Πανηγυρικός Εσπερινός στην Ευαγγελίστρια Ναούσης

Το απόγευμα της Κυριακής, 24ης Μαρτίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ναούσης.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρυτοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἡ σοφία ᾠκοδό­μη­σεν ἑαυτῇ οἶκον καί ὑ­πή­ρεισε στύλους ἑ­πτά».

Ἡ σοφία οἰκοδόμησε γιά τόν ἑαυ­τό της οἶκο καί τόν στήριξε σέ ἑπτά στύλους, λέγει ὁ σοφός Σο­λο­μών.

Σοφία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀπο­­κα­λώντας τον «Θε­οῦ δύναμιν καί Θεοῦ σοφίαν». Καί ὅταν ἀποφάσισε ὁ Χριστός νά ἔλθει στή γῆ γιά τή σωτηρία τῶν ἀν­θρώ­πων, ἀποφάσισε νά ἔλ­θει ὡς ἄν­θρω­­πος καί νά κατοι­κή­σει στά σπλάγ­χνα τῆς Κε­χα­­ριτωμένης Κό­ρης τῆς Ναζαρέτ, τῆς Πα­να­γίας Μη­τέρας του.

Ἡ Πανα­γία μας εἶναι, λοιπόν, ὁ οἶ­κος, τόν ὁ­ποῖο οἰκοδό­μη­σε ἡ Σο­φία τοῦ Θεοῦ γιά νά κατοικήσει. Καί ὅπως κάθε οἰκοδό­μημα στηρί­ζε­­ται σέ θε­μέ­­λια, ἔτσι καί ὁ οἶκος τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ στηρί­χθηκε, κατά τόν σοφό Σολομῶντα, σέ ἑπτά στύλους, πού ἀντιστοιχοῦν σέ ἑπτά ἀρετές, οἱ ὁποῖες κο­σμοῦ­σαν τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

Ποιές εἶναι ὅμως αὐ­τές οἱ ἀρετές;

Εἶναι πρωτίστως ἡ πί­στη στόν Θεό. Ὅταν ὁ ἀρχάγγε­λος Γαβριήλ τήν ἐπισκέφθηκε κατά τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγε­λι­σμοῦ καί τῆς εἶπε ὅτι θά γίνει Μη­τέρα τοῦ Θεοῦ, ἡ Πα­να­γία δέν ἀμφέβαλε γιά τήν ἀλή­θεια τῶν λε­­γομένων του, δέν ἀμ­φι­σβή­τη­σε τή διαβεβαίω­σή του γιά τήν ἐπενέργεια τοῦ Πανα­γίου Πνεύμα­τος. Πίστευσε μέ ἁπλότητα καί πα­ρέμεινε σταθερή στήν πίστη της ἀκό­­μη καί ὅταν εἶδε τόν Υἱό της κρεμάμενο ἐπί τοῦ Σταυροῦ.

Δεύτερος στύλος εἶναι ἡ ὑπακοή πού ἐξαρτᾶ­ται ἀπό τήν πίστη. Δέν πίστευσε ἡ Παναγία μόνο στό πα­ρά­­­­δοξο γε­γονός πού τῆς ἀποκά­λυ­ψε­ ὁ ἀρχάγ­γε­λος, ἀλλά καί ὑπά­κουσε χωρίς ἐν­δοιασμούς στό θέ­λη­μα τοῦ Θεοῦ: «ἰδού ἡ δούλη Κυ­ρίου, γένοιτό μοι κα­τά τό ρῆμα σου», εἶπε.

Τρίτος στύλος εἶναι ἡ ταπείνωση. Ἄν καί ἀ­ξι­ώθηκε ἀπό τόν Θεό ἡ Παναγία Παρθένος αὐ­τῆς τῆς μο­να­­δικῆς χά­ριτος, νά γί­νει δηλαδή Μητέ­ρα τοῦ Θεοῦ, δέν ὑπε­ρη­φα­νεύθηκε πο­­τέ γι᾽ αὐτήν, ἀλλά δια­κόνησε τα­πει­νά καί σιωπη­λά τό μυστή­ριο τῆς θεί­ας οἰ­κο­νο­μίας.

Τέταρτος στύλος εἶναι ἡ καθαρό­της τῆς ζωῆς της. Ὁ Θεός δέν μπο­ρεῖ νά συνυπάρχει μέ τήν ἁμαρτία καί τήν ἀκα­θαρ­­σία τῆς ψυχῆς. Γι᾽ αὐτό καί ἐπέλεξε τήν πά­ναγνη Κό­ρη τῆς Ναζαρέτ γιά νά ἐνοικήσει στά σπλάγ­χνα της. Γιατί ἡ Παναγία μας ζώντας μέ­­σα στόν ναό τοῦ Θε­οῦ, στά Ἅγια τῶν Ἁγί­ων, εἶχε δια­τηρήσει τήν ψυχή καί τό σῶμα της καθαρά ἀπό τόν κόσμο καί τήν ἁμαρτία.

