Εφιάλτες: Τι προμηνύουν για άνοια και Πάρκινσον

Μπορούν οι συχνοί εφιάλτες στην παιδική ηλικία να προμηνύουν δυσάρεστες εξελίξεις για την υγεία μετά από σαράντα χρόνια; Θετική είναι η απάντηση έρευνας που δημοσιεύθηκε στο Lancet

Τα παιδιά που βλέπουν εφιάλτες στις ηλικίες 7-11 ετών, μπορεί να έχουν διπλάσιες πιθανότητες εμφάνισης γνωστικής εξασθένησης (χαρακτηριστικό της άνοιας) μέχρι την ηλικία των 50 ετών. Επίσης μπορεί έχουν έως και επτά φορές περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με νόσο Πάρκινσον μέχρι την ηλικία των 50 ετών.

Τα παραπάνω αποτελούν συμπεράσματα της έρευνας που διεξήγαγε ο νευρολόγος Abidemi Otaiku από το Πανεπιστήμιο του Birmingham και δημοσιεύθηκε στο The Lancet’s eClinicalMedicine.

Όπως αναφέρει ο ίδιος σε άρθρο του στο The Conversation προηγούμενες έρευνές του έχουν ήδη συσχετίσει τα κακά όνειρα με νευρεοκφυλιστικές παθήσεις. Συγκεκριμένα έχει διαπιστωθεί ότι οι μεσήλικες με μεγάλοι σε ηλικία ενήλικες που έχουν συχνά κακά όνειρα και εφιάλτες μπρεί να έχουν διπλάσιες πιθανότητες εμφάνισης νόσου Παρκινσον και άνοιας στο μέλλον.

Ακριβώς αυτές οι διαπιστώσεις στον ενήλικο πληθυσμό ήταν που ώθησαν τον Abidemi Otaiku να διερευνήσει το ρόλο που μπορεί να έχουν οι εφιάλτες στην παιδική ηλικία με την μετέπειτα εκδήλωση νευροεκφυλιστικών αλλοιώσεων.

Συνολικά μελέτησε 6.991 παιδιά των οποιων οι γονείς ενημέρωσαν για το πόσο συχνά έβλεπαν κακά όνειρα στην ηλικία των επτά και των έντεκα. Επρόκειτο για παιδιά που μετείχαν στην βρετανική κοόρτη του 1958 και είχαν γεννηθεί την εβδομάδα 3-9 Μαρτίου 1958. Τα παιδιά ήταν επτά ετών το 1965 και έντεκα το 1969. Ο δρ Otaiku θέλησε να δει πόσο πιθανό ήταν να έχουν κάποιο αντιληπτικό έλλειμα ή να έχουν διαγνωστεί με νόσο Πάρκινσον στην ηλικια των 50 (το 2008).

Τα αποτελέσματα ήταν ξεκάθαρα. Όσο πιο συχνά τα παιδιά είχαν άσχημα όνειρα, τόσο πιο πιθανό ήταν να παρουσιάσουν γνωστική εξασθένηση ή να διαγνωστούν με τη νόσο Πάρκινσον.

Είναι αξιοσημείωτο ότι σε σύγκριση με τα παιδιά που δεν έβλεπαν εφιάλτες, εκείνα που έβλεπαν επίμονα άσχημα όνειρα είχαν 76% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν γνωστική εξασθένηση και 640% περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν νόσο Πάρκινσον. Αυτό το μοτίβο ήταν παρόμοιο τόσο για τα αγόρια όσο και για τα κορίτσια.

Την πιθανότητα μειώσης του κινδύνου αυτών των νευροεκφυλιστικών νόσων μέσω της παρέμβασης στα όνειρα των παιδιών προτείνει ο δρ Otaiku ως τρόπο πρόληψης της άνοιας και της νόσου Πάρκινσον. Επίσης επισημαίνει το ρόλο του γονιδίου PTPRJ που σχετίζεται τόσο με τους συχνούς εφιάλτες όσο και με τον κίνδυνο εμφάνισης νόσου Αλτσχάιμερ στην τρίτη ηλικία.

Ωστόσο, πόσο πρέπει να ανησυχήσουν οι γονείς των παιδιών που βλέπουν κακά όνειρα; Σημαίνουν οι εφιάλτες στην παιδική ηλικία ότι τα παιδιά θα κινδυνεύσουν από άνοια σε μεγαλύτερη ηλικία; Ο ερευνητής απαντά ότι παρότι τα ευρήματά των ερευνών του είναι ανησυχητικά εντούτοις δεν θα έπρεπε. Ο λόγος είναι ότι από το σύνολο των περίπου 7000 παιδιών που συμπεριελήφθησαν στη μελέτη μόνο 268 (4%) είχαν επίμονα κακά όνειρα σύμφωνα με τις μητέρες τους. Από αυτά τα παιδιά μόνο 17 ανέπτυξαν νόσο Πάρκινσον ή είχαν γνωστική εξασθένιση στην ηλικία των 50 (6%).

Επομένως είναι πολύ πιθανό η μεγάλη πλειοψηφία όσων βλέπουν άσχημα όνειρα στην παιδική ηλικία να μην κινδυνεύσουν από νευροεκφυλιστικές νόσους σε μεγαλύτερη ηλικία τονίζει ο ίδιος.

Το επόμενο βήμα της έρευνάς του είναι να χρησιμοποιήσει ηλεκτροεγκεφαλογράφημα για να εξετάσει τους βιολογικούς λόγους που εξηγούν τα άσχημα όνειρα και τους εφιάλτες στα παιδιά.

Πηγή