Ρουγκάτσια και γουρουναχαρά θα αναβιώσουν στη Βεργίνα

Τη Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2022 θα αναβιώσουν στη Βεργίνα τα έθιμα της «Γουρουνοχαράς» και τα «Ρουγκάτσια». Δύο παράλληλες εκδηλώσεις με σημείο αναφοράς την κοινή κορύφωση τους στην πλατεία του χωριού. Το πρωί θα στηθούν στην πλατεία του χωριού τα καζάνια με το χοιρινό κρέας. Παράλληλα οι ρουγκατσιάρηδες, ομάδα χορευτών με παραδοσιακές φορεσιές, περιδιαβαίνουν τους δρόμους του χωριού χορεύοντας, προσκαλώντας τους κατοίκους στην πλατεία του χωριού, όπου στις 13:00 γίνεται η κορύφωση του εθίμου.

Ελάτε να γλεντήσουμε και να αναβιώσουμε τα έθιμα του τόπου μας. Να γιορτάσουμε μαζί τα Χριστούγεννα με μουσική, χορό, τραγούδι, πλούσιο φαγητό και κρασί.

Στην πλατεία του χωριού θα μας διασκεδάσουν οι
μουσικοί:

Μητρόπουλος Γιώργος: Ποντιακή λύρα
Στάθης Μαλούτας: κλαρίνο
Τάσος Πιπιλιάρης: Πλήκτρα
Θοδωρής Χριστοδουλόπουλος: νταούλι

Τα ρουγκάτσια που θα γυρίσουν το χωριό με την καθοδήγηση του χοροδιδάσκαλου του συλλόγου Βεργίνας Σωτήρη Τσιρογιάννη, θα συνοδεύσει η ορχήστρα του Αργύρη Μάντζιου από τη Γουμένισσα. Στην εκδήλωσή μας φέτος θα μας τιμήσει και η Εύξεινος Λέσχη της Βέροιας με ένα χορευτικό τμήμα της.

Ρουγκάτσια και Γουρουνοχαρά

Ένα από τα ωραιότερα και παλιότερα έθιμα των Χριστουγέννων, που τελείται ως και σήμερα στα χωριά του Ρουμλουκιού είναι τα «Ρουγκάτσια» και η γουρουνοχαρά.
Πρόκειται για µία οµάδα φουστανελοφόρων που φέρουν σπαθιά και κατά την διάρκεια του Δωδεκαηµέρου περιφέρονταν στα χωριά του κάµπου χορεύοντας µε τους ήχους των ζουρνάδων και του νταουλιού σε κάθε σπίτι που επισκέπτονταν.

Κύριος σκοπός της τέλεσης του εθίµου είναι η συγκέντρωση χρημάτων, παλαιότερα γεννημάτων, που τα πρόσφερε ο νοικοκύρης του κάθε σπιτιού που επισκέπτονταν, σαν ενίσχυση για την οικοδόµηση νέου ναού ή την συντήρηση παλαιού, πολλές φορές δε και σχολικού κτιρίου στο χωριό από το οποίο κατάγονται οι χορευτές της οµάδας.

Ένα άλλο έθιμο ήταν αυτό της γουρουνοχαράς στο οποίο, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα οι οικογένειες έσφαζαν το γουρούνι που από την άνοιξη κιόλας αγόραζαν και φρόντιζαν να θρέψουν όσο πιο καλά μπορούσαν, ώστε να αποτελέσει την προμήθειά τους σε κρέας αλλά και λίπος αφού το λάδι ήταν δυσεύρετο εκείνα τα χρόνια. Στο σφάξιμο των γουρουνιών βοηθούσε όλο το χωριό γι αυτό και επικράτησε η ονομασία «γουρουνοχαρά».