Στην κορυφή Αγκάθι 1.750μ. με τους Ορειβάτες Βέροιας

Γράφει ο Νικόλαος Τσιαμούρας
Πηγή αστείρευτης γνώσης το βουνό σε προσκαλεί σε ένα ταξίδι χαράς, ομορφιάς, εμπειρίας, αυτογνωσίας και μάθησης… Η πεζοπορία προσφέρει την ευκαιρία της απωθημένης ίσως επαφής με την ξεχασμένη νομαδική μας φύση! Πεζοί ταξιδιώτες , τον 21ο αιώνα...; Η ανάβαση πράξη σιωπής και πειθαρχίας μόλις άρχισε...

Φύγαμε από τη Βέροια στις 8. Έξι φίλοι ορειβάτες για μια κοντινή ορειβατική εξόρμηση. Ημέρα Κυριακή και στην εκκλησία μαζεύονται οι πιστοί, καλοντυμένοι. Τα καφέ κλειστά ακόμη, είναι νωρίς. Αφήσαμε πίσω μας την πόλη, τίποτα δεν σε προδιαθέτει για αυτό που θα αντικρίσουν τα μάτια μας λίγα μόλις χιλιόμετρα ψηλότερα.

Διαδρομή Βέροια - Καστανιά - Ζωοδόχο Πηγή. Το χιονισμένο τοπίο είναι ιδιαίτερο εντυπωσιακό καθώς μικτά δάση βελανιδιάς καστανιάς και ελάτης είναι βυθισμένα στη σιωπή του χιονιού.

Τα κωνοφόρα δάση, αρχέγονα, απείραχτα, γυμνά, αναπνέουν σύννεφα και ήλιο! Εδώ ζουν σε μικρούς αριθμούς αγριογούρουνα και ζαρκάδια, λύκοι και αλεπούδες. Φθάσαμε στη Ζωοδόχο - Πηγή. Πριν την κατασκευή της Εγνατίας οδού έσφυζε από ζωή , υπήρξε σταθμός ξεκούρασης για τους αυτοκινητιστές, για τα υπέροχα σουβλάκια της.

Τώρα ερημιά… Ένα ηλιόλουστο παγωμένο τοπίο μας υποδέχεται. Προετοιμασία για ανάβαση. Ντυνόμαστε με ζεστά ρούχα, γάντια και σκούφους. Ο ήλιος μας κρατάει συντροφιά, το κρύο έντονο. Μόνοι εμείς σε αυτή την απέραντη παγωμένη μαγική φύση.

Ο μήνας Φεβρουάριος μπήκε με βροχοπτώσεις στα πεδινά και χιονοπτώσεις ψηλότερα. Έτσι και σήμερα έχουμε να ζήσουμε και να απολαύσουμε από κοντά ένα υπέροχο χιονισμένο σκηνικό. Αφήσαμε πίσω μας το χωριό Ζωοδόχο Πηγή μόνο του και πήραμε το δασικό δρόμο που θα μας οδηγήσει στο μονοπάτι για την κορυφή Αγκάθι. Οι δείκτες του ρολογιού δείχνουν 9 παρά…με το σάκο στην πλάτη και τα απαραίτητα η πορεία αρχίζει…

Ο χωματένιος δρόμος παγωμένος ορειβατούμε παράλληλα και να παίρνουμε το ανηφορικό μονοπάτι. Το βουνό σιωπηλό μας υποδέχεται με ένα δυνατό παγωμένο αέρα. Η ανάβαση γίνεται δύσκολη λόγω της μορφολογίας του εδάφους. Τα σπουργίτια και οι σπίνοι και τόσα άλλα πουλιά μας συντροφεύουν με το γλυκό τραγούδι τους. Η γυμνή βουνοκορφή μας καλεί να τη διαβούμε και να τη γνωρίσουμε.

Μπροστά μας απλώνεται βραχώδης πλαγιά με διάσπαρτο χιόνι. Η διαδρομή προς την κορυφή, χιονοσκέπαστη και άγρια. Το χιόνι κρυσταλλωμένο και στέρεο, βήματα αργά αλλά σταθερά. Σκαρφαλώνουμε ακανόνιστα, κερδίζοντας συνεχώς ύψος. Ορειβατούμε διαδοχικά ο ένας πίσω από τον άλλο, ο ρυθμός επιβραδύνεται, τα λόγια μας σχεδόν πνίγονται στη βουή του αέρα. Ο άνεμος προσπαθεί επίμονα να ματαιώσει κάθε μας κίνηση. Ο ρυθμός μας επιβραδύνεται απελπιστικά. Όμως εμείς απτόητοι συνεχίζουμε….

