Υπάρχουν ωστόσο και κάποια ελληνικά παραδοσιακά φαγητά, που στο πέρασμα των χρόνων άρχισαν να μένουν εκτός από το καθημερινό μας τραπέζι. Αν ρωτήσεις για παράδειγμα σήμερα έναν πιτσιρικά τι είναι η μπομπότα το πιθανότερο είναι πως δεν θα έχει καν ακούσει αυτή τη λέξη.
Παρόλα αυτά, η μπομπότα ή αλλιώς η πίτα των φτωχών, όπως την αποκαλούσαν οι Έλληνες τα παλιότερα χρόνια, ήταν ουσιαστικά η βασική τροφή του ελληνικού πληθυσμού στα δύσκολα χρόνια της κατοχής.
Ειδικά στην περιφέρεια, όλα τα φτωχικά σπίτια τρέφονταν με αυτήν και κατάφεραν να επιβιώσουν παρά τις κακουχίες και τα πενιχρά οικονομικά μέσα που υπήρχαν τότε.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής, ο πρωτοφανής πληθωρισμός και η έλλειψη ειδών πρώτης ανάγκης, είχε ως αποτέλεσμα αφενός το ξέσπασμα του λιμού, αφετέρου την άνθηση της μαύρης αγοράς.
Υπολογίζεται, πως σε αυτή την περίοδο πέθαναν από λιμό τουλάχιστον 100.000 Έλληνες, εκ των οποίων οι περισσότεροι (περίπου 64.000) στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας.
Στις επαρχιακές πόλεις ωστόσο, τα θύματα ήταν σαφώς λιγότερα, λόγω της μπομπότας, η οποία είναι πρακτικά ένα είδος ψωμιού με βάση το καλαμποκάλευρο, καθώς τη δεκαετία του 40′ δεν γινόταν καν λόγος για σταρένιο αλεύρι.
Ο λαός τότε καλλιεργούσε κυρίως καλαμπόκι στην ελληνική γη. Η σπορά ξεκινούσε τον Απρίλιο και το θέρισμα γίνονταν τον Σεπτέμβριο. Οι άντρες πήγαιναν τη σοδειά στον μύλο και από εκεί έπαιρναν την μπομπότα σε σακιά και τη μετέφεραν με άλογα στο σπίτι.
Οι νοικοκυρές την περνούσαν από κόσκινο, πρόσθεταν ζεστό αλατισμένο νερό, ανακάτευαν, ζύμωναν την έβαζαν σε ταψιά και την έψηναν είτε σε φούρνο, είτε στο τζάκι, αφού πρώτα την είχαν τυλίξει με φύλλα κουτσουπιάς ή καρυδιάς, προκειμένου να τη σκεπάσουν με ζεστή στάχτη. Αν υπήρχε, πρόσθεταν επίσης λίγο λάδι ή ένα αυγό.
Η πίτα των φτωχών συνέχισε να αποτελεί κομμάτι της ελληνικής διατροφής για αρκετό διάστημα και μετά την κατοχή. Σταδιακά όμως άρχισε να χάνεται στη λήθη. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια έχει επανέλθει με διάφορους νεωτερισμούς και παραλλαγές.
Εμείς στα μέρη του κάμπου είχαμε όλα τα καλά.Δημητριακα λαχανικά πουλερικά κτηνοτροφικά προϊόντα και πείνα δεν νιώσαμε. Για κάποιους άλλους στα μέρη του κάτω Βερμίου δε γνώριζω τι έτρωγαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εσύ ακουστα το έχεις,η μπομποτα σκέτη σπάνια γινότανε συνήθως γινόταν με λίγδα ( λειωμένο χοιρινό λιπος ) ή στην καλύτερη περίπτωση με τσιγαρίδες ( ότι έμενε όταν έλιωνε το λίπος ) ,λάδι και φρέσκο βούτυρο την εποχή εκείνη στην περιοχή μας σπανιότατα χρησιμοποιούνταν λόγο φτώχιας. Όσο για τα φύλλα κουτσουπιας κτλ ίσως αν δεν είχαν φούρνο στο σπίτι και δεν υπήρχε φούρνος στη γειτονιά,μια με δύο δραχμές το ψήσιμο.
ΑπάντησηΔιαγραφή