Πρώτος κοινός εορτασμός της Αγίας Άννης και του Οσίου Γερασίμου στη Νάουσα

Το βράδυ της Παρασκευής, 8ης Δεκεμβρίου, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ναούσης πανηγυρίστηκε ο πρώτος κοινός εορτασμός της εορτής της Συλλήψεως της Αγίας Θεοπρομήτορος Άννης και του Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου, καθώς εντός του Ιερού Ναού υπάρχει το πρώτο παρεκκλήσιο προς τιμήν του Οσίου Γερασίμου και της Αγίας Άννης, στη σκήτη της οποίας ασκήτευσε ο νέος Άγιος της Εκκλησίας μας.

Στην αρχή πραγματοποιήθηκε η υποδοχή του Ιερού Λειψάνου του Οσίου Γερασίμου που μεταφέρθηκε από την Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά Βεροίας, όπου φυλάσσεται, και τελέστηκε δέηση στο Ιερό Παρεκκλήσιο, του οποίου τα θυρανοίξια τελέστηκαν από την Ποιμενάρχη μας κ. Παντελεήμονα τον Ιανουάριο του 2023, λίγες μόλις ημέρες μετά την αναγραφή του Οσίου Γερασίμου στις αγιολογικές δέλτους της Εκκλησίας μας.

Στη συνέχεια μεταφέρθηκε το Ιερό Λείψανο του νέου Οσίου στον κυρίως Ναό και τελέστηκε ο εόρτιος Όρθρος και η Αρχιερατική Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος και με τη συμμετοχή πλήθους ευσεβών πιστών.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Ο Ποιμενάρχης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο αναφέρθηκε στην καθιέρωση του κοινού εορτασμού των δύο Αγίων που θα τιμώνται ετησίως στις 9 Δεκεμβρίου στην ενορία της Παναγίας, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Σῶζε πάσης ἀνάγκης καί μανίας καί βλάβης … τούς πίστει τῷ σεπτῷ σου ναῷ προσιόντας καί αἰτοῦντας ἑκάστοτε, Ἄννα τήν σήν ἀντίλη­ψιν».

Μία ἡμέρα μετά τήν πρώτη πανή­γυρη τῆς μνήμης τοῦ νέου ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ὁσίου Γερα­σίμου τοῦ Ὑμνογράφου, τοῦ Μικραγιαννανίτου, ἀγρυπνήσαμε ἀπόψε πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Θεο­προ­μήτορος Ἄννης, στήν ὁποία εἶναι ἀφιερωμένο τό παρεκκλήσιο τοῦ ναοῦ μας. Τιμήσαμε ὅμως μαζί της μεθέορτα καί τόν ὅσιο Γερά­σιμο, στόν ὁποῖο εἶναι ἐπίσης ἀφιε­ρωμένο τό παρεκκλήσιο, καί ἔχουμε καί τήν ἰδιαίτερη εὐλογία νά ἔχουμε τό δεξί χέρι τοῦ ὁσίου, αὐτό τό χέρι μέ τό ὁποῖο ἔγραφε ὅλους αὐτούς τούς θεσπέσιους ὕμνους, καθώς ὁ ὅσιός μας συνέδεσε τή ζωή του μέ τή Μητέρα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου. Στή Σκήτη, ἄλλωστε, τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης ἐμό­νασε ἐπί 70 ἔτη, σέ μία περιοχή δυσπρόσιτη, γεμάτη βράχια, διακόνησε τήν Ἁγία Ἄννα ἐπί πολλά ἔτη ὡς Τυπικάρης καί ὡς βιβλιοθηκάριος, ἀλλά καί ὕμνησε τήν Ἁγία Θεοπρομήτορα Ἄννα μέ υἱική ἀγάπη καί στοργή, καθώς ὡς Μητέρα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς μητέρας ὅλων τῶν χριστιανῶν καί ἰδιαιτέρως τῶν μοναχῶν, θεω­ρεῖται ὡς πνευματική γιαγιά ὅλων τῶν Ἁγιορειτῶν καί ἰδιαιτέρως τῶν ἀσκουμένων στή Σκήτη της, τή Μεγάλη καί τή Μικρή Ἁγία Ἄννα, στήν ὁποία μάλιστα φυλάσσεται καί τό ἱερό λείψανό της, τό πόδι τῆς Ἁγίας Ἄννης.

