Σαν σήμερα «έφυγε» ο Παναγιώτης Κατσούρης - Aπό τη Νάουσα στην Αιωνιότητα

Το γελαστό παιδί της Νάουσας και του ΠΑΟΚ, που τόσο άδικα πριν από 26 χρόνια έφυγε από κοντά μας, θα πλησίαζε στα 48 του χρόνια, όμως είδε το νήμα της ζωής του να κόβεται απότομα και άδικα εκείνο το βροχερό βράδυ. Τότε, δύο μέρες μετά το θάνατό του, δακρυσμένη η Τούμπα τον αποχαιρετούσε σ’ ένα ματς κυπέλλου κόντρα στην ομάδα από τη Θράκη, όπου ο ΠΑΟΚ επικρατούσε με 2-0, χάρη στα γκολ του Κώστα Φρατζέσκου και του Χρήστου Βελλή, που λίγες ώρες νωρίτερα κουβαλούσαν στους ώμους τους το φέρετρο του Παναγιώτη. Η ιαχή, το σύνθημα στα χείλη των οπαδών του «Δικεφάλου», «Κατσούρης ζεις, για πάντα ΠΑΟΚτσής», έσχιζε τον ουρανό της Τούμπας...

Η εφημερίδα των Συνδέσμων, ο «ΠΑΟΚΤΣΗΣ», τον αποχαιρέτισε αφιερώνοντας του ολόκληρο το πρωτοσέλιδό της. «Στις καρδιές και στο μυαλό μας θα ζει για πάντα το αδικοχαμένο αετόπουλο!», έγραψαν οι οπαδοί στην πρώτη σελίδα, όπου κυριαρχούσε η λέξη: «ΑΘΑΝΑΤΟΣ». 

Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ ακόμη και σήμερα γράφει στην επίσημη ιστοσελίδα της για τον Παναγιώτη Κατσούρη: «Ένα παιδί που πρόλαβε να κάνει μόνο φίλους στον 1,5 χρόνο που φόρεσε τα «ασπρόμαυρα» και που χάθηκε στην άσφαλτο λίγο αφού τελείωσε ένα ματς 5Χ5 με αγαπημένους του φίλους. Δυο πάθη είχε ο Παναγιώτης, το ποδόσφαιρο και τα αμάξια και το τελευταίο έμελλε να τον προδώσει πάνω στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του, στα 22 του χρόνια, στις 9 Φεβρουαρίου 1998».

Ο Θόδωρος Ζαγοράκης, που υπήρξε συμπαίκτης με τον Παναγιώτη Κατσούρη, είχε γράψει πριν ένα χρόνο στην προσωπική σελίδα του στο Facebook δύο λόγια γι’ αυτόν… «Στη μνήμη όλων, ο Παναγιώτης παραμένει να είναι ένα παλικάρι, το οποίο πρόλαβε να τιμήσει τον ΠΑΟΚ φορώντας τη φανέλα του, έβλεπε τη ζωή να του προσφέρεται, αλλά δεν μπόρεσε να αποφύγει την παγίδα και το ραντεβού με το θάνατο το βράδυ της 9ης Φεβρουαρίου 1998. 

Το πνεύμα του, όμως, ζει. Κι οδηγεί ανθρώπους πιστούς στην ιδέα του ΠΑΟΚ και του ποδοσφαίρου να τη μεταλαμπαδεύουν στις επερχόμενες γενεές».Ποιος ήταν ο Παναγιώτης Κατσούρης.

Ο Παναγιώτης Κατσούρης γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1976 και ήρθε στον ΠΑΟΚ από τη Νάουσα το καλοκαίρι του 1996. Ίσως ο καλύτερος αριστερός μπακ της γενιάς του, ήταν ήδη διεθνής με την Ελπίδων κι αυτό δεν άργησε να αποδειχθεί το καλύτερο εισιτήριο για γρήγορη είσοδο στην ενδεκάδα του ΠΑΟΚ. 

Στις 8 Σεπτεμβρίου 1996, στην πρεμιέρα του νέου πρωταθλήματος, ο Σουηδός Γκίντερ Μπένγκστον δεν διστάζει να τον χρήσει βασικό στο ΟΦΗ-ΠΑΟΚ 3-1. Συμπαίκτες ήταν ο πρώην πρόεδρος της ΠΑΕ, Θόδωρος Ζαγοράκης, ο Ζήσης Βρύζας, αλλά και οι: Μιχόπουλος, Τασιόπουλος, Αλεξίου, Ζαφειρίου, Πις, Τουρσουνίδης, Γ. Αναστασιάδης, Ζουμπούλης, Χάβος, Καπετανόπουλος και Ντιμκόφσκι.

