Αρχιερατική θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων

Την Κυριακή 2 Ιουλίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων Βεροίας.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:

«Κύριε, οὐκ εἰμί ἱκανός ἵνα μου ὑπό τήν στέγην εἰσέλθῃς».

Ἕνα πολύ γνωστό θαῦμα τοῦ Κυρίου μας μᾶς περιέγραψε σήμερα ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος, τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ δούλου τοῦ ἑκατοντάρχου. Καί ὅμως αὐτό τό γνωστό θαῦμα ἔχει πολλά, ἀσυνήθιστα, θά λέγαμε, στοιχεῖα, τά ὁποῖα ἀξίζει νά τά προσέξουμε καί νά διδαχθοῦμε.

Τό πρῶτο στοιχεῖο εἶναι ἡ ἰδιότητα αὐτοῦ πού πλησιάζει τόν Χριστό καί ζητᾶ τή θεραπεία. Δέν ἦταν ἕνας ἀπό τούς Ἰουδαίους, στούς ὁποίους ἀπευθυνόταν κυρίως ὁ Χριστός καί οἱ ὁποῖοι τόν πλησίαζαν. Ἦταν ἐθνικός, εἰδωλολάτρης, καί μάλιστα ὄχι ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος, ὅπως ἡ Χαναναία πού τοῦ ζήτησε νά θεραπεύσει τή δαιμονισμένη θυγατέρα της, ἀλλά ἕνας ἀξιωματοῦχος τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ, ἕνας ἐκπρόσωπος τοῦ κράτους. Ὅμως τολμᾶ νά πλησιάσει τόν Χριστό καί νά ὁμολογήσει μέ τόν τρόπο αὐτό τήν πίστη του.

Τό δεύτερο στοιχεῖο εἶναι τό πρόσωπο γιά τό ὁποῖο ζητᾶ τό θαῦμα. Δέν εἶναι τό παιδί του, δέν εἶναι ἕνα πρόσωπο τῆς οἰκογενείας του, δέν εἶναι οὔτε ἔστω ἕνας ἀπό τούς στρατιῶτες του. Εἶναι ὁ δοῦλος του, ἕνα πρόσωπο τό ὁποῖο κατά τή ρωμαϊκή νομοθεσία θεωρεῖτο κτῆμα τοῦ κυρίου του, χωρίς κανένα ἀνθρώπινο δικαίωμα. Καί ὁ ἑκατόνταρχος ὄχι μόνο δέν τόν ἀντιμετωπίζει ἔτσι, ὄχι ἁπλῶς φροντίζει γιά τή θεραπεία του, ἀλλά κάνει κάτι ἀκόμη περισσότερο: ἀπευθύνεται στόν Χριστό, σέ ἕναν ἄγνωστό του, καί τοῦ ζητᾶ βοήθεια.

Τό τρίτο στοιχεῖο εἶναι ἡ αὐτογνωσία τοῦ ἑκατοντάρχου. Ὁ Χριστός μόλις ἀκούει ὅτι ὁ δοῦλος του ὑποφέρει ἀπό φοβερούς πόνους καί χωρίς νά περιμένει νά τοῦ πεῖ τί ἀκριβῶς ζητᾶ, προσφέρεται μέ ἀγάπη νά τόν ἐπισκεφθεῖ στό σπίτι του γιά νά τόν θεραπεύσει. Ὁ ἑκατόνταρχος ὅμως τόν ἀποτρέπει, γιατί, ὅπως λέγει, δέν αἰσθάνεται ἄξιος νά ὑποδεχθεῖ τόν ὑψηλό ἐπισκέπτη.

«Κύριε, οὐκ εἰμί ἱκανός ἵνα μου ὑπό τήν στέγην εἰσέλθῃς». Κύριε, τοῦ λέγει, δέν εἶμαι ἄξιος νά εἰσέλθεις στό σπίτι μου.

Αἰσθάνεται τήν ἀνθρώπινη ἁμαρτωλότητά του, αἰσθάνεται τή θεότητα τοῦ Χριστοῦ καί κρίνει ὅτι εἶναι ἀνάξιος. Καί δέν τήν αἰσθάνεται μόνο, ἀλλά μέ μεγάλη ταπείνωση τήν ὁμολογεῖ δημόσια, χωρίς νά φοβᾶται ὅτι μέ αὐτό τόν τρόπο μπορεῖ νά ἀκυρώσει τό αἴτημά του καί νά μήν ἐπιτύχει τή θεραπεία τοῦ δούλου του. Δέν φοβᾶται ὅμως ὁ ἑκατόνταρχος, γιατί ἡ πίστη του διώχνει τόν φόβο.