Μετά από μιας ώρας κοπιαστικής ανάβασης πλησιάζουμε προς στην κορυφή. Με επίπονες κινήσεις φτάνουμε επιτέλους στην κορυφή που βρίσκεται σε σχετικό επίπεδο σημείο. Πριν την κορυφή χιόνι μας δυσκολεύει. Καθισμένοι τώρα στην κορυφή νοιώθουμε μια οικειότητα με το περιβάλλον.

Έχει υψόμετρο 1750 μέτρα. Ονομάσθηκε Αγκάθι μάλλον επειδή είναι διάσπαρτο από γαϊδουράγκαθα την εποχή της άνοιξης. Η πανοραμική και απεριόριστη θέα και η ομορφιά της περιοχής που απλώνεται κάτω από τα πόδια μας, μας αποζημιώνει.

Η κορυφή Αγκάθι βρίσκεται ακριβώς δυτικά πάνω από το χωριό Ζωοδόχο – Πηγή, στο όρος Βέρμιο, γειτονεύει και σχεδόν ενώνεται με τα Πιέρια όρη, έχοντας σαν φυσικό σύνορο τον ιερό ποταμό των Μακεδόνων, Αλιάκμονα.

Ήταν ένας από τους ποτάμιους θεούς στην αρχαιότητα, που είχε γεννηθεί από τον Ωκεανό κι την Τηθύ. Στο βάθος ο χιονισμένος Όλυμπος και γύρω μας οι άλλες βουνοκορφές. Κάτω χαμηλά διάσπαρτα χωριά – αγροτόσπιτα. Το πιο κοντινό ο Πολύμυλος.

Χτισμένο στην πλαγιά της κορυφής Αγκάθι, το χωριό Πολύμυλος (πολλοί νερόμυλοι) ή Χατοβο. Γνωστό για τις πατάτες του, που έχουν τη φήμη της νοστιμότερης πατάτας της Μακεδονίας. Κατά την Τουρκοκρατία εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Τούρκοι (κονιάροι). Το 1923 εγκαταστάθηκαν Πόντιοι κυρίως πρόσφυγες ( από την περιοχή της άνω Ματσούκας) αλλά και λίγοι Θράκες.

Λίγο χαμηλότερα η Εγνατία. Η αρχαία Εγνατία οδός κατασκευάστηκε από τους Ρωμαίους το 2o π.Χ. αιώνα . Ήταν προέκταση της Αππίας οδού. Από το Δυρράχιο και την Αυλώνα (Αλβανία) διέσχιζε τη Μακεδονία, τη Θράκη και κατέληγε στα Κύψελα (εδάφη της Ευρωπαϊκής Τουρκίας), για να φθάσει στην Κωνσταντινούπολη.

Τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και ο Απόστολος Παύλος ο Απόστολος των Εθνών, το 49 με 50 μ.Χ. Αποβιβάζεται στη Νεάπολη (Καβάλα) και πηγαίνει στους Φιλίππους όπου ίδρυσε την πρώτη χριστιανική εκκλησία στην Ευρώπη.

Συνεχίζει τις διδασκαλίες του για την εξάπλωση του Χριστιανισμού στην Βέροια, Αθήνα και άλλες πόλεις του τότε γνωστού κόσμου. Πιάστηκε στην Καισάρεια, μεταφέρθηκε στην Ρώμη, φυλακίστηκε όπου και μαρτύρησε το 66- 68 μ.Χ.

Λίγο πιο πέρα διαγράφεται η υγρή παρουσία του φράγματος του Αλιάκμονα. Απολαμβάνουμε την ομορφιά του χιονιού για αρκετά λεπτά της ώρας , ανάσες καθαρού αέρα. Επιστροφή...

Συμφιλιωμένοι με τον παγωμένο αέρα και το χιόνι επιστρέφουμε. Κλεφτά κοιτάζουμε πίσω, την αυστηρή γύμνια της κορυφής Αγκάθι. Μένει οριστικά πίσω μας.