Μέ τήν ἴδια ἀγάπη καί τόν ἴδιο σεβασμό τιμήσαμε καί ἐμεῖς «τήν πεπλησμένην δωρεῶν τοῦ θείου Πνεύματος», ὅπως τήν ἀποκαλεῖ ὁ ὅσιος Γεράσιμος, ἁγία Θεοπρομή­τορα Ἄννα, ἡ ὁποία ἀξιώθηκε ἀπό τόν Θεό νά γίνει ἡ Μητέρα τῆς Μη­τέρας τοῦ Υἱοῦ του καί νά καταστεῖ ἡ ἀπαρχή τῆς σωτηρίας μας.

Πῶς ὅμως ἀξιώθηκε νά λάβει ἀπό τόν Θεό αὐτή τήν χάρη καί τήν εὔνοια ἡ ἁγία Ἄννα;

Ἀξιώθηκε τῆς χάρι­τος τοῦ Θεοῦ γιά τρεῖς κυρίως λό­γους. Ὁ πρῶτος εἶναι ἡ καθαρότης τῆς ζωῆς της καί τῆς ψυχῆς της. Κανείς δέν μπορεῖ νά λάβει τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἐάν δέν προσπαθεῖ νά διατηρεῖ καθαρή τήν ψυχή του, ἀκολουθώντας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Διότι ἡ ἁμαρτία ἀποδιώκει τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία δέν μπο­ρεῖ νά συνυπάρχει μέ τά πάθη καί τίς κακίες μας, δέν μπορεῖ νά συνο­δεύει μία ἀπρόσεκτη καί ἄστατη ζωή.

Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι ἡ πίστη καί ἡ προσευχή της. Ἦταν ἄτεκνη ἡ ἁγία Ἄννα, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, καί εἶχε ὑπερβεῖ τήν ἡλικία πού θά μποροῦσε νά ἀπο­κτή­σει παιδί. Καί ὅμως προσευχό­ταν καί τό ζητοῦσε ἀπό τόν Θεό ἐπίμονα καί διαρκῶς. Ἄν δέν εἶχε πίστη ὅτι μπορεῖ νά γίνει τό θαῦμα, δέν θά προσευχόταν. Καί ἐάν δέν προσευχόταν, δέν θά μποροῦσε νά δεῖ τόν καρπό τῆς πίστεώς της, τό παιδί πού ἤλπιζε νά ἀποκτήσει, δηλαδή τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

Ὁ τρίτος λόγος γιά τόν ὁποῖο ἔλαβε ἡ ἁγία Ἄννα αὐτή τή μεγάλη χάρη ἀπό τόν Θεό εἶναι ἡ εὐγνωμο­σύ­νη καί ἡ ἀφοσίωσή της πρός τόν Θεό. Ζητοῦσε ἡ ἁγία Ἄννα πολλά χρόνια νά τῆς χαρίσει ὁ Θεός ἕνα παιδί. Καί τό ἔλαβε. Δέν θεώρησε ὅμως ὅτι τῆς ἀνῆκε, γι᾽ αὐτό καί δέν δίστασε, τρία χρόνια μετά τή γέννηση τῆς θεόπαιδος Μαριάμ, νά τήν προσφέρει στόν Θεό καί νά τήν προσαγάγει μαζί μέ τόν ἅγιο Ἰωα­κείμ στόν ναό τοῦ Θεοῦ, γιά νά παρα­μείνει ἐκεῖ στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου ἐτρέφετο ὑπό ἀγγέλου, καί νά προετοιμασθεῖ γιά τό μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπή­σεως, τό ὁποῖο ἐπρόκειτο νά δια­κονήσει.

