Στην κορυφή «Αρβανίτης» υψόμετρο 2.022 μ. με τους Ορειβάτες Βέροιας

Γράφει ο Νίκος Τσιαμούρας

Εδώ στις απόκρημνες πλαγιές του μυήθηκε ο ξακουστός Ορφέας την τέχνη του τραγουδιού και της ποίησης. Μπήκαμε στο δάσος, η αύρα του καθαρού ορεινού αέρα εισβάλλει στα πνευμόνια μας, τώρα αφήνεσαι στην καθαρότητα του πράσινου τοπίου.

Φύγαμε από την Βέροια κάτω από δυνατή βροχή για τα Πιέρια όρη και την κορυφή «Αρβανίτης». Διαδρομή - Βέροια –Σφηκιά – Ριζώματα – Ελατοχώρι. Αργά και απολαυστικά ξετυλίγεται ο δρόμος προς το Ελατοχώρι η διαδρομή πανέμορφη και βροχερή.

Η ποικιλία των κοιλάδων και των οροπεδίων με χαράδρες και διάσελα διαφοροποιούν το βουνό και η ποικιλομορφία της βλάστησης το κάνει να ξεχωρίζει σε ομορφιά. Είμαστε στην λεγόμενη κατά την παράδοση «κοιλάδα του Παλατιού». Είναι ο ορεινότερος Δήμος της Πιερίας, αφού το 87% της έκτασης του είναι πάνω από το υψομετρικό όριο των ορεινών περιοχών (400 μ.).

Φθάσαμε στο Ελατοχώρι, βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μ. και έχει μεταφερθεί από άλλη θέση , το παλιό Ελατοχώρι (παλιά ονομασία Σκουτέρνα) που είναι δίπλα στο νέο οικισμό. Το χωριό παλιά ονομαζόταν Σκουτέρνα, από τα πολλά «σκουτιά» - τα χοντρά μάλλινα υφάσματα που κατασκευαζόταν παλιότερα στο χωριό.

Ο νέος και πολύ περισσότερο ο παλιός οικισμός έχει εξελιχθεί σε ένα από τα καλύτερα ορεινά θέρετρα της Πιερίας. Χαρίζει στο βλέμμα μας μια θέα πανοραμική, είναι όμορφα να ξυπνάς κάθε πρωί και να αντικρίζεις τον Όλυμπο όταν ο καιρός το επιτρέπει και σήμερα δεν μας το επιτρέπει. Σπίτια κτισμένα με γκρίζα πέτρα, ξυλοδεσιές, στέρεα δοκιμασμένα πράγματα που άντεξαν στο χρόνο.

Δείγματα λαϊκής μαστοριάς ορεινής κατοικίας από το πετρόχτιστο ισόγειο, έως το δίπατο με το κατώι σαν χώρος αποθηκευτικός, αμπάρια για το στάρι το καλαμπόκι, τα καπνά, κάδοι τυριών, ο αργαλειός, τα χρειαζούμενα. Τρακτέρ και ποτιστικά γύρω από το χωριό. Μας εντυπωσιάζει η τοποθεσία του χωριού, η ρυμοτομία του και η κάτασπρη πανύψηλη εκκλησία του (Κωνσταντίνου και Ελένης).

Στις 27 Ιανουαρίου 1944, 32 κάτοικοι εκτελέσθηκαν από τους Γερμανούς για τη πολυπόθητη ελευθερία. Μπαίνοντας στο χωριό και παίρνοντας πορεία για το χιονοδρομικό, πυκνό δάσος από οξιές με χρώματα της άνοιξης μας υποδέχεται .

Η βροχή συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό! Στις νοτιοανατολικές πλαγιές των Πιερίων και σε υψόμετρο 1400 – 1800 μέτρων λειτουργεί το χιονοδρομικό κέντρο του Ελατοχωρίου. Στη θέση «παπά – χωράφι» όπου αφήσαμε τα αυτοκίνητα, λειτουργεί αναψυκτήριο και καταφύγιο σαλέ.

