Πανηγυρικός Εσπερινός της Υπαπαντής του Κυρίου στην Πατρίδα

Την Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Υπαπαντής του Κυρίου στην Πατρίδα του Δήμου Βεροίας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κατά την ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Κατακόσμησον τόν νυμφῶνα σου, Σιών, καί ὑπόδεξαι τόν Βασι­­­λέα Χριστόν».

Σαράντα ἡμέρες μετά τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ ὁ ἱερός ὑμνογράφος ἀπευθύνεται σήμερα στή Σιών, στήν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων καί στόν ναό τοῦ Σολομῶντος, καί τούς καλεῖ νά προετοιμασθοῦν γιά νά ὑποδεχθοῦν τόν βασιλέα Χρι­­­στό. Εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ὁ Χριστός πηγαίνει στά Ἱεροσόλυμα καί θά εἰσέλθει στόν ναό τοῦ Σολο­­­μῶντος, καθώς ἡ Παναγία Μητέρα του καί ὁ προστάτης της, ὁ δίκαιος Ἰωσήφ, θά ἐπισκεφθοῦν τόν ναό, γιά νά κάνουν τήν καθιερωμένη ἀπό τόν Μωσαϊκό νόμο προσφορά, καί γιά νά δεχθεῖ ἡ Παναγία καί τό βρέφος τήν εὐλογία τῶν ἱερέων.

Ἀσφαλῶς οὔτε ἡ Ὑπεραγία Θεο­­­τό­­­κος, οὔτε πολύ περισσότερο ὁ Χριστός εἶχαν ἀνάγκη νά λάβουν τήν εὐλογία τῶν ἱερέων, ἀλλά, ὅπως ὁ ἴδιος θά πεῖ, δέν ἦλθε γιά νά καταργήσει τόν νόμο, ἀλλά γιά νά τόν συμπλη­­­ρώσει. Γι᾽ αὐτό καί μέ τήν εἴσοδό του ὡς τεσσαρακον­­­θή­­­με­­­ρο βρέφος στόν ναό τοῦ Σολο­­­μῶ­­­ντος ἐκπληρώνει τόν μωσαϊκό νόμο, δείχνει τόν σεβασμό καί τήν ὑπακοή του στόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί δίδει παράδειγμα καί σέ ὅλους μας γιά τήν ὑποχρέωσή μας νά τη­­­ροῦμε τόν θεῖο νόμο χωρίς ἐξαιρέ­­­σεις.

Ἄν ὅμως ὁ Χριστός εἰσέρχεται ὡς βρέφος στήν ἀγκάλη τῆς Mητέρας του στόν ναό τοῦ Σολομῶντος, ἐπι­­­λέγοντας γιά ἀκόμη μία φορά τήν ἀφάνεια, ὅπως τό ἔκανε καί μέ τή γέννησή του στό σπήλαιο τῆς Βη­­­θλεέμ, αὐτό δέν σημαίνει ὅτι δέν εἶναι Θεός· αὐτό δέν σημαίνει ὅτι οἱ ἄνθρωποι δέν τοῦ ὄφειλαν τήν ὑπο­­­δοχή πού τοῦ ἄξιζε, ἐφόσον γιά πρώτη φορά εἰσέρχεται στόν ναό τοῦ Θεοῦ ὁ ἴδιος ὁ Θεός καί μαζί του εἰσέρχεται καί Παναγία Μη­­­τέρα του, ἡ ὁποία εἶχε εἰσέλθει καί εἶχε παραμείνει στά Ἅγια τῶν Ἁγί­­­ων, προετοιμαζόμενη γιά τή με­­­γά­­­λη ἀποστολή τήν ὁποία ἐπρό­­­κειτο νά ἀναλάβει, νά γίνει δηλαδή ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

Καί ἐάν γιά κάθε ὑψηλό πρόσωπο πού μᾶς ἐπισκέπτεται φροντίζουμε νά στολίσουμε τόν χῶρο στόν ὁποῖο θά εἰσέλθει, τιμώντας το μέ αὐτό τόν τρόπο, ἔτσι καί γιά τήν εἴσοδο τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ στόν ναό τοῦ Σολομῶντος, ὁ ἱερός ὑμνογράφος ζητᾶ τόν κατάλ­­­ληλο στολισμό γιά τήν ὑποδοχή τοῦ βασιλέως Χριστοῦ.

Ἡ προτροπή αὐτή τοῦ ἱεροῦ ὑμνο­­­γράφου μπορεῖ νά μήν πραγμα­­­τoποιεῖται σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τά Ἱεροσόλυμα ἤ τόν ναό τοῦ Σολομῶντος, διότι ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ περνᾶ ἀπα­­­ρατήρητη, πραγματώνεται ὅμως στό πρόσωπο τοῦ πρεσβύτου Συμε­­­ών, ὁ ὁποῖος ἐπί χρόνια παρακα­­­λοῦσε τόν Θεό νά μήν πεθάνει πρίν νά δεῖ τόν Μεσσία.

Ἡ ἐπιθυμία καί ὁ πόθος του νά δεῖ τόν Σωτήρα ἀλλά καί ἡ διαρκής προσευχή του πρός τόν Θεό γιά νά τόν ἀξιώσει νά τόν δεῖ, προετοί­­­μα­­­σαν τήν ψυχή του κατάλληλα γιά νά κατανοήσει τό μήνυμα τοῦ Θεοῦ καί νά καταλάβει ποιός ἦταν ὁ Σω­­­τήρας τοῦ κόσμου. Ἀσφαλῶς, τήν ἡμέρα τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου μας θά βρισκόταν πολλοί στόν ναό τοῦ Σολομῶντος, ὅμως ὁ μόνος πού ἀναγνώρισε τόν Χριστό ἦταν ὁ πρεσβύτης Συμεών, γιατί ἦταν ὁ μόνος πού ἐπιθυμοῦσε νά τόν δεῖ, ὁ μόνος πού ἡ ψυχή του ζητοῦσε ἀπό τόν Θεό νά τόν συναντήσει, ὁ μό­­­νος ὁ ὁποῖος προετοιμαζόταν γι᾽ αὐ­­­τή τή συνάντηση.

Ἡ προτροπή τοῦ ἱεροῦ ὑμνογρά­­­φου, τήν ὁποία πραγμάτωσε ὁ πρε­­­σβύτης Συμεών, ἀπευθύνεται ὅμως καί σέ μᾶς, γιατί καί ἐμεῖς ὑποδε­­­χόμεθα τόν Χριστό στήν ψυχή μας. Τόν ὑποδεχόμεθα μέ τήν προσευ­­­χή, μέ τή συμμετοχή μας στά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καί κυρίως μέ τό ἱερό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, τόν ὑποδεχό­­­μεθα στήν καθημερινότητά μας, ἐφόσον τό θέλουμε καί προετοιμα­­­ζόμεθα γι᾽ αὐτό. Χρειάζεται ὅμως νά φροντίσουμε καί ἐμεῖς νά κατα­­­κοσμήσουμε, ὅπως μᾶς προτρέπει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, τήν ψυχή μας. Γιατί νυμφώνας εἶναι ἡ ψυχή τοῦ κάθε ἀνθρώπου, καί γιά νά ὑποδε­­­χθεῖ τόν Χριστό θά πρέπει καί νά τό ἐπιθυμεῖ καί νά προετοιμάζεται γιά νά τόν συναντήσει.

Ὁ Χριστός, ὅπως ὁ ἴδιος τό λέει, δέν ἀναγκάζει κανέναν νά τόν δε­­­χθεῖ. Στέκεται στή θύρα τῆς ψυχῆς μας καί κρούει, καί ὅποιος τοῦ ἀνοί­­­ξει σέ ἐκεῖνον εἰσέρχεται. Εἰσέρχεται καί μένει στήν ψυ­­­χή ἡ ὁποία εἶναι καθαρή καί τακτοποιη­­­μένη, δέν ἐπικρατεῖ δηλαδή ἀκαταστασία μέσα στήν ψυχή, δέν εἶναι γεμάτη ἀπό τούς ρύπους τῆς ἁμαρτίας καί ὁ ἄνθρωπος δέν κάνει τίποτε γιά νά τήν καθαρίσει. Εἰσέρχεται ὁ Χριστός καί μένει στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἀγωνίζεται νά ζεῖ σύμφωνα μέ τίς ἐντολές του καί νά καλλιεργεῖ τίς ἀρε­­­τές.

Ἄς ἀκούσουμε τήν προτροπή τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου καί ἄς προε­­­τοι­­­μαζόμεθα καθημερινά κατάλ­­­λη­­­λα, ὥστε νά μποροῦμε νά ἔχουμε τόν Χριστό στήν ψυχή μας καί ἐδῶ στή γῆ ἀλλά καί νά τόν συνα­­­ντή­­­σουμε στόν οὐρανό.

Ἡ Ἐκκλησία μᾶς δίδει πολλές εὐκαιρίες μέσα ἀπό τά μυστήρια, μέσα ἀπό τήν ἱερά Ἐξομολόγηση, μέσα ἀπό τή θεία Εὐχαριστία, νά συναντήσουμε τόν Χριστό, γιά νά ἔχουμε τόν Χριστό μέσα στήν ψυχή μας. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται· γιατί πολλές φορές μπορεῖ νά προσερχόμεθα στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἀλλά δέν ἔχουμε ἑτοιμάσει τήν ψυχή μας, δέν ἔχουμε ἑτοιμάσει τόν ἑαυτό μας, γιά νά δεχθοῦμε μέ καθαρά πράγματι ψυχή τόν Χριστό, γιά νά γίνουμε σύσσωμοι καί σύναιμοι, νά ἀποκτήσουμε τό ἴδιο σῶμα καί τό ἴδιο αἷμα μέ τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο παίρνουμε κατά τή θεία Εὐχαριστία.

Ἄρα, σέ ἐμᾶς ἀπομένει, ἐάν θέλουμε πράγματι καί σέ αὐτή τή ζωή ἀλλά περισσότερο στήν αἰώνια ζωή νά εἴμεθα μαζί μέ τόν Χριστό, θά πρέπει νά ἑτοιμάζουμε, νά προετοιμάζουμε τήν ψυχή μας, γιά νά εἶναι κατάλληλη νά τόν δεχθεῖ. Ἀλλιῶς θά μείνουμε ἐκτός τοῦ νυμφῶνος, δέν θά μπεῖ ὁ Κύριος στή δική μας ψυχή, γιατί δέν θά εἶναι ἕτοιμη. Ἑπομένως, «στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου», ἕτοιμοι νά δεχθοῦμε τόν Κύριο, γιατί δέν ξέρουμε ποιά στιγμή θά ἔρθει. Γι᾽ αὐτό θά πρέπει νά εἴμεθα πάντοτε ἕτοιμοι γιά νά τόν δεχθοῦμε καί νά ζήσουμε μαζί του αἰώνια.