Το νησί με την άγρια ομορφιά, την εντυπωσιακή Φύση και τους ωραίους ανθρώπους

Ομολογούμε ότι πλησιάζοντας στον Εύδηλο -το ένα από τα δύο λιμάνια του νησιού, το άλλο είναι στην πρωτεύουσα του, τον Άγιο Κήρυκο- είχαμε δεύτερες σκέψεις για το αν είχαμε επιλέξει τον σωστό προορισμό. Μάλλον ήμασταν δέσμιοι των προκαταλήψεών μας. Είχαμε ακούσει ότι πολλές παραλίες της Ικαρίας «υποφέρουν» από συχνά κύματα. Πράγματι, η εικόνα της φουρτουνιασμένης θάλασσας στον Εύδηλο προμήνυε κάτι τέτοιο. Φυσικά είχαμε ακούσει και για τα φημισμένα πανηγύρια της Ικαρίας. Αλλά ο περασμένος Αύγουστος ήταν εποχή που ίσχυαν περιοριστικά μέτρα για τον κορονοϊό, ανάμεσα τους και η απαγόρευση των πανηγυριών. Τα δύο πράγματα για οποία είχαμε πρότερη γνώση φαίνονταν να μην είναι και η καλύτερη πρώτη ύλη για όμορφες διακοπές. Όμως ήδη από την πρώτη μέρα στο νησί φάνηκε πόσο λάθος είχαμε κάνει.

Γιατί η Ικαρία δεν είναι μόνο τα πανηγύρι της όσο και να φρόντιζαν να μας τα υπενθυμίζουν οι ντόπιοι όσο ήμασταν εκεί. «Κανονικά, σήμερα είχε πανήγυρι…(ακολουθεί ονομασία χωριού ή τοπωνύμιου)». Είναι, όμως, κι οι εκπληκτικές παραλίες (ακόμα και αυτές που τις πιάνει κύμα). Είναι οι υψηλής ποιότητας γεύσεις σε μέρη που «δεν πιάνει το μάτι σου». Είναι σίγουρα η ιδιαίτερη χαλαρότητα των ντόπιων (ίσως ένας από τους λόγους στους οποίους οφείλουν τη φημισμένη μακροζωία τους, η οποία έχει γίνει και αντικείμενο ρεπορτάζ από μεγάλα διεθνή ΜΜΕ). Είναι αυτές οι συνεχείς μικροστάσεις που κάναμε σε όλες τις οδικές διαδρομές μας για να απολαύσουμε τα τοπία. Είναι οι άλλες μικροστάσεις που κάναμε αναγκαστικά γιατί έπρεπε να διασχίσουν τον δρόμο πρόβατα κι αγριοκάτσικα. Πάνω από όλα, είναι η φιλικότητα και το χιούμορ των ντόπιων. Ίσως αυτός να είναι ο κύριος λόγος που η Ικαρία έχει φανατικούς σταθερούς επισκέπτες κάθε καλοκαίρι, οι οποίοι ήρθαν πριν από χρόνια πρώτη φορά στο νησί και ξετρελάθηκαν μαζί του. Όχι μόνο Έλληνες. Όπως, για παράδειγμα, μια οικογένεια Γερμανών που πετύχαμε στην παραλία του Να, η οποία ό,τι και να συμβεί θα βρεθεί για 15 μέρες εδώ κάθε καλοκαίρι με το αυτοκινούμενο βαν της.

Αν το φετινό καλοκαίρι σας φέρει στο νησί του Ικάρου, πιθανότατα θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε το μοναδικό πάθος που αποπνέει όταν, κυριολεκτικά, χιλιάδες άνθρωποι χορεύουν τον ικαριώτικο χορό, ο οποίος έχει πιο αργό ρυθμό στην πραγματικότητα από τις «εμπορικές» διασκευές του πιθανότατα έχετε ακούσει. Εδώ είναι απλά μόνο μερικά από τα πράγματα που είδαμε και κάναμε εμείς, αλλά και άλλα που έχουμε βάλει στόχο να κάνουμε αυτό το καλοκαίρι.

