Κυριακή προ της Υψώσεως του Σταυρού στο Πλατύ

Την Κυριακή προ της Υψώσεως (10 Σεπτεμβρίου) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Γενεθλίου της Θεοτόκου στο Πλατύ Ημαθίας.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασιωτάτου:

Ομιλία Σεβασμιωτάτου

«Οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πι­στεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον».

Στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀναφέρεται τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα πού ἀκού­σαμε σήμερα. Γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς ὁμιλεῖ ὁ ἠγαπημένος μαθητής τοῦ Κυρίου, ὁ μαθητής τῆς ἀγάπης, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεο­λόγος. Καί ἡ ἀγάπη αὐτή τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο εἶναι ἡ φυσική ἔκφραση τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος κατά τόν ἴδιο εὐαγγελιστή «ἀγάπη ἐστί».

Αὐτή τή μεγάλη του ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο ἐξέφρασε ὁ Θεός μέ τή σταυρική θυσία τοῦ μονογενοῦς καί ἀγαπητοῦ του Υἱοῦ, τόν Σταυρό τοῦ ὁποίου ὡς σύμβολο τῆς θυσίας ἀλλά καί τῆς νίκης κατά τοῦ δια­βόλου θά ὑψώσει σέ λίγες ἡμέρες ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Διότι ὁ Χρι­στός ὄχι μόνο ἦλθε στή γῆ καί ἔγι­νε ἄνθρωπος γιά χάρη μας, ἀλλά καί σταυρώθηκε, προκειμένου νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἁμαρτία, ἡ ὁποία μᾶς εἶχε χωρίσει ἀπό τόν Θεό. Πλήρωσε, δηλαδή, ὁ ἴδιος ὁ μο­νογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ τό τίμη­μα τῶν ἁμαρτιῶν μας καί ἔχυσε τό Αἷμα του ὡς «λύτρον ἀντί πολ­λῶν», ὄχι μόνο γιά τίς ἁμαρτίες πού εἶχαν κάνει οἱ ἄνθρωποι μέχρι ἐκείνη τήν ἐποχή, ἀλλά καί γιά ὅσες θά κάνουμε οἱ ἄνθρωποι μέχρι συντελείας τοῦ αἰῶνος.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν περιο­ρίζεται ὅμως μόνο στή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἀλλά ἐπεκτεί­νεται καί στήν πλήρη ἀποκατά­στα­σή μας. Ὁ Θεός δέν μᾶς συγχωρεῖ ἁπλῶς, ἀλλά χαρίζει σέ ὅσους πιστεύσουν στόν Υἱό του, σέ ὅσους θελήσουν νά τόν ἀκολουθήσουν, αἵροντας τόν δικό τους σταυρό ὁ καθένας, ὅπως θά ἀκούσουμε τίς ἑπόμενες ἡμέρες, τήν αἰώνιο ζωή κοντά του.

Καί ἐάν ὁ Θεός ἔκανε τά πάντα γιά τή σωτηρία μας, εἶναι φυσικό ὅτι ἡ ἀγάπη του μεριμνᾶ καί φροντίζει καί γιά ὅλες τίς ἄλλες ἀνάγκες μας. Γνωρίζει ὅτι ἔχουμε καί ἄλλες ἀνά­γκες, ἀνάγκες βιοτικές, ἀνάγκες καθημερινές, ἀνάγκες προσωπικές καί θέλει νά μᾶς τίς ἱκανοποιήσει καί αὐτές. Τό βλέπουμε, ἄλλωστε, καί στήν περίπτωση τῆς Ὑπερα­γί­ας Θεοτόκου, τῆς ὁποίας τό Γενέσιο ἑόρτασε ὁ ναός σας πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες, καί τῶν εὐσεβῶν γονέων της, τῶν ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης.

Προσευχόταν ὁ Ἰωακείμ καί ἡ Ἄννα καί παρακαλοῦσαν τόν Θεό νά τούς χαρίσει «καρπόν κοιλίας», νά τούς χαρίσει ἕνα παιδί. Καί ὁ Θεός τούς χάρισε τήν Παναγία Παρ­θένο, γιά νά ἱκανοποιήσει αὐτή τήν ἐπιθυμία τους, γιά νά ἱκανο­ποι­ήσει μία ἀνάγκη τους. Δέν χά­ρισε ὁ Θεός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο στούς γονεῖς της μόνο γιατί ἤξερε ὅτι αὐτή θά ἦταν Ἐκείνη μέσω τῆς ὁποίας θά ἐνηθρώπιζε ὁ Υἱός του, ἀλλά γιατί ἤξερε πόσο πολύ τό ἤθελαν καί γιατί ἐπιθυμοῦσε καί νά ἀνταμείψει τήν πίστη, τήν ὑπο­μονή καί τήν ἐπιμονή τους, τήν ὁποία δοκίμασε ἐπί πολλά χρόνια ὁ Θεός, ὥστε νά ἀποδειχθεῖ ἡ σταθερότητα καί ἡ ἀξία της.

