Υπαπαντή, υψόμετρο 1.080 μ. με τους Ορειβάτες Βέροιας

Γράφει ο Νικόλαος Τσιαμούρας
Ήταν ένα λαμπρό μοναστήρι, φάρος της Ορθοδοξίας από το 1784. Το 1806 καταστράφηκε από τον Αλή πασά. Στο ολοκαύτωμα της πόλης της Νάουσας το 1822 καταστράφηκε για δεύτερη φορά. Ξημερώνει και η μέρα αρχίζει να φωτίζει όλη την πλάση γύρω. Φύγαμε από την Βέροια στις 8 μια μεγάλη παρέα 14 φίλοι ορειβάτες.

Περάσαμε την Νάουσα προορισμός μας ο Άγιος Νικόλαος και πριν φθάσουμε πορεία δεξιά, κατασκηνώσεις Αγίας Τριάδας - Ταξιάρχης. Η πόλη της Νάουσας βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νομού Ημαθίας είναι χτισμένη στους ανατολικούς πρόποδες του Βερμίου σε υψόμετρο 330 μέτρων από τη θάλασσα. Από το 1955 χαρακτηρίζεται και «Ηρωική πόλη» (πλάι στο Μεσολόγγι, το Σούλι και το Αρκάδι) για τους αγώνες και τις θυσίες κατά την περίοδο των απελευθερωτικών αγώνων του 1822.

Η περιοχή έχει ιστορία αιώνων. Στα πόδια της υπάρχουν ερείπια της περίφημης Σχολής του Αριστοτέλη στην οποία διδάχτηκε στα νιάτα του ο Μέγας Αλέξανδρος ηθική, πολιτική και φιλοσοφία. Έμεινε ακατοίκητη για μεγάλο χρονικό διάστημα από τα χρόνια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μέχρι τα τέλη του 14ου αιώνα , αρχές του 15ου αιώνα η περιοχή της Νάουσας θα επανοικιστεί στα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας και θα γνωρίσει μεγάλη ακμή στον τομέα της χειροτεχνίας.

Το 1822 θα εξεγερθεί κατά των Τούρκων αλλά η εξέγερση καταστέλλεται αιματηρά (το γνωστό ολοκαύτωμα της Νάουσας). Κατορθώνει να ορθοποδήσει και πάλι και στα τέλη του 19ου αιώνα έχει ανθηρή βιομηχανία και στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας θα γίνει γνωστή σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες .

Η οικονομική ακμή θα συνεχιστεί και μετά την απελευθέρωση από την Οθωμανική κυριαρχία , επέζησε δυο Παγκοσμίων πολέμων για να παρακμάσει στις αρχές της δεκαετίας του 90 . Η παρακμή αυτή οδήγησε σε κλείσιμο μεγάλων βιομηχανικών μονάδων και σε δραματική αύξηση της ανεργίας. Μια μικρή όαση από απέραντο δάσος οξιάς μας υποδέχεται.

Προετοιμασία για ορειβασία, αφουγκραζόμαστε τους ήχους της φύσης , το πέταγμα των πουλιών και το μουρμουρητό των πηγών. Αυτές οι εικόνες σε κάνουν να ξεχνάς την καθημερινότητα και ενώνεις την ύπαρξη σου με το τραγούδι της φύσης. Αρμονία ανάμεσα στο άγριο τοπίο και στη θαυμαστή ομορφιά της φύσης.

Μπήκαμε στο δάσος , τα δένδρα ζωντανά εδώ και εκατοντάδες χρόνια , είδαν τα χιόνια να τα σκεπάζουν αναρίθμητες φορές , είδαν να τρέχουν ανάμεσα τους ζαρκάδια , αρκούδες , λύκοι , αλεπούδες και αγριογούρουνα . Με την μελωδία κάποιων πουλιών συνεχίζουμε την ανάβαση .

Να΄μαστε τώρα να οδοιπορούμε κάτω από τα πανύψηλα δένδρα , παντού χρώματα του χειμώνα . Η μυρωδιά του δάσους, η πανέμορφη θέα, οι βράχοι, τα δένδρα, το φως μας ταξιδεύουν και μας σαγηνεύουν.

Σήμερα πολλοί κάτοικοι από την Νάουσα και την γύρω περιοχή βρίσκονται εδώ και απολαμβάνουν την ηρεμία και την ομορφιά του δάσους. Όλοι περιπατητές. Μετά από ανάβαση 50 λεπτών ήπιας μορφής μέσα στο δάσος η εκκλησία της Υπαπαντής δεσπόζει επιβλητικά πάνω από την περιοχή της Νάουσας , στην στροφή ξεπροβάλλει ήρεμη, γραφική, ήσυχη .

Κάτω χαμηλά αχνοφαίνεται η πόλη, με όλα τα χρώματα που δάνειζε εκείνη την ώρα ο καταγάλανος ουρανός. - Η απεριόριστη θέα είναι τα πάντα-! Φθάσαμε στον περίγυρο της εκκλησίας η λειτουργία ακόμη καλά κρατεί ανάψαμε ένα κερί . Έξω πρόσωπα χαμογελαστά ετοιμάζονται για την συνέχεια της ημέρας , ανάβοντας φωτιές για ψήσιμο. Η σκηνή εδώ είναι άκρως βουκολική και όχι απαραίτητα για όλες τις προτιμήσεις. Οι γεύσεις σπιτικές, η κουβέντα καθαρή, η περιέργεια χαλαρή. Όλα καλά στον αυλόγυρο της εκκλησίας, είναι η λύτρωση του επισκέπτη, όλα μοιάζουν με σκηνικό από ταινία του μεσοπολέμου.