Ο Χριστός Ραχών

Το μεγαλύτερο χωριό των Ραχών είναι εκείνο που σε μεγάλο βαθμό δημιούργησε το κλισέ του «νυχτόβιου» νησιού. Εδώ και αρκετά χρόνια δεν ισχύει πως τα μαγαζιά ανοίγουν μόνο τη νύχτα. Όχι πως είναι κλειστά, ανοιχτά είναι, ακόμα και τα σούπερμαρκετ. Όμως είναι ανοιχτά και τη μέρα, έστω και κινούμενα σε νωχελικούς ρυθμούς. Τις μέρες που ήμασταν στο νησί είχε καύσωνα, αλλά ευτυχώς το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρων, περιβάλλεται από δάσος, ενώ είναι και το ίδιο γεμάτο από δέντρα. Όλα αυτά σημαίνουν πως εδώ, ακόμα τις μέρες του χειρότερου καύσωνα, η κατάσταση είναι τουλάχιστον ανεκτή.

Εμείς πρώτη φορά ήρθαμε εδώ ενώ το έλουζε ακόμα το φως της ημέρας και είχαμε την ευκαιρία να χαζέψουμε τη βλάστηση αλλά και την όμορφη αρχιτεκτονική. Αν θέλετε να το κάνετε και εσείς αυτό, καλό είναι να έρθετε πριν νυχτώσει. Στο χωριό επικρατεί το αδιαχώρητο, ταβέρνες, καφενεία, σουβλατζίδικα, μπαρ είναι όλα γεμάτα κατά το μεγαλύτερο κομμάτι του καλοκαιριού.

Στο Καρκινάγρι

Σε αυτό το παραθαλάσσιο χωριό αξίζει να έρθετε για τα γραφικά καφενεία αλλά και για εκπληκτικές instagrammable φωτογραφίες.

Η θέα και οι φωτογραφικές ευκαιρίες από τον φάρο που βρίσκεται στο δυτικό άκρο, στο ακρωτήρι Πάπα, είναι μοναδικές. Συν ότι μπορεί να πετύχετε και φίλους των σπορ περιπέτειας να εξασκούνται στο παραπέντε.

Πού να κολυμπήσετε

Η Ικαρία έχει πάνω από 20 παραλίες, άλλες εύκολα και άλλες λιγότερο εύκολα προσβάσιμες. Πιθανότατα δεν θα προλάβετε να τις επισκεφθείτε όλες, εμείς τουλάχιστον δεν το καταφέραμε. Αλλά, εδώ είναι μια μικρή επιλογή από όσες ξεχώρισαν η προσωπική εμπειρία και η σοφία των ντόπιων.

Οι Σεϋχέλλες είναι η πιο διάσημη παραλία του νησιού, πιθανότατα θα την έχετε ακούσει ήδη. Υπήρξε σίγουρα η αγαπημένη των ντόπιων που της έδωσαν αυτό το όνομα για την εξωτική ομορφιά της. Βρίσκεται στη νότια πλευρά του νησιού, αυτό σημαίνει πως σε μεγάλο βαθμό είναι προστατευμένη από τους ανέμους που μπορεί να φυσάνε την ίδια μέρα στα βόρεια. Για να φτάσουμε εδώ περπατήσαμε ένα δύσβατο μονοπάτι, αλλά άξιζε και με το παραπάνω.

Ψιλό βότσαλο ανάκατο με άμμο, καταγάλανα νερά πάνω και από όλα ένα εντυπωσιακό περιβάλλον με μεγάλους βράχους και υποθαλάσσιες σπηλιές. Η παραλία δεν είναι και απέραντη οπότε αν έρθετε εδώ την υψηλή περίοδο καλό είναι να είστε στην παραλία από νωρίς.

Η Μεσακτή είναι επίσης διάσημη παραλία. Είναι αυτή στην οποία θα βρείτε beach bar, ξαπλώστρες, γήπεδο beach volley, τον περισσότερο νεαρόκοσμο, αλλά και μια μεγάλη αμμουδιά για όσους θέλουν απλά να απλώσουν την πετσέτα τους. Είναι αυτή στην οποία βρίσκεται το Ιkaria Surf School και η οποία προσελκύει φίλους του surf από όλο τον πλανήτη. Οπότε για να υπάρχουν εδώ surfers, ίσως δεν είναι και η καλύτερη επιλογή για όσους δεν τους αρέσουν τα κύματα.

