Μητροπολίτης Βεροίας: «Η σημασία της θείας Ευχαριστίας»

Το απόγευμα της Πέμπτης, 25ης Ιανουαρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων στη σειρά των διαδικτυακών εκπομπών «Επισκοπικός Λόγος» ανέπτυξε το θέμα: «Ἡ σημασία τῆς θείας Εὐχαριστίας».

Ο διαδικτυακός «Επισκοπικός Λόγος» μεταδίδεται κάθε Πέμπτη στις 7:00 μ.μ. στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook, στο κανάλι στο Youtube καθώς και στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως μας «Παύλειος Λόγος 90.2 FM».

Στη διαδικτυακή ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, ανέφερε μεταξύ πολλών άλλων: Στίς προηγούμενες ὁμιλίες ἀκούσαμε τόν ἅγιο Νικόλαο τόν Καβάσιλα νά μᾶς ἐξηγεῖ πῶς συντελεῖ στήν ἐν Χριστῷ ζωή τό ἱερό μυστήριο τοῦ βαπτίσματος καί τοῦ χρίσματος. Στόν τέταρτο λόγο τοῦ ἔργου του «Περί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς» μᾶς ἀναλύει τή σημασία τοῦ τρίτου μυστηρίου, στό ὁποῖο ἀναφέρθηκε ἐξ ἀρχῆς ὡς θεμέλιο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, μᾶς ἀναλύει τή σημασία τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας.

Ὁ Χριστός, λέγει ὁ ἅγιος Νικόλαος, εἶναι παρών σέ κάθε μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μας καί μᾶς χορηγεῖ μέσω αὐτοῦ τίς δωρεές του. Μέ τό βάπτισμα μᾶς καθαρίζει ἀπό τήν ἁμαρτία, μᾶς ἀναγεννᾶ καί βάζει ἐπάνω μας τή δική του σφραγίδα καί μέ τό χρίσμα ἐνεργοποιεῖ μέσα μας τίς ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅταν ὅμως μᾶς ὁδηγήσει στό μυστήριο τῆς θείας Εὑχαριστίας καί μᾶς προσφέρει τό Σῶμα καί τό Αἷμα του, τότε μᾶς μεταμορφώνει ὁλόκληρους. Ὁ πηλός, τό ἀνθρώπινο δηλαδή σῶμα, πού δέχεται τή βασιλική μορφή δέν παραμένει πλέον πηλός, ἀλλά γίνεται σῶμα Χριστοῦ.

Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας τελεῖται τελευταῖο, ἀφοῦ ἔχουμε λάβει ἤδη τό βάπτισμα καί τό χρίσμα. Πέρα ἀπό τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας δέν εἶναι δυνατόν νά προχωρήσει κανείς ἤ νά προσθέσει κάτι ἄλλο. Ἀπό τό μυστήριο αὐτό λαμβάνουμε τόν μεγαλύτερο θησαυρό καί γι᾽ αὐτό πρέπει νά δοῦμε πῶς θά τόν διαφυλάξουμε μέχρι τέλους.

Τό ἱερό μυστήριο, συνεχίζει ὁ ἱερός Πατήρ, ἐνοικίζει ἐμᾶς στόν Χριστό καί τόν Χριστό σέ ἐμᾶς, ὅπως μᾶς ὑποσχέθηκε ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας: «Ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ». Ἀλλά ἐάν μένει μέσα μας ὁ Χριστός, τότε τί ἄλλο χρειαζόμαστε; Ποιό ἀγαθό θά μᾶς λείψει; Ἄν πάλι μένουμε ἐν τῷ Χριστῷ, τί ἄλλο νά ἐπιθυμήσουμε; Αὐτός εἶναι γιά μᾶς καί ἔνοικος καί οἰκία!

Πόσο μακάριοι εἴμαστε πού ἔχουμε τόν Χριστό γιά οἰκία! Ἀλλά καί πόσο μακάριοι εἴμαστε πού γίναμε οἰκία γιά ἕναν τέτοιο ἔνοικο! Ποιό ἀγαθό μπορεῖ νά λείπει ἀπό ὅσους βρίσκονται σέ αὐτή τήν κατάσταση; Ἤ ἀκόμη τί σχέση ἔχουν μέ τήν κακία ὅσοι ἔγιναν κοινωνοί μιᾶς τέτοιας λαμπρότητος; Ποιό πάθος θά μποροῦσε νά σταθεῖ μπροστά σέ τόσο πλῆθος ἀγαθῶν; Ποιό πάθος θά παρέμενε μέσα μας; Ἤ, ποιό ἄλλο θά μποροῦσε νά εἰσέλθει, ὅταν ὁ Χριστός ἑνώνεται πλήρως μαζί μας καί εἰσχωρεῖ σέ ὁλόκληρο τό εἶναι μας καί καταλαμβάνει ὅλα τά ἐντός μας καί μᾶς περιβάλλει;

Σέ ὅλες αὐτές τίς ἐρωτήσεις ἡ ἀπάντηση εἶναι ἀρνητική. Κανένα, γιατί, ὅταν ἔχουμε ἔνοικο τῆς ψυχῆς μας τόν Χριστό, ὅλα τά βέλη πού στρέφονται ἐναντίον μας, δέν τά ἀφήνει νά μᾶς ἀγγίξουν, καθώς μᾶς προασπίζει ἀπό ὅλες τίς πλευρές, ἀφοῦ εἶναι οἰκία. Ἄν πάλι ὑπάρχει μέσα μας κάτι φαῦλο, τό ἀπωθεῖ καί τό ἀπομακρύνει, ἀφοῦ εἶναι ἔνοικος, ὁ ὁποῖος πληροῖ ὁλόκληρη τήν οἰκία του.

Διότι μέ τή μετοχή μας στό ἱερό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας δέν γινόμαστε κάτι ἀπό ὅσα ἀνήκουν σ᾽ Αὐτόν, δηλαδή στόν Χριστό, ἀλλά ταυτιζόμαστε μέ τόν ἴδιο τόν Χριστό. Δέν δεχόμαστε στίς ψυχές μας μία ἀκτίδα φωτός, ἀλλά τόν ἴδιο τόν ἥλιο. Ἔτσι ἐνοικοῦμε στόν Χριστό, καί ταυτόχρονα ὁ Χριστός ἐνοικεῖ σέ μᾶς. Μᾶς περιβάλλει καί ταυτόχρονα τόν περιβάλλουμε. Ἑνωνόμαστε μαζί του καί γινόμαστε «ἕν πνεῦμα».

Μποροῦμε νά συνοψίσουμε τά πολλά ἀγαθά πού μᾶς προσφέρει τό μυστήριο τῆς θείας Εὑχαριστίας: Μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τήν καταδίκη, ἐξαλείφει τήν αἰσχύνη τῆς ἁμαρτίας, ἀποκαθιστᾶ τό «ἀρχαῖον κάλλος», μᾶς συνδέει μέ τόν ἴδιο τόν Χριστό πολύ πιό στενά ἀπό ὅ,τι συνδεόμαστε μέ τούς γονεῖς μας. Μέ ἕναν λόγο, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο μυστήριο μᾶς καθιστᾶ τελείους στήν ἀληθινή χριστιανική ζωή.