Λειτούργησε για πρώτη φορά δοκιμαστικά το 2000 και επίσημα το 2001. Βρισκόμαστε στα Πιέρια όρη, εδώ ζούσαν σύμφωνα με τη μυθολογία οι 9 Πιερίδες Μούσες κόρες του Πιέρου και της Ευίππης προστάτιδες της ποίησης, της μουσικής , του τραγουδιού και του χορού. Μαγεύτηκαν τόσο πολύ από το θαυμάσιο περιβάλλον των Πιερίων, ώστε παρέμειναν για πάντα στην περιοχή αυτή και το μελωδικό τραγούδι τους αντηχούσε στις κορυφές και τα φαράγγια μέχρις ότου νικήθηκαν σε διαγωνισμό τραγουδιού από τις Ελικωνίδες Μούσες και μεταμορφώθηκαν από αυτές σε πουλιά.

Μια φύση πλανεύτρα μας υποδέχεται κάτω από καταρρακτώδη βροχή. Το καλωσόρισμα είναι αυθεντικό, βουνίσιο, για μια άλλη φορά συνειδητοποιώ πόσες εικόνες χάνουμε κλεισμένοι στις τσιμεντοπόλεις. Διαδρομή αφάνταστα όμορφη. Δρυς, οξιές, πεύκα και έλατα, άνοιξη παντού.

Η φύση και σήμερα επιμένει να μας εκπλήσσει με την ήρεμη και σιωπηλή παρουσία της. Ο κρυστάλλινος αέρας που ανεμπόδιστα διαπερνά το δάσος μας μεταφέρει μυρωδιές και ήχους γνώριμους. Η υγρασία έντονη, ένας λευκός χορός από άσπρα σύννεφα μας κόβει την ανάσα. Τα σύννεφα της βροχής μοιάζουν με τέρατα έτοιμα να μας κατασπαράξουν.

Οδοιπορούμε τώρα στην βουνοπλαγιά με ένα κρύο αέρα να σου τρυπάει τα κόκαλα, νοιώθεις ότι είσαι στο έλεος της φύσης. Τα αδιάβροχα τα έχουμε φορέσει από ώρα. Η βροχή μας ταλαιπωρεί, η διαδρομή αβέβαιη! Ο άνεμος σφυρίζει η βροχή έρχεται από παντού. Η αίσθηση είναι πρωτόγνωρη η οπτική εντύπωση συγκλονιστική!

Μόνοι εμείς σε αυτό το ξέσπασμα της φύσης, μούσκεμα ως το κόκκαλο κάτω από συνεχή βροχή που μας κτυπά καταπρόσωπο, αδυνατούμε να συνεχίσουμε… Ο δυνατός αέρας η δυνατή βροχή και η ομίχλη, δημιουργούν στην ομάδα ανάμικτα αισθήματα. Αποφασίσαμε να επιστρέψουμε και να μην ορειβατήσουμε περισσότερο.

Πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής. Επιστροφή με μια εικόνα πανέμορφη. Δεν χορταίνεις να κοιτάς τις μοναδικές εικόνες της άνοιξης και του δασωμένου τοπίου. Απέναντι ο Όλυμπος ξεπροβάλλει μεγαλόπρεπα, στο βάθος η θάλασσα της Κατερίνης και γύρω μας οι άλλες βουνοκορφές.

Η κοιλάδα κάτω χαμηλά βυθισμένη στην καταχνιά, εικόνες μοναδικές τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό που αντικρίζουν τα μάτια μας. Εικόνες πανέμορφες που δημιουργεί η βροχή με τα χρώματα της οξιάς, του πεύκου και του έλατου, σκεπασμένες με ένα άσπρο πέπλο ομίχλης κάτω χαμηλά.

Φθάσαμε στα αυτοκίνητα, επιστροφή… Στις ακροποταμιές οι θεόρατες φτελιές, οι βελανιδιές , τα πλατάνια και τα σφενδάμια συνθέτουν τη δική τους πινελιά. Σήμερα ορειβατήσαμε στις πλαγιές του βουνού, ακούσαμε τα μυστικά του ανυπόμονα, ζήσαμε την ομορφιά του, πήραμε κάτι από την γοητεία τους.