Ο Πόντιος από τη Νάουσα που ύψωσε την ελληνική σημαία στα 5.165 μέτρα, στην κορυφή του Αραράτ

Ο Γιώργος Καισαρίδης, οδηγός βουνού και δάσκαλος πολεμικών τεχνών, ανέβηκε στην κορυφή του Αραράτ και, ακούγοντας ποντιακά, άνοιξε μια ελληνική σημαία

Η Γενοκτονία των Αρμενίων, όπως και η ανάλογη των προγόνων του Ποντίων, τον απασχολούσε εδώ και χρόνια και η επιθυμία του να τιμήσει τα θύματά της τον οδήγησε στην ψηλότερη κορυφή του Αραράτ, του Κουρδιστάν. Κι εκεί, στα 5.165 μέτρα, ο Γιώργος Καισαρίδης, άπλωσε την ελληνική σημαία και έβαλε στη διαπασών ποντιακά τραγούδια.

Η αποστολή που ήταν μαζί του ξέσπασε σε χειροκροτήματα, την ώρα που η Τσέχα και οι δύο Βούλγαροι ορειβάτες τραβούσαν φωτογραφίες.

Ο Γιώργος Καισαρίδης, διεθνής ορειβάτης, μέλος της επιτροπής ανάπτυξης του ορειβατικού σκι της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας και Αναρρίχησης, ξεκίνησε μόνος του από τη Νάουσα να κάνει ένα ταξίδι στην Ανατολή, όπως πριν 3.5 χρόνια που ανέβηκε στις Ποντιακές Άλπεις στα 3.937 μέτρα.

«Όταν πριν από 3,5 χρόνια ανέβηκα στις Ποντιακές Άλπεις ένιωσαν σαν να μην πέρασε μια μέρα από την εποχή που η οικογένειά μου κατοικούσε στην Αργυρούπολη του Πόντου . Όλα έμοιαζαν τόσο οικεία τόσο φιλόξενα ακόμα και σε αυτό το δολομιτικό βουνό που στην "Κύρου Ανάβασις" οι Μύριοι του Ξενοφώντα αναφώνησαν "Θάλαττα - Θάλαττα" όταν αντίκρισαν τη Μαύρη Θάλασσα από τα βουνά του Πόντου. Επίσης ένα road trip που έκανα στο Ερζερούμ, στο Κάρς και στο Αρνταχάν αλλά και στην αρχαία πρωτεύουσα της Αρμενίας, την Ανί, την πόλη φάντασμα με τις 1001 εκκλησίες, μου ξύπνησαν αισθήματα οικειότητας με την περιοχή», λέει στη Voria.gr ο κ. Καισαρίδης.

Από τότε έβαλε στόχο το Αραράτ και τελικά πραγματοποίησε το ταξίδι πριν από λίγες μέρες. «Κάτι με έσπρωχνε να ψάξω στην ιστορία, στην προγονική μνήμη, σε μέρη που στην ψυχή μου είχαν ιδιαίτερη αξία, και το ρίσκο, η ταλαιπωρία και ό,τι συνεπάγεται, άξιζε να ξεκινήσω», προσθέτει.

Ο Γιώργος Καισαρίδης ξεκίνησε από τη Νάουσα μόνος του και πέταξε μέσω Θεσσαλονίκης για Κωνσταντινούπολη. Από εκεί πήρε μια άλλη πτήση για την Άργκι, μια παλιά Αρμενική πόλη γνωστή και ως Karakose ή Karakilise (μαυροκκλησιά). Με λεωφορείο που τον περίμενε στο αεροδρόμιο και μετά από μια δύσκολη διαδρομή 100 χιλιομέτρων έφτασε στην πόλη Ντογουμπαγιαζίτ, στα σύνορα με τον Ιράν, όπου τον περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη: μια μέρα μετά την άφιξή του συνάντησε μια μεικτή αποστολή ορειβατών με 9 Έλληνες από την Πελοπόννησο, μία Τσέχα και δύο Βούλγαρους.

Ήταν πια πολύ κοντά στο μέρος όπου σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη άραξε η Κιβωτός του Νώε, αλλά και στα ερείπια της Ουράρτου με το εμβληματικό φρούριο, μια πόλη η οποία άνθισε κατά τον 9ο π.Χ. αιώνα και όσα συνέβησαν στο βασίλειό της χάνονται στους σκοτεινούς αιώνες της προϊστορίας.

«Ήμουν εγώ, σε ένα σταυροδρόμι πολιτισμών και λαών, στη μέση του πουθενά, στα σύνορα Ιράν, Ναχιτσεβάν (Αζέρικος θύλακας), Αρμενίας και Τουρκίας. Κι αυτός ήταν μια αξέχαστη εμπειρία», αναφέρει ο κ. Καισαρίδης.

Η πρώτη γνωριμία με τον Εμρά, τον κουρδικής καταγωγής αρχηγό των οδηγών βουνού, ήπιαν ένα αρωματικό τσάι και στη συνέχεια γνωρίστηκε με τα μέλη της αποστολής.

Το ορειβατικό πενταήμερο ξεκίνησε από τα 2.200 μέτρα και το χωριό Κέβιρμε. Οι ορειβάτες κινούνταν σε ένα βουνό γεμάτο βράχια, σε έναν ηφαιστειακό κώνο, στα υψίπεδα της Αρμενίας. Μαζί τους Κούρδοι νομάδες, άλογα και σκυλιά Καγκάλ.

Η πρώτη κατασκήνωση βάσης στήθηκε στα 3.211 μέτρα υψόμετρο και η δεύτερη στα 4.200 μέτρα.

Όπως περιγράφει ο κ. Καισαρίδης η πιο δύσκολη ήταν η τελευταία από τις 5 μέρες στο βουνό, με ανάβαση ξανά στα 4.200 μέτρα, ξύπνημα στις 12 το βράδυ για πρωινό και ξεκίνημα για κορυφή στη 1 το πρωί με πολύ κρύο. Όσο το υψόμετρο ανέβαινε η κάθε ανάσα ήταν και βήμα, μέχρι τα 4.800 μέτρα που ξεκινούσε ο παγετώνας. Κοπιώδης προσπάθεια στους -15° C, που κάθε μέτρο γινόταν και δυσκολότερη.

Κι έφτασε στα 5.165 μέτρα. «Ήμουν εκεί, σε ένα μέρος που είχα δει σε ντοκιμαντέρ, εγώ, ο Γιώργος ο Πόντιος, ο Ναουσαίος, ένας κόκκος άμμου και όμως ένα κομμάτι του παζλ της γης που κάτι έχει να προσφέρει και αυτό. Μπροστά μου από την άλλη μεριά η Αρμενία και το Γερεβάν και εγώ εκεί, κυματίζοντας για λίγα δευτερόλεπτα "εφήμερης δόξας" την ελληνική σημαία σε μια στιγμή που γράφτηκε στον νου και την ψυχή μου. Δάκρυα συγκίνησης, όχι για πρώτη φορά σε αυτό το βουνό που το ανέβηκα ακούγοντας κουρδικά και ποντιακά τραγούδια», λέει.

Το ταξίδι για την ιστορία τελείωσε με επίσκεψη στον χώρο της Κιβωτού του Νώε, στην αρχαία Ουρουάρτη, αλλά και στο παλάτι του Ισάκ Πασά, μετά από δείπνο με ανατολίτικη κουζίνα με επιδόρπιο Ασουρέ και απονομή αναμνηστικών διπλωμάτων σε όλους τους summiters (αυτούς που ανέβηκαν στην κορυφή).

Κατά την επιστροφή στη Νάουσα ο Γιώργος Καισαρίδης σχεδίασε ήδη το επόμενο ταξίδι του. Αυτή τη φορά στο Ιράν και στο όρος Νταμαβάντ, απόληξη του μεγάλου Καύκασου στην Κασπία Θάλασσα, στα 5.623 μέτρα...