Δίπλα στη Μεσακτή είναι το Λιβάδι, εξίσου όμορφη παραλία, λιγότερο «φασαριόζικη». Ο Κάμπος επίσης στη βόρεια πλευρά του νησιού έχει εξίσου ωραία αμμουδιά με τη Μεσακτή, αλλά υποφέρει λιγότερο από τα κύματα. Ο Αρμενιστής στο ομώνυμο τουριστικό θέρετρο είναι ένας μικρός όρμος, η σίγουρη και εύκολη επιλογή για όσους μένουν εδώ.

Κοντά στον Αρμενιστή βρίσκεται ο Νας, μια υπέροχη παραλία στην οποία καταλήγει ένα πόταμι που διασχίζει ένα φαράγγι με πλούσια βλάστηση, τα οποία βλέπετε αν ξαπλώσετε στην πετσέτα σας με πλάτη τη θάλασσα (ξαπλώστρες δεν υπάρχουν). Θα δείτε επίσης πολλές σκηνές ελεύθερων κατασκηνωτών και γυμνιστές. Τα νερά είναι πεντακάθαρα, αλλά βαθαίνουν απότομα και τις μέρες με ισχυρούς βοριάδες τα θαλάσσια ρεύματα μπορεί να γίνουν επικίνδυνα. Για αυτόν τον λόγο υπάρχει σχετική σήμανση, αλλά έχει τοποθετηθεί και σχοινί από την παραλία έως βαθιά μέσα στη θάλασσα που βοηθά τον κολυμβητή να βγει από το νερό σε περίπτωση ανάγκης.

Ο Φάρος είναι η μεγαλύτερη παραλία στο νότιο τμήμα του νησιού, με εύκολη πρόσβαση, άμμο, βότσαλο και «οικογενειακή» ατμόσφαιρα, καθώς την επισκέπτονται κυρίως ντόπιοι.

Στα Θέρμα ήρθαμε μία μέρα που η δημοφιλής βόρεια πλευρά του νησιού δεν ήταν κατάλληλη για κολύμπι λόγω κύματος. Και δεν απογοητευτήκαμε από αυτό τον απάνεμο όρμο στον οποίο σχηματίζονται μικρές λίμνες με ζεστά ιαματικά νερά, τα οποία άλλωστε έχουν δώσει το όνομα και στον οικισμό με ιαματικά λουτρά και την παραλία.

Ένα νησί για road trip

To οδικό δίκτυο στην Ικαρία δεν είναι και το καλύτερο, αλλά σίγουρα η οδήγηση σε αυτό θα σας φέρει σε μοναδικά τοπία, ινσταγκραμικής αλλά και άγριας ομορφιάς. Τη μέρα που επισκεφτήκαμε τις «Σευχέλλες» και με αφετηρία το κατάλυμα μας στον Αρμενιστή είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε για τα καλά.

Επιλέξαμε τον -όχι συντομότερο- δρόμο που διασχίζει κάθετα το νησί. Πάνω από μία φορά αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε για κάποιο αγριοκάτσικο που ήθελε να διασχίσει τον δρόμο.

Η πρώτη στάση μας ήταν το Κάστρο του Κοσκινά, ένα επιβλητικό σημείο στο κέντρο νησιού με εκπληκτική θέα. Εκεί κοντά βρίσκεται και το Δάσος του Ράντη , ένα οικοσύστημα γεμάτο αριούς, ένα είδος βελανιδιάς, προστατευόμενο από το δίκτυο Natura 2000 (άλλωστε συνολικά στο νησί φύονται 1100 είδη βοτάνων). Καθώς συνεχίζουμε προς το νότιο τμήμα του νησιού, η πυκνή βλάστηση δίνει σταδιακά τη θέση της σε γυμνά και άγρια τοπία. Το GPS έλεγε πως η διαδρομή μέχρι την παραλία θα διαρκούσε 1 ώρα. Τελικά, κράτησε αρκετά παραπάνω εξαιτίας των πολλών στάσεων για να θαυμάσουμε και να φωτογραφίσουμε αυτή την υπέροχη πλευρά του Αιγαίου. Το ίδιο και η επιστροφή, οδηγώντας μέσα στα μαγευτικά χρώματα του απόβραδου.

