφωσή του, ἔστω καί κατ᾽ ἐλάχιστο, τή δόξα πού θά ἔχει ὁ Χριστός στή βασιλεία του.

Μπορεῖ οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ νά ἔπεσαν πρηνεῖς στή γῆ, γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἀλλά εἶδαν, σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεση τοῦ Σωτῆρος, τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, εἶδαν τό θεϊκό ἐκεῖνο καί ἄρρητο φῶς, τό ὁποῖο ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί ὁ Μέγας Βασίλειος ὀνομάζουν θεότητα, καί τό ὁποῖο ταυτίζεται μέ τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, καθώς τή λαμπρότητα καί τό κάλλος της θά ἀπολαμβάνουν οἱ ἅγιοι στήν αἰώνιο ζωή.

Οἱ τρεῖς μαθητές τοῦ Κυρίου, ὁ Πέτρος, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης, εἶναι αὐτοί πού θά ἀξιωθοῦν νά δοῦν τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ πρίν νά πεθάνουν μέ τόν φυσικό θάνατο, καί εἶναι οἱ πρῶτοι στούς ὁποίους ἀναφέρεται ὁ Χριστός. Δέν εἶναι ὅμως οἱ μόνοι, διότι τό φῶς τῆς θείας μεταμορφώσεως ἀξιώθηκαν καί θά ἀξιωθοῦν νά δοῦν μέ τά χοϊκά τους μάτια, πρίν νά γευθοῦν τόν φυσικό θάνατο, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι γιά τήν καθαρότητα τῆς καρδίας τους καί μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή τους ἀξιώνονται ἀπό τόν Θεό τή χάρη τῆς θέας τοῦ ἀκτίστου φωτός, τή χάρη νά καταυγασθοῦν ἀπό τό θεῖο φῶς, τήν ὁποία ἔλαβαν πολλοί ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἀλλά καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, τόν ὁποῖο ἑορτάσαμε τήν προηγούμενη Κυριακή καί τιμήσαμε τούς ἀγῶνες του πρός ὑπεράσπιση τῆς ἀκτίστου φύσεως τοῦ φωτός πού κατηύγαζε τούς προσευχομένους μοναχούς.

Ὅμως καί ὅσοι δέν μπορέσουν νά φθάσουν σέ αὐτά τά μέτρα τῆς καθαρότητος καί τῆς ἁγιότητος, ὥστε νά ἀπολαύσουν τή θεία αὐτή δωρεά καί χάρη, μποροῦν νά δοῦν τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐφόσον ἀγωνίζονται καί προσπαθοῦν νά ζοῦν σύμφωνα μέ τίς ἐντολές καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ὅσοι ἔχουν θέσει αὐτό ὡς στόχο τῆς ζωῆς τους καί παρακαλοῦν τόν Θεό καθημερινά, κατά τήν ὑπόδειξη τοῦ Κυρίου, λέγοντας «ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς», αὐτοί μποροῦν προοδευτικά νά ἀποκτήσουν τήν ἐμπειρία τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ μέσα τους, διότι θά ἔχουν μέσα στήν ψυχή τους τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, καί σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ὑμῶν ἐστίν». Καί ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ τόπος στόν ὁποῖο δέν κυριαρχοῦν πάθη καί ἀδυναμίες, δέν ὑπάρχουν ἔριδες καί μίση, ἀλλά ἐπικρατεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ τόπος ὅπου «τά πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός».

Σέ αὐτές, λοιπόν, τίς τρεῖς κατηγορίες ἀνθρώπων ἀναφερόταν ὁ Κύριός μας, καί γι᾽ αὐτές ἰσχύει ὁ λόγος του: «εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μή γεύσωνται θανάτου ἕως ἄν ἴδωσι τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Καί αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ζοῦν καί ὑπάρχουν σέ κάθε ἐποχή, γιατί ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν περιορίζεται οὔτε τοπικά οὔτε χρονικά. Ὅλοι μποροῦμε νά ζήσουμε τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀπό αὐτή τή ζωή. Εἴτε μέ τήν ἐμπειρία τῆς κατά χάριν θεώσεως, ὅπως τήν ἔζησαν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, εἴτε μέ τήν αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας καί τήν ψυχή μας, ἐφόσον ἀγωνιζόμεθα νά ἐφαρμόζουμε στή ζωή μας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ζοῦμε τή μυστηριακή ζωή, προσερχόμενοι στό μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολoγήσεως καί ἰδιαιτέρως στό ἱερό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, ὅπου ὁ χοϊκός ἄνθρωπος μεταλαμβάνει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ καί ἑνώνεται μαζί του.

Ὅλοι μποροῦμε νά ζήσουμε τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀπό αὐτή τή ζωή, ἀρκεῖ νά τό θέλουμε καί νά τό ἐπιδιώκουμε. Ἀρκεῖ νά μήν ἀπομακρύνουμε μέ τίς πράξεις μας, μέ τίς παραλείψεις μας, μέ τίς ἁμαρτίες μας, μέ τήν ἐμμονή μας στό κακό καί μέ τήν ἀμετανοησία μας, μέ τή ραθυμία καί τήν ἀδιαφορία μας τόν Χριστό ἀπό τήν ψυχή μας καί ἀπό τή ζωή μας.

Ἄς προσπαθήσουμε, λοιπόν, νά ζοῦμε ἐδῶ στή γῆ τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, γιά νά τήν ἀπολαύσουμε καί στήν πληρότητά της στόν οὐρανό. Ὁ Θεός τήν ἔχει ἑτοιμάσει γιά ὅλους μας, ἀλλά μόνο ὅσοι τήν ἀπό τόν κόσμο, θά μπορέσουν νά τήν ζήσουμε καί στόν οὐρανό.

Ἄς προσέξουμε καί ἄς προσπαθήσουμε, γιά νά μήν τήν στερηθοῦμε.