Αρχιερατική θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αλεξανδρείας

Την Κυριακή 13 Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία αποδίδεται η εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αλεξανδρείας.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:

«Κύριε, ἐλέησόν μου τόν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καί κακῶς πάσχει».

Ἕνας ταλαίπωρος πατέρας πλη­σιά­ζει τόν Χριστό καί τοῦ ζητᾶ νά ἐλεήσει τόν υἱό του, ὁ ὁποῖος σεληνιάζεται καί βασανίζεται ἀπό αὐτή τήν ἀσθένεια.

Ἕνας πατέρας πλησιάζει τόν Χρι­στό καί ζητᾶ τήν ἴαση τοῦ παιδιοῦ του. Ζητᾶ ἕνα θαῦμα. Ζητᾶ μία διέξοδο στό ἀδιέ­ξο­δο πού ἀντιμετωπίζει. Ζητᾶ μία θεραπεία πού δέν μπορεῖ νά τήν βρεῖ ἀλλοῦ, οὔτε στούς ἰατρούς τῆς ἐποχῆς οὔτε ἀκόμη καί στούς μαθη­τές τοῦ Κυρίου, στούς ὁποίους εἶχε ὁδηγήσει ἤδη τό παιδί του.

Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι οἱ ἀσθένειες εἶναι σύμφυτες μέ τήν ἀνθρώπινη φύση, ὄχι ὅπως τήν δημιούργησε ὁ Θεός, ἀλλά ὅπως τήν ἀλλοιώσαμε οἱ ἄνθρωποι μέ τήν παρακοή τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ καί τήν ἁμαρτία. Καί ὅπως δέν ἦταν δυνατόν ὁ ἄνθρωπος νά ἀπαλλάξει τόν ἑαυτό του ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά συμ­φιλιωθεῖ μόνος του μέ τόν Θεό, ἀλλά ἦταν ἀπαραίτητη ἡ ἐνανθρώ­πηση, ἡ σταυρική θυσία καί ἡ ἀνά­σταση τοῦ Κυρίου, ἔτσι καί ὁ ἄν­θρωπος δέν εἶναι δυνατόν νά θερα­πεύσει μόνος του τήν ἀσθένεια τῆς ἀνθρωπίνης του φύσεως καί νά τήν ἐπαναφέρει στήν προτέρα, στήν προπτωτική κατάσταση, ἀλλά καί αὐτή συντελεῖται διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ συνειδητοποίηση τῆς ἀδυνα­μίας τοῦ ἀνθρώπου νά θεραπευθεῖ ἀπό κάποιες ἀσθένειες ἀποκλει­στι­κά μέ τή δική του δύναμη ἤ ἀκόμη καί μέ τή δύναμη τῆς ἐπιστήμης, τόν κάνει νά προσφεύγει συχνά στόν Θεό καί νά ζητᾶ τήν ἴαση καί τή θεραπεία. Aὐτό κάνει καί ὁ πατέρας στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα γιά χάρη τοῦ υἱοῦ του. Προστρέχει στόν Χριστό καί τοῦ ζητᾶ νά δείξει τήν εὐσπλαγχνία του στήν ἀσθένεια τοῦ παιδιοῦ του καί νά τό θεραπεύσει.

Αὐτό ἔκαναν καί ὅλοι ἐκεῖνοι τούς ὁποίους θεράπευσε ὁ Χριστός μέ τά θαύματά του, τά ὁποῖα μᾶς διέσωσαν οἱ ἱεροί εὐαγγελιστές μέσα στά ἱερά κείμενα τῶν Εὐαγγελίων.

Αὐτό ἔκαναν καί οἱ πατέρες μας, οἱ ὁποῖοι σέ δύσκολες ἐποχές, ὅταν ἡ πόλη τῆς Βεροίας καί ἡ Ἠμαθία δοκιμαζόταν ἀπό λοιμώδη ἀσθέ­νεια, ἡ ὁποία ἀποδεκάτιζε τόν πλη­θυσμό, προσέτρεξαν σέ αὐτή τήν εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τήν Πελαγονίτισσα, ἡ ὁποία ἀπό προχθές ἦλθε ἐδῶ στήν ἐνορία σας γιά νά σᾶς εὐλογήσει καί νά σᾶς δώσει τή χάρη της, καί τήν παρακαλοῦ­σαν μέ δάκρυα στά μάτια νά ἐπέμβη καί νά τούς σώσει ἀπό αὐτή τή τρομερή ἀπειλή τῆς λοιμώδους ἀσθενείας, νά τούς θεραπεύσει καί νά τούς ἀπαλλάξει ἀπό τή φοβερή δοκιμασία.

Καί ὄντως ἡ Παναγία μας, ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἄκουσε τό αἴτημά τους καί σύντομα τούς ἀπάλλαξε ἀπό τή φοβερή ἀσθένεια, ἔτσι ὥστε νά λάβει ἡ εἰκόνα αὐτή τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου πέραν τοῦ προσω­νυ­μίου «Πελαγονίτισσα» καί αὐτό τῆς «Παναγίας τῶν λοιμῶν», γιά τή σωτηρία πού προσέφερε στούς πατέρες μας.


