Ταξιδεύοντας στην Ημαθία του 1911 με την Σοφία Δημοπούλου

«Καλύτερα να σ’ έλεγαν Λισσάβω». Αυτός είναι ο τίτλος, του  έκτου μυθιστορήματος της Σοφίας Δημοπούλου, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Μέσα από τις σελίδες του, ταξιδεύουμε πίσω στην Ημαθία του 1911, και μαθαίνουμε την ιστορία του Νάσιου και της Λισσάβως.

Πρόκειται για ένα πολύ δυνατό μυθιστόρημα που αφορά τον έρωτα, τη φιλία, τη δύναμη μιας ιδέας, την περιπέτεια, όχι μόνο δύο εραστών, αλλά και μιας χώρας, της Ελλάδας, μέσα στο πέρασμα του χρόνου.

Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της, η κα Δημοπούλου, μιλά στο Patrisnews και αποκαλύπτει όλα όσα θα θέλαμε να γνωρίζουμε για το νέο της ανάγνωσμα, αλλά και κάποια πράγματα για εκείνη και τα επόμενα σχέδιά της.

Το βιβλίο σας έχει ως κεντρικό άξονα μια ιστορία αγάπης, όμως παράλληλα καταφέρνετε και μας συστήνετε έναν τόπο και μια ολόκληρη ιστορική περίοδο. Γιατί επιλέξατε να «χτίσετε» την ιστορία σας στην Ημαθία εκείνη την χρονική περίοδο;

Αγαπώ πολύ την περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας. Είναι ένας τόπος με τον οποίο έχω πολλούς συναισθηματικούς δεσμούς και μου ασκεί μια μυστηριακή γοητεία. Ήθελα να γράψω μια ιστορία γι’  αυτόν τον τόπο, για μια εποχή που δεν έχει μαζί της πολύ ασχοληθεί η λογοτεχνία. Είναι η εποχή λίγο μετά τον Μακεδονικό Αγώνα, όταν συμβαίνει και η μετάβαση από την Τουρκοκρατία στην ελεύθερη Ελλάδα.

«Καλύτερα να σ’ έλεγαν Λισσάβω». Πείτε μας λίγα λόγια για την κεντρική ηρωίδα σας.

Η Λισσάβω είναι μια γυναίκα με τεράστια ψυχικά αποθέματα. Παρ’ ότι έχει περάσει πολλά, βρίσκει τη δύναμη να προχωρήσει και να πάρει τη ζωή της στα χέρια της. Δεν αφήνεται να την παρασύρουν οι συμφορές, έχει θέληση και «τσαγανό». Από την άλλη πλευρά, η μεγάλη αδυναμία της είναι πως αποφεύγει να έχει επαφή με τα συναισθήματά της, αντιμετωπίζει τα γεγονότα της ζωής σαν πρόκληση περισσότερο, παρά σαν βιωτές καταστάσεις. Η ζωή γι΄ αυτήν είναι μια υποχρέωση που της επιβλήθηκε και πρέπει να την ακολουθήσει.

Πως εμπνευστήκατε την ιστορία της Λισσάβως και του Νάσιου; Πιστεύετε πως αυτό το πάθος και η άσβεστη αγάπη που τους ενώνει θα μπορούσαν να υπάρχουν σήμερα;

Όλα ξεκίνησαν μέσα από το χορό. Πριν χρόνια, σε μάθημα παραδοσιακού χορού, ένα παλιό τραγούδι από την περιοχή του «Ρουμλουκιού» της Ημαθίας με τίτλο «Της Λισσάβως» μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Στην φαντασία μου, η Λισσάβω του τραγουδιού ζωντάνεψε και ήταν εκείνη που με οδήγησε στον τόπο της και την εποχή της. Η αγάπη του Νάσιου για τη Λισσάβω έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός πάθους που κρατιέται άσβηστο στο χρόνο, γιατί οι αλλεπάλληλες απομακρύνσεις κι ένα μυστικό που στέκεται ανάμεσά τους, το αναζωπυρώνουν. Η αγάπη αυτή δεν προλαβαίνει να φθαρεί από την καθημερινότητα των ηρώων, αντίθετα καταντά απωθημένο για τον ήρωα. Αυτό θα μπορούσε να είναι και μια σύγχρονη πραγματικότητα, πιο δύσκολα όμως, γιατί οι αντοχές των ανθρώπων είναι πια μικρότερες.

Συνήθως ποια είναι η συγγραφική «διαδικασία» που ακολουθείτε; Τι σας κινητοποιεί;

Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη διαδικασία ή μεθοδολογία. Ακούω τον εαυτό μου προσεκτικά, αφουγκράζομαι σκέψεις και συναισθήματα κι όταν νιώσω πως θέλω κάτι να πω, τότε αφήνω το ένστικτό μου να με καθοδηγήσει. Η ιδέα μπορεί να προκύψει από οπουδήποτε. Μια λέξη, ένα τραγούδι, μια συζήτηση, όλα μπορούν να πυροδοτήσουν μια μυθοπλασία. Έπειτα έρχεται πολλή μοναχική δουλειά για να μπουν οι σκέψεις και τα συναισθήματα σε μια ρότα.

Πως περνάτε τον ελεύθερό σας χρόνο; Αντλείτε έμπνευση μέσα από την καθημερινότητά σας;

Η αλήθεια είναι πως δεν μου μένει πολύς χρόνος για άλλες δραστηριότητες μέσα στη μέρα. Όποτε όμως μου δίνεται η δυνατότητα, απολαμβάνω τη συντροφιά με λίγους καλούς φίλους, κουβέντα και καλό κρασί. Λατρεύω να βλέπω θέατρο και κινηματογράφο, να μαγειρεύω για την οικογένειά μου, να γυμνάζομαι, να ταξιδεύω. Μου αρέσουν οι ήσυχες δραστηριότητες, αυτές που μου επιτρέπουν να έρχομαι σε επαφή με τον μέσα μου εαυτό που πολλές φορές τον χάνω μέσα στη δίνη της καθημερινότητας. Όταν καταλαγιάζει ο θόρυβος μέσα και γύρω μου, τότε προκύπτουν και οι ιδέες της συγγραφής. Η καθημερινότητα μου δίνει όλες τις σπίθες για να ανάψει η συγγραφική φωτιά, όλα τα ερεθίσματα και το συναίσθημα για να γράψω.

Έχετε ξεκινήσει να γράφετε το επόμενο βιβλίο σας; Κι αν ναι θα μας δώσετε μια μικρή «γεύση» από αυτό;

Έχω ήδη ξεκινήσει ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται από τη δεκαετία του ’60  ως σήμερα. Βασίζεται σε πραγματική ιστορία που είχα την τιμή να μου διηγηθούν και που κάνει μια τομή στα κοινωνικά δεδομένα των τελευταίων εξήντα χρόνων.

Πηγή