Ακολουθούν μερικές υπέροχες εκδρομές σε 4 χωριά σε τέσσερα διαφορετικά βουνά της Ελλάδας. Με όμορφη παραδοσιακή αρχιτεκτονική, υπέροχη φύση, πράσινα τοπία και δυνατότητα για δραστηριότητες. Την ίδια στιγμή συνδυάζουν πολύ καλές επιλογές διαμονής και φυσικά καλό φαγητό, κυρίως, όπως είναι λογικό, για τους φίλους της κρεατοφαγίας. Είτε έχετε πολύ, είτε λιγότερο χρόνο στη διάθεσή σας, αξίζει να τα επισκεφθείτε το επόμενο διάστημα, ή να προγραμματίσετε από τώρα μια εκδρομή για τον χειμώνα.
Παλαιός Άγιος Αθανάσιος, παράδοση και πέτρα στις πλαγιές του Καϊμακτσαλάν
Το συγκεκριμένο χωριό, σε υψόμετρο 1200 μέτρων στο όρος Βόρας ή Καϊμακτσαλάν έχει την ιδιαιτερότητα ότι αναγεννήθηκε ως τουριστικός προορισμός από μια συγκυρία που σίγουρα δεν ήταν ευχάριστη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 το χωριό, το οποίο είχε ήδη χτυπηθεί από την μετανάστευση και την αστυφιλία όπως όλη η ορεινή Ελλάδα, εγκαταλείφθηκε οριστικά, καθώς μετά από σεισμούς κρίθηκε ανασφαλές από τους εναπομείναντες κατοίκους του, οι οποίοι ίδρυσαν τον νέο Άγιο Αθανάσιο 6 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά, σε χαμηλότερο υψόμετρο, στα 750 μέτρα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 το Υπουργείο Πολιτισμού χαρακτήρισε τον Παλαιό Άγιο Αθανάσιο «Παραδοσιακό Οικισμό». Αυτό είχε είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο να προστατευτεί ο εγκαταλελειμμένος οικισμός, αλλά και με τη λειτουργία του Χιονοδρομικού Κέντρου του Καϊμακτσαλάν στη συνέχεια, να αποκτήσει πάλι ζωή. O Παλαιός Άγιος Αθανάσιος σήμερα είναι από τους πιο δημοφιλείς για τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης και γενικά της Βόρειας Ελλάδας.
Εξαιτίας του καθεστώτος προστασίας του οικισμού έπρεπε οι αναπαλαιώσεις των παλαιών σπιτιών -που πολλά μετατράπηκαν ξενώνες- όσο και η κατασκευή νέων κατοικιών, ξενοδοχείων κλπ., να ακολουθήσουν πιστά την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του τόπου. Με αυτό τον τρόπο διατηρήθηκε η αρμονία με το φυσικό περιβάλλον.
Ξεκινήστε τη βόλτα σας στο χωριό από την κεντρική πλατεία, με την παραδοσιακή κρήνη, μετά περάστε από το παλιό σχολείο και καταλήξτε στην άκρη του χωριού και στην εκκλησία της Αναλήψεως που χρονολογείται τον 17ο αιώνα. Από το εξωκλήσι του Αγίου Αθανασίου, θα απολαύσετε τη θέα προς τη Βεγορίτιδα και τα παραλίμνια χωριά. Εννοείται πως σε όλες αυτές τις βόλτες πρέπει να έχετε μαζί σας τη φωτογραφική μηχανή ή έστω φορτισμένο το κινητό σας καθώς τα τοπία είναι ιδιαίτερα ινσταγκραμικά.
Στις μέρες μας ο Παλαιός Άγιος Αθανάσιος προσελκύει φίλους του σκι και του snowboard την χειμερινή περίοδο, καθώς απέχει μόλις 17 χιλιόμετρα από το Χιονοδρομικό Κέντρο του Καϊμακτσαλάν. Την ίδια στιγμή, το χωριό και η ευρύτερη περιοχή αποτελούν εξαιρετική επιλογή για όσους αναζητούν να περάσουν ποιοτικό χρόνο οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, είτε ψάχνουν χαλάρωση, είτε αδρεναλίνη.
Πλήθος υπαίθριων δραστηριοτήτων, πεζοπορία, ποδηλασία, διαδρομές 4×4, παραπέντε, ιππασία, τοξοβολία κ.ά. δίνουν την ευκαιρία να έρθετε κοντά στη φύση, μέσα από δυνατές συγκινήσεις και εμπειρίες.
