Το ετήσιο μνημόσυνο της Γερόντισσας Μεθοδίας στη Νάουσα

Το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου στην Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου Ναούσης τελέσθηκε το ετήσιο μνημόσυνο της μακαριστής Καθηγουμένης της Ιεράς Μονής, Γερόντισσας Μεθοδίας Βεντούρη.

Στο Αρχιερατικό Συλλείτουργο που προηγήθηκε προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος, ο οποίος συνδεόταν με τη μακαριστή Γερόντισσα από την εποχή που υπηρετούσε ως Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας και συμμετείχε ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.

Το Ιερό Αναλόγιο διηκόνησαν αδελφές από τις Ιερές Μονές του Τιμίου Προδρόμου Σερρών και της Αγίας Κυριακής Λουτρού, ενώ συμμετείχαν αντιπροσωπείες Μοναζουσών από διάφορες Ιερές Μονές, πολιτικοί τοπικοί άρχοντες και πλήθος ευλαβών προσκυνητών.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε Τρισάγιο στον τάφο της μακαριστής Γερόντισσας και ακολούθησε μοναστηριακή τράπεζα.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του εξέφρασε τις θερμές του ευχαριστίες προς τον Σεβ. Μητροπολίτη Κίτρους κ. Γεώργιο που είχε την ευγενή καλοσύνη να συμμετάσχει στο ετήσιο μνημόσυνο της μακαριστής Γερόντισσας Μεθοδίας, Καθηγουμένης της Ιεράς Μονής, η οποία επαναλειτούργησε μετά από πέντε δεκαετίες με την έλευση της μακαριστἠς Γερόντισσας και της συνοδείας της πριν από 28 χρόνια, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Εἰ γάρ συναποθάνομεν, καί συ­ζή­σομεν, εἰ ὑπομένομεν καί συμ­βα­σιλεύσομεν».

Αὐτούς τούς λόγους, πού ἀφο­ροῦν τό μέλλον κάθε ἀνθρώπου, ἀπευθύνει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπό­στολος Παῦλος στόν μαθητή του Τιμόθεο. Καί μπορεῖ κανείς νά διερωτηθεῖ: ποιόν λόγο ἔχει ὁ μέγας ἀπόστολος νά ὁμιλεῖ σέ ἕναν νέο ἄνθρωπο, ὅπως ἦταν ὁ ἀπό­στολος Τιμόθεος, γιά τή μέλλουσα ζωή καί γιά τό τί θά συμβεῖ ἐκεῖ, ἐφόσον αὐτός εἶχε μπροστά του ὁλόκληρη τήν ἐπίγεια ζωή.

Ὅσο καί ἐάν γιά τήν ἀνθρώπινη λογική μᾶς φαίνεται δικαιολογη­μένη ἡ ἀπορία, ἡ ἀπάντηση πού θά μᾶς ἔδινε ὁ ἀπόστολος εἶναι ἐντε­λῶς διαφορετική ἀπό αὐτήν πού θά περιμέναμε.

Ὁ οὐρανοβάμων ἀπόστολος Παῦλος ὁμι­λεῖ στόν Τιμόθεο γιά τή μέλλουσα ζωή, τώρα πού ἔχει χρόνο, πού ἔχει χρόνια γιά νά προετοιμασθεῖ, διδά­σκοντας καί σέ μᾶς πού ἀκούσαμε σήμερα τόν λόγο του στό ἀποστο­λικό ἀνάγνωσμα ὅτι ἡ σκέψη ἡ ὁποία μπορεῖ νά περνᾶ πολλές φορές καί ἀπό τόν δικό μας νοῦ εἶναι ὄχι μόνο λανθασμένη ἀλλά καί ἐπικίνδυνη.

Ποιά εἶναι αὐτή ἡ σκέψη; Εἶναι ἡ σκέψη ὅτι εἴμεθα νέοι καί ἔχουμε ἀκόμη καιρό γιά νά προετοιμα­σθοῦ­με γιά τήν αἰώνια ζωή. Ἑπο­μένως, δέν χρειάζεται νά ἀσχο­λούμεθα ἀπό τώρα καί νά χάνουμε τή ζωή μας ἄδικα γιά κάτι τόσο μακρινό. Ἄς ἀπολαύσουμε, λέμε, τώρα αὐτή τή ζωή καί, ὅταν θά ἔρθει ἡ ὥρα, θά ἑτοιμασθοῦμε καί γιά τήν ἄλλη ζωή.

Πόσο λανθασμένη εἶναι ὅμως ἡ ἐκτίμηση αὐτή μᾶς τό ὑποδεικνύει σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος στούς λόγους πρός τόν ἀπό­στολο Τιμόθεο συναρτᾶ ἀπόλυ­τα τή ζωή μας καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ζοῦμε σέ αὐτή τή ζωή, στήν ἐπίγεια ζωή, σέ ὅ,τι μᾶς ἀναμένει στή μέλλουσα. Καί τί λέγει;

«Εἰ γάρ συναποθάνομεν καί συζή­σο­μεν».

Νά, ἡ πρώτη προϋπόθεση γιά νά κερδίσουμε τήν αἰώνια ζωή καί νά ζήσουμε μαζί μέ τόν Χριστό. Θά ζήσουμε μαζί του, λέγει, ὑπό μία προϋπόθεση, ἐάν συναποθάνουμε, ἐάν πεθάνουμε μαζί μέ τόν Χριστό.