Πέμπτος στύλος εἶναι ἡ μελέτη τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Σέ ὅλη της τή ζωή ἡ Παναγία μας εἶχε ὡς ἐν­τρύ­φημα τή μελέτη τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Ἀντί ἄλ­­λων κοσμι­κῶν καί ἁμαρ­τω­­λῶν ἀπασχολήσεων, προτιμοῦ­σε νά μελετᾶ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ πού φώ­τιζε, ὅπως λέγει καί ὁ ψαλ­μω­δός Δαβίδ, τόν δρόμο τῆς ζωῆς της.

Ἕκτος στύλος εἶναι ἡ προσευχή. Τήν συνδύαζε ἡ Παναγία μας μέ τή με­­­λέτη τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Ἦταν τό στή­ριγμα καί ἡ ἐπι­κοινω­νία της μέ τόν Θεό σέ ὅλη της τή ζωή.

Ἕβδομος στύλος ἦταν ἡ ἀφο­σίω­σή της στόν Θεό. Ἡ Παναγία δέν ἐκτελοῦσε τίς ἐντολές καί τό θέ­λη­μα τοῦ Θεοῦ ἐπι­λεκτικά, ὅπως συ­χνά κάνουμε ἐμεῖς οἱ ἄν­θρωποι, πού τίς ἀκολου­θοῦ­­­με, ὅταν δέν προσ­­κρού­­ουν στά συμφέ­ρο­ν­τα καί τίς ἀδυναμίες μας. Ἐκείνη εἶχε τό θέ­­λημα τοῦ Θεοῦ ὡς πρώ­τιστη προ­τεραιό­τη­τα τῆς ζωῆς της. Καί αὐτό ἦταν πού εἵλκυσε τόν Θεό νά ἐπι­βλέψει ἐπ᾽ αὐ­­τήν, διότι, ὅπως λέ­γει καί ὁ ἴδιος «ἐπί τίνα ἐπιβλέ­ψω, εἰ μή ἐπί τόν ταπει­νόν καί ἡσύ­χιον καί τρέμοντά μου τούς λό­γους;»

Αὐτοί εἶναι, λοιπόν, οἱ ἑπτά στύ­λοι ἐπάνω στούς ὁ­ποί­ους ὁ Θεός οἰκοδό­μη­σε τόν οἶκο του, τήν Πα­να­γία μας, ἡ ὁποία καί δι­καίως ὑμνεῖται ὄχι ἁ­πλῶς ὡς οἶκος τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾽ ὡς «παλά­τι­ον τοῦ πάν­των βασι­λέ­ως».

Καί μᾶς τούς θυμίζει σήμερα ἡ Ἐκ­κλησία μας, παραμονή τῆς με­γάλης ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της, διότι ἐάν ἡ Παναγία μας ὑπῆρ­ξε ὁ κατ᾽ ἐξοχήν οἶκος τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεός ζητᾶ νά κα­ταστήσει καί τόν κα­θένα ἀπό ἐμᾶς οἶ­κο του. Ζητᾶ νά κα­τοι­κήσει μέ­σα στήν ψυχή μας καί νά τήν μετα­ποι­ή­σει σέ ναό ἅγιό του, προκειμέ­νου νά μᾶς ὁδηγήσει στή σωτηρία.

Ἀρκεῖ ἐμεῖς νά ἀκολου­θήσου­με τό παράδειγμα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου. Νά προσπαθήσουμε νά μιμη­θοῦμε τίς ἀρετές της. Νά ἀγω­νι­σθοῦμε γιά νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο θά πρέ­πει νά μελετοῦμε, ὥστε νά γνω­ρί­ζουμε ποῦ βαδίζουμε καί νά μήν παρασυρόμεθα ἀπό ὅσα ἀκούονται καί λέγονται σήμερα. Ἐμεῖς θά πρέ­­πει νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τήν ὀρθό­δοξη πίστη πού μᾶς παρέ­δω­σαν οἱ πατέρες μας, τούς ὁποίους τιμοῦμε σήμερα καί αὔριο, γιά νά ἔχουμε πάντοτε τήν εὐλογία καί τή χάρη τῆς Παναγίας μας καί στή ζωή μας ἀλλά καί στήν πατρίδα μας.