Ο Άγιος Αθανάσιος απέχει περίπου 580 χιλιόμετρα από την Αθήνα και περίπου 125 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη.
Bαλτεσινίκο, το μπαλκόνι του Μαινάλου
Η Αρκαδία με το «ήπιο» βουνό της, το Μαίναλο, είναι από τους πλέον δημοφιλείς ορεινούς προορισμούς και σε αυτό συμβάλλει και η σχετική εγγύτητά της από το Λεκανοπέδιο. Χωριά όπως η Δημητσάνα, η Στεμνίτσα και η Βυτίνα κατακλύζονται από κόσμο τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτινές μέρες της χρονιάς και δικαίως. Περισσότερα για όλα αυτά μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Σε αυτό το αφιέρωμα θα αναδείξουμε έναν άλλο λιγότερο δημοφιλή, αλλά σίγουρα γοητευτικό προορισμό στις πλαγιές του Μαινάλου.
Χτισμένο σε 1150 μ. υψόμετρο, το όμορφο αυτό κεφαλοχώρι της ορεινής Γoρτυνίας, το Βαλτεσινίκο είναι γνωστό και ως το μπαλκόνι του Μαινάλου. Το Βαλτεσινίκο απλώνεται αμφιθεατρικά στον ηλιόλουστο λόφο του Παλαιόκαστρου, όπου στην κορυφή του υπήρχε κάποτε μικρό μεσαιωνικό οχυρό. Το κάστρο δεν σώζεται σήμερα και την ύπαρξή του επιβεβαιώνουν ελάχιστα μονάχα ίχνη εξωτερικής οχύρωσης.
Tο χωριό είναι γεμάτο έλατα και καρυδιές και προσφέρει απρόσκοπτη θέα πέρα από το απέραντο δάσος τη λεκάνης του Λάδωνα και τα βουνά της Πελοποννήσου. Μέσα και γύρω από το χωριό υπάρχουν γραφικά πλακόστρωτα σοκάκια, παραδοσιακά σπίτια με κεραμοσκεπές, πετρόκτιστες βρύσες με τρεχούμενα νερά, πανέμορφες εκκλησίες και ιστορικά μοναστήρια, μια ολοζώντανη κεντρική πλατεία με καφέ και ταβερνάκια και ένα ενδιαφέρον Λαογραφικό Μουσείο.
Λίγα χιλιόμετρα μακριά από το χωριό, βρίσκεται ο ποταμός Λάδωνας και η ομώνυμη τεχνητή λίμνη που καθιστούν το Βαλτεσινίκο βάση για τους φίλους των υδάτινων σπορ, όπως canoe kayak και rafting. Tο φυσικό τοπίο γύρω από την λίμνη είναι εκπληκτικό – ένας παράδεισος σπάνιας ομορφιάς, στις όχθες του οποίου μπορείτε να κάνετε περιπάτους, ποδηλασία και πικνίκ. Το φθινόπωρο που η στάθμη των νερών της λίμνης κατεβαίνει, αναδύεται ένα πέτρινο πεντάτοξο γεφύρι του 13ου αιώνα, το λεγόμενο Γεφύρι της Κυράς.
Από το Βαλτετσίνικο ξεκινά ένα τμήμα του διάσημου πια Menalon Trail, η συνολική έκταση του οποίου αγγίζει τα 75 χιλιόμετρα. Προφανώς και η διάσχιση ολόκληρης της διαδρομής απαιτεί χρόνο και δεν απευθύνεται σε αρχάριους. Όμως, το τμήμα που συνδέει το Βαλτεσινίκο με το πιο ορεινό χωριό της Πελοποννήσου, τα Μαγούλιανα έχει μήκος 6,5 περίπου χιλιομέτρων και είναι μέτριας δυσκολίας αλλά υπέροχο. Η εκτιμώμενη διάρκεια τις διαδρομής είναι δυόμισι ώρες.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1920, η Ελλάδα υπέφερε από τη φυματίωση. Ο τεράστιος αριθμός ασθενών δημιούργησε την ανάγκη για τη δημιουργία σανατορίων εκτός πόλεων. Έτσι, το 1930 η Άννα Μελά Παπαδοπούλου, αδελφή του Παύλου Μελά, ίδρυσε ένα σύγχρονο για την εποχή σανατόριο στην Αρκαδία, σε τοποθεσία που το υψόμετρο και ο καθαρός αέρας θεωρούνταν ότι βοηθούσαν στην αντιμετώπιση της ασθένειας. Η προσφορά της Άννας Μελά ήταν τέτοια που της δόθηκε το ψευδώνυμο «Μάνα», από εκεί και το όνομα του σανατορίου. Αυτό το κτήριο σε αυτό το υπέροχο περιβάλλον αναπαλαιώθηκε πρόσφατα και πλέον έχει μετατραπεί σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο με υπηρεσίες wellness και fine dining.
Το Βαλτεσίνικο απέχει περίπου 200 χιλιόμετρα από την Αθήνα.
Καλαρρύτες, το φημισμένο βλαχοχώρι των Τζουμέρκων
Σκαρφαλωμένο στις πλαγιές των βόρειων Τζουμέρκων, το χωριό Καλαρρύτες είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.120 μέτρων, πάνω ακριβώς από μία απότομη χαράδρα μέσα στην οποία κυλάει ο Καλαρρύτικος ποταμός.
Η πρόσβαση εδώ δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Αφού περάσετε την Άρτα θα χρειαστεί να οδηγήσετε 83 δύσκολα χιλιόμετρα στις πλαγιές των Τζουμέρκων περνώντας από τα χωριά Άγναντα, Πράμαντα και Μελισσουργούς. Η χαράδρα του Καλαρρύτικου ποταμού χωρίζει τους Καλαρρύτες από το διπλανό χωριό, το Συρράκο. Σε ευθεία γραμμή, τα δύο χωριά είναι κοντά (περίπου 1 χιλιόμετρο) όμως για να πάτε από το ένα στο άλλο με το αυτοκίνητο απαιτείται δύσκολη οδήγηση σε στροφές για 23 χιλιόμετρα.
Ο καλύτερος και πιο ευχάριστος τρόπος για να επισκεφθείτε το διπλανό χωριό είναι μέσω του μονοπατιού που τα συνδέει. Από τα 1.120 μέτρα υψόμετρο όπου βρίσκονται οι Καλαρρύτες, θα κατεβείτε στα 900 μέτρα διασχίζοντας τη χαράδρα και θα ξανανεβείτε στα 1.200 μέτρα υψόμετρο στο χωριό Συρράκο. Θα σας πάρει περίπου 1,5-2 ώρες για να φθάσετε από το ένα χωριό στο άλλο, ανάλογα και με τη φυσική σας κατάσταση.
Πιο ψηλά από το χωριό απλώνονται οι ορεινοί όγκοι της Νότιας Πίνδου που χωρίζουν την Ήπειρο από τη Θεσσαλία. Το κλίμα εδώ είναι ψυχρό και ξηρό, χωρίς σχεδόν καθόλου υγρασία, λόγος για τον οποίο λέγεται ότι το χωριό επισκεπτόταν ο Αλή Πασάς.
Οι Καλαρρύτες έχουν πλούσια ιστορία. Κατοικήθηκαν πρώτα από κοινότητες Βλάχων ενώ κατά τον 18ο αιώνα άνθισε στο χωριό η τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας αλλά και η επεξεργασία του μαλλιού και του δέρματος. Άλλωστε από εδώ κατάγεται ο Σωτήρης Βούλγαρης, ο ιδρυτής του οίκου Bvlgari.
Μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα, το χωριό είχε αρκετούς κατοίκους και μάλιστα ιδρύθηκε εδώ και ελληνικό σχολείο. Μετά την απελευθέρωση της Ηπείρου το 1913 και ακόμα περισσότερο κατά τις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60, το χωριό έμεινε με λιγοστούς κατοίκους, αφού οι περισσότεροι αναζήτησαν τις τύχες τους σε μεγάλες πόλεις.
Όμως, η οικονομική άνθιση του παρελθόντος έχει αφήσει κληρονομιά στο χωριό τα ωραία, μεγαλοπρεπή αρχοντικά του, δείγματα της εξαιρετικής ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής. Όλα τα σπίτια είναι πέτρινα και η σκεπή τους είναι φτιαγμένη από σχιστόλιθο. Αυτή την τεχνική εδώ στα Τζουμέρκα την συναντάμε μόνο στους Καλαρρύτες και το Συρράκο, είναι όμως πιο συνηθισμένη στα Ζαγοροχώρια.
Έξι χιλιόμετρα πριν φθάσετε στους Καλαρρύτες, αξίζει να κάνετε μια στάση στην Μονή Κηπίνας, η οποία είναι χτισμένη στο κοίλωμα ενός κατακόρυφου και απότομου βράχου. Το θέαμά της εντυπωσιακό.
Μέσα στο χωριό θα βρείτε πολλούς ξενώνες, οι περισσότεροι από τους οποίους στεγάζονται σε παραδοσιακά κτήρια. Οι Καλαρρύτες απέχουν περίπου 435 χιλιόμετρα από την Αθήνα και 83 χιλιόμετρα από την Άρτα.
Στην ελατοσκέπαστη Ζαρούχλα της Αχαΐας
Η Ζαρούχλα από την Αθήνα είναι μόλις 180 χιλιόμετρα και θα χρειαστείτε περίπου δυόμισι ώρες για να φθάσετε. Πνιγμένο στα έλατα, τις καστανιές και τα μαυρόπευκα, το χωριό άρχισε να αναπτύσσεται και να αποκτά επισκέπτες όταν ανακαινίστηκε ένας από τους πύργους του και μετατράπηκε σε ξενώνα. Από τότε κάθε Σαββατοκύριακο, οι πλακόστρωτοι δρόμοι του γεμίζουν με κόσμο, κυρίως νεαρές παρέες και ζευγάρια που πετάγονται από την Αθήνα για Σαββατοκύριακο.
Ο Πύργος της Ζαρούχλας: η ανακαίνισή του και η μετατροπή του σε ξενώνα προκάλεσε την ανάπτυξη του χωριού και κατασκευάστηκε πιθανότατα τον 17ο αιώνα. Γνωστοί είναι οι ιδιοκτήτες του μετά την επανάσταση του 1821, όμως λανθασμένα έχει επικρατήσει η παράδοση ότι ιδιοκτήτης του ήταν και ο Ασημάκης Φωτήλας. Το επιβλητικό κτήριο διαθέτει τέσσερα άνετα, μεγάλα και παραδοσιακά διακοσμημένα δωμάτια.
Στο χωριό κυριαρχεί το πράσινο, αλλά την τιμητική της και εδώ έχει η πέτρα που ντύνει δρόμους, μαγαζιά και σπίτια. Αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό στους ξενώνες, στα καφενεία και στα ταβερνάκια όπου θα δοκιμάσετε νόστιμα, τοπικά πιάτα.
Αν αγαπάτε τη φύση, η Ζαρούχλα είναι ιδανικός προορισμός για εσάς, αφού εδώ μπορείτε να κάνετε βόλτες ανάμεσα στα έλατα και στα ρυάκια. Σε απόσταση 15 χιλιομέτρων βρίσκεται η πανέμορφη Λίμνη Τσιβλού, η οποία αν και οφείλει την ύπαρξή της σε μια θανατηφόρα κατολίσθηση που σημειώθηκε το 1913, είναι απαράμιλλης ομορφιάς και αξίζει μια στάση. Είναι η νεότερη φυσική λίμνη στην Ελλάδα και ο ιδιαίτερος τρόπος δημιουργίας της την κάνει να μοιάζει με τις τεχνικές λίμνες που έχουν φτιαχτεί από τη δημιουργία φραγμάτων. Καμιά φορά στα νερά της λίμνης των μόλις 8,3 στρεμμάτων αναδύονται σκελετωμένοι κορμοί δέντρων, απόδειξη πως εκεί υπήρχε κάποτε μία ρεματιά.
Όταν σχηματίστηκε η λίμνη είχε βάθος 77 μέτρα. Υπάρχουν όμως καλοκαίρια που η στάθμη του νερού είναι τόσο χαμηλή που μπορεί να δει κανείς τα ερείπια των σπιτιών του χωριού που δεν υπάρχει πια ή τουλάχιστον αυτό λένε οι παλαιότεροι κάτοικοι της περιοχής.
Κάνοντας πεζοπορία γύρω από τη λίμνη, το πράσινο τοπίο και η θέα στον Χελμό είναι τέτοια που θα νομίζετε πως βρίσκεστε στις Άλπεις. Βλέποντας τους ποδηλάτες, τους πεζοπόρους και τα κανό στα νερά της λίμνης σίγουρα ξεχνάει κανείς πως για να δημιουργηθεί αυτό το μέρος χρειάστηκε μία καταστροφή τέτοιας κλίμακας.
Φυσικά, ακόμα και αν δεν κάνετε σκι, τη χειμερινή περίοδο αξίζει να περάσετε μία βόλτα από το Χιονοδρομικό Κέντρο των Καλαβρύτων, το οποίο απέχει 22 χιλιόμετρα από τη Ζαρούχλα, ώστε να απολαύσετε το χιονισμένο τοπίο.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.