Τί σημαίνει αὐτό; Σημαίνει αὐτό πού μᾶς συστήνει καί ἀλλοῦ ὁ ἀπό­στολος Παῦλος. Σημαίνει νά νε­κρώ­σουμε ἑκουσίως «τά μέλη ἡμῶν τά ἐπί τῆς γῆς», νά νεκρώ­σουμε δηλαδή τά πάθη, τίς κακίες καί τίς ἀδυναμίες μας, γιατί ἡ νέ­κρωση αὐτή γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ, μᾶς ἀξιώνει τῆς ἀναστάσεώς του καί μᾶς καθιστᾶ κληρονόμους τῆς αἰωνίου ζωῆς, πού δέν εἶναι ἄλλη παρά ἡ ζωή μέ τόν Χριστό.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅμως μᾶς ὑποδεικνύει καί μία δεύτερη προ­ϋ­πόθεση γιά νά ἐπιτύχουμε τόν στό­χο μας. «Εἰ ὑπομένομεν καί συμβα­σιλεύσομεν», μᾶς λέγει. Ἐάν ὑπο­μεί­νουμε τίς θλίψεις, τίς δοκιμα­σίες, τούς πειρασμούς, τίς διώξεις, τίς ἀδικίες, τίς ἀσθένειες γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ· ἐάν τά ὑπομείνουμε ὅλα αὐτά καρ­τε­ρικά καί ὄχι γογγύζοντας· ἐάν τά ὑπομείνουμε εὐχαριστώντας τόν Χριστό, γιατί ἐπιτρέπει τίς δοκιμα­σίες καί τή θλίψη στή ζωή μας γιά τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας, τότε καί Ἐκεῖνος θά μᾶς χαρίσει τή βασιλεία του καί θά μᾶς ἀξιώσει νά εὑρισκόμεθα αἰωνίως κοντά του.

Ἡ μέλλουσα ζωή, μᾶς λέγει ὁ ἀπό­στολος Παῦλος σήμερα, δέν εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπό τήν παροῦ­σα ζωή. Κανείς δέν θά μπορέσει νά ἀπο­λαύσει τήν αἰώνα μαζί μέ τόν Χρι­στό, ἐάν δέν ζήσει μαζί του καί στήν ἐπίγεια ζωή. Γιατί ἡ ἐπίγεια ζωή εἶναι ἡ προετοιμασία μας καί ἡ ἐξοικείωσή μας μέ τήν οὐράνια, καί ἀποτελεῖ τήν εὐκαιρία πού μᾶς δίδει ὁ Θεός γιά νά ἑτοιμασθοῦμε, γιά νά ἐκπληρώσουμε τίς προϋπο­θέσεις, ὥστε νά τήν ζήσουμε. Γιατί, ἐάν στήν ἐπίγεια ζωή δέν θέλουμε νά ζήσουμε κοντά στόν Χριστό, γιά ποιόν λόγο θά θέλουμε νά ζήσουμε αἰώνια μαζί του; Καί πῶς θά μπο­ρέσουμε νά ζήσουμε αἰώνια μέ τόν Θεό, ὅταν στή ζωή αὐτή τόν ἀγνο­ούσαμε, ἀδιαφορούσαμε γι᾽ αὐτόν ἤ καί βαδίζαμε ἀντίθετα μέ τό θέλημά του;

Ἐάν ὅμως προσπαθοῦμε νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τίς ἐντολές του, ἐάν ποθοῦμε νά ζοῦμε μαζί του, ἐάν τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς χαρίσει τή βασιλεία του, τότε πιστεύουμε ὅτι ὁ Θεός δέν θά μᾶς τήν στερήσει.

Αὐτή τή μακαριότητα τῆς βασι­λείας τοῦ Θεοῦ πιστεύουμε ἀκράδαντα καί ἐλπί­ζουμε καί προσευχόμεθα ὅτι προγεύεται ἡ μακαριστή Γερόντισ­σα Μεθοδία, τῆς ὁποίας τελοῦμε σήμερα τό ἐτήσιο μνημόσυνο.

Ἔζησε μία ζωή ἀφιερωμένη ἐξ ὁλοκλήρου στόν Θεό. Ἀγωνίσθηκε μέ ὑπακοή καί μέ ταπείνωση νά καλλιεργήσει τήν ψυχή της, νά ζεῖ τήν ἐπικοινωνία καί τήν ἕνωση μέ τόν Θεό μέ τήν προσευχή καί μέ τήν πιστή ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν του καί νά προάγεται καθημερινά στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Ἐργάσθηκε στόν ἀμπελώνα αὐτόν, στόν ὁποῖο τήν τοποθέτησε ὁ Κύριος τοῦ ἀμπελῶ­νος, μέ συνέπεια, μέ ἀγάπη καί μέ αὐτοθυσία. Ὑπέμεινε μέ καρτερία καί ταπείνωση καί τή δοκιμασία τῆς ἀσθενείας της, ἀφήνοντας τή ζωή της στά χέρια τοῦ Θεοῦ.

Εὐχόμεθα, λοιπόν, καί προσευχό­με­θα ὁ Κύριος νά τήν ἔχει ἀναπαυ­μέ­νη ἐν σκηναῖς δικαίων καί ὁσί­ων, πλη­σίον τοῦ Τιμίου Προδρό­μου, τόν ὁποῖο διακόνησε ἐπί 25 καί πλέον ἔτη, καί τῆς ὁσίας Με­θοδίας τῆς ἐν Κιμώλῳ, τῆς ὁποίας τήν ὁσιακή βιοτή ἀγωνίσθηκε νά μιμηθεῖ.

Ὁ Θεός νά τήν ἀναπαύει, νά τήν ἔχει κοντά του καί νά εὔχεται και γιά ὅλους ἐμᾶς. Ἀμήν.