«Τι παραπάνω χρειάζεται για να αλλάξεις ΕΣΥ που κυβερνάς, ΕΣΥ που διοικείς, ΕΣΥ που αρθρογραφείς, ΕΣΥ που μιλάς μπροστά σ’ ένα μικρόφωνο, ΕΣΥ που είσαι το “κουμάντο” του Συνδέσμου, ΕΣΥ που κοιτάζεις με μισό μάτι αυτόν που περνάει απέναντι σου φορώντας το άλλο χρώμα, ΕΣΥ που γίνεσαι ειδικός στο υβρεολόγιο μόλις μπεις σε ένα γήπεδο, πολλά ακόμα ΕΣΥ… και πολλά ΕΓΩ…
ΕΓΩ ο ισχυρός, ΕΓΩ ο ξεχωριστός, ΕΓΩ ο ιστορικός, ΕΓΩ ο καλύτερος…
Η λήξη της πρώτης δικαστικής μάχης είναι αρχικά μια δικαίωση των αξιοθαύμαστων για το ήθος, την αξιοπρέπεια και τα λόγια τους, γονιών του Άλκη.
Είναι, όμως, και για εσένα που πήγες και άφησες ένα λουλούδι στο στενάκι πλέον Άλκη Καμπανού, για εσένα που κράτησες ενός λεπτού σιγή στο γήπεδο που αγαπάς και χειροκρότησες δυνατά, για εσένα που έβαλες ένα γκολ και έδειξες με τα χέρια σου το Α, για εσένα που βγήκες φωτογραφία με τον “αντίπαλο” φίλο σου φορώντας τις φανέλες σας, για εσένα που παρακολούθησες από κοντά έστω και μια συνεδρία της Δίκης, για εσένα που έσφιξες το χέρι των γονιών του Άλκη, για εσένα που ξεκίνησες να δίνεις νέες αθλητικές συμβουλές στο παιδί σου, για εσένα που βουβός περπάτησες από Χαριλάου μέχρι τον Λευκό Πύργο για να δεις σε μια μεγάλη οθόνη… όλες αυτές τις ενέργειες, όλη αυτήν την αγάπη για ένα 19χρονο παιδί, για ΖΩΗ, για ΑΛΛΑΓΗ…»