Τά θαύματα τῆς Παναγίας μας καί οἱ θεραπεῖες πού προσφέρει στούς ἀνθρώπους πού τῆς τίς ζητοῦν εἶναι ἀναρίθμητα, ὅπως καί ἡ ἀγά­πη της γιά ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους εἶναι ἀπέραντη. Θέλει καί μπορεῖ ἡ Παναγία μας νά θεραπεύσει ὅλες τίς ἀσθένειές μας, γιατί ἔχει τή χάρη τοῦ Υἱοῦ της, ὁ ὁποῖος δέχεται τά αἰτήματα τῆς Παναγίας Μητέρας του καί τά ἐκπληρώνει, ὅσο αὐτά εἶναι γιά τό καλό μας καί γιά τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας. «Πολλά γάρ ἰσχύει δέησις Μητρός πρός εὐμένειαν Δεσπότου».

Θεραπεύει ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος τίς σωματικές καί τίς ψυχικές μας ἀσθένειες, γιατί ἐπιπλέον πληροῖ τήν προϋπόθεση πού θέτει ὁ Χρι­στός στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνά­γνωσμα. Καί αὐτή εἶναι ἡ πίστη. Πίστη ἀκόμη καί μικρή, σάν τόν κόκκο τοῦ σιναπιοῦ, ὅπως λέγει ὁ Χριστός, ἀρκεῖ γιά νά γίνει ἕνα θαῦμα, γιατί τό θαῦμα γίνεται στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, στόν ὁποῖο πιστεύουμε, γίνεται μέ τή δική του δύναμη. Πόσο μᾶλλον ὅταν ἡ πίστη εἶναι μεγάλη, εἶναι ἀπέραντη, ὅπως ἦταν ἡ πίστη τῆς Παναγίας Μητέρας τοῦ Κυρίου μας.

Αὐτή τήν πίστη ἔχουμε ἀνάγκη καί ἐμεῖς, ὄχι βέβαια γιά νά κά­νουμε θαύματα, ἀλλά γιά νά ζοῦμε τά θαύματα καί γιά νά εὑρίσκουμε, ὅπως ὁ πατέρας τοῦ ταλαίπωρου νέου, τό ἔλεος τοῦ Κυρίου, τό ὁποῖο μᾶς χαρίζει ὁ Χριστός διά τῆς Παναγίας Μητρός του.

Αὐτή τήν πίστη ἔχουμε ἀνάγκη γιά νά ἀξιοποιοῦμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, καί νά εὑρίσκουμε τή θεραπεία καί τήν ἴαση τόσο τῶν ψυχικῶν ὅσο καί τῶν σωματικῶν μας ἀσθενειῶν.

Ἡ Παναγία μας εἶναι πρόθυμη νά μᾶς χαρίσει ὅ,τι τῆς ζητήσουμε, ἰδιαιτέρως ὅμως νά θεραπεύει τίς ἀσθένειές μας καί νά ἁπαλύνει τούς πόνους μας. Γι᾽ αὐτό καί ἄς μήν διστάζουμε νά προστρέχουμε στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, στή μητέρα μας, πάντοτε, νά προστρέχουμε στίς θαυματουρ­γές της εἰκόνες καί νά ζητοῦμε τήν ἴαση καί τή θεραπεία, ἀπό ὅ,τι καί ἄν πάσχουμε μέ τήν πίστη ὅτι Ἐκείνη ὡς στοργική μητέρα μπορεῖ νά μᾶς θεραπεύσει.

Ἄς τό κάνουμε ἰδιαιτέρως αὐτές τίς ἡμέρες, κατά τίς ὁποῖες ἡ πόλη σας ἔχει τή μεγάλη εὐλογία νά φιλοξενεῖ τήν ἱερά εἰκόνα τῆς «Παναγίας τῶν λοιμῶν», γιά νά μᾶς προστατεύει καί νά μᾶς διαφυ­λάττει πάντοτε ἀπό κάθε ἀσθένεια καί νόσο, ἀλλά καί γιά νά πρε­σβεύει στόν Υἱό της γιά ὅλους τούς ἀσθενοῦντες εἴτε ψυχικά εἴτε σωματικά καί γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους.

Ἡ περίοδος αὐτή τοῦ Δεκαπενταυγούστου μᾶς δίδει πολλές εὐκαιρίες νά καταφεύγουμε στήν Παναγία μας, ἰδιαίτερα μέ τούς Παρακλητικούς Κανόνες, πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία καταφυγή δική μας στή χάρη τῆς Παναγίας μας, εἴτε μέ τόν Μικρό εἴτε μέ τόν Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα, στούς ὁποίους εἶναι ἀνάγλυφα, θά ἔλεγα, τά αἰτήματά μας, γιά νά μᾶς ἐλεήσει, γιά νά μᾶς βοηθήσει, γιά νά πρεσβεύει γιά ὅλους μας.

Ἄς εὐχηθοῦμε ἡ περίοδος αὐτή τοῦ Δεκαπενταυγούστου νά εἶναι γιά ὅλους μας μία εὐκαιρία ἐλέους ἀπό τή χάρη τῆς Παναγίας μας.