Βεροιώτης: Ταξίδι μνήμης και αισθήσεων στην ετήσια παράσταση της Σχολής Χορού της Μελίνας Παπαδοπούλου (φωτο)

Σε μέρη άγνωστα, μυστηριώδη, εξωτικά, σε μέρη που ο καθένας μας θα ήθελε να βρεθεί και να εξερευνήσει. Σε ταξίδια τολμηρά, απρόσμενα που έφτασαν από τον παράδεισο στην… κόλαση για να συναντήσουν νοήματα βαθιά στην ανάγκη της αναζήτησης.

Ταξιδιώτες, οι χορευτές της Σχολής Χορού της Μελίνας Παπαδοπούλου, ακούραστης και εμπνευσμένης οδηγού παιδιών, εφήβων και νέων στο δρόμο του χορού, της τέχνης, της αφοσίωσης, της τόλμης… Μία ανεξάντλητη καθοδηγήτρια που θέλει πάντα να γεμίζει τις αποσκευές ενός αλλιώτικου ταξιδιού, με μάτια ανοιχτά και χέρια ελεύθερα…

Σε ταξίδια ζωής, από τα τρένα στους σταθμούς, τα καράβια στα ανοιχτά, τις εικόνες από το παράθυρο. Ταξίδια ζωής γεμάτα αποχαιρετισμούς, επανασυνδέσεις, τον χρόνο να τρέχει και να μετά να σταματά, μέχρι το τέλος…

Και πάλι απ’ την αρχή. Να γεμίζεις το τεφτέρι με αναμνήσεις και εμπειρίες. Στην αφετηρία, το Σάββατο 10 Ιουνίου με Σταθμό τον Χώρο Τεχνών Βέροιας, βρέθηκαν οι θεατές. Αποσκευές τους η χαρά, η προσμονή, η αγωνία, η απόλαυση, το χαμόγελο, το δάκρυ.

Απ’ το καλοκαίρι, στο φθινόπωρο, τον χειμώνα, άνοιξη και πάλι στο καλοκαίρι, μικροί και μεγάλοι, λιλιπούτειοι χορευτές και θαρραλέοι νέοι μπήκαν στον κύκλο του χορού. Στις εποχές, τις μυρωδιές και τη νοσταλγία των κινήσεων. Στο μυστήριο των αισθημάτων. Της μνήμης, της επιθυμίας, του ονείρου, της ευχαρίστησης, της χαράς, της μοναξιάς, της αναμονής, της πτώσης και της ανύψωσης.

Ο χορός είναι ένα ταξίδι γεμάτο ανεξάντλητους προορισμούς και ανεπανάληπτες διαδρομές. Λειτουργεί σαν μηχανή του χρόνου πάνω στο σώμα και την κίνηση. Στην πορεία που καταγράφει κανείς από τα παιδικά του χρόνια, τα ανέμελα, μέχρι τα χρόνια της εφηβείας και της νεότητας στον δρόμο της αναζήτησης…

Και επειδή «σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι» η διαδρομή που χάραξε για ακόμα μία χρονιά η καθηγήτρια χορού και χορογράφος, Μελίνα Παπαδοπούλου, οδήγησε -Τις μικρές χορεύτριες του μπαλέτου, του σύγχρονου χορού, του μοντέρνου, του λάτιν, του hip hop, του k-pop, Τους έφηβους και τις έφηβες του κλασικού χορού, του σύγχρονου, του μοντέρνου, του λάτιν, του hip hop, του k- pop, Την ομάδα κλασικού και σύγχρονου χορού και του Σύγχρονου των ενηλίκων στον δρόμο του ρυθμού, της συν -κίνησης και της απελευθέρωσης.

Το χειροκρότημα ως έμφυτη κίνηση του κοινού εξελίχθηκε σε μορφή επικοινωνίας με τους χορευτές, χαρίζοντάς τους απλόχερα το αίσθημα της αποδοχής για το τελικό αποτέλεσμα. Πηγή έμπνευσης η καθηγήτρια χορού και χορογράφος, Μελίνα Παπαδοπούλου, και συνοδοιπόροι στο ταξίδι οι καθηγητές και χορογράφοι της Σχολής Χορού: