Η Μεγάλη Παράκληση της Παναγίας στη Μονή Δοβρά

Το εσπέρας της Τρίτης, 8ης Αυγούστου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Μεγάλη Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας, όπου κάθε Τρίτη απόγευμα τελείται Ιερά Παράκληση στον Άγιο Λουκά τον Ιατρό και τίθενται σε προσκύνηση τα χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Τάχυνον εἰς πρεσβείαν καί σπεῦ­σον εἰς ἱκεσίαν, ἡ προστα­τεύ­ουσα ἀεί, Θεοτόκε τῶν τιμώντων σε».

Ὁλοκάρδιο εἶναι τό αἴτημα τό ὁποῖο ἀπευθύνει ὁ ἱερός ὑμνο­γρά­φος καί μαζί του καί ὅλοι ἐμεῖς, πού συγ­κεντρωθήκαμε καί ἀπόψε, ὅπως κάθε Τρίτη, στόν ναό τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἀρχιεπισκόπου Συμ­φε­ρου­πό­λεως, γιά νά ψάλλουμε τόν Με­γάλο Παρακλητικό κανόνα πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν ὁποία τόσο εὐλαβεῖτο καί τιμοῦσε καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ ὁποῖος, ὅπως ἔχουμε πεῖ πολλές φορές, εἶχε πάντοτε τήν ἱερή της εἰκόνα στό χειρουργεῖο καί δέν ἔκανε ποτέ καμία ἐπέμβαση, ἐάν δέν ὑπῆρχε ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας μας ἐκεῖ ὅπου θά χειρουργοῦσε.

Τί ζητοῦμε ὅμως ἀπό τήν Ὑπε­ρα­γία Θεοτόκο;

Τῆς ζητοῦμε νά σπεύσει πρός τόν Υἱό της καί νά πρεσβεύσει γιά μᾶς καί γιά ὅσα μᾶς ἀπασχολοῦν καί μᾶς προβληματίζουν, γιά ὅσα μᾶς ταλαιπωροῦν καί μᾶς κάνουν νά ὑποφέρουμε, ἀλλά καί γιά ὅσα μᾶς κάνουν νά αἰσθανόμεθα ὅτι ἀπει­λού­μεθα καί κινδυνεύουμε.

Γιατί ὅμως ἀπευθυνόμεθα στήν Παναγία μας;

Ἀπευθυνόμεθα, γιατί, ὅπως συνε­χί­ζει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, εἶναι αὐ­τή πού προστατεύει πάντοτε ὅσους τήν τιμοῦν.

Ἄς ἀκούσουμε ὅμως καί τί γράφει σχετικά μέ τά αἰτήματά μας  πρός τήν Παναγία μητέρα μας καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς.

Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, λέγει, μᾶς προ­τρέπει νά ζητοῦμε γιά νά λάβουμε. «Αἰτεῖτε καί δοθήσεται ὑμῖν, ζη­τεῖτε καί εὑρήσετε». Καί σέ αὐτόν τόν λόγο τοῦ Κυρίου στηρίζουμε τίς ἐλπίδες μας καί μέ πίστη πε­ρι­μέ­νουμε νά πραγματοποιη­θοῦν καί σέ μᾶς αὐτά τά λόγια.

Αὐτός ὁ λόγος ὅμως τοῦ Κυρίου ἰσχύει καί γιά τήν Ὑπεραγία Θεο­τόκο. Γιατί ὁ Χριστός, πού ὑπό­σχε­ται νά ἐκ­πληρώσει τά αἰτήματά μας, τά ἐκπληρώνει μέ πολλούς τρό­πους, ὅπως καί ἕνας ἐγκόσμιος βασιλεύς ἐκπληρώνει τά αἰτή­ματα τῶν ὑπη­κόων του ἤ καί ἕνας πα­τέ­ρας τά αἰτήματα τῶν τέκνων του.

Ἡ ὑπόσχεση τοῦ Χριστοῦ ὅτι θά μᾶς δώσει ὅ,τι τοῦ ζητοῦμε ἐκπλη­ρώ­νεται καί διά τῆς Παναγίας καί διά τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Διότι ὁ Χριστός εἶ­ναι αὐτός πού διανέμει τή χάρη, καί στή δική του ἐξουσία εὑρίσκο­νται τά πάντα. Καί ὁ Χριστός ἔχει δώσει καί τή χάρη καί τή δύναμη στήν Παναγία Μη­τέρα του νά ἐκ­πληρώνει τά αἰτή­μα­τα τῶν ἀν­θρώ­πων, καί γιά νά μᾶς δείξει τήν εὔ­νοια καί τήν ἀγά­πη του πρός τή Μη­τέ­ρα του, ἡ ὁποία διῆλθε τή ζωή της μέ ἀπό­λυ­τη ὑπακοή στόν Υἱό της, ἀλλά καί διότι γνωρίζει ὅτι εὐχαριστεῖ ἰδιαι­τέρως τήν Πα­ναγία μας, ὡς φιλό­στοργη μητέρα πού εἶναι, νά ἱκανο­ποιεῖ τά αἰτή­μα­τα τῶν εὐσε­βῶν τέ­κνων της πού τήν τιμοῦν καί τήν ὑμνοῦν.

Ὁ Χριστός, λοιπόν, μᾶς ὑπόσχε­ται τήν ἐκπλήρωση τῶν αἰτημά­των μας. «Πολλοί ὅμως ἄνθρω­ποι», συνε­­­χίζει ὁ ἅγι­ος Λουκᾶς, «ἀπο­θαρ­ρύ­νο­νται ἄν δέν λάβουν ἀμέ­σως αὐτό πού ζη­τοῦν καί γογ­γύ­ζουν κατά τοῦ Θεοῦ. Γιά νά μήν μᾶς συμβεῖ αὐτό πρέπει νά κα­ταλά­βου­με τό νόημα τοῦ λόγου τοῦ Χρι­στοῦ, πρέπει νά καταλά­βου­με τί μᾶς ὑπό­σχεται ὁ Κύριος μέ αὐτό τόν λόγο του.

Βλέπουμε στή ζωή μας ὅτι αὐτός πού ζητάει δέν παίρνει ἀμέσως, αὐτός πού ψάχνει δέν βρίσκει γρή­γορα. Καί αὐτό τί σημαίνει; Δια­ψεύ­­δεται ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ; Ἀσφα­λῶς ὄχι, ἰσχύει ἀπολύτως, ἀλλά αὐτό πού ζη­­τοῦμε θά πρέπει νά εἶναι εὐ­ά­ρε­στο στόν Θεό. Δέν μποροῦμε νά ζητοῦμε τή βοήθειά του σέ ἔργα πονηρά. Δέν εἶναι δυ­νατόν νά ἐκπληρώνει ὁ Θεός καί ἡ Πα­να­γία μας αἰτήματα πού ἱκα­νο­ποιοῦν τά πάθη καί τίς ἁμαρ­τωλές ἐπιθυ­μίες μας, οὔτε βεβαί­ως αἰτή­μα­τα πού δέν εἶναι ὠφέ­λι­μα γιά τήν ψυ­χή μας καί τή σωτη­ρία μας.

Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη προϋπόθεση, γιά νά ἐκπληρωθοῦν τά αἰτήματά μας. Ὑπάρχει ὅμως καί μία δεύτε­ρη. Καί αὐτή εἶναι, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ἡ ἐπιμονή. Ἡ θύρα τῆς θείας εὐ­σπλαγ­χνίας ἀνοίγει μόνο σ᾽αὐτούς πού τήν χτυποῦν μέ ἐπιμονή, γιατί ἡ ἐπιμονή δείχνει τή σταθερότητα τῆς πίστεώς μας, δεί­χνει ὅτι πι­στεύουμε πώς ὁ Χρι­στός καί ἡ Πα­ναγία μας μποροῦν νά ἱκα­νο­ποιή­σουν τό αἴτημά μας, καί δέν ἔχου­με μία πίστη ἐπιπό­λαιη, πού πα­ρέρχεται μετά τήν πρώ­τη φαινο­με­νική ἀποτυχία ἐκ­πληρώσεως τοῦ αἰτήματός μας.

Γι᾽ αὐτό καί μᾶς συ­στή­νει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, νά παρακαλοῦμε ἐπίμονα τήν Παναγία μας, ἡ ὁποία εἶναι ὄντως «ταχινή βοήθεια» καί ἔχει παρρησία ἐνώπιον τοῦ Υἱοῦ της,  ὥστε μπορεῖ νά ἱκανο­ποι­ήσει μέ μεγαλύτερη εὐ­κολία τά αἰτήματά μας, ἐφόσον βεβαίως εἶναι εὐάρε­στα στόν Θεό καί θά μᾶς ὠφελή­σουν ψυ­χι­κά καί πνευματικά. Καί ἀκόμη ἐφόσον καί ἐμεῖς προσπα­θοῦ­με νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἔκανε καί ἡ Παναγία μας, ἀλλά καί δέν παραλείπου­με νά τῆς ἐκφρά­ζουμε πάντοτε τήν εὐγνωμο­σύνη μας γιά ὅσα μᾶς χαρίζει καί κυρίως γιά τήν προ­στα­σία πού προσφέρει σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας».