Με λαμπρότητα η εορτή της Συνάξεως των εν Σκήτη Βεροίας Αγίων

Το Σάββατο 24 Ιουνίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας για την εορτή της Συνάξεως των εν Σκήτη Βεροίας Αγίων.

Το Ιερό Αναλόγιο διακόνησαν ο π. Βασίλειος και ο π. Νεόφυτος από την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Σπαρμού Ολύμπου, ενώ συμπροσευχόμενος παρέστη ο Γέρων Γεράσιμος Αγιοπαυλίτης, ο οποίος εκπροσωπεί την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους στις προσεχείς εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν προς τιμήν του πνευματικού πατρός του Ποιμενάρχου μας, Αγίου Γερασίμου του Υμνογράφου.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων προσέφερε στον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Γέροντα Πορφύριο το αναμνηστικό των «ΚΘ΄ Παυλείων», μία προτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (αγαλματίδιο), καθώς φέτος η Αποστολική μας Μητρόπολη, η γενέτειρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τιμά τη μνήμη του εκλεκτού τέκνου της που σκόρπισε τον Ελληνικό πολιτισμό και τη γλώσσα στην Ανατολή, διά των οποίων ο Απόστολος Παύλος έφερε το φως της θεογνωσίας στην Ελλάδα, ενώ στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἐνδύσασθε τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν καί τῆς σαρκός πρόνοιαν μή ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίαν».

Δείτε φωτογραφίες και την συνέχεια της ομιλίας:

Ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τό γενέσιο τοῦ μείζονος ἐν γεννητοῖς γυναικῶν, τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ τοῦ Κυρίου μας, τοῦ προστάτου καί ἐφόρου τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς ἀλλά καί καθηγητοῦ τῶν μονα­ζόντων. Καί μαζί μέ τόν προστάτη καί ἔφορό της τιμᾶ ἡ Ἱερά αὐτή μάνδρα καί τή Σύναξη πάντων τῶν ἁγίων της, τῶν ὁσίων καί θεοφό­ρων πατέρων, οἱ ὁποῖοι διέλαμψαν ἐν ἀσκήσει στόν τόπο αὐτό καί βά­δισαν στά ἴχνη τοῦ Τιμίου Προδρό­μου, τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἀσκητοῦ, ὁ ὁποῖος διῆλθε ὅλη σχεδόν τή ζωή του στήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνου, «ἐν­δεδυμένος τρίχας καμήλου καί ζώ­νην δερματίνην» καί τρεφόμενος μέ ἀκρίδες καί μέλι ἄγριο, ὅπως περιγράφει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Μάρκος, προετοιμαζόμενος γιά τή μεγάλη ἀποστολή του, νά γίνει ὁ Πρόδρομος τοῦ Κυρίου, νά γίνει αὐτός, ὁ ὁποῖος θά ἄγγιζε μέ τά χέρια του «τήν ἀκήρατον κορυφήν τοῦ Δεσπότου». Θά τήν ἄγγιζε, ἀλλά δέν θά ὑπερηφανευόταν καί δέν θά ἐκαυχᾶτο στή συνέχεια γι᾽ αὐτό τό προνόμιο, παρά μόνον θά ἔλεγε μέ ταπείνωση: «ἐκεῖνον», δηλαδή τόν Χριστό, «δεῖ αὐξάνειν, ἐμέ δέ ἐλαττοῦσθαι».

Εἶχε συνδέσει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος τή ζωή του μέ τόν Χριστό, γι᾽ αὐτό καί δέν τόν ἐνδιέ­φερε τίποτε ἀπό ὅσα ἐνδιαφέρουν συνήθως τούς ἀνθρώπους.

Εἶχε συνδέσει τή ζωή του μέ τόν Χριστό, ὥστε νά προσδιορίζεται ἀπό Αὐτόν καί νά τόν ὀνομάζουμε μέ βάση αὐτή τή σχέση του μαζί του, Πρόδρομο καί Βαπτιστή τοῦ Κυρίου μας, δείχνοντας καί στούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του πού ἄκουαν τό κήρυγμά του ἀλλά καί στούς ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς ποιό εἶναι τό μέτρο τῶν ἀνθρωπί­νων πραγμάτων καί τί θά πρέπει νά μᾶς ἐνδιαφέρει στή ζωή μας.

Δέν λέει, βεβαίως, κανείς ὅτι θά πρέπει νά φοροῦμε καί ἐμεῖς τρίχες καμήλου ἤ νά τρῶμε ἄγριες ἀκρί­δες, ἀλλά, ὅπως μᾶς συστήνει στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦ­λος, πρέπει νά ἐνδυθοῦμε τόν Χριστό.

«Ἐνδύσασθε τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν καί τῆς σαρκός πρόνοιαν μή ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίαν». Ἐνδυ­θεῖ­τε τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό καί μήν μεριμνᾶτε γιά τήν ἱκανοποίη­ση τῶν ἁμαρτωλῶν ἐπιθυμιῶν τῆς σαρκός.