Όπως ξεκίνησε –με ματς εναντίον του ΟΦΗ– ολοκλήρωσε άδοξα και τον κύκλο του στον ΠΑΟΚ, καθώς λίγες μέρες πριν το τραγικό του δυστύχημα, στις 25 Ιανουαρίου 1998, αγωνίστηκε για 12 λεπτά στην Τούμπα. Συνολικά αγωνίστηκε 29 φορές με τον Δικέφαλο στο στήθος και πέτυχε 3 γκολ. 

Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα από την ομάδα της Νάουσας πραγματοποιώντας σε ηλικία 17 ετών το ντεμπούτο του στην Α' Εθνική την περίοδο 1993/94 και μετά από δύο χρόνια στη Β' Εθνική μεταγράφηκε στον ΠΑΟΚ το καλοκαίρι του 1996 με προπονητή αρχικά τον Γκίντερ Μπένγκστον και στη συνέχεια τον Άγγελο Αναστασιάδη. 

Μέλος της εθνικής ομάδας των ελπίδων ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα γι' αυτό και γρήγορα καθιερώθηκε στον ΠΑΟΚ με τη φανέλα του οποίου έκανε ντεμπούτο στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος 1996-1997 στον αγώνα ΟΦΗ - ΠΑΟΚ 3-1 στις 8 Σεπτεμβρίου 1996, ενώ πέτυχε το παρθενικό του γκολ με τα χρώματα του Δικέφαλου του Βορρά στη νίκη με 1-0 επί του Αθηναϊκού. 

Η τελευταία του εμφάνιση με τη φανέλα του ΠΑΟΚ ήταν στις 25 Ιανουαρίου 1998 κατά σύμπτωση και πάλι εναντίον του ΟΦΗ, αυτή τη φορά μέσα στο γήπεδο της Τούμπας, όπου αγωνίστηκε ως αλλαγή για 12 λεπτά. Είχε συνολικά 29 συμμετοχές με τη φανέλα του ΠΑΟΚ από τις οποίες οι 24 ήταν για το πρωτάθλημα, 4 για το Κύπελλο και μία στα πλαίσια του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ απέναντι στην Ατλέτικο Μαδρίτης.

Τα ξημερώματα τις 9ης Φεβρουαρίου του 1998 και ενώ επέστρεφε από αγώνα σε γήπεδο 5x5, έχασε, σύμφωνα με την Τροχαία, λόγω υπερβολικής ταχύτητας τον έλεγχο του αυτοκινήτου που οδηγούσε, με αποτέλεσμα να προσκρούσει στο προστατευτικό στηθαίο γέφυρας στην περιοχή της Θέρμης. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Πριν την ταφή του η σορός του εκτέθηκε σε προσκύνημα στο Kοιμητήριο Aναστάσεως.

Στη μνήμη του Παναγιώτη Κατσούρη κατασκευάστηκε στο γήπεδο της Τούμπας προτομή, η οποία τοποθετήθηκε στην έξοδο από τη φυσούνα των αποδυτηρίων, μπροστά στη Θύρα 1 όπου κάθε χρόνο τη μέρα του θανάτου του κατατίθενται στεφάνια. Το 2009 η ΠΑΕ ΠΑΟΚ ανακοίνωσε τη διεξαγωγή ετήσιου τουρνουά ποδοσφαίρου στη μνήμη του,το οποίο θα φέρει το όνομά του. 

Στο ρόστερ της περιόδου 1997-98 ο Παναγιώτης Κατσούρης είχε δηλωθεί και αγωνιζόταν με τον αριθμό 17. Από τότε αποφασίστηκε κανείς ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ να μην έχει τη φανέλα με αυτό το νούμερο. Στο μέρος που ο Κατσούρης έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και άφησε την τελευταία του πνοή τελείται κάθε χρόνο μνημόσυνο με την παρουσία της Διοίκησης, του Αγωνιστικού Τμήματος αλλά και φίλων του ΠΑΟΚ και του αδικοχαμένου Παναγιώτη.