Ο Μητροπολίτης Παντελεήμων στον λαμπρό εορτασμό του Αγίου Νικολάου στο Ανατολικό Θεσσαλονίκης

Την Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στο Ανατολικό Θεσσαλονίκης.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Πανάγιε Νικόλαε, πρόφθασον, ἐξελοῦ ἡμᾶς τῆς ἐνεστώσης ἀνά­γκης, καί σῶσον τήν ποίμνην σου ταῖς ἱκεσίαις σου».

Αὐτή τήν ἐπίκληση ἀπευθύνει ὁ ἱερός ὑμνο­γράφος ἐξ ὀνόματος ὅλων τῶν πιστῶν πρός τόν συμπα­θέ­στατο καί φιλανθρω­πό­τατο ἅγιο Νικόλαο, ἀρχιεπί­σκο­πο Μύρων τῆς Λυκίας, τόν ὁποῖο ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας.

Τόν παρακαλεῖ νά σπεύσει καί νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τή δύσκολη κα­τάσταση στήν ὁποία βρισκό­μα­στε, γνωρίζοντας ὅτι πολλές φο­ρές τόσο κατά τήν ἐπίγειο ζωή του, ὅσο καί μετά τήν κοίμησή του ὁ ἅγιος ἔσπευδε γιά νά σώσει ἀν­θρώπους πού βρισκόταν σέ ἀνά­γκη καί κιν­δύνευαν.

Τόν παρακαλεῖ ἀκόμη νά μεσι­τεύ­σει στόν Θεό γιά τή σωτηρία τῆς ποίμνης του, καθώς ὁ ἅγιος Νικό­λαος ἔχει μεγάλη παρ­ρη­σία ἐνώ­πιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ ὡς ἐκλε­κτός δοῦλος του.

«Πανάγιε Νικόλαε, πρόφθασον, ἐξελοῦ ἡμᾶς τῆς ἐνεστώσης ἀνά­γκης, καί σῶσον τήν ποίμνην σου ταῖς ἱκεσίαις σου».

Ἀκούοντας τούς στίχους αὐτούς ἴσως πολλοί διε­ρωτῶνται ποιά εἶναι «ἡ ἐνεστῶσα ἀνάγκη», στήν ὁποία ἀναφέρεται ὁ ἱερός ὑμνο­γρά­φος, καί κατά πόσο ἡ ἐπίκληση αὐτή μᾶς ἀφορᾶ.

Ἀσφαλῶς ὁ ἱερός ὑμνογράφος μπορεῖ νά ὑπονοεῖ κά­ποια συγκε­κριμένη ἀνάγκη πού ἀφοροῦσε στήν ἐποχή του καί ἡ ὁποία ἔχει πλέον ἐκλείψει, δέν ὑπάρχει ὅμως κανείς, ὁ ὁποῖος ἀμφιβάλλει ὅτι ἡ ζωή τοῦ κάθε ἀνθρώπου ξεχω­ρι­στά ἀλλά καί ὁλοκλήρου τῆς ἀν­θρωπότητος εἶναι ζωή ἐν μέσῳ ἀναγκῶν καί ἐν μέσῳ προβλη­μά­των καί δυσκολιῶν.

Εἶναι τά καθημερινά προβλή­μα­τα, μικρότερα ἤ μεγαλύτερα, πού ἀντιμετωπίζει ὁ καθένας μας. Εἶ­ναι καί τά μεγαλύτερα, τά παγκό­σμια προβλήματα, πού ἀντιμετω­πίζου­με ὡς ἔθνος καί ὡς ἀνθρωπότητα, αὐτά πού παρακολουθοῦμε καθη­με­ρινά στίς εἰδήσεις καί στά πρω­τοσέλιδα τῶν ἐφημερίδων. Οἱ πό­λεμοι καί οἱ συνέπειές τους γιά τόν κόσμο, οἱ ἀσθένειες καί οἱ ἐπιδη­μίες, οἱ κλιματικές ἀλλαγές καί οἱ κίνδυνοι πού μᾶς ἐπι­φυ­λάσσουν, ἡ βία καί οἱ ποικίλες ἐκφάνσεις της. Ὅλα αὐτά εἶναι προβλή­ματα πού μᾶς ἀφοροῦν ὅλους, πού ἀκόμη καί ἐάν δέν τό συνειδητοποιοῦμε, μᾶς ἀγ­γί­ζουν καί ἐπηρεάζουν τή ζωή μας, ἀπο­τελοῦν «τήν ἐνεστῶσα ἀνάγκη» μας.

Τό ἐρώτημα ὅμως πού ἐγείρεται μέσα μας εἶναι ποιά μπορεῖ νά εἶναι ἡ συμβολή ἑνός ἁγίου στήν ἐπί­λυση τῶν προβλημάτων καί στήν ἀντιμετώπιση τῶν ἀναγκῶν τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου.

