Με λαμπρότητα ο εσπερινός του Αγίου Παντελεήμονος στην Παναγίας Δοβρά

Το εσπέρας της Τετάρτης, 26ης Ιουλίου, στο καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας ξεκίνησαν οι λατρευτικές εκδηλώσεις επί τη εορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος του Ιαματικού, ημέρα κατά την οποία εορτάζει τα ονομαστήρια του ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.

Πριν την έναρξη του Πανηγυρικού Εσπερινού πραγματοποιήθηκε η υποδοχή της Τιμίας Κάρας του Οσίου Δαβίδ του εν Ευβοία, την οποία κόμισε ο σεβαστός Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Γέροντας Γαβριήλ, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από την Αποστολική μας Μητρόπολη.

Στον Εσπερινό που ακολούθησε χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων και συμμετείχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος, ενώ το Ιερό Αναλόγιο διακόνησαν οι Ιεροψάλτες κ. Θεμιστοκλής Στεργίου, κ. Θωμάς Μούτσιος, κ. Κωνσταντίνος Κωστόπουλος, κ. Χαρίσης Τουλάτος και κ. Στυλιανός Νικολαΐδης.  

Στο τέλος ο Ποιμενάρχης μας τέλεσε την μοναχική κουρά (ρασοευχή) του δοκίμου κ. Αναστασίου Στάμου, μετονομάσας αυτόν εις Μοναχό Γεράσιμο, ενώ κηρύττοντας τον θείο λόγο και απευθυνόμενος προς τον νέο μοναχό ανέφερε μεταξύ άλλων: 

«Ἀγῶνα καλόν ἠγωνίσω καί δρόμον τετέλεκας τοῦ μαρτυρίου σου, Μάρτυς Παντελεῆμον».

Τούς λόγους τοῦ πρωτοκορυ­φαίου ἀποστόλου Παύλου καί ἱδρυ­τοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλη­σίας δανείζεται ὁ ἱερός ὑμνογρά­φος γιά νά σκιαγραφήσει τή ζωή τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου μεγαλο­μάρτυρος καί ἰαματικοῦ Παντελεή­μο­νος. Λίγες οἱ λέξεις, κάθε μία ὅμως ἔχει βαρύνουσα σημασία.

Ἀγώνας ἡ πρώτη λέξη, γιατί ἀγώνας εἶναι ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου καί πολύ περισσότερο τοῦ πιστοῦ. Ὄχι ὅμως ὁποιοσδήποτε ἀγώνας. Γιά τόν χριστιανό ὁ ἀγώνας εἶναι ἀγώνας καλός, γιατί δέν εἶναι γιά πράγματα ὑλικά καί πρόσκαιρα. Eἶναι ἀγώνας γιά τήν ἀρετή, γιά τήν ἁγιότητα, γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἀγώνας γιά νά ξεπε­ράσει τόν ἑαυτό του καί τίς ἀδυνα­μίες του καί νά ἑνωθεῖ μέ τόν Χρι­στό.

Ἡ δεύτερη λέξη εἶναι δρόμος, γιατί ἡ ζωή μας εἶναι καί δρόμος, ὄχι πλατύς καί ἄνετος, ἀλλά στε­νός καί τεθλιμμένος, καθώς «διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ὑμᾶς εἰσελ­θεῖν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρα­νῶν». Εἶναι δρόμος, τόν ὁποῖο ὀφεί­λει ὁ χριστιανός νά μήν ἐγκα­ταλείψει, ἀλλά νά ὁλοκληρώσει μέ τή χάρη καί τή βοήθεια τοῦ Χρι­στοῦ, ἀκόμη καί ἄν χρειαστεῖ νά φθάσει μέχρι καί τό μαρτύριο.

Μαρτύριο ἡ τρίτη λέξη. Μαρτύριο καθημερινό γιά νά ὁμολογεῖ ὁ πι­στός τόν Χριστό, μέ τόν λόγο του, μέ τή στάση του, μέ τή ζωή του.