Ἡ πίστη του αὐτή εἶναι τό τέταρτο στοιχεῖο πού ἀναδεικνύει τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ἡ πίστη τοῦ ἑκατοντάρχου εἶναι τόση μεγάλη, ὥστε εἶναι βέβαιος ὅτι ὁ Χριστός δέν χρειάζεται νά ἔλθει στό σπίτι του γιά νά θεραπεύσει τόν δοῦλο του. Ἀρκεῖ ὁ λόγος του, ὅπως ἀρκεῖ καί ὁ δικός του, γιά νά κάνουν κάτι οἱ στρατιῶτες του. Ἡ πίστη τοῦ ἑκατοντάρχου εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε κάνει τόν Χριστό νά τήν θαυμάζει, ὅπως σημειώνει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής, καί νά λέγει στούς μαθητές του ὅτι τόσο μεγάλη πίστη δέν βρῆκε οὔτε ἀνάμεσα στούς Ἰσραηλίτες.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ πίστη εἶναι αὐτό πού ζητᾶ ὁ Χριστός σέ κάθε θαῦμα. Ὁ ἑκατόνταρχος ὅμως διαθέτει ἐκτός ἀπό τήν πίστη, πού μπορεῖ καί πολλοί ἀπό ἐμᾶς νά διαθέτουμε, καί ἕνα ἄλλο σημαντικό στοιχεῖο, τήν αὐτογνωσία, τήν ὁποία πολλές φορές παραθεωροῦμε ἤ καί ὑποτιμοῦμε. Νομίζουμε ὅτι, ἐπειδή ἔχουμε πίστη, ὁ Χριστός εἶναι ὑποχρεωμένος, κατά κάποιον τρόπο, ἀπέναντί μας, ἤ ἀκόμη ὅτι, ἐπειδή ἔχουμε πίστη ἔχουμε περισσότερα προνόμια καί δικαιώματα ἀπό ἄλλους ἀδελφούς μας εἴτε εἶναι ἐντός Ἐκκλησίας εἴτε εἶναι ἐκτός.

Ὅμως αὐτό εἶναι ψευδαίσθηση καί αὐταπάτη, ἡ ὁποία ἀντί νά μᾶς φέρνει πιό κοντά στόν Χριστό, μπορεῖ καί νά μᾶς ἀπομακρύνει. Ἀντίθετα ἡ αὐτογνωσία, ἡ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός μας, ἡ συναίσθηση τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας μας, μᾶς ὁδηγεῖ στήν ταπείνωση καί αὐτή ἑλκύει τόν Χριστό στήν ψυχή μας, ὁ ὁποῖος ἐπιβλέπει ἐπί τούς ταπεινούς καί εὐαρεστεῖται ἀπό αὐτούς.

Δέν εἶναι ἄλλωστε τυχαῖο ὅτι αὐτή τή φράση τοῦ ἑκατοντάρχου, τήν ὁποία προέταξα τῆς σημερινῆς μου ὁμιλίας, δανείζεται καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στήν εὐχή του, ἡ ὁποία περιλαμβάνεται στήν Ἀκολουθία τῆς θείας Μεταλήψεως, καί τήν ὁποία θά πρέπει νά ἐπαναλαμβάνουμε καί ἐμεῖς, ἀντί νά καυχώμεθα καί νά ὑπερηφανευόμεθα γιά τίς δῆθεν ἀρετές μας. Διαφορετικά δέν θά μπορέσουμε νά προοδεύσουμε πνευματικά ἀλλά οὔτε νά ἔχουμε τή χάρη τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τήν εἶχαν καί οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι, Κοσμᾶς καί Δαμιανός, τούς ὁποίους ἑορτάσαμε χθές, καί πολύ περισσότερο ἡ Παναγία μας, τῆς ὁποίας τήν κατάθεση τῆς τιμίας ἐσθῆτος στόν ναό της τῶν Βλαχερνῶν τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας.ς ἀκολουθήσουμε, λοιπόν, τό παράδειγμα τοῦ ἑκατοντάρχου, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τῶν ἁγίων μας, ὥστε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά προαγόμεθα πνευματικά ἀλλά καί νά θεραπευόμεθα ἀπό ὅσες ψυχικές ἤ σωματικές ἀσθένειες μᾶς ταλαιπωροῦν ὅλους.