Κυριακή των Βαΐων στον Ιερό ναό Αγίων Αναργύρων

Την Κυριακή των Βαΐων το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας παρέστη συμπροσευχόμενος στη θεία Λειτουργία στον Ιερό ναό Αγίων Αναργύρων Βεροίας και κήρυξε το θείο Λόγο. 

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας χοροστάτησε στην Ιερά Λιτάνευση της Εικόνος της Βαϊφόρου και στη τελετή ευλογήσεως των Βαΐων, κατά το τυπικό της Σιωνίτιδος Εκκλησίας. Τέλος, σύμφωνα με την παράδοση, βγήκε αναμνηστική φωτογραφία με τους ιερείς και τους ιερόπαιδες της Ενορίας.

Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του τόνισε:

Κυριακή τῶν Βαΐων σήμερα καί ὁ Χριστός εἰσέρχεται ὑπό τίς ἐπευ­φημίες τῶν συγκεντρωμένων Ἰου­δαίων στά Ἱεροσόλυμα γιά τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα. Τρία χρόνια πή­γαινε ἀπό πόλη σέ πόλη ὁ Χριστός, τρία χρόνια δίδασκε καί θαυμα­τουρ­γοῦσε, ὅμως πρώτη φορά τόν ὑποδέχονται μέ αὐτόν τόν τρόπο οἱ Ἰουδαῖοι. Τί ἦταν, ἀλήθεια, αὐτό πού τούς ἔκανε νά τόν ἐπευφη­μήσουν σήμερα ὡς «ἐρχόμενον ἐν ὀνόματι Κυρίου» καί ὡς βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ;

Δέν ἦταν δική τους ἰδέα, λένε οἱ ἱεροί ἑρμηνευτές. Δέν ἦταν δική τους διαπίστωση ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ. Τό Πνεῦμα τό ἅγιο ἦταν αὐτό πού τούς παρακίνησε καί τούς ἔκανε νά ὁμολογήσουν αὐτό πού δέν εἶχαν ἀντιληφθεῖ καί συνειδητοποιήσει μέχρι τότε.

Σέ λίγες ἡμέρες ὁ Χριστός θά παραδοθεῖ καί θά ὁδηγηθεῖ στόν Σταυρό. Τά τρία χρόνια τῆς δημό­σιας ζωῆς του ἀπέφυγε τίς τιμές καί τίς εὐχαριστίες τῶν ἀνθρώ­πων, ἀκόμη καί ἐκείνων πού θερά­πευσε καί εὐεργέτησε, δίδοντας πα­ράδειγμα ταπεινοφροσύνης στούς μαθητές του καί σέ ὅλους μας. Καί τώρα, λίγο πρίν νά δώσει μέ τή σταυρική του θυσία τό ὑψηλότερο ὑπόδειγμα ταπεινώσεως, μᾶς δίδει τή δυνατότητα νά κατανοήσουμε, ἔστω καί ἀμυδρά, ὅτι δέν ἦταν ἁπλῶς ἕνας διδάσκαλος τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλά ἦταν ὁ Μεσσίας, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής μας. Καί τό κάνει μέ τά τρία γεγονότα, τά ὁποῖα ἀκούσαμε νά περιγράφει στό σημερινό εὐαγ­γελικό ἀνάγνωσμα ὁ ἠγαπημένος μαθητής του, ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης.

Τό πρῶτο γεγονός εἶναι ἡ ἀνάστα­ση τοῦ Λαζάρου. Ὁ Χριστός ἀνιστᾶ τόν φίλο του Λάζαρο, τετραήμερο νεκρό, προϊδεάζοντάς μας ὄχι μόνο γιά τή δική του Ἀνάσταση ἀλλά καί γιά τή δική μας. Διότι ποιός ἄλλος, ἐκτός ἀπό τόν Κύριο τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, θά μποροῦσε νά κάνει ἕνα τόσο μεγάλο θαῦμα;

