Λαμπρός εορτασμός του Οσίου Σεραφείμ στο Χιονοδρομικό Κέντρο Σελίου

Τη Δευτέρα 2 Ιανουαρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ στο Χιονοδρομικό Κέντρο στο ορεινό Σέλι. Στη Θεία Λειτουργία παρευρέθηκαν ο Βουλευτής Ημαθίας κ. Αναστάσιος Μπαρτζώκας, ο Πρόεδρος και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Χιονοδρομικού Κέντρου, αρκετοί χιονοδρόμοι και ευλαβείς προσκυνητές, ενώ στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων τέλεσε μνημόσυνο για τους αειμνήστους χιονοδρόμους και συμβούλους του Χιονοδρομικού Κέντρου.

Στη συνέχεια στις εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού κέντρου ευλόγησε τη βασιλόπιτα του Χιονοδρομικού Κέντρου, παρακάθισε στην εόρτια τράπεζα που παρέθεσε το διοικητικό συμβούλιο και ευχήθηκε ο προστάτης των Χιονοδρόμων, Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ, να τους προστατεύει και να ευλογεί το έργο τους ώστε και η φετινή χιονοδρομική χρονιά να τύχει της ίδιας επισκεψιμότητας και διάρκειας με την περσινή.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του κατά την Θεία Λειτουργία ανέφερε μεταξύ άλλων: Δεύτερη ἡμέρα τοῦ νέου ἔτους καί, ὅπως κάθε χρόνο, τιμοῦμε ἐδῶ στό Σέλι τόν προστάτη τῶν χιονο­δρόμων, τόν ἅγιο Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, ἕναν ἅγιο, ὁ ὁποῖος, ἄν καί ἔζησε τρεῖς χιλιάδες χιλιόμετρα μα­κριά ἀπό τόν τόπο μας, εἶναι ἕνας ἀπό τούς πιό γνωστούς καί προσφιλεῖς νεώτερους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας χάρη στή θαυμαστή ζωή του πού συγκινεῖ ὅποιον τήν διαβάζει.

Ἔζησε ὁ ἅγιος Σεραφείμ μιά ζωή ἀπόλυτα ἀφοσιωμένη στόν Θεό καί στήν ἄσκηση ἀλλά καί μία ζωή γεμάτη θαύματα καί θεῖες ἐμπει­ρίες. Ἔζησε μία ζωή τήν ὁποία ἀσφα­λῶς εἶναι δύσκολο νά ζήσου­με ἐμεῖς μέσα στόν κόσμο. Ὅμως ὑπάρχουν στοιχεῖα τῆς ζωῆς του, τά ὁποῖα μποροῦμε νά μιμηθοῦμε ὅλοι μας, κληρικοί καί λαϊκοί, μι­κροί καί μεγάλοι, μέ ὅ,τι καί ἐάν ἀσχολούμεθα στή ζωή μας. Γιατί δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ εἶναι κοινές γιά ὅλους μας. Ὁ Χριστός δέν ἔδωσε ἄλλες ἐντολές γιά τούς μαθητές καί ἀποστόλους του, ἄλλες γιά τούς ἱερεῖς, ἄλλες γιά τούς μονα­χούς, ἄλλες γιά ὅσους ζοῦν μέσα στήν οἰκογένεια καί στόν κόσμο, γιατί αὐτό θά ἦταν ἀδύνατο.

Ὁ Χριστός μᾶς ἔδωσε τίς ἐντολές του, οἱ ὁποῖες εἶναι κοινές, εἶναι ἴδιες, γιά ὅλους ὅσους τόν πιστεύ­ουμε, προκειμένου νά μᾶς βοηθή­σει νά ἐπιτύχουμε τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο μᾶς δημιούργησε. Καί αὐτός δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τό νά ὁμοιάσουμε μέ τόν Θεό, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔπλασε κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσίν του.

Ὁ Θεός ἑπομένως ζητᾶ ἀπό ὅλους νά ὁμοιάσουμε μαζί του ἀκολου­θώντας τίς ἐντολές του. Καί περιμ­ένει ἀπό ὅλους μας νά κάνουμε τήν προσπάθεια πού μπορεῖ ὁ καθένας μας. Δέν ἔχει τίς ἴδιες ἀπαιτήσεις ἀπό ὅλους μας, γιατί γνωρίζει ὅτι ὁ καθένας ἔχει διαφορετικές δυνα­τό­τητες ἀπό τόν ἄλλο ἄνθρωπο καί ζεῖ σέ διαφορετικές συνθῆκες.

Δέν ζητᾶ π.χ. ἀπό ἕναν ἀσκητή τήν ἴδια προσπάθεια μέ αὐτήν πού περιμένει ἀπό ἕναν ἄνθρωπο πού ζεῖ μέσα στόν κόσμο ἤ ἀπό ἕνα παιδί. Περιμένει ὅμως ὁ καθένας νά προσπαθήσει ὅσο μπορεῖ γιά τήν ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν του, γιά τίς ὁποῖες δέν ὑπάρχουν ἐξαιρέσεις καί διακρίσεις.

Καί ὅταν ὁ Θεός βλέπει ὅτι ἐμεῖς προσπαθοῦμε ὅσο μποροῦμε, τότε αὐτός ἀναπληρώνει τά ἐλλείπο­ντα, συμπληρώνει μέ τή χάρη του ὅ,τι δέν μποροῦμε νά κάνουμε ἐμεῖς μέ τίς ἀσθενεῖς μας δυνάμεις καί ἔτσι μᾶς σώζει.

Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας διδά­σκει ὅτι δέν μᾶς σώζει ἡ ἀρετή μας ἤ οἱ καλές μας πράξεις ἀλλά ἡ χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀρκεῖ ἐμεῖς νά ἀγωνιζόμεθα καί νά προσπα­θοῦμε.

Ἔτσι, λοιπόν, ἑορτάζοντας καί τιμώντας σήμερα τή μνήμη τοῦ ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, μπο­ροῦ­με νά ἀγωνισθοῦμε καί νά προ­σπαθήσουμε νά μιμηθοῦμε κάτι γιά τό ὁποῖο διακρινόταν ὁ ἅγιος Σεραφείμ. Καί αὐτό ἦταν ἡ προσευχή.

Γιά δεκαέξι χρόνια, διαβάζουμε στόν βίο του, βαθειά μέσα στό δά­σος, ἀγωνιζόταν νά ἀνεβαίνει ἡμέ­ρα μέ τήν ἡμέρα τήν κλίμακα πού ὁδηγεῖ στόν οὐρανό, καί τότε ἔκα­νε τήν ἄσκηση τῶν χιλίων νυκτῶν προσευχῆς. Ἐπί χίλιες νύκτες, ἐπί σχεδόν δηλαδή τρία χρόνια, ὁ ἅγιος Σεραφείμ πάνω σέ μία μεγά­λη πέτρα, σέ ἕναν βράχο, ξαγρυπνοῦσε προσευχό­με­νος. Καί ὅλα αὐτά συνέβαιναν στά παγωμένα δάση τῆς Ρωσίας, γιατί ἡ ἀγάπη του γιά τόν Θεό καί ὁ πόθος του νά βρίσκεται καί νά συνομιλεῖ μαζί του θέρμαιναν τήν ψυχή του, ὥστε δέν αἰσθανόταν τό κρύο τῆς νύκτας καί τήν κούραση τῆς ἀγρυπνίας, ἀλλά τό μόνο πού ἐπεδίωκε ἦταν νά κάνει πράξη στή ζωή του τήν προτροπή τοῦ ἀπο­στό­λου Παύλου πρός τούς Θεσσαλο­νικεῖς: «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε … τοῦτο γάρ ἐστί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ».

Ἀσφαλῶς αὐτό πού ἔκανε ὁ ἅγιος Σεραφείμ εἶναι δύσκολο νά τό μι­μη­θοῦμε ἐμεῖς μέ τίς ἀσθενεῖς μας δυνάμεις. Μποροῦμε ὅμως καί ὀφεί­λουμε νά προσπαθοῦμε νά προσευχόμεθα ὅσο περισσότερο μπο­­ροῦμε, ὄχι μόνο κατά τίς τα­κτές ὧρες τῆς προσευχῆς, δηλαδή κατά τή θεία λειτουργία ἤ καί κατ᾽ ἰδίαν, ἀλλά καί κατά τή διάρκεια τῆς ἡμέρας, ἐνῶ ἐργαζόμεθα, ἐνῶ περ­πα­τοῦμε, ἐνῶ ὁδηγοῦμε, ἐνῶ ἀσχο­λούμεθα μέ ἄλλα καθημερινά πράγ­ματα, πού δέν ἀπαιτοῦν προσήλωση τοῦ νοῦ μας. Μποροῦμε καί πρέπει νά στρέφουμε τόν νοῦ καί τήν ψυχή μας στόν Θεό, νά ἐπικαλού­μεθα τή χάρη του γι᾽ αὐτό πού κά­νουμε, νά ζητοῦμε τή βοήθειά του γιά νά ἐπιτύχουμε αὐτό πού ἐπι­διώκουμε, νά τόν εὐχαριστοῦμε γιά τίς δωρεές του, νά τόν παρα­καλοῦμε γιά τούς οἰκείους μας, γιά ὅσους γνωρίζουμε ὅτι ἔχουν ἀνά­γκη, γιά ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ.

Καθώς εὑρισκόμεθα στήν ἀρχή τοῦ νέου χρόνου καί προγραμ­μα­τί­ζουμε τή ζωή μας, ἄς προσπαθή­σου­με νά βάλουμε καί ἐμεῖς σ᾽ αὐ­τήν περισσότερη προσευχή, μιμού­μενοι τό παράδειγμα τοῦ ἁγίου Σεραφείμ, τόν ὁποῖο ἑορτάζουμε σήμερα, γιά νά ἔχουμε πλούσια τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δέν τήν στερεῖ ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι καταφεύγουν σέ Ἐκεῖνον καί τήν ζη­τοῦν. Εὔχομαι ἀπό καρδίας νά χαρίσει καί σέ ὅλους μας διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ πλούσια τήν εὐλογία του καί τό δῶρο αὐτό, γιατί εἶναι ἕνα δῶρο ἡ προσευχή. Δέν εἶναι εὔκολο, ἐάν κανείς δέν προσηλωθεῖ καί δέν δώσει τόν ἑαυτό του σέ αὐτό τό ὁποῖο κάνει, νά τόν ἀποσπάσει ἀπό ὅλα τά ἄλλα καί νά μείνει προσηλωμένος καί προσευχόμενος στόν Θεό. Εὔχομαι καί πάλι ὁ Θεός νά χαρίσει σέ ὅλους μας αὐτή τή μεγάλη δωρεά.