Πού θα φάτε

Καταρχάς να ειπωθεί πως τα τρόφιμα που είναι συνυφασμένα με το νησί είναι το κατσικίσιο κρέας, είτε κοινές κατσίκες, είτε από τα ράσκα, τα αγριοκάτσικα ελεύθερης βόσκησης που ζουν στα βουνά του νησιού και το κρέας τους έχει ελάχιστο λίπος. Επίσης η καθούρα, ένα λευκό τυρί από κατσίκιο γάλα με ελαφριά πικάντικη γεύση που παρασκευάζεται μόνο εδώ, αλλά και το μέλι του νησιού, το οποίο αξίζει να πάρετε μαζί σας για την επιστροφή, όπως και το κρασί. Να επισημανθεί επίσης πως το φαγητό στην Ικαρία δεν είναι μόνο ποιοτικό. Είναι σχεδόν πάντα value for money.

Aν ταξιδεύετε στην Ικαρία για πρώτη φορά

Προγραμματίστε -αν μπορείτε- η διαμονή σας να έχει διάρκεια αρκετών ημερών. Σε ένα νησί με τέτοια ποικιλία σε 3 μέρες δεν θα προλάβετε να δείτε τίποτα. Σε 5 μέρες απλώς θα πάρετε μία καλή γεύση. Σε 7 θα έχετε ήδη αποφασίσει πως θα έρθετε και την επόμενη χρονιά.

Πάρτε μαζί σας τουλάχιστον ένα βιβλίο, ακόμα και αν δεν είστε ιδιαίτερα φίλος του διαβάσματος. Το νησί βοηθάει στο να διαβάσει κανείς και -όπως προαναφέρθηκε- κάποιες μέρες μπορεί η θάλασσα να μην είναι ιδιαίτερα ελκυστική λόγω κύματος. Σε συνέχεια του προηγούμενου, συμβουλευτείτε τους ντόπιους για το που να κολυμπήσετε κάθε μέρα, ανάλογα τα κέφια του καιρού.

Οι φίλοι της πεζοπορίας καλό θα είναι να φέρουν τα κατάλληλα παπούτσια. Οι επιλογές για πεζοπορία είναι πολλές και αξίζουν ένα ξεχωριστό αφιέρωμα.

Το πιο διάσημο πανήγυρι – το οποίο δυστυχώς όπως είπαμε δεν είδαμε από κοντά λόγω covid, αλλα ελπίζουμε να δούμε φέτος – είναι εκείνο της Λαγκάδας. Γίνεται τον Δεκαπενταύγουστο, ξεκινάει από το μεσημέρι και συγκεντρώνει χιλιάδες ανθρώπους στο βόρειο τμήμα του νησιού.

Αν έχετε σκοπό να μείνετε αρκετές μέρες στην Ικαρία, αξίζει και μια θαλάσσια εκδρομή μέχρι τους γειτονικούς Φούρνους. Τον ελληνικό προορισμό με τα καταγάλανα νερά στον οποίο μπορείτε να φάτε αστακό ή καραβιδομακαρονάδα σε αδιανόητα καλές τιμές.

Πώς να πάτε

Η Ικαρία συνδέεται ακτοπλοϊκώς με το λιμάνι του Πειραιά σε καθημερινή βάση με τα 2 λιμάνια της, τον Εύδηλο και τον Άγιο Κήρυκο. Αν το κατάλυμά σας βρίσκεται στην πιο ανεπτυγμένη τουριστικά βορειοδυτική πλευρά του νησιού, εξυπηρετεί καλύτερα εκείνο του Εύδηλου. Επίσης, η Ικαρία διαθέτει αεροδρόμιο στο οποίο πετούν από Αθήνα η Aegean και η SkyExpress, και από Θεσσαλονίκη -με ενδιάμεση στάση στη Λήμνο- η Aegean.

Πηγή