Τό δεύτερο γεγονός εἶναι ὅτι ἀφήνει τή Μαρία νά τοῦ πλύνει τά πόδια του μέ τό πολύτιμο μύρο, ἕνα εἶδος τό ὁποῖο δέν ἀναφέρεται μόνο στή περιποίηση τοῦ νεκροῦ του σώματος σέ λίγες ἡμέρες μας, ἀλλά συνδέεται καί μέ τή θεία του ἰδιότητα. Καί ὄχι μόνο δέν ἀποφεύ­γει αὐτή τήν τιμή, ἀλλά ὑπερα­σπί­ζεται τή Μαρία ἀπό τήν ὑποκρι­τική παρατήρηση τοῦ Ἰούδα, πού ἐνδια­φερόμενος δῆθεν γιά τούς πτω­χούς, ζητᾶ νά πωληθεῖ τό μύρο γιά χάρη τους, ἀντί νά δαπανηθεῖ γιά τόν θεῖο διδάσκαλο.

Τό τρίτο γεγονός πού ὑποδηλώνει τήν ἀληθινή ταυτότητα τοῦ Χρι­στοῦ καί τή θεία προέλευσή του εἶναι ἡ ἐνθουσιώδης ὑποδοχή τοῦ πλήθους καί ἡ ὁμολογία τους: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνό­ματι Κυρίου, ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ».

Τρία γεγονότα, τρία σημεῖα γιά ὅσους θέλουν νά δοῦν καί νά πιστεύσουν ποιός εἶναι ὁ Χριστός, γιά ὅσους θέλουν νά δοῦν στό πρόσωπό του τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ καί νά τόν ἀκολουθήσουν. Ὅμως παρά τά ἐξαιρετικά αὐτά γεγονότα, πού θά ἔπρεπε νά πεί­σουν ἤ ἔστω νά προβληματίσουν τούς γραμματεῖς καί τούς φαρι­σαίους, ἀλλά καί τούς λοιπούς Ἰουδαίους, οἱ περισσότεροι συνεχί­ζουν νά ἀμφισβητοῦν τή θεία του προέλευση καί φθάνουν μέχρι τοῦ σημείου νά ζητοῦν τή σταύρωσή του. Ἀλλά καί ὁ Ἰούδας, ὁ μαθητής του, ἄν καί εἶναι παρών καί ζεῖ αὐτά τά γεγονότα, τελικά δέν τόν πιστεύει καί τόν προδίδει. Καί δέν εἶναι οἱ μόνοι. Διότι καί ἐμεῖς σήμερα, εἴκοσι αἰῶνες σχεδόν μετά τή θριαμβευτική εἴσοδο τοῦ Κυρίου μας στά Ἱεροσόλυμα καί ὅσα ἀκο­λούθησαν στή συνέχεια, ἀπό τόν Σταυρό μέχρι τήν Ἀνάστασή του, καί παρότι ἔχουν μεσολαβήσει τό­σα γεγονότα καί τόσα θαύματα τά ὁποῖα ἀποδεικνύουν τή θεότητά του, καί ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρωπό­τητος βοᾶ ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής πού ἦλθε στόν κόσμο γιά νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά μᾶς χαρίσει τήν αἰώνια ζωή, ἐμεῖς συνεχίζουμε νά ἀμφιβάλλουμε. Συνεχίζουμε νά μήν τόν πιστεύουμε μέ ὅλη τή θέρμη τῆς ψυχῆς μας. Ὁ Χριστός ὅμως δέν θέλει μιά πίστη πού νά περιορίζεται στά λόγια ἤ στά ἐξω­τερικά χαρακτηριστικά, ἀλλά μιά πίστη πού νά ἐκφράζεται μέ τήν ὑπακοή μας στίς ἐντολές καί στό θέλημά του.

Καθώς, λοιπόν, εἰσερχόμεθα ἀπό ἀπόψε στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἄς μήν περιορισθοῦμε στό νά συμπορευθοῦμε μέ τόν Χριστό μέχρι τήν Ἀνάστασή του, ἀλλά ἄς ἀποφασίσουμε νά βαδί­σου­με στά ἴχνη του σέ ὅλη μας τή ζωή, ἀκολουθώντας τίς ἐντολές του, γιά νά ἀξιωθοῦμε νά ἀνα­στηθοῦμε καί ἐμεῖς στή βασιλεία του.