Αὐτούς τούς τρεῖς λόγους ἐξεπλή­ρωσε στή ζωή του καί ὁ νέος ὅσιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὅσιος Γερά­σι­μος ὁ Ὑμνογράφος, ὁ Μικραγιαν­να­νίτης. Καί γι᾽ αὐτό ἔλαβε καί ἐκεῖ­νος τόση χάρη ἀπό τόν Θεό, ὥστε ὄχι μόνο νά ἀξιωθεῖ νά πλου­τί­σει τήν Ἐκκλησιαστική ὑμνογρα­φία μέ ἀναρίθμητες Ἀκολουθίες καί ὕμνους, ἀλλά καί νά γίνει θεω­ρός τοῦ Θεοῦ, κοινωνός θείων ἀπο­καλύψεων, συνόμιλος τῶν ἁγίων ἀπό αὐτήν ἤδη τή ζωή.

Ὅλα αὐτά τά οὐράνια βιώματα τά δέχθηκε στήν ψυχή του, ἡ ὁποία καθάρθηκε μέ τήν πλήρη ἀποταγή τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων, μέ τήν ἀπόλυτη ὑπακοή καί μέ τόν πόλε­μο ἐναντίον τῶν πειρασμῶν καί τοῦ διαβόλου, τόν ὁποῖο ἔκανε. Ἔτσι μέ τούς καθαρούς ὀφθαλμούς τῆς ψυ­χῆς του μποροῦσε νά δεῖ, πίσω καί πέρα ἀπό τά γήινα καί ἀνθρώπινα, τό θεῖο κάλλος καί νά καταυγασθεῖ ἀπό τό ἄκτιστο φῶς.

Ἡ ἀκράδαντη πίστη του στόν Θεό τόν κράτησε στό Ἅγιο Ὄρος, ὅταν τόν ἐγκατέλειψε ὁ Γέροντάς του, νέο μοναχό, καί μάλιστα προσπά­θη­σε νά τόν πείσει νά τόν ἀκολου­θήσει στόν κόσμο. Μέ τήν ἀδιάλει­πτη προσευχή του αὔξησε ὁ ὅσιος τήν πίστη του, καί μέ τήν πίστη του μετέβαλε τήν προσευχή του σέ μία ἀτέρμονη συνομιλία μέ τόν Θεό πού τόν ἀξίωσε οὐρανίων δωρεῶν.

Τίς οὐράνιες δωρεές πού ἔλαβε ὅμως ὁ ὅσιος δέν τίς χρησιμοποίη­σε γιά τήν προσωπική του προβο­λή, ἀλλά τίς ἀπέκρυπτε τίς περισ­σό­τερες φορές ἐπιμελῶς καί μέ πολ­λή ταπείνωση. Μοναδική ἐξαί­ρεση ὑπῆρξε τό χάρισμα τοῦ ὑμνο­γρά­φου, τό ὁποῖο δέν ἔθεσε ἁπλῶς στή διακονία τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί τό καλλιέργησε μέ ζῆλο πρός δόξαν τοῦ Θεοῦ, τῆς Κυρίας Θεοτό­κου, τῆς ἁγίας Θεοπρομήτορος Ἄν­νης καί ὅλων τῶν ἁγίων, τούς ὁποίους ὕμνησε, καί τούς ὁποίους ὑμνοῦμε καί τιμοῦμε καί παρακα­λοῦμε καί ἐμεῖς μέ τούς δικούς του ὕμνους, ὅπως κάναμε καί ἀπόψε τιμώντας τήν ἁγία Θεοπρομήτορα Ἄννα, τήν ἔφορο τῆς Σκήτης, στήν ὁποία ἐμόνασε ὁ ὅσιος Γεράσιμος.

Ἄς ἀπευθύνουμε, λοιπόν, γιά ἄλλη μία φορά μαζί μέ τόν ὅσιο καί ἐμεῖς τήν παράκληση πρός τήν ἁγία Ἄννα, ἐπαναλαμβάνοντας τούς δικούς του στίχους: «Σῶζε πά­σης ἀνάγκης καί μανίας καί βλά­βης … τούς πίστει τῷ σεπτῷ σου ναῷ προσιόντας καί αἰτοῦντας ἑκά­στο­τε, Ἄννα, τήν σήν ἀντίλη­ψιν». Καί ἄς ἱκετεύσουμε καί τόν ὅσιο, τώρα πού εὑρίσκεται πλησίον της στόν οὐρα­νό, νά πρεσβεύει καί γιά ὅλους ἐμᾶς πού τήν τιμοῦμε καί ζητοῦμε τή χάρη της.