Πανηγυρίζει η Ιερά Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού Μουτσιάλης

Το εσπέρας του Σαββάτου, 5ης Αυγούστου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέβη στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού Μουτσιάλης, όπου χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο, παρουσία πολιτικών αρχών και ευσεβών προσκυνητών.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Δεῦτε ἀναβῶμεν εἰς τό ὄρος Κυρίου … καί θεασώμεθα τήν δό­ξαν τῆς Μεταμορφώσεως αὐτοῦ», ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος τοῦ Δοξαστικοῦ τῆς Λιτῆς τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορ­φώ­σεως, καί μᾶς καλεῖ νά ἀνέλ­θου­με καί ἐμεῖς μαζί μέ τούς τρεῖς μαθητές στό ὄρος Κυρίου καί νά δοῦμε τή δόξα τῆς Μεταμορ­φώ­σεώς του.

Ποιό εἶναι ὅμως τό ὄρος τοῦ Κυ­ρίου καί μέ ποιόν τρόπο θά μπο­ρέ­σουμε καί ἐμεῖς νά δοῦμε τό θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεως, τό ὁποῖο μόνο τρεῖς ἀπό τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ ἀξιώθηκαν νά δοῦν;

Καλώντας μας νά ἀνέλθουμε στό ὄρος Κυρίου ὁ ἱερός ὑμνογράφος δέν ἐννοεῖ ἀσφαλῶς τό ὄρος Θαβώρ. Ἐννοεῖ κάθε τόπο ὑψηλό, δηλαδή ἀπομακρυσμένο ἀπό τόν θόρυβο τοῦ κόσμου καί τῶν ἀν­θρώπων, πού δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά ἀκούσουμε τή φωνή τοῦ Θεοῦ· κάθε τόπο ἀπομακρυσμένο ἀπό τήν ἀχλύ τῆς κακίας καί τῆς ἁμαρτίας πού περιορίζει τήν ὁρατότητα τῆς ψυχῆς μας· κάθε τόπο στόν ὁποῖο ὁ νοῦς μας δέν εἶναι ἀπασχολημένος μέ τίς μέριμνες καί τίς φροντίδες τῆς καθημερινότητος. Ὄρος Κυ­ρίου εἶναι ἀκόμη ἐκεῖ ὅπου εἶναι παρών ὁ Χριστός, ἐκεῖ ὅπου μπορεῖ νά ἐμφανισθεῖ ὁ Χριστός. Μέσα στήν Ἐκκλησία καί τά ἱερά μυ­στή­ριά της, μέσα στήν ψυχή τοῦ προ­σευ­χομένου καί ἀγωνιζομένου πιστοῦ. Καί ἐκεῖ μᾶς καλεῖ νά ἀνέλ­θουμε ὁ ἱερός ὑμνογράφος.

Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη προϋπόθεση γιά νά μπορέσουμε νά δοῦμε καί ἐμεῖς τή δόξα τῆς Μεταμορ­φώσεως τοῦ Χρι­στοῦ.

Ἡ δεύτερη προϋπόθεση εἶναι νά ἔχουμε καί ἐμεῖς τά χαρακτη­ρι­στι­κά ἐκεῖνα γνωρίσματα πού εἶχαν οἱ τρεῖς μαθητές τοῦ Κυρίου, οἱ ὁποῖοι ἀξιώθηκαν νά γίνουν θεωροί τῆς θείας αἴγλης καί λαμπρότητος.

Ἄς δοῦμε, λοιπόν, τί χαρακτήριζε τόν κάθε ἕνα ἀπό τούς τρεῖς μαθη­τές, τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, τούς ὁποίους ἐπέλεξε ὁ Χριστός γιά νά εἶναι μαζί του στό ὄρος Θαβώρ.

Ὁ πρῶτος, ὁ ἀπόστολος Πέτρος, διακρινόταν γιά τόν αὐθορμητισμό καί τήν ἀφοσίωσή του στόν Χριστό. Τό διαπιστώνουμε πολλές φορές κατά τή δημόσια ζωή τοῦ Κυρίου μας. Τό διαπιστώνουμε ὅμως καί ἐπάνω στό ὄρος Θαβώρ. Ὁ ἀπόστολος Πέ­τρος εἶναι ὁ μόνος ἀπό τούς μαθη­τές πού τολμᾶ νά μιλήσει, πού ἐκφράζει τά συναισθήματά του, πού κάνει μία πρόταση. Διαπιστώ­νουμε ὅμως συγχρόνως καί τήν ὑπακοή του στόν Χριστό, ὅταν λέγει: «Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἰ θέλεις ποιήσωμεν ὧδε τρεῖς σκηνάς».

Ἐκφράζει ὁ ἀπόστο­λος Πέτρος τήν χαρά του γιά ὅσα ζεῖ, ἀλλά καί τήν ἐπιθυμία του νά ἀπολαμβάνει αὐτή τήν οὐράνια πανδαισία, χω­ρίς νά ἐνδιαφέρεται γιά τόν ἑαυτό του καί τίς ἀνάγκες του. Γι᾽ αὐτό καί δέν προτείνει νά στήσει καί μία σκηνή γιά τόν ἑαυτό του ἤ γιά τούς ἄλλους μαθητές, ἀλλά μόνο γιά τόν Διδάσκαλό του καί τούς οὐρά­νιους ἐπισκέπτες του.