Μαρτύριο συνειδήσεως, γιατί ὁ ἀγώ­νας εἶναι διαρκής γιά νά νική­σει τόν παλαιό ἄνθρωπο καί νά μορφώσει στήν ψυχή του τόν Χρι­στό.

Μαρτύριο αἵματος γι᾽ αὐτούς πού εἶχαν τό προνόμιο νά θυσιάσουν τή ζωή τους γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χρι­στοῦ, ὁ ὁποῖος θυσιάσθηκε γιά τή σωτηρία μας.

Ἀγώνας, δρόμος, μαρτύριο, καί στό τέλος ὑπάρχει ὁ στέφανος τῆς δικαιοσύνης ἀπό τά χέρια τοῦ Θεοῦ, αὐτόν πού κέρδισε ὁ ἑορ­τα­ζόμενος ἅγιος μεγαλομάρτυς Παντε­λεήμων, πού ἐνῶ θά μπο­ροῦ­σε νά ἔχει μία ἄνετη καί πλού­σια ζωή, νά χαίρεται τή δόξα καί τίς ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου, νά ἀπο­λαμβάνει τίς τιμές τοῦ αὐτο­κράτορα, προτίμησε νά ἀκολουθή­σει τόν δρόμο τῆς πίστεως στόν Χριστό, πού τόν ἔφερνε ἀντίθετο πρός τόν αὐτοκράτορα καί τούς νόμους του, πού τόν ἔκανε νά ἀρ­νηθεῖ τόν πλοῦτο του γιά νά προσ­φέρει τίς ἰατρικές του ὑπηρεσίες ἀναργύρως στούς ἀνθρώπους, νά ἀγωνισθεῖ τόν καλό ἀγώνα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί νά φθάσει μέχρι τό μαρτύριο τῆς ζωῆς του, μιᾶς ζωῆς γεμάτης ἀπό ἀγάπη πρός τόν Χριστό, πού συνεχίζει τώρα στόν οὐρανό αἰώνια.

Ἀγώνας, δρόμος καί μαρτύριο ἦταν καί ἡ ζωή τοῦ νέου ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ὁσίου Γερασί­μου τοῦ Ὑμνογράφου, τοῦ Μικραγιαννανίτου, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα ἔλαβες σήμερα γιά νά σέ συνοδεύει μαζί μέ τή χάρη τοῦ ὁσίου Πατρός στή μονα­χι­κή σου ζωή.

Ἀγώνας διηνεκής ἦταν ἡ ζωή του στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, στή Μικρή Ἁγία Ἄννα, μέσα στή μόνω­ση, στούς πειρασμούς, στήν πάλη σῶμα μέ σῶμα μέ τόν ἀρχέκακο διάβολο, μέσα στίς στερήσεις κάθε ἀνθρωπίνης χαρᾶς καί παρηγο­ρίας.

Δρόμος ἀνάντης πρός τήν ἁγιότη­τα, τόν ὁποῖον ἀνέβαινε μέ ὁδηγό τήν ταπείνωση, τήν ὑπακοή, τήν προσευχή καί τήν ἀπόλυτη ἀφο­σίω­ση στόν Θεό.

Δρόμος μαρτυρικός, γιατί ἡ ζωή τοῦ μοναχοῦ εἶναι μαρτύριο, ὄχι αἵματος ἀλλά συνειδήσεως, μαρτύ­ριο πνευματικό, γιατί ὁ μοναχός μέ τήν αὐταπάρνησή του, μέ τήν ἀφιέ­ρωσή του στόν Χριστό, μέ τόν ἀγώνα του δίδει τή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δίδει τή μαρτυρία ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, ὁ πνευματι­κός ἀγώνας, ἡ ἄσκηση, ἡ ταπείνω­ση, ἡ ὑπακοή δέν εἶναι ἔννοιες παρωχημένες καί ἐξωπραγματικές, ἀλλά εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο μπορεῖ ὁ μοναχός ἀλλά καί ὁ κάθε πιστός νά ἐπιτύχει τόν σκοπό τῆς ζωῆς του, νά γίνει μιμητής τοῦ Χριστοῦ καί νά ζεῖ αὐτό πού ἔλεγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος «ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».

Αὐτό ζοῦσε καί ὁ ὅσιος Γεράσιμος, ζοῦσε ἀπό αὐτή τή γῆ καί στόν οὐρανό. Γιατί οὐρανός ἦταν γι᾽ αὐτόν ὄχι μόνο ὁ ναός τῆς Καλύβης του, ὅπου ἀξιώθηκε νά δεῖ τόν Χριστό, «λάμ­ποντα ὑπέρ χιλίους ἡλίους», καί νά βλέπει τήν Παναγία καί τούς ἁγίους, ἀλλά καί τό ταπεινό του κελί, ὅπου συνέθετε τούς θεόπνευ­στους ὕμνους του.

Αὐτό ζοῦσε καί ὁ ὅσιος Δαβίδ ὁ ἐν Εὐβοίᾳ, ὁ Γέρων, τοῦ ὁποίου τή θαυματουρ­γό καί χαριτόβρυτο κάρα εἴχαμε τήν εὐλογία νά ὑποδεχθοῦμε ἀπό­ψε, καί τήν ὁποία εἶχε τήν καλω­σύνη νά μεταφέρει ὁ καθηγούμε­νος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ ὁσίου Δαβίδ καί στήν Ἱερά μας Μονή, γιά νά τήν προσκυνήσουμε καί νά λάβουμε τήν εὐλογία καί τή χάρη του. Γι᾽ αὐτό καί θά ἤθελα νά τοῦ ἐκ­φρά­σω τή βαθύτατη εὐγνωμοσύ­νη μας.

Εὐχαριστίες καί εὐγνωμοσύνη ὀφείλω ὅμως νά ἐκφράσω καί πρός τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος κ. Γεώργιο καί ἀδελφό τῆς Μονῆς μας, ὁ ὁποῖος μᾶς τιμᾶ ἀπόψε μέ τήν παρουσία του, καθώς ἐπίσης καί ὅλους ἐκείνους τούς πατέρες οἱ ὁποῖοι ἦρθαν ἀπό μακριά γιά νά παρευρεθοῦν καί στή χαρά σου καί νά σέ συνοδεύσουν μέ τίς εὐχές τους στή νέα σου μοναχική ζωή, μαζί καί μέ τίς δικές μου πατρικές εὐχές καί τίς εὐχές τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ ὁσίου Δαβίδ καί τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς μας Μονῆς καί ὅλων τῶν πατέ­ρων καί ὅλων τῶν ἀδελφῶν.

Ἀγωνίζου, λοιπόν, τόν καλό ἀγώ­να τῆς μοναχικῆς πολιτείας, μέ ὑπακοή, μέ ταπείνωση, μέ ζῆλο καί μέ ἀγάπη γιά τόν Χριστό, στόν ὁποῖο ἀφιερώνεις τή ζωή σου, καί μέ τή χάρη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου, τῆς ἐφόρου τῆς Μονῆς μας, τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου μεγαλο­μάρτυρος Παντελεήμονος, τοῦ ὁσίου Δαβίδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ ἀλλά καί τοῦ προστάτου σου ἀπό σήμερα ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου, εὔχομαι νά εὐαρεστήσεις τόν Θεό καί νά ἐπιτύχεις τόν σκοπό τῆς μονα­χικῆς ζωῆς, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν ἕνωση μέ τόν Θεό καί τή σωτηρία μας.

Ὁ Θεός νά σέ στηρίζει καί ἡ Παναγία νά σέ ἐνισχύει μέ τίς εὐχές τῶν ὁσίων Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου καί Δαβίδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ».