Η εορτή της Αγίας Παρασκευής στη Μελίκη

Την Τετάρτη 26 Ιουλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Μελίκης.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: 

«Πρό τοῦ ἐλθεῖν τήν πίστιν ὑπό νόμον ἐ­φρου­ρούμεθα …· ἐλ­θού­σης δέ τῆς πί­στεως οὐκέτι ὑπό παι­δαγωγόν ἐσμεν».

Δύο καταστάσεις συγ­κρίνει στό σημερι­νό ἀποστολικό ἀνά­γνω­σμα, ἀπό τήν ἐπι­στολή του πρός τούς χριστιανούς τῆς Γα­λα­τίας, ὁ πρω­το­κορυ­φαῖος ἀπόστολος Παῦ­­λος: τήν κατά­στα­ση πρίν ἀπό τήν ἔλευ­ση τοῦ Χριστοῦ καί αὐτή μετά τήν ἐνανθρώπησή του.

Στήν πρώτη ὁ ἄν­θρωπος ἦταν δέ­σμιος τοῦ νόμου, στή δεύ­τερη εἶναι ἐλεύ­θερος ἐν Χριστῷ.

Καί τούς λόγους τοῦ ἀποστόλου Παύλου τούς ἐπι­βεβαιώνει τό πα­ρά­­­­δειγμα τῶν δύο γυ­ναικῶν πού προ­βάλ­­λει σήμερα ἡ Ἐκ­κλη­σία μας.

Ἡ πρώτη εἶναι ἡ αἱ­μο­ροοῦσα γυ­ναίκα τῆς εὐαγγελικῆς πε­ρι­­κοπῆς. Μιά γυναίκα πού ξεπερνᾶ τά στε­ρε­­ό­τυπα καί τίς δε­σμεύ­σεις τίς ὁποῖες ἐπέ­βαλε ἡ κοινωνία τῆς ἐποχῆς της καί πλησιάζει τόν Χριστό μέ τήν πίστη ὅτι θά θεραπευθεῖ ἀπό τήν ἀσθένεια πού τήν τα­λαιπωροῦσε καί μόνο ἐάν ἄγγιζε τό κράσπε­δο τοῦ ἱματίου του.

Ἡ γυναίκα τοῦ εὐ­αγ­γελίου ὑπερ­βαί­νει μέ τήν πίστη της τόν νόμο καί ὄχι μόνο ἀπολαμβάνει τή θε­ρα­­πεία της, ὄχι μόνο ἀπαλλάσσεται ἀπό τά δεσμά τῆς ἀσθενείας της, ἀλλά ἀκούει καί τόν ἔπαινο τοῦ Χρι­στοῦ: «θυγάτηρ, ἡ πί­στις σου σέσωκέν σε».

Ἡ δεύτερη γυναίκα τήν ὁποία προ­βάλλει σήμε­ρα ἡ Ἐκκλησία μας εἶ­ναι ἡ ἁγία με­γαλο­μάρτυς καί ἀ­θλη­­φό­ρος Παρα­­­σκευή, ἡ προστάτις τῆς ἐνορίας σας.

Εἶναι μία νέα γυ­ναί­κα πού διέθετε ὅμως μεγάλη πίστη. Καί αὐ­τή ἡ πίστη ἔγινε δύ­ναμη γιά νά ὑπερνι­κή­­­σει τά ἐμπόδια, τούς πειρασμούς, τίς δοκιμασίες, τά βασα­νι­στήρια καί τόν ἴδιο τόν θάνατο, προκει­μέ­νου νά ἐκφράσει αὐ­­­τή τήν πίστη της στόν Χριστό.

Ἡ ἁγία μεγαλομάρ­τυς Παρασκευή εἶναι μία γυναίκα, τῆς ὁ­ποί­ας ἡ πίστη στόν Χρι­στό τήν ἀπελευθε­ρώ­νει ἀπό τούς περι­ο­ρι­σμούς πού ἐπέβα­λε ἡ γυναικεία της φύ­ση, καί τήν κά­νει νά στέκεται θαρ­ρα­λέα ἐνώ­πιον τοῦ κρι­τη­ρί­ου τῶν εἰδω­λο­­λα­τρῶν διωκτῶν της.

Εἶναι μία νέα γυναί­κα τῆς ὁποίας ἡ πίστη στόν Χριστό τήν κά­νει τόσο δυνατή, ὥ­στε νά ἱεραρχεῖ τήν ἀγά­πη της πρός αὐ­τόν πάνω ἀπό τήν ἀ­γά­πη της γιά τίς τι­μές καί τούς θησαυ­ρούς τοῦ κόσμο, πάνω ἀπό τήν ἀγάπη γιά τόν ἑαυτό της καί τή ζωή της. Γι᾽ αὐτό καί δέν ἀρνεῖται νά τή θυσιά­σει γιά χάρη τοῦ Χρι­στοῦ· γι᾽ αὐτό καί δέν ἀρνεῖται νά ἐπιλέξει τό μαρτύριο.

Ἡ πίστη εἶναι, λοι­πόν, τό κοινό χαρα­κτη­­ριστικό τῆς αἱμο­ρο­­ούσης γυναίκας καί τῆς ἁγίας μεγαλο­μάρ­­τυρος Παρασκευῆς. Μία πίστη σταθερή καί ἀκλόνητη, πού δέν ἐνοχλεῖται οὔτε ἀπό τόν κόσμο πού συνωθεῖται γύρω της, οὔτε ἀπό τά σχόλιά τους. Μία πίστη στα­θερή καί ἀκλό­νητη, πού δέν λυγίζει οὔτε ἀπό τίς ἀπειλές, οὔτε ἀπό τίς ὑποσχέσεις.

Μία τέτοια πίστη εἶ­ναι αὐτή στήν ὁποία ἀναφέρεται σήμερα ὁ ἀπό­στο­λος Παῦλος. Μία τέτοια πίστη εἶναι αὐτή πού χρει­α­ζόμα­στε ὅλοι γιά νά ἀπο­­λαύσουμε τήν ἐν Χρι­στῷ ἐλευθερία μας, τήν ὁποία κα­τέ­κτη­σε καί ἀπολαμ­βά­νει καί ἡ αἱμορ­ροοῦσα γυναί­κα καί, βεβαίως, ἡ ἁ­γία μεγαλομάρτυς Πα­­­ρασκευή.

Καί μπορεῖ πολλές φο­ρές νά νο­μί­ζουμε ὅτι δια­θέ­τουμε πίστη, θά πρέ­πει ὅμως νά ἐξε­τά­σουμε ἄν εἶναι ἡ πί­­στη μας αὐτή νά ἔχει τό χαρακτηρι­στι­κό τῆς πί­στεως τῆς γυ­­ναικός τῆς εὐαγ­γε­λι­κῆς περικο­πῆς, τό χα­ρακτηρι­στι­κό τῆς πί­στεως τῆς ἁγίας Πα­­­ρα­σκευ­ῆς. Θά πρέ­πει νά ἔχει σταθε­ρό­τη­τα, ὥστε νά μήν ἐπη­ρεάζεται ἀπό ἐξω­τε­ρι­κούς παράγοντες, νά μήν ἐπηρεά­ζεται ἀπό τό τί λένε οἱ ἄλ­λοι γύρω μας, ἀπό τό ἄν πιστεύ­ουν ἤ δέν πι­στεύουν, ἀπό τό ἄν εἰ­ρωνεύονται ἤ ὄχι τήν πίστη μας, ἀπό τό ἄν μᾶς ἐπι­­τρέ­πουν νά τήν ἐκ­φρά­σουμε ἤ ὄχι.

Ἄν ἐπιθυμοῦμε νά ἀκούσουμε καί ἐμεῖς τόν λόγο τοῦ Ἰησοῦ, «ἡ πίστις σου σέσω­κέν σε»· ἄν ἐπιθυμοῦ­με ὄντως τή σω­τηρία μας, ἕνας μόνο ἀσφα­λής δρόμος ὑπάρχει, ἡ πίστη. Ἡ σταθερή πίστη στόν Ἰησοῦ, ἡ ἀκλό­νητη πίστη στή θεία του φύση καί στή δύναμή του.

Ἄν ἔχουμε ἀμφι­βο­λίες, τότε δέν πιστεύ­ουμε, τότε δέν μπο­ροῦμε οὔ­τε νά τόν πλη­σιά­σου­με, οὔτε νά ἐγ­γί­σουμε τό κρά­σπε­δο τοῦ ἱματίου του, οὔτε πολύ περισσό­τε­ρο νά κά­νουμε ὁποι­α­δή­πο­τε θυσία γιά χάρη του.

Ἄν δέν αἰσθανό­μα­στε τήν πίστη νά γα­ληνεύει τήν ψυχή μας μπρο­στά στίς δυ­σκολίες καί στά ἐμπό­δια πού συναντοῦμε στήν καθημερινή μας ζωή, τότε δέν ἔχουμε τήν πίστη πού ἀπαι­τεῖται, τήν πίστη πού μᾶς ζητᾶ ὁ Θεός γιά νά μᾶς χαρίσει τή σω­τηρία.

Ἄς ἐξετάσουμε, λοι­πόν, τόν ἑαυτό μας καί ἄς ζητήσουμε σή­μερα ἀπό τήν ἑορ­τα­ζομένη ἁγία μεγα­λο­μάρ­τυρα καί ἀθλη­φό­ρο Παρασκευή νά πρεσ­βεύει στόν Θεό γιά νά μᾶς προσθέσει τήν πίστη πού χρεια­ζό­μαστε καί νά γί­νου­με καί ἐμεῖς μέ­το­χοι τῆς σωτηρίας, τήν ὁ­ποία ἐκείνη ἀπο­λαμ­βάνει».