Θά πρέπει νά τό πιστεύουμε αὐτό καί νά τό ἔχουμε πάντοτε ὑπόψη μας, ὥστε νά μήν ἀπογοητευόμεθα στή ζωή μας. Ὁ Θεός δέν ἀδιαφορεῖ γιά τίς ἀνάγκες μας, τίς γνωρίζει, φροντίζει γι᾽ αὐτές καί ὑπόσχεται νά τίς ἱκανοποιήσει. «Τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται», λέγει. Σ᾽ αὐτόν ὁ ὁποῖος κτυπᾶ τήν πόρτα τοῦ Θεοῦ, Ἐκεῖνος, ὅταν πρέπει, θά τήν ἀνοίξει. Ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στός, ἄλλωστε, μᾶς βεβαιώνει γι᾽ αὐ­τό λέγοντας: «ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ … καί ταῦ­τα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν».

Νά ζητοῦμε, λοιπόν, κι ἐμεῖς πρω­τίστως τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, νά ζητοῦμε τή σωτηρία μας, γιά τήν ὁποία ὁ Κύριός μας ἔγινε ἄνθρωπος καί σταυρώθηκε γι᾽ αὐτήν. Καί στή συνέχεια νά τοῦ ἀναθέτουμε μέ πίστη, μέ ταπείνωση, μέ ὑπομονή καί ἐπιμονή, ὅλα τά ἄλλα αἰτήματά μας, ἔχοντας ἐμπιστοσύνη στήν ἀγά­πη του, ὅπως εἶχαν καί οἱ ἅγιοι Θεοπάτορες Ἰωακείμ καί Ἄννα.

Νά ζητοῦμε καί νά ἐπιμένουμε στήν προσευχή μας, γιατί ὁ Θεός θέλει νά ζητοῦμε ἐπίμονα, χωρίς νά ἀπογοητευόμεθα καί νά ἀγανα­κτοῦμε. Μπορεῖ κάποτε νά ἀργεῖ νά μᾶς ἀπαντήσει καί νά ἀνταποκρι­θεῖ στό αἴτημά μας, ἀλλά αὐτό δέν εἶναι λόγος γιά νά μήν συνεχίζου­με ἐμεῖς νά κρούουμε τή θύρα τοῦ ἐλέους του μέχρι αὐτή νά ἀνοίξει.

Ἄς τό κάνουμε αὐτό πάντοτε τόσο γιά τίς προσωπικές μας ἀνάγκες ὅσο καί τίς ἀνάγκες χιλιάδων ἀδελ­φῶν μας, οἱ ὁποῖοι αὐτό τό διά­στημα δοκιμάζονται καί ὑποφέ­ρουν ἀπό τίς φοβερές φυσικές καταστροφές, εἴτε ἀπό τίς πυρκαϊές εἴτε ἀπό τίς πλημμύρες πού πλήτ­τουν τίς τελευταῖες ἑβδομάδες τήν πατρίδα μας. Ἄς παρακαλέσουμε τόν Θεό ὁ ὁποῖος τόσον «ἠγάπησεν … τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν», νά κατα­παύ­σει αὐτές τίς φυσικές κατα­στρο­φές, τίς ὁποῖες ἔχει προκα­λέ­σει ἡ δική μας ἀδιαφορία γιά τό περι­βάλ­λον καί ἡ πλεονεξία μας, καί ἄς μᾶς λυτρώσει καί ἀπό τήν ὑλική αὐτή καταστροφή ἀλλά πρωτίστως καί ἀπό τήν ἠθική, ἀπό τήν ὁποία κινδυ­νεύουμε ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας. Καί ἄς γίνει αὐτή ἡ δοκιμασία μία εὐ­καιρία γιά ὅλους μας, γιά ὅλο τόν κόσμο, νά ἀλλάξουμε τή ζωή μας καί νά διέλθουμε «τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς» μας «ἐν εἰρήνῃ καί μετανοίᾳ», ὥστε νά κληρονο­μή­­σουμε τήν αἰώνιο ζωή, τήν ὁποία μᾶς χάρισε μέ τή δική του θυσία, μέ τή σταυρική του θυσία ὁ Κύριός μας.