Το χωριό της Κοζάνης με τους 9 κατοίκους - Πήρε ζωή από ένα εστιατόριο

Θα μπορούσαν τα αρώματα και οι γεύσεις ενός εστιατορίου να οδηγήσουν τους ταξιδιώτες σ’ ένα μικρό, απομακρυσμένο αλλά και πανέμορφο χωριό; Το Ροδοχώρι Βοΐου, το χωριό των 9 κατοίκων, μπήκε στον τουριστικό χάρτη και πήρε ζωή ξανά, χάρη στον Κώστα Κολιό, ο οποίος κόντρα στους μοντερνισμούς, άνοιξε ένα νέο κύκλο γαστρονομικής δημιουργίας, που σερβίρει παράδοση και μεράκι.

Η επιλογή των τοπικών πρώτων υλών για τα πιάτα δεν οδηγεί μόνο σε νόστιμο, αυθεντικό φαγητό αλλά ενισχύει και την οικονομία της περιοχής.

Το Ροδοχώρι Βοΐου βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο του Νομού Κοζάνης και ανήκει στον Δήμο Τσοτυλίου. Δεν έχει εξακριβωθεί πλήρως η χρονολογία ίδρυσης του οικισμού. Στη θέση Παλαιομονάστηρο, έχουν βρεθεί αντικείμενα της Βυζαντινής περιόδου, όμως ακόμη υπάρχουν αμφιβολίες.

Τον 17ο αιώνα εγκαταστάθηκαν στην περιοχή ομάδες κατοίκων, οι οποίοι προέρχονταν από το Ραδοβίζι της Παραμυθιάς Ηπείρου και προς ανάμνηση του τόπου τους έδωσαν στο χωριό το όνομα Ραντοβίστι.

Το 1845 μέρος του χωριού εξαγοράσθηκε από τους Τούρκους και το 1912 απελευθερώθηκε από αυτούς. Το 1927 το χωριό μετονομάστηκε σε Κρυφό. Οι κάτοικοι διαμαρτυρήθηκαν και με ομαδική αναφορά πρότειναν τις ονομασίες Ροδοχώρι, Άγιος Χριστόφορος και Μάρμαρα. Επελέγη η ονομασία Ροδοχώρι, η οποία αποτελεί και τη σημερινή ονομασία του χωριού. Στις 5 Αυγούστου του 1943 και στις 11 Ιουλίου του 1944 το χωριό πυρπολήθηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Γερμανούς. Η ανασυγκρότηση του οικισμού και η επανεγκατάσταση των κατοίκων γίνεται μετά το 1950.

Από τις αρχές του 20ου αιώνα πολλοί Ροδοχωρίτες μετανάστευσαν στο εσωτερικό και σε ξένες χώρες αναζητώντας δουλειά, αφήνοντας πίσω γυναίκες και παιδιά. Έτσι, συναντάμε Ροδοχωρίτες στην Αμερική, την Κωνσταντινούπολη, το Άγιο Όρος, το Βουκουρέστι και αλλού. Τα χρήματα που έστελναν οι μετανάστες χρησιμοποιήθηκαν για κοινωφελείς σκοπούς όπως την κατασκευή δρόμων, σχολείου, εκκλησιών, βρυσών και γεφυριών.

Στις μέρες μας οι μόνιμοι κάτοικοι του Ροδοχωρίου έχουν λιγοστέψει. Η πλειοψηφία των οικογενειών διαμένει στη Θεσσαλονίκη, αλλά συναντάμε οικογένειες και σε άλλες πόλεις όπως Αθήνα, Βέροια, Κοζάνη, Κιλκίς, Ξάνθη, Κατερίνη κ.α.