Πῶς ἐνδύεται ὁ ἄνθρωπος τόν Χριστό; Τόν ἐνδυθήκαμε ὅλοι μας μέ τό βάπτισμα. «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσα­σθε», λέγει καί πάλι ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Αὐτό τό ἔνδυμα, τόν Χρι­στό, χρειάζεται ὅμως νά τό διατη­ροῦμε καί νά τό ἀνανεώνουμε, μέ τόν προσωπικό μας ἀγώνα γιά νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημά του, μέ τά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καί κυρίως μέ τό μυστήριο τῆς μετανοίας καί τῆς θείας Εὐχαρι­στίας.

Καί ὅταν εἴμαστε ἐνδεδυμένοι τόν Χριστό, ὅταν τόν ἔχουμε μέσα στήν ψυχή μας, τόν αἰσθανόμαστε στήν ὕπαρξή μας, τότε δέν μᾶς ἐνδιαφέ­ρουν τά ἐξωτερικά πράγματα, δέν μᾶς ἀπασχολοῦν οἱ κοσμικές ἐπι­θυ­μίες γιατί ὁ Χριστός γεμίζει τήν ψυχή μας, ἀλλά καί μᾶς προστα­τεύει ἀπό τούς πειρασμούς καί τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ.

Ἔτσι ἔζησαν καί οἱ ὅσιοι καί θεο­φόροι πατέρες πού ἀσκήτευσαν καί ἀγωνίσθηκαν στή Σκήτη τῆς Βε­ροί­ας καί στήν Ἱερά αὐτή Μονή, τῶν ὁποίων τιμοῦμε σήμερα τή Σύναξη. Ἀγωνίσθηκαν νά ἀκολουθήσουν τό παράδειγμα τοῦ Τιμίου Προδρό­μου, νά ζήσουν ἐπιδιώκοντας νά ἀπολαμβάνουν τόν Χριστό καί τήν παρουσία του στή ζωή τους καί ὄχι τά τερπνά καί ἡδέα τοῦ κόσμου. Ἀγωνίσθηκαν, γιά νά ἱκανοποιοῦν ὄχι ἀνθρώπινες καί κοσμικές ἐπι­θυ­μίες, ἀλλά γιά νά ἐπιτύχουν τήν ἀκρότητα τῶν ἐφετῶν, πού εἶναι ὁ Χριστός. Ἀγωνίσθηκαν γιά νά καλ­λιερ­γήσουν στήν ψυχή τους τήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή, τίς ἀρετές δηλαδή πού ἑλκύουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί ἀπομακρύνουν τήν ἁμαρτία ἀπό τήν ψυχή.

Ἔτσι ἔζησε καί ὁ νέος ὅσιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ὑμνογράφος, ὁ Μικραγιαννανί­της, τόν ὁποῖο τιμοῦμε αὐτές τίς ἡμέρες ἰδιαιτέρως στήν Ἱερά Μη­τρό­πολη μας μέ τήν εὐκαιρία τῆς προσφάτου ἀναγραφῆς του στίς Ἁγιολογικές δέλτους τῆς Ἐκκλη­σίας μας ἀπό τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο.

Καί ἐκεῖνος ἔζησε ἀπό τήν ἀρχή τῆς μοναχικῆς του ζωῆς κάτω ἀπό τήν προστασία τοῦ Τιμίου Προδρό­μου, στόν ὁποῖο ἦταν ἀφιερωμένος ὁ ναός τῆς καλύβης του, καί μά­λι­στα εἶχε τήν εὐλογία νά ἔχει ἁπτά τεκμήρια τῆς προστασίας τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὁ ὁποῖος ἐμφα­νίσθηκε καί στόν ἴδιο καί τόν δια­βεβαίωσε γι᾽ αὐτό, ἀλλά καί σέ κάποιον εὐλαβῆ μοναχό πού τόν εἶδε αἰσθητά ἔξω ἀπό τήν καλύβη τοῦ νεαροῦ τότε ὁσίου Γερασίμου καί τοῦ εἶπε ὅτι εἶναι ἐκεῖ «γιά νά τόν φυλάγει».

Ἄς προσπαθοῦμε, λοιπόν, ὅλοι εἴτε ζοῦμε ὡς μοναχοί εἴτε ζοῦμε στόν κόσμο νά εἴμαστε «ἐνδεδυ­μένοι» τόν Κύριό μας, νά εἴμαστε ἐνδεδυμένοι μέ τή χάρη του, γιά νά μᾶς ἐνισχύει στόν ἀγώνα μας καί νά μᾶς ἀξιώσει διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ ἑορταζομένου Τιμίου Προδρό­μου, τοῦ προστάτου τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Ἀδελφότητος, ἀλλά καί τῶν ἁγίων τῶν ἐν τῇ Σκή­τῃ Βεροίας διαλαμψάντων καί τοῦ ὁσίου Γερασίμου, καί τῆς αἰωνίου ζωῆς μετά πάντων τῶν ἁγίων.