Ὁ δεύτερος μαθητής εἶναι ὁ ἀπό­στολος Ἰάκωβος, ὁ ὁποῖος ἔχει μία διακριτική παρουσία δίπλα στόν Χριστό, ἡ ὁποία περνᾶ σχεδόν ἀπα­ρατήρητη ἀπό τούς ἱερούς εὐαγ­γελιστές. Ὁ Κύριος ὅμως τόν συγ­καταλέγει μεταξύ τῶν προκρίτων τῶν μαθητῶν του, ἴσως γι᾽ αὐτήν τή σωφροσύνη καί τήν ἐσωτε­ρικό­τητα ἡ ὁποία τόν χαρακτηρίζει.

Ὁ τρίτος εἶναι ὁ ἀπόστολος καί εὐαγ­γελιστής Ἰωάννης, ὁ ἠγαπη­μέ­νος μαθητής τοῦ Κυρίου καί αὐ­τός πού τόν ἀγαποῦσε ἴσως περισ­σό­τερο ἀπό ὅλους τούς ἄλλους μα­θητές. Αὐτή ἡ μεγάλη ἀγάπη του πρός τόν Διδάσκαλό του καί πα­ράλ­­ληλα ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς του καί τῆς ζωῆς του, γιά τήν ὁποία διακρινόταν μέχρι τέλους τῆς ζωῆς του ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, τοῦ δίδουν μία θέση στήν τριάδα τῶν μαθητῶν πού ἀξιώθηκαν νά γίνουν «ἐπόπτες» τῆς θείας μεγα­λειό­τητος.

Πέρα ὅμως ἀπό τά χαρακτηρι­στι­κά τοῦ καθενός εἶχαν οἱ τρεῖς μα­θητές τοῦ Κυρίου μας καί ἕνα κοινό χαρακτηριστικό. Κανείς δέν δια­νοή­­θηκε νά καυχηθεῖ γιά ὅσα εἶδε, ἀλλά καί γιά τήν τιμή πού ἀπή­λαυ­σε. Καί οἱ τρεῖς κράτησαν τή θεία ἐμπειρία πού ἔζησαν στό ὄρος Θαβώρ μέ ταπείνωση μέσα στήν ψυχή τους, καί τήν ἔκαναν γνωστή μόνο ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα νά κηρύ­ξουν τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στούς ἀνθρώπους.

Ἑορτάζοντας καί ἐμεῖς τή μεγάλη Δεσποτική ἑορτή τῆς θείας Μετα­μορ­φώσεως στήν πανηγυρίζουσα αὐτή Ἱερά Μονή, ἄς φροντίσουμε νά ἀνταποκριθοῦμε στήν πρόσκλη­ση τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου, προσπα­θώντας νά καλλιεργήσουμε πρῶτα στήν ψυχή μας τά χαρίσματα τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου μας πού προ­ανέφερα: τήν ἀφοσίωση καί τήν ὑπακοή τοῦ Πέτρου, τή διακριτι­κό­τητα καί τή σωφροσύνη τοῦ Ἰακώ­βου, τήν ἀγάπη καί τήν καθαρότη­τα τοῦ Ἰωάννου καί τήν ταπείνω­ση καί τῶν τριῶν.

Ἄς προσπαθήσουμε ἀδειάζο­ντας, κατά τό δυνατόν, τόν νοῦ καί τήν ψυχή μας ἀπό τίς βιοτικές μέρι­μνες νά συναντήσουμε τόν Χριστό μέσα στή θεία Λειτουργία, μέσα στά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκ­κλησίας μας, μέσα στήν κατ᾽ ἰδίαν προσευχή μας, ὅπως ἔκαναν καί οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκ­κλησίας μας, ὅπως ἔκανε ὁ ὅσιος Παΐ­σιος, τόν ὁποῖο τιμᾶ ἰδιαι­τέρως ἡ Ἱερά αὐτή Ἀδελφότης, ἀλλά καί ὁ νέος ὅσιος τῆς Ἐκ­κλησίας μας, ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ὑμνογράφος, πού ἀξιώθηκαν νά δοῦν τό φῶς τῆς θείας Μεταμορ­φώ­σεως, νά δοῦν τόν Χριστό «λάμ­ποντα ὑπέρ χιλί­ους ἡλίους», ὅπως μετά τήν κοίμη­σή του ἀπεκάλυψε ὁ ὅσιος Γερά­σιμος. Καί ἄς προσπαθήσουμε νά ζήσουμε τή θεία Μεταμόρφωση, ἀγωνιζόμενοι «ἕως οὗ μορφωθῇ Χριστός» στήν ψυχή τοῦ καθενός μας μέ τή χάρη τοῦ μεταμορ­φωθέ­ντος Κυρίου μας.