Τώρα που έπεσε η αυλαία σε μια καταστροφική χρονιά για την ιστορία της Βασίλισσας του Βορρά, μπορεί να κάναμε «ταμείο» το οποίο μας έστειλε στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, πρέπει να γίνει όμως και ένας απολογισμός. Ποιος όμως να τον κάνει;
Αυτό μας έφαγε. Και εξηγούμαστε. Το καλοκαίρι δημιουργήθηκε ένα διοικητικό μοντέλο με βασικό χαρακτηριστικό τη… θολούρα. Ο ένας να μπορεί να πετάει το μπαλάκι στον άλλον και στο τέλος η μπάλα να καταλήγει στην… εξέδρα. Συγκροτήθηκε μια διοίκηση από νέους παράγοντες αποτελούμενη από κάποιους με μεγάλη οικονομική επιφάνεια – εξαιρετικά επιτυχημένους στις δουλειές τους, κάποιους απλώς με το παραγοντιλίκι στο αίμα τους και κάποιους εθελοντές (εδώ γελάμε) διαχρονικά «ερωτευμένους» με τη Βέροια για να τρέξουν την ομάδα. Τελικά, όσο αγνές και ρομαντικές κι αν ήταν οι προθέσεις, το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο μόνο για τον ρομαντισμό του δεν διακρίνεται.
Όμως εκτός από εκείνη την αγωνιστική απόδοση της Βέροιας, όλα τα άλλα είχαν απόδοση… χωριού. Κανένας επαγγελματισμός, σε κανένα επίπεδο λειτουργίας. Αργά ή γρήγορα θα «άρχιζαν τα όργανα»…
.jpg)