Σκηνικό πανέμορφο η εκκλησία χαμένη σε πυκνή βλάστηση. Άγριο αυτοφυές πυξάρι, βελανιδιές, οξιές και φλαμουριές. Υπαπαντή θα πει προϋπάντηση (από το ρήμα υπαπαντών, υπ^ ό+απαντώ). Η Υπαπαντή του Κυρίου γιορτάζεται από την Εκκλησία στις 2 Φεβρουαρίου.

Το γεγονός το εξιστορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο Β ΄κεφάλαιο στ 22-35 . Συνέβη 40 μέρες από τη γέννηση του Ιησού. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο , η Παρθένος Μαρία, αφού συμπλήρωσε το χρόνο καθαρισμού από τον τοκετό, πήγε στο Ναό της Ιερουσαλήμ μαζί με τον Ιωσήφ, για να εκτελεσθεί η τυπική αφιέρωση του βρέφους στον Θεό και για να προσφέρουν θυσία, ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δυο μικρά περιστέρια.

Κατά τη μετάβαση αυτή, τον Ιησού δέχθηκε στην αγκαλιά του ο υπερήλικος Συμεών. Παίρνει στα γέρικα του χέρια το βρέφος και το οδηγεί μπροστά στην πύλη του ναού. Νοιώθει να πλημμυρίζει η ψυχή του από χαρά. Συγκινημένος αρχίζει να δοξάζει τον Θεό…! Λίγο πιο πέρα η επιτύμβια πλάκα της Ευγενίας Ράϊου. Ασκήτεψε στην Υπαπαντή αρκετά χρόνια από το 1921 μέχρι και το 1944. Πέθανε σε ηλικία 112 ετών.

Στις 2 Φεβρουαρίου γιορτάζεται η Παγκόσμια ημέρα Υγροτόπων, ημέρα κατά την οποία υπεγράφη το 1971 , στην ιρανική πόλη Ραμσάρ , η Παγκόσμια Συνθήκη για την προστασία των υγροτόπων. «Υγρότοποι και ανθρώπινη ευημερία είναι για το 2024 το θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας Υγροτόπων». Ως υγρότοποι χαρακτηρίζονται τα δέλτα, τα έλη, οι λίμνες, οι λιμνοθάλασσες, οι πηγές, οι εκβολές, οι ποταμοί και οι τεχνητές λίμνες και είναι από τα πιο πολύτιμα οικοσυστήματα του πλανήτη.

Στην Ελλάδα προστατεύονται δέκα υγρότοποι. Οι υγρότοποι καλύπτον περίπου το 6%της επιφάνειας της γης και είναι ζωτικής σημασίας για την ανθρώπινη υγεία, τον εφοδιασμό των τροφίμων, τον τουρισμό και τις θέσεις εργασίας.

Περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι παγκοσμίως εξαρτώνται από τους υγροβιότοπους για την επιβίωση τους. Περίπου το 35 % όλων των υγροβιότοπων παγκοσμίως εξαφανίστηκαν μεταξύ 1970 και 2015 και ο ρυθμός απώλειας επιταχύνεται από το έτος 2000.

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα κρατικοί φορείς , μη κυβερνητικοί οργανισμοί αλλά και ιδιώτες σε διάφορες χώρες ανά τον κόσμο πραγματοποιούν δράσεις για την ευαισθητοποίηση του κόσμου σχετικά με τις οικολογικές αξίες και τα οφέλη που εξασφαλίζουν οι υγρότοποι.

Με την μελωδία κάποιων πουλιών και τη γεύση του ζεστού ροφήματος να μας ταλαιπωρεί ευχάριστα τον ουρανίσκο ανεβαίνουμε το φιδίσιο μονοπάτι με πορεία Υπαπαντή – Άγιο Πνεύμα. Μετά από μια κοπιαστική ανάβαση μέσα από ένα παρθένο δάσος οξιάς πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής.

Ανάμεσα σε βουνίσιες κερασιές , κορομηλιές πουρνάρια και ιτιές συνεχίζουμε την κατάβαση. Φθάσαμε στα αυτοκίνητα ο δασικός χωμάτινος δρόμος εξακολουθεί να έχει κίνηση ,επισκέπτες όλων των ηλικιών, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι.

Τα σκόρπια σπίτια ορισμένα πανάκριβα πολυτελή που πήραν τη θέση των για πάντα χαμένων αιωνόβιων δένδρων είναι χαρά οφθαλμών, ζωηρόχρωμες ανάγλυφες πινελιές πάνω στο λιτό ορεινό τοπίο. Πώς να αποτρέψεις την παραπέρα επέκταση της καταστροφής στην αδηφάγα πλεονεξία ορισμένων νεόπλουτων;

Χαμογέλα και ζήσε γιατί φεύγει κυλάει και χάνεται βιαστικά ο χρόνος, του χρόνου πάλι εδώ θα είμαστε. Κάθε φορά και ένα ταξίδι κοντά στη φύση είναι μια γλυκιά συγκίνηση, μια απόδραση από την καθημερινότητα και την ρουτίνα, πάλι θα χαθούμε στους ρυθμούς της πόλης.