Με καμάρι και περηφάνια τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο και παρουσίασαν το... «επ' ώμου άρμ». Μπορεί βέβαια να τα χάλασαν λίγο στο τέλος, με το «παρά πόδα άρμ», καθώς έχασαν τον συγχρονισμό τους, αλλά αυτό λίγη σημασία έχει!
Μπράβο στα παιδιά του Ελληνικού Στρατού που ήρθαν από διάφορες πόλεις της Ελλάδας για να υπηρετήσουν την θητεία τους στην Ημαθία.
Ως πατέρας ενός από τους λεβέντες αυτούς, παρατηρώ ως μικρότητα τον σχολιασμό για την δήθεν αταξία στο "παρά πόδας" . Σε καιρούς εθνικής προσβολής από τους πολιτικάντηδες των κομματικών σχηματισμών, τον εθνικό θρήνο για τα Τέμπη, την Εθνική περιφανεια την προστατεύουν αυτοί οι λεβέντες. Αυτοί που δεν παίρνουν 7.000 € το μήνα ως βουλευτές. Ούτε ως "βύσματα" στο στρατό κάνουν διακοπές στα γραφεία.. Σε αυτά τα παιδιά πρέπει μόνο σεβασμός. Και ο συντάκτης δεν σεβάστηκε ούτε τα παιδιά ούτε τις οικογένειές τους. Αλήθεια τί κέρδισε το άρθρο του με την εν λόγω αναφορά; Ας κρατήσει τις ορμές του για τις περιπτώσεις που σχολιάζει πολιτικούς, εκεί να τον δω τον συντάκτη. Όταν τα βάζει με τους κρατούντες, όχι με την ψυχή της Ελλάδας. Και για να δοθεί πραγματική είδηση και όχι απλή περιγραφή, ο γιος μου όταν τελείωσαν τον Εθνικό Ύμνο μου δήλωσε ότι τους συγκίνησε μια κυρία από μπαλκόνι παρακείμενης οικοδομής που είχε δακρύσει και τους χειροκροτούσε με θέρμη. Κρίμα συντάκτη, ίσως κάποτε κάνεις κι εσύ κάτι άξιο για τον τόπο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πατέρας ενός λεβέντη που σήμερα είναι παιδί όλων των Ελλήνων
Εύκολη κριτική του συντάκτη και άστοχη.Αυτα τα παιδιά αξίζουν μόνο σεβασμό.
ΔιαγραφήΣυμφωνώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα έπρεπε νά καμαρώνουμε για τά παιδιά μας καί όχι νά τά κατακρίνουμε., Αυτοί θά μας σώσουν αν χρειαστεί ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφή