Θεία Λειτουργία στον Άγιο Δημήτριο Ξεχασμένης

Την Κυριακή 29 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Ξεχασμένης.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:

«Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».

Ἡ ζωή τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἶναι μοναδική. Εἶναι ἕνα μοναδικό καί ἀναφαίρετο δῶρο τοῦ Θεοῦ πρός τόν κάθε ἄνθρωπο, διότι ὁ Θεός μᾶς δημιούργησε ἀπό τήν ἀνυπαρ­ξία, μᾶς ἔπλασε «ἐκ τοῦ μή ὄντος» καί μᾶς ἔδωσε τή δυνατότητα νά ζήσουμε καί νά ἀπολαύσουμε ὅλα τά ἀγαθά πού ἡ ἀγάπη του μᾶς χάρισε.

Συχνά ὅμως ξεχνοῦμε τή σημασία πού ἔχει ἕνα δῶρο, ἔστω καί ἐάν εἶναι ἀπολύτως προσωπικό, ὅπως εἶναι ἡ ζωή μας. Ξεχνοῦμε ὅτι δέν δημιουργήσαμε ἐμεῖς τή ζωή μας, ἀλλά μᾶς τήν χάρισε ὁ Θεός. Ἑπομένως δέν εἴμαστε ἰδιοκτῆτες της ἀλλά διαχειριστές της. Μπορεῖ ὁ Θεός νά μᾶς χάρισε μαζί μέ τή ζωή καί τήν ἐλευθερία τῆς βου­λήσεως, ὥστε νά ζοῦμε ὅπως θέ­λουμε, αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι ὁ Θεός δέν εἶχε κάποιο σκοπό γιά τόν ὁποῖο μᾶς χάρισε τή ζωή μας. Τό ἴδιο κάνουμε ἄλλωστε καί ἐμεῖς, ὅταν προσφέρουμε ἕνα δῶρο στά παιδιά μας ἤ σέ ἀγαπημένα μας πρόσωπα. Μπορεῖ νά μήν τά δε­σμεύ­ουμε μέ αὐτό πού ἔχουμε στόν νοῦ μας, ἀλλά γνωρίζουμε ποιά εἶναι ἡ βέλτιστη χρήση τοῦ δώρου τό ὁποῖο προσφέρουμε καί ἀναμέ­νου­με νά τό ἀξιοποιήσουν γιά τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο τούς τό δω­ρή­σαμε.

Ὁ σκοπός γιά τόν ὁποῖο μᾶς χά­ρισε ὁ Θεός τήν ἐπίγεια ζωή εἶναι γιά νά μᾶς δώσει τή δυνατότητα νά ἀπολαύσουμε τήν αἰώνια, τήν ὁποία στερηθήκαμε ἐξαιτίας τῆς παρακοῆς τῶν πρωτοπλάστων καί τήν ἀπομάκρυνσή τους ἀπό τόν παράδεισο. Γι᾽ αὐτό καί περιμένει ἀπό ἐμᾶς νά προετοιμασθοῦμε γιά τήν αἰώνια ζωή, ὥστε νά μπορέ­σουμε νά τήν ζήσουμε. Γιατί ἐάν δέν προετοιμασθοῦμε γι᾽ αὐτήν, ἐάν δέν προσπαθοῦμε νά ζοῦμε κο­ντά στόν Θεό ὅσο ζοῦμε τήν ἐπί­γεια ζωή μας, δέν θά μπορέσουμε νά ζήσουμε κοντά του καί αἰώνια.

Ὁ Θεός δέν ἐπεμβαίνει στόν τρό­πο μέ τόν ὁποῖο θά ζήσει ὁ καθένας μας. Μᾶς ἀφήνει νά ἐπιλέξουμε τόν δρόμο πού θά ἀκολουθήσουμε. Ἄλλοι ἐπιλέγουν τή ζωή μέσα στόν κόσμο, ἄλλοι τή ζωή μέσα στόν γάμο, ἄλλοι ἐπιλέγουν τήν ἱερω­σύ­νη ἤ μοναχική ζωή καί τή ζωή τῆς ἀφιερώσεως στόν Θεό, ἄλλοι τή ζωή τῆς ἱεραποστολῆς, ἄλλοι πάλι ἐπιλέγουν ἄλλους δρόμους καί τρόπους γιά νά ζήσουν.

Κάποιοι δρόμοι, βέβαια, μπορεῖ, νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό καί ἀπό τόν αἰώνιο προορισμό μας, οἱ περισσότεροι ὅμως δρόμοι ἀπό αὐτούς πού προανέφερα, μποροῦν νά μᾶς ὁδηγήσουν μέ ἀσφάλεια στόν προορισμό μας, ἐφόσον ἀκο­λουθήσουμε τούς ὁδοδεῖκτες πού μᾶς προσφέρει ὁ Θεός μέ τίς ἐντο­λές του.

Καί αὐτό μᾶς τό ἐπιβεβαιώνει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦ­λος, στό σημερινό ἀποστολικό ἀνά­γνωσμα, ὅπου τόν ἀκούσαμε νά διακηρύσσει: «Χριστῷ συνεσταύ­ρω­μαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός». Ἔχω σταυρωθεῖ, λέγει μέ τόν Χριστό, ὥστε δέν ζῶ πλέον ἐγώ, ἀλλά ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός.

Ποιός ἦταν ὁ ἀπόστολος Παῦλος; Ἕνας διώκτης τοῦ Χριστοῦ ἦταν ἀρχικά, ἀλλά μετεστράφη. Τόν κέρδισε ὁ Χριστός, καί ἐκεῖνος τόν πίστευσε καί ἄλλαξε ριζικά τή ζωή του καί ἔγινε ἀπό διώκτης ἀπό­στολος. Καί διέτρεξε ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅλον τόν κόσμο γιά νά κηρύξει τό εὐαγγέλιο καί ὑπέμεινε καί ταλαιπωρίες καί διωγμούς καί φυλακίσεις γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ καί τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, καί ταύτισε μέ αὐτόν τόν τρόπο τή ζωή του μέ τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά λέγει ὅτι δέν ζεῖ αὐτός, ἀλλά ζεῖ μέσα του ὁ Χριστός.

Αὐτό ἔκανε καί ὁ προστάτης τῆς ἐνορίας σας, ὁ ἅγιος μεγαλομάρτυς Δημήτριος, τοῦ ὁποίου τή μνήμη ἑορτάσαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες.

Δέν ὑπολόγισε ὁ ἅγιος Δημήτριος οὔτε τό ὑψηλό του ἀξίωμα, οὔτε τίς τιμές καί τή δόξα πού τοῦ ἐξα­σφάλιζε. Ὅλα αὐτά τά θεώρησε σκύβαλα, σκουπίδια, προκειμένου νά ζεῖ σύμ­φωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, προ­κειμένου νά κηρύττει τόν Χριστό στούς νέους τῆς Θεσ­σα­λονίκης.

Ζοῦσε καί ἐκεῖνος μέ τόν Χριστό στήν ψυχή του, ὅπως καί ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος, γι᾽ αὐτό καί δέν ὑπολόγισε οὔτε ἀκόμη καί τή ζωή του, ἀλλά ἐπέλεξε τό μαρτύριο προκει­μέ­νου νά μήν χωρισθεῖ ἀπό τόν Χριστό, γιατί γνώριζε ὅτι, θυ­σιά­ζο­ντας τή ζωή του γιά τήν πίστη του, θά ζήσει αἰώνια μαζί του.

Ὁ Χριστός βέβαια δέν ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς νά ἐπιλέξουμε τό μαρτύριο, μᾶς καλεῖ ὅμως μέ τό παράδειγμα τῶν ἁγίων του νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά ζήσουμε μέ Ἐκεῖνον στήν ψυχή μας καί στή ζωή μας. Νά ζήσουμε μαζί του, προσπαθώντας καθημερι­νά νά ἀκο­λου­θοῦμε τίς ἐντολές του. Γιατί μόνο ἀκολου­θώντας τίς ἐντολές του θά ἔχουμε τόν Χριστό ἐνοικοῦντα καί μένο­ντα στήν ψυχή μας, ὅπως τόν εἶχε καί ὁ ἅγιος μεγαλομάρτυς καί μυ­ροβλύ­της Δημήτριος, ὥστε μέ τή χάρη του καί μέ τίς πρεσβεῖες του νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς νά κερδί­σουμε τήν αἰώνια ζωή, τήν ὁποία ἀπολαμβάνει καί ὁ ἅγιός μας, κοντά στόν Χριστό.