Γιά τούς ἁγίους ὅμως καί γιά τόν Θεό δέν ὑπάρχουν σύγχρονα προ­βλή­ματα, γιατί τό σύγ­χρονος εἶναι σχε­τική ἔννοια πού συνδέεται μέ τόν πεπερασμένο χρονικό ὁρίζο­ντα τοῦ ἀνθρώπου. Γιά τούς ἁγί­ους πού ἐπεμβαίνουν στή ζωή τῶν ἀν­θρώπων μέ τή δύναμη τῆς χά­ρι­τος τοῦ Θεοῦ εἶναι τά πάντα δυνα­τά, καί μποροῦν νά δώσουν λύσεις καί στά μεγάλα καί στά μικρά προβλή­ματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν, προ­­βλή­ματα πού ἐμεῖς οἱ ἴδιοι οἱ ἄν­θρωποι δημιουργοῦμε καθημερινά μέ τήν ἀλα­ζο­νική καί ἐγωιστική συμπερι­φορά μας, μέ τήν πλεονεξία καί τή φιλαρχία μας, μέ τή φιληδονία καί τή φιλαυτία μας.

Ἄν ἐξετάσουμε μέ εἰλικρίνεια τά προβλήματα τοῦ κόσμου, θά ἀντι­ληφθοῦμε ὅτι ἡ αἰτία πού τά προ­καλεῖ εἶναι ὁ ἄνθρωπος· ὁ ἄνθρω­πος πού ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Θεό, διεκδικώντας δῆθεν τήν ἐλευ­θερία του, καί γίνεται δέσμιος τῶν πα­θῶν καί τῶν λανθασμένων ἐπι­λο­γῶν του. Εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού αἰσθάνεται ἰσχυρός καί κυρίαρχος καί ξεχνᾶ ὅτι ἡ ὅποια δύναμη κα­τέχει εἶναι ἐφήμερη καί προσω­ρι­νή, διότι τά πάντα στή ζωή του εἶ­ναι «σκιᾶς ἀσθενέστερα καί ὀνεί­ρου ἀπατηλότερα». Εἶναι ὁ ἄν­θρω­­πος ὁ ὁποῖος, ὅταν συνειδη­τοποιή­σει ποιά εἶναι ἡ θέση του καί ὁ σκοπός του στόν κόσμο, ὅταν συνει­δητοποιήσει ὅτι ὁ μεγαλύ­τε­ρος θησαυρός τοῦ κόσμου, τόν ὁ­ποῖο μέ κάθε τρόπο θά πρέπει νά κερδίσει εἶναι ὁ θησαυρός τῆς ψυ­χῆς του, διότι «τί γάρ ὠφελή­σει ἄν­θρω­πον, ἐάν κερδήσῃ τόν κό­σμον ὅλον καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐ­τοῦ; ἤ τί δώ­σει ἄν­θρωπος ἀν­τάλ­­λαγ­­μα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;», τότε θά κατανοήσει τό μέγεθος τῆς βοη­θεί­ας πού μπορεῖ νά τοῦ προσ­φέρουν οἱ ἅγιοι· τότε θά κατα­νοή­σει τήν ἀνάγκη πού ἔχει ἀπό τήν ἐπέμβαση καί τή μεσιτεία τους· καί θά στρα­φεῖ καί θά στραφοῦμε πρός αὐτούς ἐπαναλαμβάνοντας τά λόγια τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου πρός τόν ἑορτα­ζόμενο σήμερα ἅ­γιο Νικόλαο: «Πα­νάγιε Νικόλαε, πρόφθασον, ἐξελοῦ ἡμᾶς τῆς ἐνε­στώσης ἀνάγκης, καί σῶσον τήν ποίμνην σου ταῖς ἱκε­σίαις σου».

Αὐτά τά λόγια, αὐτήν τήν ἐπί­κλη­ση, ἄς ἐπαναλαμβάνουμε καί ἐμεῖς, ὄχι μόνο σή­μερα, ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἑορ­τάζουμε πανη­γυρικά τήν εὐκλεῆ μνήμη του, ἀλλά καθημε­ρινά, καί ἰδίως ἐσεῖς πού ἔχετε τήν εὐλογία νά ἀνήκετε στήν ἰδιαίτερη ποίμνη του, στήν ἐνορία πού τιμᾶ τό ὄνομά του.

Καί ἄς ἔχουμε τή βε­βαιότητα ὅτι ὁ ἅγιος Νικόλαος μπορεῖ ὄντως νά μᾶς σώσει ἀπό ὁποιαδήποτε ἀνά­γκη, ἀρκεῖ νά τοῦ τό ζητοῦμε μέ πίστη καί μέ ἐμπιστοσύνη.